บทที่ 534 ใครริอาจมาแตะต้องคนตระกูลเฉิน
คนของตระกูลโม่เริ่มลงมือฆ่าฟันกันอย่างโหดร้าย
ส่วนสีหน้าเฉินจิ้นตงเปลี่ยนไปมาก
ตลอดเวลาที่ผ่านมา หากไม่ใช่ตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้ เขาจะเลี่ยงการปะทะกับตระกูลลึกลับไปแล้ว
เพราะตระกูลที่ละทิ้งทางโลกนั้นน่าเกรงขาม บ้าบิ่นและแกร่งกร้าวมากนัก
และบัดนี้ก็เป็นอย่างที่ตัวเองเคยคิดไว้
หรือจะเป็นอย่างที่คุณพ่อเคยบอกตนไว้จริงๆ？
ตระกูลเฉินมีภัยพิบัติที่ขั้นสูญสิ้นตระกูล และมันจะเกิดขึ้นมานี้ใช่ไหม？
ถูกตระกูลโม่ฆ่าแกงอย่างน่าเวทนา？
เฉินจิ้นตงกลืนน้ำลายลงคอ
“ฉันจะดูสิว่าใครกล้าแตะต้องคนตระกูลเฉินแม้แต่คนเดียว！”
และในขณะนี้ มีเสียงอันทรงพลังส่งเข้ามา
กระจกหน้าต่างถูกเสียงนี้ทำลายจนแตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย
ชั่วพริบตาเดียว มาลมพัดเข้ามาทุกทิศทาง
และลูกน้องตระกูลโม่ที่เตรียมตัวจะไปฆ่าคนอย่างโหดเหี้ยม
บัดนี้ได้หยุดสมองของพวกเขาไว้ เสมือนมีพลังวิเศษไประเบิดหัวสมองของพวกเขา จากนั้นพวกเขาก็อาเจียนเป็นเลือดตาย
โม่ฉางคงขมวดคิ้วเล็กน้อย ไม่ได้เคลื่อนไหวอะไรอีก
และด้านนอกห้องโถง ไม่รู้ว่ามีกลุ่มคนปรากฏตัวขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่
คนกลุ่มนี้ล้วนแล้วแต่สวมใส่ผ้าคลุมสีดำกันทั้งนั้น
ลี้ลับเหลือเกิน
พวกเขาวิ่งเข้ามาในห้องโถง แล้วมาสกัดล้อมพวกโม่ฉางคงไว้
และคนชุดคลุมสีดำกลุ่มนี้เป็นประมาณเกือบพันคน
โม่ฉางคงจ้องมองด้วยความสงสัย
“ไม่มีว่าเป็นผู้วิเศษจากไหน วันนี้ผมมาที่บ้านตระกูลเฉินเพื่อจะมาทวงหนี้ชีวิตคืน ทางที่ดีพวกคุณอย่าได้มายุ่งเลย！”
โม่ฉางคงพูดด้วยความเย็นชา
“ถ้าจะยุ่งล่ะ ไอ้เด็กเมื่อวานซืนอย่างนายจะทำอะไรได้？”
บัดนี้ ชายชราคนหนึ่งก้าวเท้าเดินเข้ามาจากด้านนอก
“นายท่าน！！！”
และนอกประตูมีกลุ่มคนสวมชุดคลุมสีดำที่ยืนเป็นสองแถวต่างคุกเข่าลง
“อืม？”
โม่ฉางคงขมวดคิ้วพลางจ้องมองชายชราผู้นั้น
“คุณครับ เหมือนพวกเราจะไม่เคยเจอกันมาก่อนนะครับ？ผมบอกแล้วว่าตระกูลเฉินมีหนี้ชีวิตกับผม ไม่ทราบว่าคุณมีความสัมพันธ์อะไรกับตระกูลเฉินกันครับ？”
โม่ฉางคงถาม
“พ่อ……คุณพ่อ？”
ขณะนี้เฉินจิ้นตงรู้สึกมึนงงไปหมด
ใช่แล้ว คนที่อยู่ตรงหน้าคือพ่อบังเกิดเกล้าที่มิได้เจอกันมาหลายสิบปีแล้ว
เฉินจิ้นตงรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย
“คุณปู่？”
ถึงแม้เฉินเสี่ยวจะไม่เคยเห็นเฉินเตี๋ยนชางมาก่อน แต่วันนี้รู้ว่าคุณปู่ยังมีชีวิตอยู่ จึงรู้สึกประหลาดใจ
“ตงเอ่อร์ คนนี้คือหลานเฉินเสี่ยวใช่ไหม？”
เฉินเตี๋ยนชางเดินเข้าไปถือแขนของเฉินเสี่ยวด้วยความเอ็นดู
“คุณพ่อ……ใช่ครับ ท่าน……หลายปีมานี้ ท่านไปไหนมาครับ？”
เฉินจิ้นตงรู้สึกสงสัย
“ให้พ่อเก็บพวกขยพวกนี้ะก่อนแล้วจะบอกลูกอย่างละเอียดเลย！”
เฉินเตี๋ยนชางยิ้มเย้ยหยัน
“ที่แท้……คุณก็คือเฉินเตี๋ยนชางเจ้าบ้านตระกูลเฉินที่หายตัวไปเมื่อหลายสิบปีก่อนนี่เอง มิน่าล่ะ แต่คุณมาได้ถูกเวลามาก วันนี้ผมจะให้บ้านตระกูลเฉินต้องนองเลือด รวมคุณแล้วถึงจะเรียกว่าทั้งตระกูล！”
โม่ฉางคงยิ้มพูดอย่างเยาะเย้ย
“ไอ้เด็กเมื่อวานซืน คิดจะนองเลือดทั้งตระกูลเฉินเหรอ？เกรงว่าถึงโม่ชางหลงจะอยู่ต่อหน้าผมก็ไม่กล้าพูดเช่นนี้อย่างไม่รู้สึกอายหรอก！！！”
เฉินเตี๋ยนชางเอามือกอดอกพลางพูดขึ้นมา
“อะไรนะ？”
โม่ฉางคงรวมทั้งโม่เว่ยผิงต่างตกตะลึง
“อ่อ？ท่ารู้จัก ท่านอาวุโสโม่ชางหลง ท่านลุงสามด้วยเหรอ？ทำไมผมถึงไม่เคยได้อาสามพูดถึงชื่อเฉินเตี๋ยนชางเลย？”
หัวใจของโม่ฉางคงเต้นแรง
จะพูดถึงโม่ชางหลงอย่างไรดี เขาเปรียบเสมือนเป็นตัวแทนของตระกูลโม่ของพวกเขา มีสถานะที่ลึกล้ำซับซ้อนเป็นอย่างยิ่ง
แม้กระทั่งตระกูลลึกลับอื่นก็ไม่ค่อยจะรู้รายละเอียดของท่านผู้อาวุโสท่านนี้เลย
และตระกูลเฉินเป็นเพียงนักธุรกิจเศรษฐีเท่านั้น ทำไมถึงได้รู้จักท่านผู้อาวุโสท่านนี้ด้วยนะ？
“ผมจำได้ว่าสิ่งที่พวกคุณเรียกตัวเองว่าตระกูลผู้ละทิ้งทางโลกมีกฎของตัวเองที่เข้มงวดเป็นอย่างมาก ซึ่งก็คือไม่ยุ่งเกี่ยวกับสังคมปัจจุบัน แต่เด็กเมื่อวานซืนอย่างนายกลับแอบก่อตั้งตระกูลของตนในโลกของคนธรรมดา อีกทั้งยังกำเริบเสิบสานเข้าไปยุ่งเรื่องวิถีชีวิตของคนทั่วไปอีกด้วย วันนี้ ยิ่งประกาศจะทำลายตระกูลเฉินให้สิ้นซาก ไอ้เด็กเมื่อวานซืน นายไม่เห็นกฎของตระกูลโม่อยู่ในสายตาเลยใช่ไหม？”
เฉินเตี๋ยนชางหัวเราะอย่างร่าเริง
บัดนี้ ได้ไปนั่งลงตรงเก้าอี้หลัก
ท่านเฉิน มาจากฝ่ายอิทธิพลไหนกันแน่？คุณเป็นแค่นักธุรกิจที่ร่ำรวย ทำไมถึงรู้เรื่องตระกูลลึกลับอย่างละเอียดอย่างนี้ล่ะ？”
โม่ฉางคงถาม
“ฮาฮา สำนักจิต เป็นไงบ้าง เคยได้ยินโม่ชางหลงพูดถึงไหม？”
“จิต……สำนักจิต？”
และหนังตาของโม่ฉางคงกระตุกแรงมากๆ
“เป็นคนของสำนักจิต！”
ยอดฝีมือข้างกายของโม่ฉางคง บัดนี้ต่างจ้องหน้ากัน
จากนั้นก็ถอยหลังไปหนึ่งก้าว
ชื่อเสียงที่เลื่องลือของสำนักจิตเชื่อว่าเป็นที่คุ้นหูเป็นอย่างดีสำหรับบรรดาตระกูลลึกลับทั้งหลาย ตอนแรกหัวเซี่ยเป็นที่ตั้งถิ่นฐานของหลายตระกูลตระกูลลึกลับ ซึ่งหนึ่งในตระกูลลึกลับที่รุ่งโรจกับถูกคนของสำนักจิตฆ่าทำลายเผ่าพันธ์แค่ชั่วข้ามคืนเท่านั้น
ปกติสำนักจิตฆ่าคนจะทิ้งร่องรอยให้ทราบ คนอื่นจะได้รู้แล้วไปแก้แค้น แต่ทว่าใครจะกล้าไปแก้แค้นล่ะ？
ดังนั้นเมื่อได้ยินสำนักจิตสองพยางค์นี้
แม้กระทั่งคนอย่างโม่ฉางคงก็รู้สึกหวาดกลัวเล็กน้อย
“คิดไม่ถึงว่าเฉินเตี๋ยนชางตระกูลเฉินที่หายตัวไปหลายสิบปีถึงเป็นเจ้าสำนักในสำนักจิต เรื่องนี้โม่ฉางคงอย่างผมไม่รู้จริงๆ……ไม่เมื่อถึงตอนนี้ ผมก็เข้าใจเรื่องบางเรื่องแล้ว……”
โม่ฉางคงกล่าว
“นายเข้าใจอะไร？”
“ครึ่งปีก่อน ลูกชายคนที่สามของผมชื่อโม่เจี้ยนถูกยอดฝีมือจับตัวไปอย่างลี้ลับที่เมืองจินหลิง จนป่านนี้ก็ยังไม่มีข่าวคราวอะไรเลย เรื่องนี้แค่เรื่องเดียว ยังมีอีกเรื่องคือตระกูลโม่ถูกฆ่าอย่างสิ้นซากในครั้งนี้ คาดว่าล้วนเป็นฝีมือของท่านใช่ไหม？”
ดวงตาของโม่ฉางคงแดงเลือด ในแววตาเต็มไปด้วยความอาฆาตแค้น
“ไอ้บ้า！！！”
เพี๊ยะเพี๊ยะ！！
เฉินเตี๋ยนชางโกรธจัด แต่ร่างไม่ได้ขยับเขยื้อนแต่อย่างใด แต่ใบหน้าของโม่ฉางคงกลับถูกตบไปแล้วถึงสองครั้ง
ไม่มีเรี่ยวแรงจะเอาคืนเสียเลย
“เฉินเตี๋ยนชางอย่างผมเป็นคนตรงไปตรงมาทั้งชีวิต ลูกชายคนที่สามอะไรของนายและคนตระกูลอะไรของนาย เป็นแค่เด็กเมื่อวานซืนในสังกัดของเด็กเมื่อวานซืออย่างนาย เฉินเตี๋ยนชางอย่างผมไม่เสียเวลาไปต่อกลอนกับพวกเศษสวะอย่างพวกคุณหรอก？บ้าบอคอแตกจริงๆ！”
ส่วนโม่ฉางคงจับใบหน้าไว้อย่างไม่พูดอะไรเลย
ขณะนี้เฉินจิ้นตงและคนในตระกูลเฉินมีความตื่นเต้นดีใจจนผิดปกติ
“คุณพ่อครับ คิดไม่ถึงว่าท่านจะมีอำนาจมหาศาลถึงเพียงนี้ ใช่แล้ว เรื่องฆ่าตระกูลโม่ ไม่ใช่คนของเราเป็นคนทำเหรอครับ？”
เห็นคุณพ่อมาอยู่ตรงหน้า เฉินจิ้นตงจึงรู้สึกปลอดภัยและมั่นใจเป็นอย่างมาก
บัดนี้นั่งอยู่ข้างๆคุณพ่อแล้วซักถามขึ้นมา
“อืม พูดยังไงดีล่ะ ฉันไม่ได้เป็นคนทำ แต่เป็นคนของตระกูลเฉินทำจริงๆ แต่ว่าตระกูลโม่เคยมีความคิดที่จะกลืนกินตระกูลเฉินเมื่องยี่สิบกว่าปีที่ผ่านมาแล้ว หลายปีมานี้ เคยแอบใช้วิธีสกปรกมาทำร้ายจนนับครั้งไม่ถ้วนแล้ว พูดไปพูดมาก็คือถ้าไม่ใช่คำนึงถึงสถานะทางชนชั้น ผมคงจะฆ่าทำลายเผ่าพันธุ์พวกเขาไปนานแล้ว ไอ้บ้าพวกนี้ไม่ต่างอะไรจากโจรขโมยเลย จัดการตระกูลมู่หรงเสร็จก็ยังไม่รู้จักพอ！”
เฉินเตี๋ยนชางพูดด้วยความโกรธเคือง
คำพูดนี้ทำให้หน้าของโม่ฉางคงกระตุกเล็กน้อย
“หา？คนตระกูลเฉินเป็นคนทำจริงๆเหรอ？แต่ว่า นอกจากคุณพ่อแล้ว ยังมีใครอีกที่มีความสามารถต่อกลอนกับตระกูลโม่ได้？”
เฉินจิ้นตงพูดอย่างประหลาดใจ
“ใช่สิคุณปู่ ท่านเก่งกาจเพียงนี้ ทำไมไม่รีบปรากฏตัวเร็วๆล่ะค่ะ？เช่นนี้แล้ว ตระกูลเฉินของพวกเราก็คงไม่ต้องเจอมรสุมในชีวิตอย่างนี้หรอก ฆ่าคนกลุ่มนี้ให้หมด อย่าให้เหลือแม้แต่คนเดียว！”
เฉินเสี่ยวกล่าว
“ฮาฮา คิดไม่ถึงว่าหลานสาวสุดที่รักของปู่จะมีนิสัยเหมือนปู่เช่นนี้ เมื่อเทียบกับเจ้าหลานขี้ขลาด ก็ยิ่งทำให้ชื่นชอบยิ่งนัก！”
เฉินเตี๋ยนชางหัวเราะเสียงดัง
“ที่ปู่ไม่ปรากฏตัวก็มีเหตุผลของปู่ที่พูดออกมายาก แต่หลานที่น่าเอ็นดูดูสิจ๊ะ หากหลานคิดจะสู้กับเด็กเมื่อวานซืนแล้วล่ะก็ ไม่จำเป็นต้องให้คุณปู่เป็นคนลงมือหรอก เข้ามา……”
เฉินเตี๋ยนชางถาม
“ไปดูสิว่าเจ้าสำนักน้อยกลับมาหรือยัง？
