บทที่ 752 อย่างนั้นฉันจะออกโรงแล้ว
และในขณะที่ยังไม่มีใครมีปฏิกิริยาตอบกลับ
ตูม!
ทันใดนั้นก็เกิดการระเบิดที่รุนแรงขึ้น และเห็นว่ากรงเหล็กที่ทำจากเหล็กกล้ากลับถูกทำลายลงจนกระจัดกระจายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยและพุ่งออกไปยังรอบๆ
รอบๆ เวทีต่อสู้ ชิ้นส่วนกำลังพุ่งกระจายออกไปอย่างดุเดือดและทรงพลังเสียยิ่งกว่ากระสุน
ในขณะเดียวกันมันก็มาพร้อมกับฝุ่น
ในพริบตา พื้นดินและท้องฟ้าพลันเปลี่ยนแปลงราวกับว่าก็พื้นที่ทั้งหมดกำลังจะถูกทำลายลง
“อ๊า!”
เสียงกรีดร้องด้วยความหวาดกลัวดังขึ้น
ฝูงชนกระจัดกระจายออกไปทั่วทุกทิศทาง
หลังจากฝุ่นละอองตกลงมา ในที่สุด วัวตัวใหญ่ตัวหนึ่งก็ค่อยๆ เดินออกมาจากกรงอย่างช้าๆ
ทุกย่างก้าวล้วนทำให้ต้องตกตะลึง มันก้าวเดินไม่ช้าไม่เร็ว โดยเฉพาะอย่างยิ่งเขาของมันที่เป็นสีขาว
ด้านหลังของมันยังมีวัวตัวเล็กเดินตามมาอีกหลายตัว
“มอ!”
เสียงร้องดังสนั่นสั่นไหวขึ้นมา
คนรอบด้านล้วนกำลังตกใจหวาดกลัวเป็นอย่างยิ่ง
ไม่มีใครกล้าที่จะขยับ
รวมทั้งว่านเสว่เองก็กำลังมองภาพตรงหน้าอย่างประหลาดใจ
ไม่กล้าขยับนั่นเป็นเพราะ หากเกิดการเคลื่อนไหวขึ้น คงไม่มีใครสามารถรับประกันได้ว่า ตนเองจะไม่กลายไปเป็นเป้าหมายแรกของการโจมตี
“ลุงไป๋ … ”
ในใจของว่านเสว่รู้สึกกังวล
ในขณะเดียวกันเธอก็มองไปที่หลี่เส้าจงซึ่งกำลังนั่งเงียบๆ อยู่ด้านหนึ่ง
เขายังคงหลับตาอยู่เช่นเดิม
สถานการณ์ตรงหน้านี้ เขาไม่เห็นงั้นหรือ?
ไม่
เขาเห็นแล้ว ทำไมจึงจะไม่เห็นกัน
แต่ว่า ท่าทีของเขาชัดเจนอย่างยิ่ง สิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้า เป็นพวกมดปลวกเท่านั้น ก็แค่มดตัวนี้ออกจะโตขึ้นมาสักหน่อย และมันก็เป็นเพียงแค่เรื่องขบขันของมดปลวกเล็กๆ กลุ่มหนึ่ง!
น่าหัวเราะ ช่างน่าหัวเราะเสียจริง!
หลี่เส้าจงคิดอยู่ในใจ: ทำไมเรื่องไร้สาระแบบนี้ถึงได้ปรากฏในโลกอยู่เสมอ?
“คุณชายหลี่ สัตว์ประหลาดตัวนี้ทำร้ายผู้คนแล้ว! ”
ว่านเสว่เห็นว่าเขาไม่ได้ขยับ จึงอดไม่ได้ที่จะเอ่ยเตือน
อีกทั้งยังคาดหวังจากเขาเป็นอย่างยิ่ง
ชื่อของหลี่เส้าจง เห็นได้ชัดว่าคนทั่วไปหลายคนเองก็เคยได้บนอินเทอร์เน็ต
จากนั้น จึงค่อยๆ เคลื่อนไปทางด้านหลังของหลี่เส้าจง
นี่เป็นสถานที่ที่อันตรายที่สุดอย่างเห็นได้ชัด
หลี่เส้าจงอดไม่ได้ที่จะยิ้มเยาะขึ้นมา
“มอ!!!”
ในเวลานี้เอง จู่ๆ ปีศาจวัวเขาขาวก็เงยหน้าขึ้นและคำราม
เท้าหน้าของมันยกขึ้น
ท่าทางของมันราวกับกำลังดูยั่วยุ
เห็นได้ชัดว่า ก่อนหน้านี้มันถูกจับมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ แต่เมื่อดูในตอนนี้ ดูเหมือนจะมีสาเหตุบางอย่าง มันเริ่มเอ่ยร้องตะโกน รอให้มนุษย์ตรงหน้าปรากฏตัวอีกครั้ง
เขาต้องการแก้แค้น เพื่อกู้คืนหน้าตาที่เสียไปกลับมา
อย่างไรก็ตาม เมื่อเห็นว่าคนตรงหน้าไม่มีใครขยับ มันจึงยิ่งโกรธ
“อาจารย์ ทำอย่างไรดี? ”
เฉินเปียวเปียวเองก็กลัวเช่นกัน เธอมองไปที่เฉินเกออย่างรีบร้อน
ในขณะที่เฉินเกอกำลังจะเอ่ยตอบ
“สัตว์ร้าย อย่าได้หยิ่งผยอง!”
และมีเสียงระเบิดดังขึ้น
จากนั้น ก็เห็นเป็นเงาร่างหนึ่งกระโดดตรงไปยังพื้นที่โล่ง
เขาบินไปในอากาศ
จนทำให้คนในสนามเองก็ตื่นเต้นตกใจขึ้นมาเช่นกัน
“แม่เจ้า มีคนบินได้อยู่จริงๆ!”
“นั่นสิ หรือว่าคนผู้นี้จะเป็นผู้ฝึกตนอย่างที่ในตำนานเขาเล่ากัน?”
มีบางคนร้องอุทานขึ้นด้วยความประหลาดใจ
ในสนาม มีชายชราในวัยหกสิบเศษ รูปร่างผอมราวกับกิ่งไม้ แต่กลับสูงส่งดั่งเซียน
ทันทีที่เขาปรากฏตัว เฉินเกอเองก็พบว่า บนตัวเขา มีกลิ่นอายของผู้ฝึกตนอันแข็งแกร่ง
เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นผู้ฝึกตน
“มอ!”
เมื่อปีศาจวัวเห็นว่ามีคนปรากฏตัวขึ้น มันก็เต็มไปด้วยจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้
จากนั้นจึงพุ่งเข้าโจมตีผู้สูงอายุโดยตรง
“หึ อีกเดี๋ยวฉํนจะเอาสัตว์ร้ายอย่างเจ้าไปหั่นเป็นเนื้อวัวแล้วกินซะ! ”
ชายชราหัวเราะเยาะ
จากนั้น เขาก็ร่ายเวทกลับ
จะเห็นได้ว่า ชายชรากำลังใช้รัศมีกระบี่อันทรงพลังฟาดฟันเข้าใส่ปีศาจวัวโดยตรง
แต่ในเวลานั้นเอง เขาของปีศาจวัวก็เปล่งแสงสีขาวขึ้นอย่างกะทันหัน มันเกิดรัศมีเป็นเกลียวและพุ่งตรงเข้าหาชายชราทันที
ตูม!
ลำแสงสองลำพุ่งออกมาเป็นหนึ่งเดียว
จนทำให้ดาบของชายชราสลายไปในทันที
“อะไรกัน? ”
ไกลออกไป เฉินเกอมองดูเขา ราวกับรู้สึกได้ถึงความตื่นตระหนกที่เกิดขึ้นในน้ำเสียงของเขา
เป็นเพราะการต่อสู้เมื่อครู่เพียงครั้งเดียวก็รู้ได้ทันทีว่า ความแข็งแกร่งของพวกเขาไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกัน
ปัง!
ในไม่ช้า รัศมีสีขาวก็พุ่งเข้ามาใส่หน้าอกของชายชรา เขาลอยออกไปไกลและกระแทกเข้ากับอัฒจันทร์อย่างแรง
“อ๊า!”
เวลานี้ คนทั้งหมดถึงได้รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาจริงๆ
ชายชราผู้มีพลังเช่นนี้ ถึงกับถูกทุบตีเพียงแค่ในครั้งเดียว นี่แทบจะเรียกได้ว่าคือปีศาจ วอร์คราฟต์
ปีศาจวัวไม่สนใจคนอื่นๆ
มองดูชายชราที่นอนอยู่บนพื้นอย่างขบขัน
จากนั้นจึงยกเท้าขึ้นและเหยียบลงบนตัวเขาอย่างดูถูก
“ลุงโม่ดูเหมือนจะ ตกอยู่ในอันตราย! ”
ในเวลานี้ ว่านเสว่กลับมีใบหน้าตึงเครียด
“ลุงโม่เป็นแขกผู้มีเกียรติของตระกูล อีกทั้งยังเป็นเพื่อนของคุณพ่อ คุณชายหลี่ คุณพอจะรู้วิธีจัดการกับปีศาจวัวหรือไม่ ช่วยลุงโม่ออกมาได้ไหม?”
ว่านเสว่กล่าวอย่างร้อนรน
“ได้! ในสายตาของฉัน นั่นก็แค่มดปลวก! ”
หลี่เส้าจงลืมตาขึ้นเล็กน้อยและกล่าวเสียงเรียบ
“อย่างนั้นได้โปรดรีบช่วยลุงโม่เถอะค่ะ! ”
ว่านเสว่เอ่ยร้องอย่างกังวล
พวกซิ่วซิ่วเองก็ต่างมองไปที่ หลี่เส้าจง ด้วยความคาดหวัง
แม้ว่าคนผู้นี้จะหยิ่งอย่างยิ่ง แต่ความหยิ่งยโส ย่อมมีสาเหตุสนับสนุนอยู่เบื้องหลัง
ในขณะนี้ ทุกคนต่างก็ตั้งความหวังไว้ที่หลี่เส้าจง
“เธอต้องการให้ฉันต่อสู้กับมดปลวกพวกนี้? เสี่ยวเสว่ ฉันเคยสาบานไว้ ฉันจะไม่ลงมือกับมดปลวกพวกนี้ นั่นเพราะไม่ว่าจะเป็นมันหรือเขาก็ล้วนแล้วแต่เล็กเกินไป! ”
หลี่เส้าจงขมวดคิ้ว
จะให้ตนเองไปต่อสู้กับมดพวกนี้จริงๆ หรือ?
ไม่!
ในใจของหลี่เส้าจงกำลังดิ้นรนเจ็บปวด
“มอ!”
ทันในนั้นปีศาจวัวก็พุ่งเข้าใส่ชายชราอย่างไร้ความปรานี จนชายชรากระอักเลือดออกมา
การทำเช่นนี้ เห็นชัดว่าเป็นการท้า ยังมีใครกล้าขึ้นมาหรือไม่?
“คุณชายหลี่ ช่วยคนหนึ่งชีวิตยิ่งสร้างเจดีย์เจ็ดชั้น ฉันขอร้องคุณ โปรดช่วยลุงโม่ด้วย! เขาใกล้จะตายในเงื้อมมือของสัตว์ประหลาดแล้ว!”
ดวงตาของว่านเสว่มีน้ำตาไหลออกมา
“อืม เสี่ยวเสว่ ฉันเห้นแก่หน้าเธอ ดังนั้นจึงยอมละเว้นกฎลง เพื่อเธอ วันนี้ฉันจะกำจัดมดปลวกนี้! ”
หลี่เส้าจงยิ้มจาง ๆ
“คุณชายหลี่ ขอบคุณ! ”
ว่านเสว่พยักหน้าอย่างหนัก
“แม่เจ้า ผู้ฝึกตนรุ่นเยาว์หลี่เส้าจงกำลังจะออกโรงแล้ว!”
“เหตุการณ์ตรงหน้าในวันนี้จะต้องบันทึกเอาไว้ ที่แท้ข่าวลือในอดีตทั้งหมดล้วนเป็นเรื่องจริง โลกนี้ช่างไม่ธรรมดา! ”
ทุกคนกำลังเดือดพล่าน
ส่วนด้านของหลี่เส้าจง เขากระโดดเหาะขึ้นไปในอากาศโดยตรง
หลังจากลงมาบนพื้น เขาก็เผชิญหน้ากับปีศาจวัวด้วยมือที่ไขว้หลังเอาไว้ข้างหนึ่ง
“ว้าว
ทุกคนในที่ลานล้วนแตกตื่น
ในขณะที่พวกหญิงสาวอย่างว่านเสว่และซิ่วซิ่ว ถึงแม้ว่าจะมีบางคนไม่พอใจกับทัศนคติของหลี่เส้าจง แต่ในขณะนี้ กลับชื่นชมเป็นอย่างยิ่ง
จากนั้น ทุกสายตาก็มองไปที่เขา
“มอ!”
แน่นอนว่า ปีศาจวัวนั้นกำลังบ้าเลือด เมื่อเห็นว่าหลี่เส้าจงเข้ามา มันก็เลิกสนใจที่จะเตะชายชราอย่างตามอำเภอใจ และหันกลับไปมองไปที่หลี่เส้าจงอย่างประเมิน
จากนั้นจึงส่งเสียงคำรามที่ท้าทาย
“สัตว์เดรัจฉาน รนหาที่ตายเองหรือว่าต้องให้ฉันลงมือ หากฉันลงมือแล้ว แกคงน่าสมเพชอย่างยิ่ง!”
หลี่เส้าจงเอ่ยพร้อมกับมือข้างหนึ่งที่สอดอยู่ในกระเป๋า และหลับตาลงขณะที่เอ่ย
“มอ!!!”
ราวกับว่าปีศาจวัวจะสามารถเข้าใจภาษาของมนุษย์ได้ จากนั้นมันก็โกรธขึ้นมาทันที
ขนวัวบนตัวของมันลุกตั้งตระหง่านราวกับหนามแหลมคม
จากนั้นมันจึงพุ่งเข้าใส่หลี่เส้าจงทันที
