บทที่ 884 กล้าเล่นก็กล้าเสีย
“สี่ห้าตัว!”
ลังเลไปสักพัก เฉินเกอก็ได้เรียกขึ้นมา
“ฉันเปิดของนาย!”
เฉินเกอเพิ่งจะเรียกเสร็จ ฉีเซียวหยุนก็เลือกที่จะเปิดลูกเต๋าของเฉินเกอโดยตรง
ได้ยินฉีเซียวหยุนเลือกที่จะเปิดของตัวเอง เฉินเกอไม่รู้สึกแปลกใจแม้แต่น้อย กลับทำให้เฉินเกอมีความรู้สึกดีใจ
เพราะทุกสิ่งเป็นไปตามที่เฉินเกอคาดการณ์เอาไว้ สิ่งที่เขารอก็คือให้ฉีเซียวหยุนนั้นเปิดของเขา
เฉินเกอเปิดแต้มลูกเต๋าของตัวเองอย่างอารมณ์ดี
“ขอโทษที น้องเฉิน ฉันชนะอีกแล้ว ดูเหมือนว่านายเล่นเกมนี้จะต้องเสียค่าเรียนรู้มากหน่อยนะ!!”
เห็นเฉินเกอแพ้แล้ว ฉีเซียวหยุนก็ได้แกล้งทำพูดอย่างละอายใจ เพียงแต่ในคำพูดนั้นแฝงไปด้วยความเยาะเย้ย
เวลานี้ฉีเซียวหยุนได้ลุ่มหลงอยู่ในวังวนแห่งชนะ ในสายตาของเขาเฉินเกอนั้นไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาเลยแม้แต่นิดเดียว
“กล้าเล่นก็ต้องกล้าเสีย!”
เฉินเกอพูดประโยคง่ายๆหนึ่งประโยค จากนั้นก็ได้ควักเงินออกมาอีกห้าร้อยหยวนยื่นให้กับฉีเซียวหยุน
ฉีเซียวหยุนตอนนี้ใบหน้าเต็มไปด้วยความสุข
เจินจีที่อยู่ด้านข้างเห็นภาพนี้แล้ว ก็มองไปทางเฉินเกอ
“เฉินเกอ หากไม่ไหวก็พอได้แล้ว ไม่ต้องเล่นแล้วมั้ง!”
เจินจีมองเฉินเกอด้วยความกังวลแล้วกล่าว แพ้ไปตั้งหนึ่งพันหยวนแล้ว
แม้ว่าเงินหนึ่งพันหยวนสำหรับพวกเขานั้นจะไม่ใช่เงินมากมาย แต่ว่าตาละห้าร้อย หากเล่นต่อไปเรื่อยๆ มันก็ไม่ใช่ตัวเลขน้อยๆนะ
“แฮ่ๆ ไม่ต้องห่วง เจินจี วางใจเถอะ ตั้งใจดูให้ดีละ ของจริงเพิ่งจะเริ่ม อีกอย่าง เงินที่ฉันแพ้ไปก็เป็นเงินหนึ่งพันหยวนที่ชนะเขามาก่อนหน้านั้น เงินของฉันยังไม่ได้เอาออกมาเลย!”
เฉินเกอมองไปทางเจินจีแล้วอธิบาย
ได้ยินที่เฉินเกอพูดแล้ว เจินจีก็ไม่รู้จะพูดอะไรอีก
จากนั้น เฉินเกอกับฉีเซียวหยุนก็ได้เริ่มพนันกันอีกครั้ง
ต่อไปนี้เป็นเวลาที่เฉินเกอจะแสดงความสามารถที่แท้จริงแล้ว เงินหนึ่งพันนั้นได้คืนให้ฉีเซียวหยุนไปหมดแล้ว แบบนี้เฉินเกอก็สามารถที่จะชนะฉีเซียวหยุนได้แล้ว
ไม่นานนัก ทั้งสองก็ได้รีบเขย่าลูกเต๋าขึ้น
ครั้งนี้ เฉินเกอเขย่าไปแป๊บเดียวก็วางลงมา
“น้องเฉิน ยังคงเป็นนายก่อน!”
ฉีเซียวหยุนก็ยังมองไปทางเฉินเกอแล้วกล่าว
ตานี้ เฉินเกอฟังแต้มลูกเต๋าของฉีเซียวหยุนคือสี่สี่ตัว สามหนึ่งตัว
และตัวของเขาเองคือสองสี่ตัว ห้าหนึ่งตัว
“สองสามตัว!”
ต่อมา เฉินเกอก็เลยเรียก
ได้ยินแต้มที่เฉินเกอเรียกนั้น ฉีเซียวหยุนรีบเรียกตาม: “สามห้าตัว!”
“ผมเปิด!”
เพียงแต่ตานี้ เฉินเกอจะไม่ยอมให้ฉีเซียวหยุนชนะ ก็เลยเลือกที่จะเปิดของฉีเซียวหยุนโดยตรง
สิ่งนี้ทำให้ฉีเซียวหยุนตกใจทันที เขาคิดไม่ถึงว่าเฉินเกอเลือกที่จะเปิดลูกเต๋าของเขา
ภายใต้การจำยอม ฉีเซียวหยุนทำได้เพียงเปิดลูกเต๋าของตัวเอง
เฉินเกอก็ได้เปิดลูกเต๋าของตัวเองเช่นกัน
“ขอโทษด้วย หัวหน้าห้อง ผมมีห้าเพียงตัวเดียว ดังนั้นคุณแพ้แล้ว!”
เฉินเกอมองไปที่ฉีเซียวหยุนกล่าวอย่างใจเย็น
ฉีเซียวหยุนเหมือนไม่ค่อยอยากจะเชื่อเรื่องที่เกิดขึ้นตรงหน้า เขาไม่คิดว่าตัวเองจะแพ้ และแพ้อย่างง่ายดาย
“ได้ กล้าเล่นก็กล้าเสียนี่คือเงินห้าร้อยหยวน!”
ถึงแม้ฉีเซียวหยุนจะไม่ค่อยเต็มใจ แต่ก็ยังได้เอาเงินห้าร้อยหยวนยื่นให้กับเฉินเกอ เงินนี้ยังไม่ได้อุ่นกระเป๋าเลยก็ต้องเอาออกไปแล้ว
เพียงแต่มันเพิ่งเริ่มขึ้นเท่านั้น ต่อจากนี้มันจะยิ่งสนุกมากขึ้น เฉินเกอไม่มีทางที่ให้ฉีเซียวหยุนแพ้แค่ห้าร้อยหยวนนี้เท่านั้น
“เป็นไงบ้าง หัวหน้าห้อง จะเล่นต่ออีกมั้ย?”
เฉินเกอมีท่าทีที่สนุกสนานมองไปที่ฉีเซียวหยุนแล้วถาม
ฉีเซียวหยุนไม่มีทางที่ยอมง่ายๆแบบนี้ ก็ต้องเล่นต่ออย่างแน่นอน
“แน่นอน ต้องต่ออยู่แล้ว นี่เล่นไปแค่ไม่กี่ตาเอง น้องเฉิน จากนี้ไปฉันจะไม่อ่อนข้อให้นายอีกแล้วนะ!”
ฉีเซียวหยุนตอบตกลงทันที ก็ยังคงใช้ถ้อยคำแบบเดิมในการพูดกับเฉินเกอ
เฉินเกอฟังจนหนองจะขึ้นหูแล้ว รู้สึกว่าฉีเซียวหยุนนั้นช่างมั่นใจตัวเองเสียจริง
ยิ่งมั่นใจ ส่วนใหญ่สุดท้ายก็จะกลายเป็นความชะล่าใจ ผลลัพธ์ก็จะน่าอนาถมาก
พูดจบ ทั้งสองต่างก็ได้หยิบลูกเต๋าขึ้นมา เขย่าลูกเต๋าที่ถืออยู่ในมือทันที
เฉินเกอเพียงแค่เขย่าง่ายๆสองสามทีก็คว่ำลงแล้ว
ฉีเซียวหยุนนั้นกลับเขย่าไปตั้งนาน
แม้จะเป็นเช่นนี้ เฉินเกอก็ยังคงฟังจำนวนแต้มของฉีเซียวหยุนออกเหมือนเดิม ไม่ว่าเขาจะเขย่านานแค่ไหนก็ไม่มีประโยค ก็หนีไม่พ้นการหูทิพย์ของเฉินเกอ
ช่างน่าขัน ความสามารถในการฟังของเฉินเกอนั้นไม่ใช่สิ่งที่ฉีเซียวหยุนจะเข้าใจได้
“น้องเฉิน ตานี้ในที่สุดก็ถึงตาฉันก่อนละ!”
หลังจากที่คว่ำลูกเต๋าแล้ว ฉีเซียวหยุนก็ได้พูดกับเฉินเกอ
ใครแพ้ก็คนนั้นก่อนละกัน สำหรับเรื่องกติกาเฉินเกอก็เข้าใจอย่างชัดเจน
เพียงแต่ว่าจะให้ฉีเซียวหยุนเรียกก็นั้นจะเป็นไรล่ะ? ยังไงเขาก็ไม่มีทางชนะ มันเป็นเพียงแค่การแสดงความเก่งเล็กๆน้อยๆก็เท่านั้น
เฉินเกอใช้หูของตัวเองฟังไว้ รอบนี้แต้มลูกเต๋าของฉีเซียวหยุนคือสามหกตัว ห้าหนึ่งตัว สี่หนึ่งตัว
นั่นก็หมายความว่ารอบนี้แต้มลูกเต๋าของฉีเซียวหยุนนั้นธรรมดา โอกาสที่จะชนะนั้นน้อยมาก
สองสามตัว
ฟังที่ฉีเซียวหยุนเรียกนั้น
ทำให้เฉินเกอแปลกใจไปสักพัก คิดไม่ถึงว่าฉีเซียวหยุนจะใจกล้าเพียงนี้ กล้าที่จะเรียกแต้มที่ไม่มีในลูกเต๋าของตัวเอง ดูเหมือนเขาอยากที่จะวางกับดักตัวเอง
เฉินเกอไม่มีทางจะยอมให้เขาทำสำเร็จ
เพียงแต่เฉินเกอก็ไม่ได้เลือกที่จะเปิดมัน ไม่อย่างนั้นมันจะโจ่งแจ้งเกินไป
“ห้าสามตัว!”
เฉินเกอเรียกแต้มที่มีอยู่ในลูกเต๋าของตัวเอง
สำหรับการเรียกของตัวเองแบบนี้ ฉีเซียวหยุนก็ไม่กล้าที่จะเปิดของตัวเองอย่างแน่นอน อย่างไรเสียแต้มห้าสามตัวนั้นมีโอกาสสูงมาก
สี่สี่ตัว
ไม่นาน ฉีเซียวหยุนก็เรียกอีกครั้ง
“เปิด!”
เพิ่งจะสิ้นเสียงของฉีเซียวหยุน เฉินเกอก็ได้เลือกที่จะเปิดของฉีเซียวหยุนโดยตรง
มันก็ไม่สามารถมาโทษเฉินเกอแล้ว เรียกสี่สี่ตัว ฝั่งของเฉินเกอนั้นไม่มีแม้แต่อันเดียว หากเฉินเกอไม่เปิดแล้วจะรอถึงเมื่อไหร่?
ฉีเซียวหยุนได้ยินแล้ว อึ้งไปทันที จากนั้นก็ได้เปิดลูกเต๋าออกมา
มองแล้ว ของเฉินเกอไม่มีสี่แม้แต่ตัวเดียว ตัวเขาเองก็มีแค่สี่ตัวเดียว นั่นก็หมายความว่าตัวเขานั้นแพ้แล้ว
ทันใดนั้นสีหน้าของฉีเซียวหยุนก็ได้เปลี่ยนไปอย่างมาก เขาคิดไม่ถึงว่าผลลัพธ์จะเป็นเช่นนี้ ตัวเขานั้นก็ได้เล่นตัวเองจนจนตรอกแล้ว
“ขอโทษทีนะ หัวหน้าห้อง ผมชนะอีกแล้ว”
เฉินเกอก็ได้แกล้งตีหน้าเศร้ามองไปที่ฉีเซียวหยุนแล้วกล่าว
ในใจของฉีเซียวหยุนนั้นอึดอัดมาก แต่เขาก็ไม่มีหนทางอื่นเลย ถึงอย่างไรรอบข้างยังมีเจินจียังมีกู้โร่ถิงนั่งมองอยู่ เขาจะไม่ยอมรับก็ไม่ได้
ภายใต้การจำยอม ฉีเซียวหยุนทำได้เพียงควักเงินที่ชนะคืนมาในหนึ่งพันหยวนที่ยังเหลืออีกห้าร้อยหยวนสุดท้ายยื่นให้กับเฉินเกอ
อย่างนี้เขาเรียกว่าอะไร? เขาเรียกว่าของต้องคืนสู่เจ้าของ
หัวหน้าห้อง เราเลิกเล่นกันเถอะ เล่นเยอะไปก็ไม่ดี
หลังจากที่ได้รับเงิน เฉินเกอก็ยิ้มมองไปที่ฉีเซียวหยุนแล้วเสนอ
คุณคิดว่านี่เป็นความหวังดีของเฉินเกอเหรอ?
ไม่ไม่ไม่ คิดมากไปแล้ว เฉินเกอจงใจจะพูดแบบนี้ ก็เพื่อจะกระตุ้นฉีเซียวหยุน
