บทที่ 895 การเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหัน
ท่านฟ่านพยักหน้าและตอบว่า “ใช่ เป็นเวลาหลายหมื่นปี มีคนมากมายที่ต้องการหาโลงศพของบรรพบุรุษเผ่าผี เพียง
เพื่อต้องการเอาลูกไข่มุกผีในโลงศพ”
“มุกผีเหรอ? คุณมาเพื่อมุกผีนี้หรือ?”
หลังจากที่เฉินเกอได้ฟัง ก็ถามท่านฟ่าน
“ใช่ ฉันมานี่ก็เพื่อมุกผีนี้ มุกผีของเผ่าผีนี้ช่วยให้ฉันมีร่างกายใหม่ได้”
ท่านฟ่านอธิบาย
หลังจากที่เฉินเกอได้ยิน ก็ไม่มีความคิดเห็นใดๆ เขามาที่นี่เพื่อช่วยเหลือท่านฟ่าน ดังนั้นเขาจึงไม่ได้มีความคิดเห็น
เกี่ยวกับมุกผีนี้มากนัก
“ถ้าอย่างนั้นพวกเรามาเปิดโลงกันเถอะ!”
หลังจากตรวจสอบแล้ว เฉินเกอก็แนะนำให้ท่านฟ่าน
ท่านฟ่านรีบพยักหน้าทันที เขาแทบรอไม่ไหวที่จะได้มุกผี
“เจินจี โจวโน่ คุณสองคนยืนห่างออกไปเล็กน้อย และถ้ามีอะไรผิดปกติให้รีบออกจากทางเข้าทันที!”
เฉินเกอเตือนเจินจีและโจวโน่
เจินจีและโจวโน่รีบเดินไปที่ด้านข้างของทางเข้าอย่างเชื่อฟัง และยืนอยู่ที่นั่นไม่กล้าขยับ และจ้องมองเฉินเกอและทั้งสามคน
“มาเลย เล๋ยเล่ คุณไปเอาโซ่ทั้งสองข้างวางลง ฉันจะวางทางนี้!”
เฉินเกอมองไปที่เล๋ยเล่และออกคำสั่ง
หลังจากพูดจบ ทั้งสองก็แยกย้ายกันทำ และแกะโซ่ที่ปลายทั้งสองข้าง
“ตูม!”
หลังจากโซ่ถูกแกะออก โลงศพก็ตกลงที่พื้น และทันใดนั้นก็มีฝุ่นฟุ้งกระจายอยู่รอบๆ
โลงศพที่ถูกเก็บไว้เป็นเวลาหลายหมื่นปี ต้องถูกปกคลุมไปด้วยฝุ่น ซึ่งเป็นสิ่งที่แน่นอนอยู่แล้ว
ขั้นตอนต่อไปคือการเปิดโลง
“เล๋ยเล่ คุณยืนอยู่ที่นั่น ฉันจะผลักโลงศพด้านนี้ออกไป คุณจับฝาไว้ด้วย!”
เฉินเกอสั่งเล๋ยเล่อีกครั้ง
“ตกลง เฉินเกอ!”
เล๋ยเล่ไม่มีความคิดเห็นใดๆ และทำตามสิ่งที่เฉินเกอพูดทันที
จากนั้น เฉินเกอใช้แรงดันฝาโลงศพออก
เมื่อโลงศพถูกผลักออกไป ทุกอย่างภายในโลงศพก็ถูกนำเสนอต่อหน้าพวกเขา
เห็นศพในโลงศพที่เน่าเปื่อยจนไม่มีชิ้นดี และข้างในมีสมบัติมากมายวางอยู่
ท่านฟ่านก้าวไปข้างหน้า ยืนอยู่ข้างโลงศพและค้นหามัน
“มุกผีอยู่ไหน?”
ท่านฟ่านถามอย่างสงสัย
“อยู่ในลำคอของเขา!”
หลังจากเฝ้าดูอยู่ครู่หนึ่งเฉินเกอก็พูดขึ้นมา เพราะมีบางอย่างยื่นออกมาจากลำคอของศพ ราวกับว่ามีบางอย่างติดอยู่
หลังจากพูดจบ เฉินเกอก็หยิบมีดออกมา และเชือดคอของศพ
หลังจากตัดคอแล้ว ก็มีมุกสีแดงปรากฏออกมา นี่คือมุกผีในตำนาน
เฉินเกอใช้มือหยิบมุกผีออกมา และส่งให้ท่านฟ่าน
“ท่านฟ่านนี่คือมุกผีใช่ไหม?”
เฉินเกอถามท่านฟ่าน
มือของท่านฟ่านสั่นเล็กน้อย และพูดอย่างตื่นเต้น “ใช่นี่คือมุกผี โอ้พระเจ้า ไม่คาดคิดว่ามันจะถูกเก็บรักษาไว้อย่าง
ดีขนาดนี้!”
แต่ในขณะนี้ ศพในโลงศพกลายเป็นขี้เถ้าและสลายไป
เมื่อเห็นฉากนี้ เฉินเกอก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว และรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ
ท่านฟ่านถือมุกผี และพึมพำกับตัวเองด้วยความตื่นเต้น จากนั้นเดินไปด้านข้างเพื่อชื่นชมคนเดียว
เฉินเกอและเล๋ยเล่ต่างจ้องมองหน้ากัน และทั้งคู่ไม่ได้ไปสนใจท่านฟ่าน อย่างไรก็ตามภารกิจในครั้งนี้ของพวกเขาเสร็จ
สิ้นไปแล้ว ได้มุกผี จากนั้นพวกเขาจะได้ออกจากสถานที่น่ากลัวแห่งนี้
“เอาล่ะ พวกเรารีบออกไปเร็ว!”
หลังจากนั้นเฉินเกอก็แนะนำ
เมื่อได้ยินคำพูดของเฉินเกอ เล๋ยเล่และอีกสามคนไม่มีความคิดเห็นใดๆ และเก็บข้าวของของพวกเขาทันที จากนั้นก็เตรียม
ตัวออกจากที่นี่
แต่ในเวลานี้ท่านฟ่านยืนอยู่ด้านข้างโดยไม่ขยับ ร่างกายสั่นอย่างต่อเนื่อง
“ท่านฟ่านพวกเราไปกันได้แล้ว!”
เล๋ยเล่ตะโกนเรียกท่านฟ่าน
เห็นท่านฟ่านค่อยๆหันศีรษะเล็กน้อย จ้องมองเล๋ยเล่ด้วยดวงตาสีแดง
“โอ้ว เฉินเกอ คุณรีบดูท่านฟ่านซิ”
เมื่อเล๋ยเล่เห็นร่างกายของท่านฟ่าน ชั่วขณะก็ตกใจ และรีบตะโกนบอกเฉินเกอ
หลังจากที่เฉินเกอได้ยิน เขาก็หันกลับมามอง
เห็นแล้ว เฉินเกอก็ตกใจเช่นกัน เขาไม่คาดคิดว่าท่านฟ่านจะกลายเป็นเช่นนี้
“ท่านฟ่านคุณเป็นอะไรไป?”
ขณะที่เฉินเกอถามท่านฟ่าน ก็ขมวดคิ้ว สีหน้าของเขาเคร่งขรึม
น่าเสียดายที่ท่านฟ่านในเวลานี้ไม่ใช่ท่านฟ่านคนเดิม ตอนนี้เขากลายเป็นสัตว์ประหลาดที่กระหายเลือด
“เฉินเกอ คุณรีบดู มีแสงสีแดงในลำคอของท่านฟ่าน!”
เล๋ยเล่ตะโกนเรียกเฉินเกออีกครั้ง
เฉินเกอมองไป และเห็นแสงสีแดงจากลำคอของท่านฟ่าน
สิ่งนี้ทำให้เฉินเกอเข้าใจทันที คิดว่าท่านฟ่านได้กลืนมุกผีเข้าไป และนั่นคือสาเหตุที่ทำให้ท่านฟ่านกลายเป็น
สัตว์ประหลาดดูดเลือด และกลายเป็นสมาชิกของเผ่าผี
“โฮ่งเสียงคำราม!”
ท่านฟ่านอ้าปากของเขา ปากของเขาเต็มไปด้วยเลือดที่ไหลออกมา คำรามอย่างต่อเนื่อง
ในวินาทีถัดมา ท่านฟ่านก็พุ่งมาทางพวกเขาสี่คน ดูเหมือนว่าเขาจะเห็นเฉินเกอและทั้งสี่คนเป็นอาหารกลางวัน ลาภ
ปากของเขา และต้องการดูดเลือดของเฉินเกอและทั้งสี่คน
คนที่มีชีวิต เป็นสิ่งที่น่าดึงดูดที่สุดสำหรับเผ่าผี เพราะเลือดของคนที่มีชีวิตสดที่สุด
“เร็วๆพวกคุณรีบถอยออกไป ฉันจะจัดการกับเขาเอง!”
เฉินเกอเตือนเล๋ยเล่และทั้งสามคนที่อยู่เบื้องหลัง จากนั้นตัวเองก็พุ่งออกไป
เล๋ยเล่รีบพาเจินจีและโจวโน่หนีไปอย่างรวดเร็ว ซ่อนตัวอยู่ข้างนอกและเฝ้าดูสถานการณ์ข้างใน
ตอนนี้เห็นว่าเฉินเกอใช้กระบี่ซิงหยวนของเขา และฟันไปที่ท่านฟ่านทันที
“ชั๊วะ!”
ด้วยจังหวะที่คมชัด เห็นว่ากระบี่ซิงหยวนไม่สามารถทำอะไรท่านฟ่านได้
ในเวลานี้ร่างกายของท่านฟ่านก็เหมือนเหล็ก ปืนกระบี่ยิงฟันไม่เข้า และไม่สามารถเจาะทะลุผิวหนังของเขาได้
ท่านฟ่านที่สูญเสียความทรงจำและจำเฉินเกอไม่ได้ ได้ยกมือโจมตีเฉินเกอโดยตรง
เฉินเกอตอบสนองอย่างรวดเร็ว และก้าวถอยหลังทันทีเพื่อหลบการโจมตีของท่านฟ่าน
ท่านฟ่านกระโดดขึ้นและพุ่งเข้าหาเฉินเกอ และพยายามทำให้เฉินเกอล้มลง
แน่นอนเฉินเกอจะไม่ให้โอกาสนี้แก่ท่านฟ่าน และเตะท่านฟ่านกระเด็นออกไปอย่างรวดเร็ว
แต่เตะครั้งนี้ไม่ได้ทำให้ท่านฟ่านบาดเจ็บมากนัก ไม่มีผลกระทบใดๆต่อเขา
ในไม่ช้า ท่านฟ่านก็ลุกขึ้นมาอีกครั้ง อ้าปากที่เต็มไปด้วยเลือด และพุ่งเข้าหาเฉินเกออย่างบ้าคลั่ง
“โซ่กักวิญญาณ!”
เฉินเกอตะโกน และเหวี่ยงโซ่กักวิญญาณออกจากมือของเขา
โซ่กักวิญญาณก็มัดท่านฟ่านไว้ ทำให้ท่านฟ่านไม่สามารถขยับได้
หลังจากที่ท่านฟ่านถูกมัดแล้ว ก็เริ่มดิ้นรนอย่างบ้าคลั่ง ถ้ามันเป็นโซ่ธรรมดา มันคงจะขาดไปนานแล้ว
เฉินเกอไม่รอช้า รีบวิ่งไปที่ด้านข้างของท่านฟ่าน ยื่นมือออกไปล้วง ล้วงที่ลำคอของท่านฟ่าน
หลังจากที่เฉินเกอล้วงเข้าไป มุกผีก็พ่นออกมาจากปากของท่านฟ่าน
หลังจากที่มุกผีออกมาแล้ว ท่านฟ่านก็สงบลง และดวงตาของเขาก็กลับมาเป็นปกติ
ดูเหมือนว่ามุกผีนี้กำลังป่วน
หลังจากผ่านไปไม่นาน ท่านฟ่านก็ฟื้นคืนสติ และตื่นขึ้น
“ฉัน ฉันเป็นอะไรไปเหรอ?”
