บทที่ 917 ไล่ล่าตลอดทาง
ระยะทางไม่กี่กิโลเมตร ที่จริงมันไม่นาน เฉินเกอทั้งสี่คนใช้เวลาเพียงสองชั่วโมงในการเดินทาง
หลังจากออกจากป่า เฉินเกอทั้งสี่คนก็มองไปข้างหลัง
มองเพียงแวบเดียว ก็รู้ว่าพวกเขาออกจากเขตหินฟอสเฟตแล้ว
ด้านหลังของพวกเขาทั้งสี่คนคือภูเขาขนาดใหญ่ที่มีฟอสฟอรัสแดง ซึ่งหมายความว่าเขตหินฟอสเฟตได้ผ่านไปแล้ว
“ในที่สุดก็สามารถออกจากเขตหินฟอสเฟต!”
เล๋ยเล่เห็นเช่นนี้ ก็อุทานด้วยความตื่นเต้นทันที
“ชั๊วะๆๆ !”
ทันทีที่เล๋ยเล่พูดจบ ก็เห็นรอบๆ กำแพงหินมีเงาดำสิบกว่าคนกระโดดลงมา
เงาดำสิบกว่าคนได้ล้อมรอบเฉินเกอทั้งสี่คน
ใช่แล้ว คนเหล่านี้เป็นองค์กรนักล่า
เมื่อเห็นฉากนี้ เฉินเกอและเจินจีสีหน้าเปลี่ยนทันที พวกเขาไม่คาดคิดว่าสิ่งที่พวกเขากังวลจะเกิดขึ้นจริงๆ
มันเป็นเรื่องราวกับว่ากฎของเมอร์ฟีจริงๆ
สิ่งที่เรียกว่ากฎของเมอร์ฟี ก็คือสิ่งที่คนเรากังวล มันก็จะต้องเกิดขึ้นแน่นอน
แน่นอนว่าองค์กรนักล่าได้ออกจากเขตหินฟอสเฟตก่อน และพวกเขายังวางกำลังซุ่มโจมตีในสถานที่แห่งนี้ เพียงแค่รอให้
เฉินเกอทั้งสี่คนมาติดกับ
“อย่าขยับ!”
นักล่าที่สวมชุดสีม่วงเดินออกมาจากฝูงชน และชี้เตือนไปที่เฉินเกอทั้งสี่คน
นักล่าสิบกว่าคนต่างเอาคันธนูเล่งไปที่เฉินเกอทั้งสี่คน
เฉินเกอทั้งสี่คนไม่กล้าขยับ เพราะต้องเผชิญหน้ากับคันธนูสิบกว่าอัน ถ้าเคลื่อนไหว อีกฝ่ายอาจจะยิงลูกศรเสียบร่างกาย
ได้
แม้ว่าเฉินเกอจะเก่งแค่ไหนก็ไร้ประโยชน์ ยังไงก็ยังมีเล๋ยเล่และหยูซินอยู่ เขาต้องคิดถึงพวกเขาทั้งสองคน ไม่ใช่แค่คิดแต่
จะปกป้องความปลอดภัยของตัวเอง
“มานี่ ไปมัดพวกเขาเอาไว้!”
หลังจากนั้นนักล่าชุดสีม่วงก็ออกคำสั่งอย่างดุร้าย
นักล่าชุดดำหลายคนก้าวไปข้างหน้าและเอาเชือกมัดมือของเฉินเกอทั้งสี่คน
“ไป พากลับไปพบหัวหน้าที่ค่าย!”
หลังจากมัดเสร็จ นักล่าในชุดสีม่วงก็ออกคำสั่งอีกครั้ง จากนั้นก็พาเฉินเกอทั้งสี่คนจากไป
ไม่นาน ผ่านไปสิบนาทีพวกเขาก็มาถึงค่ายใหญ่
ค่ายนี้เป็นค่ายใหม่ที่กลุ่มองค์กรนักล่าสร้างขึ้นมา
นักล่าชุดสีม่วงพาเฉินเกอทั้งสี่คนตรงไปยังเต็นท์ที่หัวหน้าอยู่
“รายงานท่านหัวหน้า พวกเราจับสี่คนนั้นได้ และพากลับมาแล้ว รออยู่ข้างนอกเต็นท์ รอคำสั่งจากท่าน!”
นักล่าชุดสีม่วงรายงานกับชายชุดคลุมในเต็นท์
เมื่อได้ยินข่าวนี้ ทันใดนั้นท่าทางของชายชุดคลุมก็เปลี่ยนไปทันที
“พาพวกเขาเข้ามา!”
จากนั้นชายชุดคลุมก็ได้ออกคำสั่ง
หลังจากพูดจบ นักล่าชุดสีม่วงก็เดินออกมา จากนั้นก็พาเฉินเกอทั้งสี่คนเข้าไป
หลังจากพาเข้าไปแล้ว ทั้งสี่คนก็ยืนอยู่ตรงหน้าชายชุดคลุม
ชายชุดคลุมจ้องไปที่เฉินเกอทั้งสี่คน
“พวกคุณใช่ไหมที่ขัดขวางพวกเรามาตลอด? ”
ชายชุดคลุมถามเฉินเกอทั้งสี่คน
“คุณเป็นหัวหน้าองค์กรนักล่าใช่ไหม? ”
เฉินเกอไม่ได้ตอบคำถามชายชุดคลุม แต่กลับย้อนถามชายชุดคลุม
เมื่อได้ยินคำถามของเฉินเกอ ชายในชุดคลุมก็จ้องตาไปที่เฉินเกอทันที
ทั้งสองจ้องมองกัน ไม่มีใครยอมใคร
ทันใดนั้น ทั้งเฉินเกอและชายชุดคลุมต่างก็เปล่งพลังอำนาจของพวกเขาออกมา
หลังจากสัมผัสได้ถึงพลังอำนาจของเฉินเกอ ชายในชุดคลุมก็ประหลาดใจเล็กน้อย เขาไม่คาดคิดว่าเฉินเกอจะมี
พลังอันแรงกล้าที่จะเผชิญหน้ากับเขา และไม่เกรงกลัว ซึ่งบ่งบอกว่าเฉินเกอไม่ใช่คนธรรมดา
อย่างไรก็ตามผู้คนรอบข้างต่างวิตกกังวลเมื่อเห็นสถานการณ์เฉินเกอและชายชุดคลุม
พลังอำนาจของทั้งสองแข็งแกร่งเกินไป
“คุณพิเศษจริงๆ!”
หลังจากนั้น ชายชุดคลุมก็เก็บอารมณ์ตัวเอง พูดและมองเฉินเกอด้วยสีหน้าที่น่าสนใจ
“หึๆ ธรรมดาๆ!”
เฉินเกอตอบด้วยรอยยิ้มจางๆ โดยที่อารมณ์ยังแปรปรวนอยู่
“พวกคุณมาตรงนี้มีจุดประสงค์อะไร? ”
ชายชุดคลุมยังคงถามเฉินเกอ
“ถ้าฉันบอกว่ามาท่องเที่ยวคุณจะเชื่อไหม? ”
เฉินเกอยังตอบกลับชายที่สวมชุดคลุมอย่างไม่เกรงกลัว
“ฮ่าๆๆๆ!”
เมื่อได้ยินคำพูดของเฉินเกอ ชายชุดคลุมก็หัวเราะเสียงดัง
“ท่องเที่ยว? คุณคิดว่าฉันเป็นเด็กสามขวบหรือไง? คุณคิดว่าฉันมองไม่ออกว่าพวกคุณมีภารกิจอะไรพิเศษหรือ? คุณ
มาที่นี่เพื่อเผ่าเส่ส้า
ชายชุดคลุมตะคอกอย่างกะทันหัน และพูดจุดประสงค์ของเฉินเกอทั้งสี่คน
หลังจากพูดจบ ชายในชุดคลุมก็ยกมือขึ้นและทำสัญญาณมือของเขา
จากนั้นก็เห็นนักล่าที่สวมชุดสีม่วงเดินเข้ามา ในมือถือหนังสือและแผนที่
นักล่าชุดสีม่วงมอบสองสิ่งนี้ให้กับชายชุดคลุม
เมื่อเห็นฉากนี้ สีหน้าของเฉินเกอทั้งสี่คนก็ดูจริงจัง พวกเขารู้ว่าไม่สามารถปิดบังได้แล้ว มันถูกค้นพบอย่างสมบูรณ์
“ทำไม? ตอนนี้เจ้ายังจะแกล้งโง่อีกเหรอ? พวกคุณมาที่นี่เพื่อตามหาเผ่าเส่ส้า”
ชายชุดคลุมจ้องไปที่เฉินเกอและพูดอย่างเย็นชา
“ในเมื่อคุณรู้แล้ว พวกเราก็ไม่มีอะไรจะพูด คุณต้องการอะไร? ”
เฉินเกอก็ไม่อยากปิดบังอีกต่อไป และถามชายชุดคลุมโดยตรง
พูดตามตรง แค่สถานที่ธรรมดาแบบนี้ไม่ใช่ปัญหาสำหรับเฉินเกอ เขาสามารถฆ่าคนเหล่านี้ได้อย่างง่ายดาย แต่เฉินเกอ
ต้องคำนึงถึงเล๋ยเล่และหยูซิน ดังนั้นเฉินเกอจึงยังไม่ลงมือจัดการ
“ฉันรู้ว่าคุณเข้าใจแผนที่นี้ ฉันหวังว่าคุณจะร่วมมือกับพวกเรา เพื่อช่วยฉันค้นหาเผ่าเส่ส้า อย่างนี้ฉันจะไว้ชีวิตพวกคุณ นี่
เป็นการแลกเปลี่ยนเงื่อนไขที่ดี!”
ชายชุดคลุมเสนอความคิดของเขาให้เฉินเกอโดยตรง
“แล้วถ้าฉันไม่ตกลงล่ะ? ”
เฉินเกอตอบอย่างไม่แยแส
“ไม่ตกลง? หึ คุณคิดว่าคุณมีสิทธิ์ที่จะต่อรองกับฉันได้เหรอ? ”
ชายชุดคลุมหัวเราะเยาะ
เมื่อพูดจบ นักล่าหลายคนที่มีคันธนูก็เข้ามาทันทีและเล็งไปที่เฉินเกอทั้งสี่คน
เฉินเกอรู้ว่า ชายในชุดคลุมต้องการบังคับตัวเองด้วยกำลัง
“ตกลง ฉันสามารถร่วมมือกับคุณ แต่คนของคุณห้ามคิดไม่ดีกับพวกเรา และคืนสิ่งของของพวกเรามาทั้งหมด”
หลังจากหยุดคิดชั่วครู่ เฉินเกอก็พูดและตอบตกลง
“ได้ ไม่มีปัญหา ตราบใดที่พวกคุณเชื่อฟังและให้ความร่วมมือ พวกเราก็จะไม่ทำอะไรพวกคุณ!”
ชายชุดคลุมก็ตอบตกลงทันที
หลังจากนั้น ชายชุดคลุมก็คืนอุปกรณ์และสิ่งของต่างๆ ให้เฉินเกอทั้งสี่คน
ในความเป็นจริงโฟกัสอยู่ที่แผนที่ของเฉินเกอ
แผนที่ที่ท่านฟ่านมอบให้เฉินเกอเป็นกุญแจสำคัญในการค้นหาเส้นทางไปหาเผ่าเส่ส้า และมีเพียงเฉินเกอเท่านั้นที่สามารถ
ดูเข้าใจ
หลังจากจัดเก็บเรียบร้อยแล้ว เฉินเกอทั้งสี่คนก็ออกเดินทางตามด้วยนักล่าหลายสิบคน
“พี่เฉิน ตอนนี้เราจะทำยังไงต่อไป? พวกเราจะพาพวกเขาไปหาเผ่าเส่ส้าจริงๆ หรือ? ”
ในระหว่างเดินทาง เล๋ยเล่พูดเสียงเบาๆ กับเฉินเกอ
