ตอนที่ 28 หลีกหนีเอาตัวรอด
เซี่ยจื๋อจ้วนคอตก แต่ใบหน้ายืนกราน “พ่อ ผมไม่ได้พูดเล่น ผมพูดจริงๆ”
คุณนายเซี่ยนั่งไม่ติด ผุดกายลุกพลางลากบุตรชายขึ้นตึก
ด้วยรู้สึกว่าอยู่ต่อหน้าญาติ ไม่ควรมีท่าทีเช่นนี้
เมื่อลากบุตรชายขึ้นมายังชั้นบน คุณนายเซี่ยจึงกล่าวด้วยน้ำเสียงแหบต่ำ “เจ้าลูกชาย นี่แกทำอะไร?”
เซี่ยจื๋อจ้วนพิงกายบนกำแพง ภายในปากคาบบุหรี่ไว้มวนหนึ่ง
“แม่ ผมเสียใจ คุณหนูห้าตระกูลหวาที่เดิมทีพ่อแม่หมั้นหมายไว้ให้ผม ตอนนี้ผมอยากจะแย่งเธอกลับมา”
ใบหน้าคุณนายเซี่ยงอคว่ำ ทั้งโมโหทั้งเดือดดาล “คำพูดนี้อย่าได้เอาไปพูดกับพ่อแกเชียว ไม่เช่นนั้นคงเลี่ยงโดนแส้ไม่ได้ วันนั้นแกทำไมโดนทุบตีไม่รู้หรือ? งานแต่งพวกเราก็จัดเตรียมไว้ให้แก วันมงคลก็เลือกไว้ให้แล้ว เจ้าสาวก็รับมาให้แกแล้ว แล้วแกล่ะ? แกแจ้นไปคลุกคลีกับดาราตัวประกอบชั้นสามจนรู้กันทั้งบ้านทั้งเมือง แม่กับพ่อแกไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน กระทั่งสินสอดหมั้นสิบล้านที่ให้ตระกูลหวาไปก่อนหน้านี้ยังไม่กล้าสู้ไปเอากลับมา ยังดีที่ตระกูลหวาไม่ใช่คนผิดคำพูด จึงคืนเงินให้โดยไม่ได้พูดอะไร แต่คนเขาจะมีความยินดีได้หรือ?”
คุนนายเซี่ยเป็นคนเถรตรงมาตลอดทั้งชีวิต เข้าใจเหตุและผล เข้าใจธรรมชาติของมนุษย์
ทั้งชีวิตมีลูกชายสองคนและลูกสาวหนึ่งคน ลูกชายคนโต เซี่ยเฟยโม่ รู้จักผิดชอบชั่วดีมีน้ำใจ ลูกสาวคนเล็ก เซี่ยหลิงยังเรียนอยู่ที่แคนาดา
โดยเฉพาะเจ้าคนรองที่น่ากังวล คิดอยากจะจัดงานแต่งให้ ตบแต่งภรรยาสักคนเพื่อบางทีอาจจะดีขึ้นบ้าง
ใครจะรู้ว่าที่ทำเกือบใกล้สำเร็จจะกลับกลายเป็นแบบนี้ ยังดีที่ในท้ายที่สุดตระกูลเจียงได้รับช่วงต่อ
ไม่เช่นนั้นตระกูลหวาจะปล่อยไปง่ายๆได้หรือ?
เรื่องนี้ไม่ง่ายเลยที่ข่าวลือผ่านไป เจ้าลูกเนรคุณกลับวิ่งมาบอกว่าสำนึกผิด ต้องการจะแต่งคุณหนูห้าตระกูลหวา นี่ไม่ใช่ว่าหาเรื่องหรือ?
โชคดีที่คุณนายเซี่ยนิสัยดี นี่ถ้าหากเซี่ยหยานอยู่ จะต้องทุบตีเขาจนตายแน่นอน
เซี่ยจื๋อจ้วนคัดค้านในใจโดยไม่สำนึกผิดเลยแม้แต่น้อย
ยังคงยืนกรานในความคิดของตนเอง “แม่ ที่ผมมาบอก ไม่ใช่เพราะอยากให้พ่อกับแม่ช่วยผม สิ่งที่พ่อแม่ทำมันเป็นธรรมเนียมล้าสมัยเกินไป เรื่องของผมผมจะจัดการด้วยตัวเอง วันนี้ผมกลับมาก็แค่มาแจ้งให้ทราบสักหน่อย เมื่อใดที่ผมนำคุณหนูห้าตระกูลหวากลับมา แม่กับพ่อจะต้องประหลาดใจ”
คุณนายเซี่ยโกรธจนบดฟัน “เจ้ารอง แกอย่ามาเลอะเทอะ คนเขาก็แต่งเข้าตระกูลเจียงไปแล้ว ตอนนั้นล่วงเกินตระกูลหวายังไม่พอ แกยังจะให้พวกฉันผิดต่อตระกูลเจียงอีกหรือ? ถ้าพ่อแกรู้จะต้องตีแกให้ตาย”
“พ่อน่ะถึงอย่างไรก็ไม่เคยตีผมน้อยๆอยู่แล้ว โอเค เรื่องนี้ผมจัดการเอง”
เซี่ยจื๋อจ้วนไม่เต็มใจจะคุยกับแม่ให้มากคำ ลงไปชั้นล่างด้วยใบหน้าไม่สบอารมณ์
“จื๋อจ้วน ฉันบอกว่าแกอย่ามาทำตัวเหลวไหล”
คุณนายเซี่ยไม่ลืมที่จะกำชับ แต่สำหรับเซี่ยจื๋อจ้วนแล้ว มันไร้ผลโดยสิ้นเชิง
หลังจากที่เขาสำนึกเสียใจ สิ่งแรกก็คือการวางแผนเข้าไปคุยกับหวาเหวิน
อย่างไรวันนั้นเจียงหยู่ก็อยู่ในเหตุการณ์ ในบางครั้งบางคำพูดถ้าได้คุยเป็นการส่วนตัว ผลลัพธ์ที่ออกมาอาจจะน่าตกใจเลยก็เป็นได้
ดังนั้นหลังจากที่เขาควานหาเลขโทรศัพท์มือถือหวาเหวินพบ เขาพลันกดโทรออก
โทรศัพท์ดังอยู่หลายครั้ง แต่ไร้คนรับอย่างสิ้นเชิง
เขาจึงนำหมายเลขโทรศัพท์เสาะหาวีแชทจนพบว่าชื่อวีแชทของหวาเหวินนั้นโดดเด่นอย่างมาก มีชื่อว่า “ทั้งชีวิตมีเพียงคุณ”
อวตาร์เป็นรูปหญ้าต้นน้อย สุดแสนจะธรรมดาสามัญ
เขาตื่นเต้นเล็กน้อยกับการเพิ่มรายชื่อผู้ติดต่อ พิมพ์กดข้อความยืนยันที่เต็มไปด้วยความมั่นใจ…หวาเหวิน ผมคือเซี่ยจื๋อจ้วน
หลังจากที่สิบนาทีผ่านไป ครึ่งชั่วโมงผ่านไป ยังคงไม่มีเสียงตอบกลับ
เซี่ยจื๋อจ้วน ผุดลุกผุดนั่ง ในใจก็คิดว่า หรือยังไม่เช็คโทรศัพท์?
อีกด้านหนึ่ง ในตอนนี้เป็นช่วงเวลาฟังเพลงของหวาเหวิน ข้อความที่เซี่ยจื๋อจ้วนส่ง เธอเห็นแล้ว แต่ว่าทำไมเธอต้องตอบกลับด้วยล่ะ?
