ตอนที่ 48 ชายแซ่ระเบิดลง
เมื่อแซ่จื๋อจ้วนได้ยินดังนั้น ปฏิกิริยาของไม่ได้มีความกลัว ตกใจ แต่กลับหัวเราะ
“ท้องเหรอ?”
“อืม” เหลียงเซียวเซียวพยักหน้า เธอไม่รู้ว่าแซ่จื๋อจ้วนหัวเราะอะไร มันไม่ใช่เรื่องอะไรที่จะมาหัวเราะ
“ลูกของใคร?”
“มันแน่นอนอยู่แล้วว่าลูกนาย นายจะมาถามฉันยังงี้ได้ไง?”
เหลียงเซียวเซียวรู้สึกน้อยใจ ที่จริงแล้วก่อนหน้าเธอผ่านผู้ชายมาหลายคน แต่หลังจากอยู่กับแซ่จื๋อจ้วนเธอก็ซื่อสัตย์มาตลอด ไม่ได้คบชู้สู่ชายอื่น ไม่ใช่ว่าไม่กล้าคบชู้สู่ชาย แต่แซ่จื๋อจ้วนนิสัยยังไงเธอก็รู้ดี
“ฉันกับเธอก็แค่ไม่กี่ครั้งเองนะ? ใส่ถุงยางก็ยังท้องได้? เธอเป็นเว่ยซูเฟินเหรอ?”
“เว่ยซูเฟินเป็นใคร?”เหลียงเซียวเซียวทำหน้าซื่อ
“เป็นผู้หญิงในตลกเรื่องสั้น เคยดูไหม? ”
เหลียงเซียว……….
“จื๋อจ้วน ฉันก็ไม่ได้อยากมี…..แต่มันเป็นอะไรที่คาดไม่ถึง….ฉันก็ไม่รู้จะทำยังไง ก็เลยมาหานายเนี่ย….นายดูนี่”
เหลียงเซียวเซียวหยิบที่ตรวจครรภ์ที่เตรียมเอาไว้ออกจากกระเป๋า
แซ่จื๋อจ้วนชำเลืองมอง ข้างบนแสดงสองขีดชัดเจนมาก เป็นเครื่องหมายว่าตั้งท้อง
“แล้วยังไง ท้องแล้วเธอคิดจะเอายังไง? ต้องการเท่าไหร่?” แซ่จื๋อจ้วนพิงที่ประตู ยิ้มอย่างเหยียดๆ
จะพูดไปพูดมา ท้องหรือว่ามาหลอกเอาเงินกันแน่?
“จื๋อจ้วน ฉันไม่ได้จะเอาเงิน….ฉันแค่คิดว่าฉันจะอยู่กับนาย…ฉันไม่ได้จะเรียกร้องสิทธิอะไร แล้วก็ไม่ได้จะยื้อไม่ให้นายไปหาผู้หญิงคนอื่น…นายอย่าทำเป็นพอไม่ต้องการฉันแล้วก็จบแค่นั้น เรากลับไปเป็นเหมือนเมื่อก่อนดีมั้ย?”เหลียงเซียวเซียวเป็นนักร้อง เสียงเธอจึงนุ่มน่าฟัง
เมื่อเจออ้อนแล้ว ธรรมดาผู้ชายก็จะทนไม่ไหว
เธอเอื้อมมือเขย่าแขนแซ่จื๋อจ้วน ให้เขาใจอ่อน
วันนี้เธอมาได้นำสัมภาระติดมาด้วย ตั้งใจว่าจะไม่กลับ คิดหาโอกาสค้างที่นี่สักคืน
สองคนจู๋จี๋อยู่ด้วยกัน พรุ่งนี้ก็คงไม่ขัดแย้งกันแล้วหล่ะ
ไหนเลยจะรู้ว่าครั้งนี้ แซ่จื๋อจ้วนใจแข็งไม่อยากเกี่ยวข้องกับเธออีก
“พูดไปไม่มีประโยชน์หรอก เธอท้องไม่ใช่เหรอ? ไป ฉันจะพาเธอไปโรงพยาบาลตอนนี้ ไปตรวจครรภ์ดูสิ ตอนนี้เด็กโตแค่ไหนแล้ว”
พูดอยู่ แซ่จื๋อจ้วนก็ดึงแขนเธอออกไปขึ้นรถ
เหลียงเซียวเซียวตื่นตระหนกตอใจทันที
เพราะเธอไม่ได้ท้องตั้งแต่แรกแล้ว ที่ตรวจครรภ์นี้เธอก็ขอร้องให้เพื่อนเธอที่ท้องอยู่ตรวจให้
เธอใช้แกล้งท้องเพื่อใช้เป็นข้ออ้างให้แซ่จื๋อจ้วนกลับมา
จากนั้นก็ค่อยหาโอกาสบอกกับว่าตัวเองแท้ง เพื่อได้รับความเห็นอกเห็นใจ
“จื๋อจ้วน วันนี้มันก็ดึกแล้วนะ โรงพยาบาลก็เลิกงานหมดแล้ว”
“ไม่ โรงพยาบาลเอกชนเปิด 24 ชั่วโมง มีหมออยู่เวร ฉันรู้จักผอ.โรงพยาบาลที่นั่น ไปตอนนี้แหล่ะ”
“จื๋อจ้วน…..นายอย่าดึงฉันสิ….ฉัน…..ฉันค่อยไปพรุ่งนี้ได้มั้ย วันนี้ฉันไม่ค่อยสบาย” เหลียงเซียวเซียวขาดความมั่นใจในทันที
บางทีเธอก็รู้สึกเกลียดตัวเองว่าทำไมไม่ฮึดสู้ ถ้าท้องจริงๆก็คงจะดี
“เหลียงเซียวเซียว นิสัยฉันเป็นยังเธอไม่รู้เหรอ? เธอมาเล่นกับฉันอย่างนี้เหรอ? เธอคิดว่าฉันเป็นแค่คนรวยโง่ๆให้เธอมาเล่นเป็นอีหนูชาเขียว(หญิงร่านแสร้งทำเป็นใส)อย่างนั้นเหรอ ”
“จื๋อจ้วน ฉันไม่ได้ตั้งใจ ต่อไปไม่ทำแล้ว ก็แค่อยากจะได้ใจนายกลับมาเท่านั้นเอง”
เห็นแซ่จื๋อจ้วนรู้ทันอุบายของเธอ เหลียงเซียวเซียวก็ร้องไห้ออกมา ที่จริงคือเธอกลัวแล้วก็อาย
“ให้เวลาเธอสิบวินาที รีบออกไปจากสายตาฉัน…ไม่อย่างนั้นโทษฐานที่เธอหลอกลวงฉัน เธอรู้อยู่แล้ว”
สายตาแซ่จื๋อจ้วนที่ดูเหมือนฆ่าคนได้เลย เหลียงเซียวไม่พูดอะไรต่อ ดึงกระเป๋าสัมภาระตัวเองวิ่งออกไปทันที
วิ่งโดยไม่คำนึงว่าตัวเองนั้นใส่รองเท้าส้นสูงอยู่….
แซ่จื๋อจ้วนไม่เหมือนทายาทเศรษฐีคนอื่น เมื่อเขาไร้ความรู้สึกขึ้นมา แม้แต่ตัวเองยังต้องกลัวตัวเอง
“ผู้หญิงคนนี้บ้าจริงๆ” พูดจบแซ่จื๋อจ้วนใส่ชุดคลุมอาบน้ำกลับไปที่ห้องรับแขก
มาถึงห้องรับแขก เขาก็นึกถึงหวาเหวินขึ้นมาอีกครั้ง
เขาเปลี่ยนเบอร์เพื่อส่งข้อความหาหวาเหวินอีกครั้ง——หวาเหวิน ฉันเองแซ่จื๋อจ้วน นี่ก็เป็นเบอร์ฉัน วันนี้ฉันเห็นรูปเธอบนเฟสบุ๊คที่หวาผิงโพส ถ่ายได้สวยจริงๆ
ไม่กี่วินาที เขาก็ได้รับข้อความตอบกลับมา แค่ได้ยินเสียงข้อความดังขึ้นก็ตื่นเต้นยกใหญ่แล้ว
เขารีบเปิดข้อความที่ตอบกลับมา
