ตอนที่ 60 เห็นต่างไปคนละทาง
แซ่จื๋อจ้วนรีบส่งสายตาไปหาพี่ชาย ขอความช่วยเหลือจากพี่”
ที่ไหนได้ พี่ใหญ่ดันหักมุม “แกอย่ามามองฉัน เรื่องนี้ฉันช่วยอะไรไม่ได้ พ่อดูจากกล้อง แกไม่เคยเข้าออฟฟิศเลย”
แซ่จื๋อจ๋วนอยู่ตำแหน่งผู้ช่วยผู้จัดการ ถือว่าเป็นแถวหน้าของบริษัท
แต่1ปี มี 365วัน โอกาสที่จะเจอเขาน้อยมาก
ในกรุ๊ปนั้นต่างก็พูดเป็นเสียงเดียวกันว่า ถ้าอยากพบแซ่จื๋อจ้วน จะไปที่บริษัทไม่ได้
ต้องไปตามร้านคาราโอเกะกลางคืน จับได้คาหนังคาเขาแน่นอน
ฉะนั้นนางแบบหญิงที่อยากจะจับคนรวย ก็จะแต่งตัวฉูดฉาดและจะทำทุกวิถีทางเพื่อไปทำความรู้จักกับคุณชายแซ่คนนี้
“นั่นไม่เพราะผม….ยุ่งเหรอ?”
“ยุ่งอะไร? ยุ่งอยู่กับการใช้เงิน? ยุ่งอยู่กับความฟุ่มเฟือย?”
“พ่อ พ่อพูดแบบนี้ก็ไม่ถูกนะ ถึงผมจะใช้เงินเยอะ แต่ผมก็หาเงินนะ บริษัทที่ผมร่วมลงทุนก็ได้ผลกำไร พ่อดูสิที่พ่อบอกพี่ไม่ให้เงินผมมานานแล้ว ผมก็ยังอยู่สบายอยู่ไม่ใช่เหรอ?”
“บริษัทแก ไม่เปิดจะดีซะกว่า ปีปีนึงทำรายได้ยังไม่เท่าที่แกใช้ไปเลย” แซ่หยานผิดหวังในความไม่ถ่านของลูก
“ชายสอง แกก็ไม่ใช่เด็กแล้วนะ ฉันกับพ่อก็ถูกกดดันอย่างมาก บ้านเราช่วงนี้ก็เปิดตัวสินค้าตัวใหม่มากมายไม่น้อย พอออกสู่ตลาด ก็จะงานยุ่ง แต่ละสาขาก็ต้องการคนช่วย…..จะจ้างคนอื่นมาช่วยบริหาร ปีนึงก็ต้องหลายล้าน ไม่สู้แกกลับมา…..”
“พี่ ผมไม่ใช่ชิ้นส่วนนั้น พี่บริหารนั่นแหละดีแล้ว พูดจริงๆ”
“ได้ นายมีเป้าหมายของนาย นายก็ทำงานของนายจนตายละกัน”
แซ่หยานไม่อยากฟังที่แซ่จื๋อจ้วนพูด สะบัดแขนเสื้อลุกออกไป
“พ่อ…..”เฝิงหยู่กังวลใจ ลุกตามท่านไป
“ได้ ผมอยู่บ้าน พ่อคงทานไม่อร่อย งั้นผมไปดีกว่า ทุกคนค่อยค่อยทานนะครับ….”
แซ่จื๋อจ้วนลุกขึ้นอย่างลวกๆ
“คุณอา คุณอาอย่าไป”
“เด็กดี เดี๋ยวครั้งหน้าอาจจะซื้อของเล่นใหม่มาฝาก”
แซ่จื๋อจ้วนลูบหัวหลานสาว แล้วเดินออกไปอย่างวางมาด
ข้าวมื้อนี้ที่ทำที่บ้านแซ่ก็ยังกินได้ไม่เท่าไหร่เลย
ออกจากบ้านเก่าตัวเอง เขาก็ตรงไปที่ black Rose club
เริ่มสำมะเลเทเมากับกลุ่มเพื่อนที่อยู่ที่นั่น
ที่บังเอิญคือ เขาได้เจอกับกาวหนาน กาวหนานเป็นเพื่อนเที่ยวของเจียงหยู่ ดังนั้นความสัมพันธ์ระหว่างจื๋อจ้วนจึงธรรมดาปกติไม่ได้สนิทกัน
แต่เมื่อเจอกันแล้ว ต่างก็ร่วมดื่มด้วยกัน
“ทำไมช่วงนี้ถึงไม่ค่อยอยู่กับพวกนั้นล่ะ?” แซ่จื๋อจ้วนเหยียดหลังพิงบนโซฟา มองไปที่กาวหนาน
“อย่าพูดถึงเลย คุณฉิน(ฉินหว่านยู่)ช่วงนี้ออกนอกพื้นที่บ่อย พี่หวัง (หวังเซียวอี้) เหมือนน้ำตาลในเลือดจะสูง ช่วงนี้เลยต้องวิ่งออกกำลังกาย งดดื่มชั่วคราว…..ยิ่งคุณชายเจียงนะ อยู่ดีดีก็แต่งงาน ตอนนี้กลายเป็นสามีที่ยอด24กตัญญูไปแล้ว เลิกงานแล้วก็กลับไปอยู่เป็นเพื่อนเมียทุกวัน เอ๊ะ? เมียเขาไม่ได้มาจากงานแต่งนายเหรอ?”
กาวหนาวเพิ่งตอบสนองต่อเรื่องราว…..
คำพูดพวกนี้ทำให้แซ่จื๋อจ้วนตะขิดตะขวงใจ เขาเลียริมฝีปาก ไม่พูดออกมาสักคำ
กาวหนานไม่ทันสังเกตอารมณ์ของเขา ยังคงพูดแขวะต่อไป “ไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนี้หน้าตาเป็นไง ถึงได้ทำให้คุณชายของฉันหลงจนหัวหมุนขนาดนี้ พวกเราก็ยังไม่เคยเห็นมาก่อนเลย…นายก็เหมือนกัน ตอนแรกก็ดีดีอยู่ จะหนีงานแต่งทำไม? สุดท้ายก็ไม่ได้คบกับยัยดาราคนนั้นนานาใช่ไหม?”
แซ่จื๋อจ้วนกลัดกลุ้มใจ อยากจะด่ากาวหนานสักยกนึง แต่ก็รู้ตัวเองว่ามันคือการแก้ตัว พูดมากไปเดี๋ยวจะทำให้คนหัวเราะเอาได้ จึงได้แต่เดือดอยู่ข้างใน
อีกด้านนึง เจียงหยู่ไปพบลูกค้า กลับมาถึงบ้านก็สี่ทุ่มแล้ว
เขาไม่คิดว่าเข้ามาในบ้าน จะเห็นหวาเหวินยังนั่งอยู่ที่ห้องรับแขก อุ้มเจ้าโคกไว้ในอ้อมแขน
“ดึกขนาดนี้เธอยังไม่นอนอีกเหรอ?” เขาคาดไม่ถึงนิดหน่อย
หวาเหวินเหลือบมองเขา “ฉันมีเรื่องนึงอยากจะให้คุณช่วย”
เป็นไปอย่างที่คิด เวลาขอความช่วยเหลือจากคนอื่น น้ำเสียงจะอ่อนโยนกว่าปกติถึงสองเท่า
