ตอนที่73ทุกคนตาร้อน
เมื่อทนายโกพูดเรื่องนี้จบสายตาของคนเหล่านั้นต่างร้อนผ่าวขึ้นมาทันใด
ไม่เพียงแต่พี่น้องของตระกูลหวาเหล่านั้นรวมทั้งคุณนายหวาและคุณผู้ชายหวาต่างก็อึ้งงันไป
พินัยกรรมของนายหญิงนั้นเป็นความลับหากนายหญิงยังไม่ตายก็ไม่มีใครรู้ว่าในนั้นเขียนไว้ว่าอย่างไร?
รวมทั้งหวาเหวินด้วยเธอเองก็ไม่รู้ว่าทำไมคุณย่าถึงจัดสรรไว้แบบนี้?
ตอนนี้ตระกูลหวาไม่โชติช่วงเหมือนเมื่อก่อนของที่อยู่ในมือของนายหญิงแท้จริงแล้วไม่น้อยเลย
เมื่ออ่านมาแบบนี้ก็ยากจะเลี่ยงความตื่นตกใจของทุกคน…….
หวาหรุงอิจฉาริษยาอย่างมากเธอไม่ยอม“ฉันไม่ยอม…..มันอะไรกัน?ทำไมไม่ได้แม้แต่น้ำสักถ้วย?ฉันเองก็เคยดูแลปรนนิบัติคุณย่าเหมือนกัน…..จัดงานเลี้ยงฉลองวันเกิดต่างๆนานาฉันให้ทั้งซองแดงทั้งของขวัญไปไม่น้อยทำไมพอตายไปถึงยกสมบัติเหล่านี้ให้น้องห้า?หรือว่าเราเป็นแม่เลี้ยงเหรอ?”
หวาหรุงพูดขึ้นทุกคนต่างก็มองไปหวาเหวินด้วยสายตาลึกซึ้ง
ความจริงแล้วผลลัพธ์นี้ไม่เหนือความคาดหมายของหวาเหวินนัก
นายหญิงเป็นคนลำเอียงมาตั้งแต่ไหนแต่ไรเมื่อจากไปเธอจึงทิ้งของเล็กๆน้อยให้แก่หลานสาวสุดรักโดยไร้ความเห็นใดๆ
เจ็บปวดใจก็เจ็บปวดใจอยู่หรอกแต่ของนี่มันไม่มากเกินไปเหรอ?
ตอนนี้ขนาดพี่ใหญ่หวาซวงยังอดกลั้นอารมณ์ไว้ไม่อยู่เลย“บ้านบนภูเขาจงชุ่ยมือมูลค่าเป็นสิบล้านวิลล่าเฟิงหวาหลี่ที่น้องห้าอยู่ก็คำนวณราคาไม่ได้แล้วรถเบนท์ลีย์สีดำของคุณย่าคันนั้นถ้าขายก็ได้อย่างน้อย2.2ล้านเครื่องเพชรมีมูลค่าอย่างน้อย5ล้านบวกกับเงินทุนและหุ้นส่วนในเครือตระกูลหวา…..รวมๆกันแล้วก็เกินกว่าร้อยล้านทีเดียวตอนนี้ครอบครัวเราไม่ได้เฟื่องฟูเหมือนเมื่อก่อนเงินกว่าร้อยล้านนี้ก็ไม่ได้น้อยเลย…..แต่คุณย่ากลับยกทั้งหมดนี้ให้น้องห้า…….มันหักหามน้ำใจคนอื่นที่เหลือ4คนเกินไป”
คุณหนายหวาและคุณชายหวาทั้งสองคนต่างมองหน้ากันโดยไม่รู้ว่าจะพูดว่ายังไงดี?
สามีของหวาซวงจางเด๋อข่ายเองก็คล้อยตามภรรยาของเขาและตั้งใจพูดดังเสียงอย่างจริงจัง“ใช่นายหญิงทำแบบนี้มันไม่ยุติธรรมเลย…..ในเมื่อจากไปแล้วคนที่ใหญ่ที่สุดในบ้านก็คือคุณพ่อแล้วครับ?คุณพ่อและคุณแม่ต้องเป็นธรรมนะครับสมบัติเหล่านี้ต้องกระจายกันมาแก้ไขกันให้จบๆในวันนี้เลยไม่สามารถยกทั้งหมดให้น้องห้าได้นะครับ?อีกอย่าง……ตอนนี้น้องห้าก็เป็นภรรยาของตระกูลเจียงแล้วไม่ขัดสนเรื่องเงินทองอย่างแน่นอนใช่ไหมครับ?”
หวาเหวินทำได้เพียงแค่นั่งฟังอยู่เงียบๆไม่คิดจะพูดแทรกขึ้นแต่อย่างใด
เจียงหยู่ก็เข้าใจว่าคนเหล่านี้ล้วนหน้าเลือดกันทั้งนั้น
ตอนนายหญิงแก่ตายไปไม่เห็นจะร้องไห้กันสักคนพอตอนแบ่งมรดกทำเป็นฉลาดหลักแหลมกันขึ้นมาเชียว
ทุกคนต่างมองมาทางหวาเหวินด้วยความอิจฉาตาร้อนกันทั้งนั้น
ทำมาเป็นการใช้คำพูดสวยหรูเอาในตอนนี้คงจะเป็นมะนาวที่สุกงอมเอาแล้วละ
มะนาวที่เปรี้ยวไม่เท่าไหร่หรอกที่เก่งสุดก็น่าจะเป็นการแต่งงานของทั้งสองคน
หวาซวงและหวาหรุงทั้งสองคนต่างก็มีครอบครัวเป็นของตัวเองแล้วไม่ถือว่าเป็นคนของตระกูลหวาแล้วแต่ก็ยังมีความเห็นแก่ตัวอยู่มากทีเดียว
ตรงกันข้ามกับหวาผิงที่เป็นดารานักแสดงเงินไม่ขาดมือไม่แคร์ว่าคุณย่าจะยกสมบัติให้ใคร?
ส่วนหวาฟ้านก็เป็นถึงนักประพันธ์จิตใจงดงามเข้ากระดูกดำและไม่ได้ละโมบโลภมากกับสมบัติเหล่านี้เงินที่ใช้ในชีวิตประจำวันก็เพียงพอแล้ว
ดังนั้นคนที่น่าจะกระโดดวิ่งแจ้นที่สุดก็น่าจะเป็นพี่ใหญ่กับพี่รอง
หวาเจิ้นเยว่มองไปทางบรรดาลูกสาวจากนั้นก็มองไปทางหวาเหวินอีกครั้ง
“เหวินเหวินเรื่องนี้ลูกจะว่าไง?”
เยี่ยมพ่อแท้ๆกลับโยนหายนะมาให้แก่ลูกสาวคนเล็ก
ไม่ได้ตั้งใจจะทำให้รู้สึกลำบากใจใช่ไหมเนี่ย?เขาไม่อยากผิดใจจึงถามหวาเหวินไปตรงๆ
ถ้าหวาเหวินพูดออกไปจะไม่เป็นการผิดใจต่อพี่สาวทั้งสี่คนเหรอ?
ถ้าไม่พูดแล้วเอาแต่ยืนมองสมบัติที่คุณย่าเหลือทิ้งไว้ให้ถูกยกให้กับคนอื่นอย่างนั้นเหรอ?
เจียงหยู่มองไปทางหวาเหวินด้วยความรู้สึกเจ็บปวดกับเด็กน้อยคนนี้ในชั่วพริบตาเดียว
“ทนายโกคนก็มาพร้อมหน้าแล้วคุณชี้แจงเถอะ”หวาเจิ้นเยว่กล่าวนำ
“ครับทุกท่านผมขอชี้แจงพินัยกรรมตามประสงค์ของนายหญิงแก่ตระกูลหวาให้ทุกคนได้ทราบนะครับเมื่อ3ปีก่อนนายหญิงหวาและก็เป็นคุณผู้หญิงของโจวยู่หลานขอร้องให้ผมเขียนพินัยกรรมชุดนี้ขึ้นมาในพินัยกรรมระบุไว้อย่างชัดเจนทั้งบ้านบนภูเขาจงชุ่ยวิลล่าเฟิงหวาหลี่รถเบนท์ลีย์ในนามของเธอ1คันเครื่องเพชรที่ฝากไว้ในธนาคาร2ชุดแล้วก็เงินและหุ้นส่วนของเธอ……ขอยกมรดกทั้งหมดนี้ให้แก่คุณหนูคนที่5ของตระกูลหวา——หวาเหวิน”
เมื่อพูดจบสายตาของทุกคนต่างก็จับจ้องไปทางหวาเหวินทันที
สายตาพิฆาตของแต่ละคนนี้ทำให้เจียงหยู่สัมผัสได้ถึงความเย็นยะเยือกขึ้นมา
