ตอนที่90ส่งจดหมายรัก
ความจริงแล้วไม่พูดเรื่องนี้ก็ดีแต่เมื่อหยิบยกขึ้นมาแล้วคุณนายแซ่ยิ่งขุ่นเคืองมากขึ้นไปอีก
ยิ่งพูดถึงแซ่หยานก็ยิ่งโกรธ
คุณหนูห้าตระกูลหวาไม่ต้องไปพูดถึงแต่สถานที่แห่งสาบเซียนหนุความจริงก็เคยเห็นมาก่อนหน้านั้นแล้ว
ตระกูลแซ่ได้รับความนิยมอย่างมากในช่วงหลายปีที่ผ่านมายอดขายเครื่องประดับชนะเลิศภายในประเทศติดต่อกันหลายปี
สาบเซียนหนุมีทิวทัศน์ที่สวยงดงามมากเดิมทีแซ่หยานตั้งใจจะสร้างตึกผลิตเครื่องประดับสักแห่งจนกลายเป็นส่วนที่สองของตระกูลแซ่
แต่…..แผนการที่ที่เตรียมมาไว้อย่างดีกลับถูกลูกชายเข้ามาวุ่นวาย
เรื่องที่น่าโกรธยิ่งกว่าก็คือวันที่ลูกชายเลือกหนีงานแต่งเขาไปมั่วอยู่กับดาราสาวอันดับสามจนเป็นข่าวฉาวโด่งดังไปทั้งเมือง
ตอนนี้ตระกูลหวาและตระกูลแซ่มองหน้ากันไม่ติดอีกทั้งยังไปสนับสนุนให้แต่งงานกับตระกูลเจียงอีก
เรื่องนี้ทำให้พ่อแม่ของแซ่จื๋อจ้วนไม่สบายใจอยู่นานมากไม่ว่าจะเป็นด้านธุรกิจหรือด้านของผลกำไรก็ล้วนขาดทุนย่อยยับทั้งสิ้น
“งั้นผมก็คงจะเสียใจภายหลังแล้วใช่ไหมครับ?ที่ตาไม่ถึง?”
“ไม่อยากสนใจลูกแล้วหลังจากนี้ไม่ต้องกลับมาบ้านแม่ไม่อยากเจอลูก”
คุณนายแซ่ด่าทอพร้อมกับชี้ไปทางลูกชายด้วยความโกรธจากนั้นก็ให้คนขับขับรถพาจากไปทันที
แซ่จื๋จ้วนไม่ได้ใส่ใจแต่อย่างใดเพราะเขาเข้าใจนิสัยของแม่ตัวเองดี
เธอก็ปากร้ายใจดีไม่มีทางที่จะไม่สนใจตัวเองเด็ดขาด
แซ่จื๋อจ้วนมองดูเวลาในโทรศัพท์ที่ใกล้เที่ยงแล้วดังนั้นหลังจากที่อาบน้ำเสร็จกินข้าวเช้าเสร็จก็รีบบึ่งออกไปทันที
ชุนเถาและหยินซิ่นมักจะขับรถออกไปซื่อใช้ที่จำเป็นสำหรับคุณหนูอยู่เสมอ
เพราะเฟิงหวาหลี่อยู่ห่างไกลหวาเหวินจึงไม่ชอบออกจากบ้านเท่าไหร่
ดังนั้นจึงวานให้สองสาวออกไปซื้อแทน
เที่ยงวันในขณะที่ชุนเถาและหยินซิ่นที่ซื้อพวกผักสดและผลไม้จำนวนไม่น้อยเสร็จแล้วกำลังจะขับรถกลับ
ก็เห็นแซ่จื๋อจ้วน
“ชุนเถาหยินซิ่น”เขาพูด
ทั้งสองคนตื่นตกใจไม่น้อยจากนั้นก็มองกันไปกันมาแล้วก็รู้ว่าเขาต้องมาด้วยเรื่องไม่ดีอย่างแน่นอน
“คุณชายมีอะไรชี้แนะเหรอคะ?”
ชุนเถาค่อนข้างดุดันและเป็นคนที่ปราดเปรียวกว่าหยินซิ่นอย่างมาก
ดังนั้นเธอจึงออกโรงไปเผชิญหน้ากับแซ่จื๋อจ้วน
“พี่ชุนเถาเอาตรงๆเลยนะฉันมีเรื่องอยากให้ช่วย”แซ่จื๋จ้วนยิ้ม
“อย่าเรียนว่าพี่ชุนเถาเลยคะฉันยังไม่โต”ชุนเถาหน้าแข็งทื่อความจริงแล้วชุนเถาเพิ่งจะอายุ23ปีโตกว่าหวาเหวินไป1ปี
แซ่จื๋อจ้วนอายุ26-27ปีมาเรียกว่าพี่คงจะไม่ถูกต้อง
แต่ปัญหาก็คือสถานะของแซ่จื๋อจ้วนมาเรียกสาวว่าพี่ถือว่าให้เกียรติและไว้หน้าอย่างมาก
“ได้งั้นฉันเรียกเธอว่าชุนเถาละกันเรียกอะไรมันก็ไม่สำคัญหรอกที่ฉันมาในวันนี้เพราะอยากให้พวกเธอช่วย”
“คุณชายแซ่ว่ามาเถอะคะ”
แซ่จื๋อจ้วนหยิบจดหมายฉบับหนึ่งออกมาแล้วยื่นให้ชุนเถา
“อะไรคะ?”ชุนเถาไม่รับแต่กลับก้มหน้าลงมาอย่างเดียว
“เป็นจดหมายที่ฉันเขียนให้หวาเหวินขอร้องให้พวกเธอช่วยส่งให้หน่อย”
เมื่อได้ยินว่าเป็นจดหมายชุนเถาและหยินซิ่นก็เข้าใจในทันที
ว่าต้องเป็นจดหมายรักแน่นอนแซ่จื๋อจ้วนไม่มีวีแชทของคุณหนู
โทรศัพท์ไปก็ไม่รับส่งจดหมายไปก็กลายเป็นขยะ
เขาไม่มีช่องทางติดต่อหวาเหวินแล้วดังนั้นจึงคิดวิธีเก่าๆออก
อย่าว่าไปถึงวิธีเก่าโบราณไปแต่มันก็คุ้มค่าทีเดียว
แต่น่าเสียดาย……..
“ไม่ได้คะพวกเราไม่ช่วย”ชุนเถายังคงยึดหลักการเดิม
และก็รู้ด้วยว่าคุณหนูไม่อยากเจอกับชายคนนี้ด้วยเธอจะไปช่วยเขาส่งจดหมายได้ยังไง?
จะว่าไปคุณผู้ชายก็ดีต่อคุณหนูต่อพวกเธอทั้งสองคนมากถ้าเกิดช่วยแซ่จื๋อจ้วนเป็นการส่วนตัวแล้วจะเกิดอะไรขึ้น?ไม่เป็นการหักหลังเจ้านายเหรอ?
เมื่อเห็นชุนเถาปฏิเสธแซ่จื๋อจ้วนก็ไม่ได้ร้อนใจแต่อย่างใด
จากนั้นก็หยิบจดหมายหนาๆอีกสองฉบับออกมา
แล้วยื่นให้กับชุนเถา“ถือว่าเป็นสินน้ำใจของฉันเชิญทั้งสองไปดื่มชารบกวนช่วยหน่อยเถอะ”
ดวงตาเปล่งประกายแล้วมองไปยังความหนาของซองจดหมายนี้แซ่จื๋อจ้วนยื่นมือออกไปแสดงถึงความใจกว้าง
