ตอนที่ 226 ผู้ริเริ่มความเลวร้าย
ดูจากท่าทางแล้ว ไม่พูดไม่ได้แน่ๆ หานตงหลินก็ไม่ได้โง่ รู้อยู่แล้วว่าถ้าแซ่จื๋อจ้วนอยากจะทำให้เขาตาย ก็เป็นเรื่องที่ทำได้อย่างง่ายดาย
ดังนั้นเพื่อหลีกเลี่ยงความเจ็บปวดที่ได้รับ เขาทำได้เพียงก้มหน้า แล้วกล่าวเบาๆ “ประธานแซ่ ผมขอโทษ หลังจากออกจากบริษัท ก็ไปอยู่ที่บริษัทเทียนเป่าโรงงานยาอีกที่หนึ่งแล้วใช่ไหมครับ? พวกเขาก็ทำเกี่ยวกับยา หลังจากผลิตภัณฑ์ตัวใหม่ของคุณออกมา ธุรกิจของพวกเขาก็ยากที่จะทำ ดังนั้นผมก็……แต่ผมก็รับคำสั่งมานะครับ พวกนี้ล้วนแต่เป็นหัวหน้าคนปัจจุบันของผมสั่งให้ผมทำ ทองคำเขาก็เป็นคนให้ มิเช่นนั้นผมจะไปหาเงินมากมายขนาดนั้นมาให้ตู้ชุนเย้นได้อย่างไรกัน?”
แซ่จื๋อจ้วนฟังจบ ก็หัวเราะด้วยเสียงทุ้มต่ำ
“ประธานแซ่ คุณอย่าหัวเราะ ผมพูดความจริงทั้งนั้นนะครับ”
แซ่จื๋อจ้วนหันไปมองหานตงหลินที่โดนต่อยจนหน้าบวมปูดไปหมด “เจ้าอ้วนสมองทึ่มแต่ก่อนฉันประเมินนายต่ำไปจริงๆ คิดมาโดยตลอดว่านายเป็นเพียงคนที่ทำตามคำสั่งเป็นแค่คนธรรมดาที่เอาตัวรอดเก่ง ตอนนี้ฉันเข้าใจแล้ว สมองของนายยอดเยี่ยมใช้ได้เลย วางแผนเล่นงานฉันด้วยแผนการร้ายๆใช่ไหม? ฉันในสายตาของนาย ก็โง่เง่าขนาดนั้นใช่ไหม? ตอนที่เพิ่งเกิดเรื่องในตอนแรก ฉันก็สงสัยว่ามีคนใช้เล่ห์เหลี่ยมลับหลัง ตรวจสอบบัญชีของตู้ชุนเย้นเป็นพิเศษ ไม่พบเรื่องที่น่าสงสัยเลย ตอนนี้มาคิดดูแล้วนายให้ทองคำไปนี่เอง”
“พวกนี้ทั้งหมดเป็นหัวหน้าของบริษัทเทียนเป่าสั่งให้ผมทำครับ ผมก็โดนบังคับ ประธานแซ่คุณเชื่อผมเถอะครับ”
เจ้าอ้วนพูดไปแล้วก็ยื่นมือไปดึงขากางเกงของแซ่จื๋อจ้วนไปด้วย ตอนนี้เวลานี้ทำเพื่อขอความเมตตา ชีวิตยังเทียบกับสุนัขไม่ได้เลยจริงๆ ไม่สนใจเกียรติยศศักดิ์ศรีสักนิดแล้ว
แซ่จื๋อจ้วนยกเท้าขึ้น หันไปทางนิ้วมือของเขาแล้วเหยียบลงไปอย่างหนักแน่น……เจ็บปวดจนเขาร้องออกมาอย่างน่าเวทนาทันที
ก่อนที่จะส่งเสียงร้อง ผู้ช่วยที่แซ่จื๋อจ้วนพามา ก็ใช้เทปกาวปิดเอาไว้ทันที ทำได้เพียงมองเม็ดเหงื่อที่ไหลออกมาอาบหน้าของเขาไม่หยุด
แซ่จื๋อจ้วนกำลังมองกราดลงมาที่หานตงหลิน “ระหว่างทางที่มาหานาย คนของฉันสืบหาแทนฉันอย่างชัดเจนแล้ว นายทำงานอยู่ที่บริษัทเทียนเป่าจริงๆ แต่หัวหน้าของบริษัทเทียนเป่า หลี่เหวินหยู้ เป็นคนซื่อตรง บริษัทเทียนเป่าก็เป็นโรงงานยาเล็กๆ ไม่ถือว่าเป็นคู่แข่งของฉันตั้งแต่แรก นายกลัวก็เลยเตรียมตัวเอาไว้ตั้งแต่แรกแล้ว หากว่าฉันมาหานาย นายก็แค่หาแพะรับบาปใช่ไหมล่ะ? ดูแล้วเบื้องหลังหัวหน้าของนายน่าสนใจใช้ได้เลยนะ สามารถทำให้นายปกป้องอย่างสุดชีวิต ในเมื่อนายไม่อยากพูด อยากจะทำตัวเป็นสุนัขที่ถวายความจงรักภักดีต่อเจ้าของ อย่างนั้นฉันก็ช่วยให้นายสมปรารถนา พวกนาย ตัดมือสองข้างของเขาก่อน เอาไปเป็นอาหารสุนัข”
จริงๆคำพูดนี้ของแซ่จื๋อจ้วนแค่ขู่หานตงหลินเท่านั้น ไม่คิดเลยว่าขู่อย่างนี้ เขาก็จะฉี่ราดกางเกงทันที
จากนั้นก็พยักหน้าอย่างสุดกำลัง เหมือนกับว่าอยากพูดอะไร แซ่จื๋อจ้วนมองเขาด้วยสายตาเย็นชา
“เอาเทปกาวออก ให้โอกาสเขาได้พูดเป็นครั้งสุดท้าย”
ลูกน้องทำตามคำสั่ง ยื่นมือไปฉีกเทปกาวบนปากของหานตงหลินออก เขาร้องไห้อย่างจนตรอก
“ประธานแซ่ ผมจะบอก ผมจะบอกทั้งหมด จางสร้อยเป็นคนให้ผมทำอย่างนี้ ทั้งหมดล้วนแต่เป็นความคิดของจางสร้อย แรกเริ่มผมไม่ยอมทำ แต่เขาก็ขู่ผมบอกว่า ถ้าผมไม่ทำ ก็จะเอาเรื่องของผมกับตู้ชุนเย้นไปบอกให้ทั่วบ้านทั่วเมืองรับรู้ ผมกลัว……จากนั้นก็……”
“จางสร้อย?” แซ่จื๋อจ้วนขมวดคิ้วเล็กน้อย ตอนแรกก็ไม่ได้มีปฏิกิริยาว่าชื่อนี้คือใคร？
“ใช่ครับ ประธานแซ่ ครั้งนี้ผมพูดจริงๆ ยาของคุณประสบความสำเร็จอย่างต่อเนื่องในวันที่สอง จางสร้อยก็มาหาผมแล้ว เพราะก่อนหน้านี้ผมเคยอยู่ที่บริษัทซินเซิ้ง รู้ถึงสถานการณ์ภายในของบริษัท ดังนั้นเรื่องที่ใช้ประโยชน์จากการเสียชีวิตของพ่อตู้ชุนเย้น เป็นการกระทำที่จะโจมตีคุณให้พังทลาย ทองคำจางสร้อยก็เป็นคนให้ เขาบอกว่าอย่างนี้จะไม่โดนสืบเจอได้ง่ายๆ ผมสาบาน ผมพูดความจริง ถ้าหากว่าพูดโกหกสักครึ่งหนึ่ง ภรรยาและลูกของผมออกจากบ้านเมื่อไหร่จะโดนรถชนตาย”
อาจจะกลัวว่าแซ่จื๋อจ้วนไม่เชื่อ หานตงหลินจึงรีบพูดคำสาบานที่น่าสะอิดสะเอียนทันที ใบหน้าก็โดนทำลายจนจำหน้าเดิมไม่ได้แล้ว
จางสร้อย? แซ่จื๋อจ้วนถอนหายใจเล็กน้อย คนๆนี้เขารู้จักจริงๆ และยังสนิทสนมกันมากอีกด้วย
