ตอนที่ 227 ก่อกรรมทำเวรมากเกินไป
จางสร้อยไม่ถือว่าเป็นคนที่อยู่ในวงการคนร่ำรวยและมีอำนาจ แต่ฐานะทางครอบครัวก็ไม่เลว พ่อของเขาทำธุรกิจเกี่ยวกับอุปกรณ์ทางการแพทย์ เขากับแซ่จื๋อจ้วนเป็นเพื่อนร่วมห้องกันตอนมัธยมศึกษาตอนต้น
เพราะตอนนั้นทั้งคู่ต่างก็ชอบเล่นบาสเกตบอล ดังนั้นความสัมพันธ์จึงไม่เลว หลังจากที่แซ่จื๋อจ้วนกลับมาจากต่างประเทศแล้ว เขาก็เป็นฝ่ายเข้าหาก่อน ความหมายก็คงอยากจะได้รับความช่วยเหลือบ้าง
แซ่จื๋อจ้วนก็ไม่ใช่คนตระหนี่ถี่เหนียว จึงพาเขามาทำการลงทุนด้วยกันนิดหน่อย และยังพาเขาไปรู้จักกับคนในวงการนี้อีกไม่น้อยเลย
เพราะเขาหาเงินได้ไม่น้อย พูดขึ้นมาแล้ว จางสร้อยก็เป็นเพื่อนสนิทคนหนึ่งของ แซ่จื๋อจ้วน เจ้าพ่อประจำถิ่นที่อาศัยการประจบสอพลอเพื่อเงินทองเท่านั้น
จุดสำคัญก็คือ จางสร้อยปฏิบัติต่อคนอื่นอย่างถ่อมตัว นิสัยก็ดูแล้วอ่อนโยน ไม่ว่าอย่างไรแซ่จื๋อจ้วนล้วนแต่คิดไม่ถึงว่าเขาจะทำเรื่องอย่างนี้ออกมาได้?
หากไม่ใช่ว่าครั้งนี้ค้นเจอเบาะแสสำคัญ บางทีหลังจากที่แซ่จื๋อจ้วนล้มละลายไปแล้ว ก็คงไม่รู้ว่า ใครเป็นคนให้ร้ายเขากันแน่?
บางทีจางสร้อยอาจจะไม่ได้คิดว่าแซ่จื๋อจ้วนจะตอบโต้กลับได้อย่างรวดเร็ว และสืบหาเบาะแสได้อย่างเก่งกาจขนาดนี้
ดังนั้นเขาจึงไม่กลัวเพราะกำลังประชุมกับพนักงานอยู่ที่บริษัท
แซ่จื๋อจ้วนแทบจะพุ่งเข้าไป จากนั้นก็ลากจางสร้อยออกมาปะทะอย่างทันที
ก่อนหน้านี้ต่อยเจ้าอ้วนสมองทึบอย่างหานตงหลิน ลูกน้องของเขาล้วนแต่เป็นคนจัดการ แต่จางสร้อย เขาต้องเป็นคนจัดการเอง
“พี่ คุณทำอะไรน่ะ?” หลังจากที่จางสร้อยโดนต่อย ก็ลูบหน้าของตนเองยังแสร้งทำเป็นไม่มีความผิดอยู่
แซ่จื๋อจ้วนก็ไม่พูดไม่จา เดินเข้าไปก็ต่อยอย่างเดียว จะอย่างไรจางสร้อยก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของแซ่จื๋อจ้วนอยู่แล้ว อันที่จริงเขาเป็นนักมวยที่ได้รับการฝึกมาโดยเฉพาะ
ดังนั้นจางสร้อยจึงโดนต่อยอย่างน่าเวทนามาก คนของบริษัทเขาจึงโทรแจ้งตำรวจ
เพียงแต่ สุดท้ายแล้วคนที่โดนตำรวจพาไปกลับเป็นจางสร้อย ก็ไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น？
ก่อนจางสร้อยจะโดนพาออกไป แซ่จื๋อจ้วนถามแค่ประโยคเดียว “เรื่องมาจนถึงวันนี้ ฉันอยากจะถามนายแค่ประโยคเดียว เพราะอะไรถึงทำร้ายฉัน?”
แซ่จื๋อจ้วนไม่เข้าใจจริงๆ จางสร้อยก็ถือว่าชีวิตร่ำรวยมีเงินมีทอง ยังหนุ่มยังแน่นอนาคตไกล ทำไมถึงทำเรื่องอย่างนี้ล่ะ?
จางสร้อยเพียงฝืนยิ้ม “เพราะคุณมีทุกอย่าง ได้รับทุกอย่าง ฉันชอบ ฉันคิดอยู่ตลอด แต่กลับเป็นคุณที่ได้เล่นจนพอใจตั้งแต่แรก โลกใบนี้ทำไมถึงไม่ยุติธรรมเช่นนี้? คุณมีสิทธิ์อะไรที่เกิดมาก็เป็นผู้มีอิทธิพลของตระกูลที่ร่ำรวยเลย? ฉันก็เป็นหมาปั๊กของคุณอย่างนั้นหรือ? คุณมีเงินมีอำนาจ ถึงจะล้มละลายก็ยังมีพ่อของคุณหนุนหลัง ฉันล่ะ? ฉันทำเพื่อกำไรของบริษัท ต้องประจบสอพลอไปในทุกๆที่ ดื่มเหล้าเพื่อทำภารกิจให้สำเร็จ เหอะๆ……แต่เดิมคิดว่าหลังจากที่คุณล้มละลาย ฉันจะถือโอกาสเอายาที่พัฒนาใหม่ของคุณมาทำการแทน ก็คงตั้งตัวได้……ตอนนี้ดูแล้ว ชะตาชีวิตของฉันคงไม่ได้มีวาสนาจะร่ำรวยแล้ว”
“ฉันไม่เคยเมินเฉยนายเลย……” แซ่จื๋อจ้วนค่อนข้างใจเย็น ในกลุ่มเพื่อนเหล่านั้นที่เรียนและทำงานมาด้วยกัน บอกได้เลยว่าเขาค่อนข้างชื่นชมจางสร้อย เขาให้โอกาสเขาได้เลื่อนตำแหน่งมาโดยตลอด
“ใช่ คุณไม่เคยเมินเฉยฉัน คุณเพียงแค่เล่นกับผู้หญิงที่ฉันรักสุดหัวใจก็เท่านั้นเอง”
แซ่จื๋อจ้วนตัวสั่นไปหมด ไม่เคยคิดเลยว่าจางสร้อยจะพูดอย่างนี้?
“ผู้หญิงของคุณมากมายขนาดนั้น คงจำเธอไม่ได้แล้วสินะ……เสี่ยวเจี๋ยของฉัน หยูเจี๋ยของฉัน เธอโง่เขลาเพราะโดนคุณทอดทิ้งและเศร้าเสียใจ จึงโดนรถชนตาย คุณทำเรื่องเลวร้ายขนาดนี้ ก็ต้องไม่มีความสุขตลอดไป ฉันอวยพรให้ ขอให้ไม่ได้รับความรักจากผู้หญิงที่คุณรักสุดหัวใจ ฮาฮา” จางสร้อยตาแดงๆ หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง สุดท้ายแล้วก็โดนตำรวจพาเดินออกไป
แซ่จื๋อจ้วนนั่งเหม่ออยู่ที่เดิมพักหนึ่ง เพิ่งจะนึกถึงขึ้นมาได้อย่างเลือนราง เคยมีผู้หญิงคนหนึ่งชื่อว่าโจวหยูเจี๋ย เป็นพนักงานต้อนรับบนเครื่องบิน แต่นั่นก็เป็นเรื่องเมื่อสามปีก่อนแล้ว
โจวหยูเจี๋ยหน้าตาก็สวยใช้ได้ เพียงแต่ทั้งสองคนคบกันไม่ถึงสองเดือนก็เลิกกันแล้ว ต่อมาก็ได้ยินว่าผู้หญิงคนนั้นประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์เสียชีวิต เพียงแต่คิดไม่ถึง ไม่นึกว่าจะเกี่ยวข้องกับตนเอง?
