ตอนที่ 240 ทำให้สิ่งที่สมบูรณ์อยู่แล้วสมบูรณ์มากยิ่งขึ้น
แซ่จื๋อจ้วนเกาหัวยิกๆ ทำตัวไม่ถูกนิดหน่อย “ปวดใจแล้วครับ พี่สะใภ้”
เฝิงหยู่หัวเราะ ไม่หยอกล้อเขาแล้ว แต่ก็ไม่ได้โน้มน้าวให้เขาเลิกดึงดันแบบแต่ก่อน เพราะหลังจากที่เฝิงหยู่ได้พบหวาเหวินแล้ว ก็รู้แล้วว่าทำไมน้องชายสามีถึงได้หลงรักสาวน้อยคนนั้น หากว่าตนเองเป็นผู้ชาย ไม่แน่ว่าก็คงเป็นเช่นนั้น ดังนั้นเฝิงหยู่ก็ไม่โน้มน้าวเขาอีกต่อไปแล้ว
แซ่จื๋อจ้วนกินข้าวที่บ้านเสร็จ เล่นเกมเป็นเพื่อนหลานสาวครู่หนึ่ง ก็ขับรถกลับคฤหาสน์ของตนเอง
ตอนที่อยู่ระหว่างทาง เพื่อนพวกนั้นโทรมาตะโกนเรียกให้เขาไปดื่มเหล้า ก็ล้วนแต่โดนแซ่จื๋อจ้วนปฏิเสธอย่างนุ่มนวล
ดื่มเหล้าคลอเคลียผู้หญิง นั่นเป็นเขาเมื่อก่อน ตอนนี้ เขาแค่อยากจะอยากเต็มที่กับการทำธุรกิจ
โดยเฉพาะหลังจากที่ผ่านประสบการณ์การเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วครั้งนี้มา ก็ได้พบความรู้สึกที่ประสบความสำเร็จที่แต่ก่อนไม่เคยได้พบมาก่อนเลย
หลังจากกลับถึงคฤหาสน์ ป้าแม่บ้านก็หลับไปเรียบร้อยแล้ว
หลังจากแซ่จื๋อจ้วนขึ้นไปข้างบนอาบน้ำ กำลังนอนอยู่บนเตียง
ในตอนนี้ มือถือก็มีข้อความวีแชทส่งเข้ามา
ดงหยิงหยิง ：คุณแซ่ นอนหรือยังคะ?
แซ่จื๋อจ้วนคิดอยู่พักใหญ่ ถึงเพิ่งจะนึกออกว่านี่คือครูสอนเปียโนของหนิงหนิง ผู้หญิงคนนี้เป็นคนต่อหน้าอย่างลับหลังอีกอย่าง
แซ่จื๋อจ้วน ยังไม่นอนครับ
ดงหยิงหยิง ：ฉันสอนเปียโนมาโดยตลอด วงการแคบมาก ดังนั้นก็เลยไม่ได้สนใจเรื่องของธุรกิจ วันนี้เพิ่งได้ยินเพื่อนพูดถึงเรื่องที่คุณทำยาด้วยตัวเอง ตั้งแต่ตอนแรกสุดที่กอบกู้สถานการณ์ทั้งหมดเอาไว้ได้ ถึงจุดสูงสุด ตกลงมาสู่ความล้มเหลว แล้วก็กลับมามีอำนาจอีกครั้ง ฉันฟังแล้วก็เหมือนกับนิยายยอดเยี่ยมจริงๆ คุณ……เก่งมากจริงๆค่ะ
แซ่จื๋อจ้วน： คำเล่าลือข้างนอกส่วนใหญ่จะเชื่อถือไม่ได้ ไม่ได้วิเศษวิโสขนาดนั้นหรอกครับ
ดงหยิงหยิง ：ฉันรู้สึกว่าคุณเก่งใช้ได้ทีเดียว คุณอายุยังน้อยขนาดนั้น แล้วก็ไม่พึ่งพาครอบครัวของคุณ ไม่พึ่งพาพ่อของคุณ ตัวคุณเองก็ทำได้ดีขนาดนี้ ยังมีพรสวรรค์มากจริงๆ มิน่าล่ะหนิงหนิงถึงบอกว่าอารองของเธอยอดเยี่ยมมาก
แซ่จื๋อจ้วน： แค่กๆ ครูดงชมเกินไปแล้วครับ
ดงหยิงหยิง： ใช่แล้ว บ่ายพรุ่งนี้หนิงหนิงมีเรียนเปียโน คุณเป็นคนมาส่งไหมคะ?
แซ่จื๋อจ้วน ไม่ครับ พรุ่งนี้บ่ายผมต้องไปพบลูกค้า อาจจะเป็นพี่สะใภ้ของผมที่ไปส่ง
ดงหยิงหยิง： ค่ะ อย่างนี้เอง……
แซ่จื๋อจ้วน ：ครูดงมีเรื่องอะไรหรือครับ?
ได้เห็นถึงลักษณะในการพูดของครูผู้หญิงที่อยากจะพูดแต่ไม่พูดต่อ แซ่จื๋อจ้วนจึงคิดว่าหลานสาวทำผิดอะไรไปแล้ว
ดงหยิงหยิง： แหะๆ จริงๆก็ไม่ได้มีอะไร ก็แค่ฉันอยากเลี้ยงข้าวคุณแซ่สักมื้อหนึ่ง เพราะว่าช่วงนี้พ่อฉันอยากจะลงทุนอะไรสักหน่อย แต่ฉันไม่เข้าใจเรื่องการทำธุรกิจเลยสักนิด วันนั้นฉันบอกพ่อไปว่ารู้จักคุณโดยไม่ได้ตั้งใจ พ่อฉันอิจฉาอย่างมาก บอกว่าคุณเป็นคนที่มีพรสวรรค์ในทุกๆวัน ก่อนหน้านี้ตอนที่คุณทำธุรกิจร่วมลงทุน ก็เคยซื้อหุ้นของบริษัทคุณมาก่อน
แซ่จื๋อจ้วน ：ครับ อันนั้น คงมีโอกาสครับ
คิดๆแล้วอันที่จริงก็เป็นครูของหนิงหนิง จึงยังให้เกียรติอยู่บ้าง แต่ แซ่จื๋อจ้วนไม่มีความรู้สึกดีๆกับครูคนนี้จริงๆ
หลังจากรับปากไปเรื่อยเปื่อยไม่กี่คำ เขาก็เอามือถือทิ้งไปด้านข้าง นึกถึงตอนที่ตนเองตกอับ ดาราหญิงเหล่านั้นต่างก็หลบหนีเขาไปหมด ไม่นึกเลยว่าหวาเหวินจะยินยอมยื่นมือมาช่วยเขา ให้ความช่วยเหลือในขณะที่ตกทุกข์ได้ยากจริงๆ แต่หลังจากที่ลุกขึ้นมาใหม่อีกครั้ง ก็ไม่ต้องการผู้หญิงที่จะมาเสริมสิ่งที่สมบูรณ์ให้สมบูรณ์ยิ่งขึ้นไปอีกแล้ว
ก่อนเข้านอน จู่ๆแซ่จื๋อจ้วนก็คิดถึงเรื่องหนึ่งขึ้นมาอย่างกะทันหัน นั่นก็คือนานแล้วที่ไม่ได้ข่าวคราวของหยาวหยาว
รวมไปถึงก่อนหน้านี้ที่ธุรกิจของเขาเกิดเรื่องใหญ่ขนาดนั้น ไม่นึกเลยว่าหยาวหยาวไม่แม้แต่จะโทรมา
นึกถึงตรงนี้ เขาค่อนข้างไม่สบายใจ หยิบมือถือขึ้นมาอีกครั้ง โทรไปหา
ปลายสายบอกว่า ขอโทษค่ะ เลขหมายที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้
แซ่จื๋อจ้วนค่อนข้างแปลกใจ จึงโทรหาพี่ชายใหญ่อีกครั้งด้วยความไม่สบายใจ
“พี่ครับ ช่วงนี้ได้คุยกับหยาวหยาวไหม? เธอโทรหาพ่อกับแม่ไหม?”
“ไม่มีนะ มีครึ่งเดือนก่อนโทรมาครั้งหนึ่ง บอกว่าจะสอบแล้ว เครียดมาก กดดันมากๆ จากนั้นก็ไม่ได้ข่าวแล้ว ทำไมหรือ?”
“ช่วงนี้หยาวหยาวเงียบไปอย่างไม่เข้าท่า ผมรู้สึกแปลกๆนิดหน่อย ไม่น่ามีเรื่องอะไรใช่ไหมครับ?” แซ่จื๋อจ้วนจิตใจร้อนรุ่มกระสับกระส่าย
น้องสาวคนที่สามนี้ เป็นสมบัติล้ำค่าของทั้งครอบครัว ไม่ว่าจะเป็นแซ่เฟยโม่แซ่จื๋อจ้วน ยังมีพ่อกับแม่ เธอถือเป็นแก้วตาดวงใจ
