ตอนที่ 229 หวนกลับมามีอำนาจอีกครั้ง
“ฟังฉัน แล้วไปทำเถอะ”
“แต่……แล้วต่อไปพวกเราจะคาดหวังจากอะไรคะ” ผู้ช่วยหญิงค่อนข้างหมดกำลังใจ รู้สึกว่าหัวหน้าไม่ค่อยมีความหวังอยู่เล็กน้อย
“บริษัทยาของพวกเรา ผลิตยาที่ถูกต้องเหมาะสมเท่านั้น”
หลังจากกำชับผู้ช่วยเรียบร้อย บริษัทก็เริ่มดำเนินการอีกครั้ง
แซ่จื๋อจ้วนตามคนไม่กี่คนจากการลงทุนความเสี่ยงของตนเองกลับมา จากนั้นในช่วงเวลาสั้นๆก็เรียกการทำงานทั้งหมดก่อนหน้านี้กลับมาอีกครั้ง เงินเดือนยังเพิ่มขึ้นจากก่อนหน้านี้20%
ต่อมาก็ร่วมงานกับทีม R&D ทางตะวันตกเฉียงเหนืออีกครั้ง พูดถึงแนวความคิดใหม่นิดหน่อย
ตอนเย็นวันนั้นดร.ฟ้านก็บินมาที่เมืองเจียงแล้ว ตามที่กล่าวกันว่าปรึกษากับ แซ่จื๋อจ้วนเรื่องผลิตภัณฑ์ใหม่ทั้งคืน และต่อไปจะจัดการบริษัทให้เหมาะสมอย่างไร?
แต่เหล่านี้ล้วนเป็นข่าวภายในของบริษัทยาจื๋อจ้วนจำกัด ในความเป็นจริง ช่วงกี่วันมานี้ แซ่จื๋อจ้วนยุ่งมากเหลือเกิน
โทรศัพท์ข้อความแล้วก็วีแชท ไม่มีเวลาดูทั้งนั้น รวมไปถึงแซ่เฟยโม่ที่มาถึงสองครั้งสองคราแล้ว แต่ได้คุยแค่ไม่กี่คำ ก็ต้องรีบกลับไปทำงาน
จนกระทั่งหลังจากนั้นหนึ่งสัปดาห์ บริษัทยาจื๋อจ้วนจำกัด ได้ขึ้นหัวข้อข่าวอีกครั้ง จึงได้รับความสนใจจากผู้คน
และครั้งเดียวก็มาถึงสามข้อข่าวใหญ่ที่สั่นสะเทือน——
ข้อแรก บริษัทยาจื๋อจ้วนจำกัดตรวจสอบการถูกใส่ความของเรื่องทั้งหมดอย่างละเอียด ผู้ต้องสงสัยยอมรับสารภาพอย่างเปิดเผย คืนความบริสุทธิ์มาให้แล้ว
ข้อสอง บริษัทยาจื๋อจ้วนจำกัดรวมตัวกันอย่างสมบูรณ์อีกครั้ง ปฏิบัติการตามปกติแล้ว หุ้นในวันนี้ก็ค่อยๆกลับมา
ข้อสาม ยายับยั้งเส้นประสาทสมองยาตัวนี้ยกเลิกการขายอย่างถาวร ต่อไปก็จะไม่มีการนำเสนอผลิตภัณฑ์ยาประเภทนี้อีก
แค่ข่าวออกไป ทั้งเมืองก็อึกทึกครึกโครมขึ้นมา ทุกคนล้วนแต่ไม่เข้าใจ ในเมื่อพวกเขาบริสุทธิ์ ก็แสดงว่ายาตัวนี้ไม่มีปัญหาใดๆ
อย่างนั้นเพราะอะไรถึงไม่ขายต่อไปล่ะ? แต่พวกเขาไม่พูด คนนอกก็ไม่มีทางรู้คำตอบอย่างแน่นอน
เมืองเจียง ภายในโรงแรมห้าดาวที่ภัตตาคารหมุนลอยฟ้า
หวาผิงกับแซ่จื๋อจ้วนนั่งอยู่ต่อหน้ากันและกัน
“เงินของคุณให้ฝ่ายการเงินโอนเข้าไปในบัตรของคุณแล้ว ยังมีเพิ่มเติมอีกเจ็ดล้าน เป็นดอกเบี้ย” มือของแซ่จื๋อจ้วนถือแก้วไวน์ อย่างจิตใจสงบ
หวาผิงก็ยิ้ม “เก่งจริงๆ คุณชายแซ่ ในเวลาสั้นขนาดนี้ก็ตั้งหลักได้แล้ว ดอกเบี้ยฉันจะรับไว้ก็แล้วกัน คืนเงินตรงเวลาต่อไปคุณยืมอีกได้นะ”
พูดจบทั้งสองคนก็หัวเราะ แซ่จื๋อจ้วนก็รู้ว่าหวาผิงล้อเล่น
หวาผิงไม่ได้ต้องการดอกเบี้ยเจ็ดล้าน แต่แซ่จื๋อจ้วนต้องให้อยู่แล้ว อันที่จริงเขาไม่ใช่คนที่ไม่ได้เรื่องนะ
ตอนแรกเพียงแค่เอ่ยปากกับหวาผิง หวาผิงก็ใจกว้างและพร้อมที่จะช่วยเหลืออยู่แล้ว เธอรับปากทันที ถึงจำนวนเงินจะไม่น้อยเลย
เขาใช้เวลาหนึ่งสัปดาห์ คำนวณตามจำนวนวัน หนึ่งวันดอกเบี้ยหนึ่งล้าน วันละหนึ่งล้าน จริงๆก็ไม่ถือว่าเกินไป อันที่จริงเงินทุนของเธอมากมายขนาดนั้น
“หวาผิง ขอบคุณมากนะ บุญคุณครั้งนี้ฉันจำไว้แล้ว ต่อไปคุณก็มีเวลาเรียกใช้ฉันแล้วนะ” แซ่จื๋อจ้วนอมยิ้ม
หวาผิงวางแก้วไวน์ลงบนโต๊ะ “ตอนนี้ฉันก็มี คุณสามารถช่วยฉันฆ่าหวางเซียวอี้ได้ไหม”
แซ่จื๋อจ้วน ……
“จริงๆนะ ถ้าคุณช่วยฉันฆ่าหวางเซียวอี้ได้ ต่อไปคุณยืมสองร้อยล้าน ก็ไม่มีปัญหา แล้วก็ไม่เก็บดอกเบี้ยด้วย” หวาผิงพูดถึงนายคนนั้นก็รู้สึกว่าตนเองจะเป็นบ้า
“คุณดาราดัง อย่าโวยวายหน่า ฆ่าคนผิดกฎหมาย แต่ฉันประหลาดใจมากเลย เจ้าชายของตระกูลหวางล่วงเกินคุณได้อย่างไร?” ในความทรงจำของแซ่จื๋อจ้วน หวางเซียวอี้กับหวาผิงเหมือนกับไม่มีอะไรที่จะเกี่ยวข้องกันได้
“ช่างเถอะๆ ไม่พูดถึงนายคนนั้นแล้ว คุณล่ะ หวนกลับมามีอำนาจครั้งนี้ หลังจากได้ทำลายศัตรูด้วยมือของตัวเองแล้ว ยังคิดจะทำอะไรต่อไป?”
แซ่จื๋อจ้วนมองไปนอกหน้าต่าง เงียบไปครู่หนึ่ง จึงเอ่ยปาก “ทำบริษัทให้ใหญ่โต แข่งกับเจียงหยู่ แล้วก็แย่งภรรยาของเขา”
หวาผิงเอามือปิดหน้า……เอาอีกแล้ว เอาอีกแล้ว
“คุณอย่ามาก่อกวน พูดเรื่องจริงสิ” หวาผิงคิดว่า เขาล้อเล่น
แซ่จื๋อจ้วนหันไป มองหวาผิงอยู่ สายตาจริงจังอย่างถึงที่สุด “ฉันไม่ได้ก่อกวน นี่เป็นความจริง”
“ดังนั้นคุณคุณคุณ……ก็คิดจะต่อสู้กับเจียงหยู่จนถึงที่สุดอย่างนั้นหรือ?” หวาผิงรู้สึกว่า แซ่จื๋อจ้วนกำลังหาเรื่องใส่ตัว ทำไมถึงต้องไปยั่วโมโหเจียงหยู่ล่ะ? คิดไม่ออกจริงๆ
