ตอนที่ 279 แปลกหน้า
“พูดต่อสิ” ฉินชุงเจี้ยนยื่นมือออกไปนวดขมับที่มันปูนปูดขึ้นมา
“ตอนนี้คนที่อ้างตัวเข้าไปติดต่อซื้อขายของพวกเราคนนั้นได้ให้ผมมาถามคุณ เรื่องค่าตัวของผู้หญิง ถึงอย่างไรการบุกเข้าไปช่วยมันก็เป็นเรื่องยากอยู่แล้ว ถ้าราคาไม่สูงมากพอ เราก็จะช่วยผู้หญิงคนนี้ไม่ได้ และพูดให้พวกเราปล่อยเธอไป เพราะเด็กผู้หญิงที่ถูกพาตัวไปยังฐานทัพนั้น มักจะถูกเลือกให้ถูกสังเวยทั้งเป็น ๆ ซึ่งการเป็นของสังเวยนั้น พวกเราไม่สามารถต่อรองราคากันได้ ถ้าขืนยื้อแย่งมา ก็จะต้องมีคนล้มตาย ซึ่งเป็นความคิดไม่ดีเอาเสียเลยครับ”
เมื่อฉินชุงเจี้ยนฟังจบก็เงียบไม่พูดไม่จาพักใหญ่……..
“คนเหล่านั้นไม่อยากเอาชีวิตตัวเองไปเสี่ยง เลยพูดโน้มน้าวให้พวกเรานั้นยอมจำนน”
“งั้นนายก็บอกเขาไป อยากได้เท่าไหร่ก็บอกมา แค่ขอให้เด็กสาวคนนั้นปลอดภัย เด็กสาวคนนั้นมีต่างอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ แม้แต่เงินทองก็ไม่อาจเทียบได้ ดังนั้นไม่ว่ายังไงก็ต้องช่วยเธอออกมาให้ได้”
“คุณฉินครับ เราจะต้องช่วยออกมาจริง ๆ เหรอครับ?” เขาต้องการคอนเฟิร์มอีกครั้ง
“ต้องช่วย และต้องช่วยออกมาให้ได้ ไม่ว่าจะต้องเสียเงินไปเท่าไหร่”
หลังจากที่ได้ยินคำพูดของอีกฝ่าย ชายคนนั้นก็เงียบไปพักใหญ่ แล้วพูดขึ้นว่า “ก็ได้ครับ ในเมื่อคุณบอกจะช่วย พวกเราก็จะพยายามอย่างถึงที่สุด แต่คนฝั่งนั้นบอกว่า เขาไม่ต้องการเงิน เพราะพวกเขาไม่ได้ขาดแคลนเงิน”
“แล้วต้องการอะไร?” ฉินชุงเจี้ยนขมวดคิ้ว ไม่อยากได้เงินถือว่าเป็นเรื่องยุ่งยากมากทีเดียว
เรื่องที่สามารถใช้เงินแก้ปัญหาได้นั้นเป็นเรื่องที่ง่ายดายมาก เพราะถ้าเจ้าตัวไม่ต้องการเงิน นั้นแสดงว่าต้องการบางสิ่งบางอย่างที่มีค่ามากกว่าเงินทอง นั้นถือว่าเป็นลางสังหรณ์ที่ไม่ดีเท่าไหร่นัก
“พวกเขาบอกว่าให้เราไปจัดการคนที่ควบคุมดูแลคาสิโนใต้ดินในกาฐมาณฑุคนนั้นครับ”
เมื่อฉินชุงเจี้ยนได้ยินสีหน้าของเขาก็เคร่งขรึมลงในทันที เป็นดั่งที่คิดไว้จริง ๆ กลุ่มอิทธิพลมืดในเนปาลเป็นสิ่งโตปากใหญ่จริง ๆ
ไม่ต้องการเงิน ความจริงแล้วมันมีค่ามากกว่าเงินทองเสียอีก ส่งคุณไปตกปลา แต่เจ้าตัวไม่ได้ต้องการปลา แต่อยากให้คุณเป็นเบ็ดตกปลา ซึ่งถือว่าเฉือนเนื้อตัวเองเลยไม่ใช่เหรอ?
ภายนอกของตระกูลฉินทำธุรกิจเกี่ยวกับการท่องเที่ยวทั่วโลก แต่ความจริงแล้วพวกเขากลับเปิดบ่อนคาสิโนอยู่ทั่วโลกต่างหาก ทำเงินกับคนต่างชาติโดยเฉพาะ
เพราะเป็นธุรกิจเครือข่ายที่ค่อนข้างใหญ่ ดังนั้นเส้นสายจึงไม่มีศัตรูใดเทียบเทียมได้
คาสิโนในกาฐมาณฑุ ทำรายได้ให้กับเขาเกือบ 300 ล้าน กำไรบริสุทธิ์หลายสิบล้านต่อปี
เมื่อคนกลุ่มนี้เอ่ยปากอยากได้คาสิโน มันช่าง….เป็นการแบล็กเมล์มากจริง ๆ
“ว่ายังไงครับ คุณฉิน มีปัญหาไหม? ถ้าไม่มีปัญหา พวกเราก็จะไปพิพากษาคนเหล่านั้นทันที”
“ฉันขอคิดดูก่อน”
“คุณฉินครับ ถ้าเป็นผม ตอนนี้ผู้หญิงคนนั้นตกอยู่ในอันตราย มันรีรอช้าไม่ได้ ถ้าคุณคิดจะช่วยเธอ ก็รีบตัดสินใจนะครับ ไม่อย่างนั้น …….ถ้าช้าไปก็อาจจะ……….”
“เอาแบบนี้ละกัน นายไปบอกพวกเขา ฉันรับปากแค่ 40 % แต่อีก 60% เป็นของตระกูลฉิน ถ้าพวกเขายอมฉันก็จะจัดการให้ ถ้าไม่ยอม ฉันก็จะติดต่อกลุ่มอิทธิพลของอินเดียให้ตามหาเอง ถึงตอนนั้นพวกเขาก็จะไม่ได้ประโยชน์เช่นเดียวกัน”
ฉินชุงเจี้ยนไม่ชอบให้คนมาเหยียบจมูก ดังนั้นจึงไม่ได้ตกปากรับคำได้ 100 % แต่ก็ให้คำตอบไปแค่ 40% ก็ถือว่าไม่น่าเกลียดเกินไปแล้ว
ถ้าพวกเขาไม่สนใจ ก็จำเป็นจะต้องให้กลุ่มอิทธิพลมืดของอินเดียวเข้ามาแทรก มันจะยิ่งยุ่งยากมากกว่าเดิมอย่างแน่นอน
สุดท้ายแล้ว ทางฝั่งนั้นยินยอม ตอบรับปุ๊บก็จะไปช่วยทันที
ฉินชุงเจี้ยนคิดทบทวนอยู่ในใจตลอด รอให้ฟ้าสว่างก็จะรีบไปหาแซ่จื๋อจ้วนทันที เพื่อปรึกษาหารือกับความเสียหายที่จะเกิดขึ้น ดูว่าตระกูลแซ่จะชดใช้ยังไง เขาไม่ใช่เหลยเฟิง ที่จะช่วยคนโดยไร้ผลประโยชน์
ณ เฟิงหวาหลี่
เมื่อฟ้าใกล้สว่าง เจียงหยู่มักจะฝันเห็นผู้หญิงคนนั้นปรากฏตัวขึ้นมาหลายต่อหลายครั้ง
เมื่อก่อนได้ยินแค่เสียง ตะโกนเรียกชื่อของเขา เจียงหยู่ เจียงหยู่…
คืนนี้ เขาเห็นใบหน้าของผู้หญิงคนนั้น ชัดเจน แต่กลับเป็นใบหน้าของผู้หญิงแปลกตาคนหนึ่ง
เธอหันมามองเขาด้วยสีหน้าเศร้าใจ “เจียงหยู่ ทำไมนายถึงลืมฉันได้?”
“เธอเป็นใคร…. เธอเป็นใครกันแน่?” เจียงหยู่รู้สึกเจ็บปวดไม่น้อย
“เจียงหยู่ นายมองฉันสิ ฉันคือ….
