ตอนที่ 296 เปลี่ยนนิสัย
หวาผิงใจฝ่อนิดหน่อยแล้ว จึงรีบอธิบาย “ไม่มี ไม่มีจริงๆ ฉันตั้งใจมานอนกับคุณ”
หวางเซียวอี้เงียบไม่พูดไม่จา……แค่กำลังมองหวาผิง
“ถ้าคุณไม่เชื่อ งั้นฉันกลับก็แล้วกัน……คุณอย่ามาเสียใจทีหลังนะ……”
พูดแล้วหวาผิงก็ลุกขึ้น เหยียบรองเท้าส้นสูงจะออกไป
หวางเซียวอี้ดึงมือของเธอเอาไว้ กอดไว้ในอ้อมอกทันที
หลังจากนั้นฝนก็ตกลงมาอย่างหนักสถานการณ์รุนแรงราวกับพายุ……
ท่าทางที่ทั้งวางอำนาจทั้งอบอุ่น ทำให้หวาผิงเองก็ว้าวุ่นใจ
ความปรารถนาและอารมณ์ที่ตื่นเต้นช่วงหนึ่งหลังจากมีการควบคุมที่ติดขัดอยู่เล็กน้อย หวางเซียวอี้กำลังมองเทพธิดาหวาผิงที่น่าหลงใหล
พูดข้างหูเธอเบาๆ “หวาผิง คุณรู้จักคำที่เรียกว่ากรรมตามสนองไหม?”
“หวางเซียวอี้ อย่างนั้นคุณรู้จักคำที่เรียกว่าไม่รู้ว่าใครจะได้เป็นผู้ชนะไหม?”
หวางเซียวอี้ยกมุมปาก ไม่ให้โอกาสหวาผิงได้พูดมาก ก็บุกโจมตีอย่างรุนแรงระยะหนึ่ง……
จากการประเมินหวางเซียวอี้ในตอนนี้คงไม่มีสติแล้ว แม้ว่าจะเป็นหลุม ก็ยอมที่จะกระโดดลงไป
เวลานี้ หวาผิงผลักเขาออกทันทีแล้วลุกขึ้น หยิบของเล็กๆชิ้นหนึ่งออกมาจากหน้าอก
“กล้องรูเข็ม ประหลาดใจไหม?”
หวางเซียวอี้หรี่ตาพินิจพิเคราะห์เธอ ไม่พูดอะไร……
“คุณบอกว่าคุณ รู้อยู่แล้วว่ามีหลุม แต่ก็ยังจะกระโดด……ใครเรียกคุณว่าเสือผู้หญิงที่มีไหวพริบกันนะ เฮอะๆ แต่ก่อนล้วนแต่เป็นคุณที่ข่มขู่ฉัน ตอนนี้คงจะถึงคราวของฉันแล้วสินะ? หวางเซียวอี้เมื่อครู่ที่คุณเพิ่งทำเรื่องพวกนั้น ฉันบันทึกเอาไว้แล้วและจะป่าวประกาศออกไป จะบอกว่าคุณล่วงละเมิดฉัน กระทำอนาจารฉัน คุณว่า……ชื่อเสียงของคุณจะฉาวโฉ่ไปหมดไหม?”
หวางเซียวอี้ยกมือขึ้นมา เช็ดๆมุมปาก
“ฉันไม่ได้ใช้หน้าตาหากิน ชื่อเสียงฉันไม่สำคัญหรอก……คุณต่างหาก……ไม่กลัวชื่อเสียงของตนเองฉาวโฉ่ใช่ไหม?”
“ฉันเป็นคนได้รับความเสียหายฉันจะฉาวโฉ่อะไร?”
“แต่ที่นี่เป็นบ้านฉัน” หวางเซียวอี้โต้แย้งแก้ไข
“เป็นบ้านคุณไม่ผิดหรอก ฉันก็พูดได้ว่าโดนคุณวางยา แล้วล่วงละเมิด อย่าลืมนะว่าเดือนที่แล้วเพิ่งจะมีนักธุรกิจนำเข้าส่งออกที่ร่ำรวยและมีอิทธิพลรายหนึ่ง ก็โดนผู้หญิงหลอกไปอย่างนี้ ชื่อเสียงฉาวโฉ่ไม่ต้องพูดถึง หุ้นของบริษัทก็ลดลงตั้งเท่าไหร่ กี่หมื่นล้านในชั่วข้ามคืนล้วนแต่ระเหยเป็นไอ……ตระกูลหวางพวกคุณตอนนี้กำลังค้นคว้าและพัฒนารวมโครงการใหม่เข้าด้วยกัน เวลาที่สำคัญขนาดนี้ คุณว่าถ้าเกิดข่าวเสียหาย คุณจะสูญเสียเท่าไหร่?”
จริงๆหวาผิงไม่มีความคิดอื่น ก็แค่แต่ก่อนโดนหวางเซียวอี้เอาเปรียบหลายต่อหลายครั้ง แล้วยังโดนข่มขู่อีก จึงรู้สึกไม่สบายใจ
สำคัญที่สุดก็ตอนที่กินข้าววันนี้ หวางเซียวอี้แทบจะไม่มองเธอเลยตลอดมื้ออาหาร
ทำให้หวาผิงรู้สึกเหมือนไม่มีตัวตน ดังนั้นเธอก็เลยไม่สบายใจแล้ว จึงเกิดความคิดที่ไม่ดีขึ้นมา
ถึงขั้นบอกว่าจะทำให้หวางเซียวอี้ชื่อเสียงเสียหาย ทำให้มูลค่าหลักทรัพย์ของตระกูลหวางระเหยเป็นไอ เหล่านี้ล้วนเป็นเพียงแค่คำขู่เท่านั้น เธอไม่ได้คิดจะทำจริงๆ
เธอคิดว่า หวางเซียวอี้จะตื่นตระหนกตกใจ
แต่ที่ไหนได้ ผู้ชายคนนี้ถือโอกาสตอนที่เธอไม่ได้ระมัดระวัง กระโจนเข้ามาทันที หวาผิงก็คาดไม่ถึง
“คุณจะแย่งสิ่งนี้ไปใช่ไหม? จะบอกให้นะ แม้ว่าคุณจะทำลายก็ไม่มีประโยชน์……ฉันยังมีอีกชุดที่สำรองเอาไว้ในระยะไกล” หวาผิงขู่
“หวาผิง……ฉันบอกแล้วนะ อย่ายั่วฉัน คุณดันไม่เชื่อ……ในเมื่อเป็นอย่างนี้ฉันก็ไม่เกรงใจแล้ว……”
ทันทีทันใด เสียงฉีกขาดก็ดังขึ้น เป็นเสียงของเสื้อผ้าที่ขาดออกจากกัน
“หวางเซียวอี้ คุณจะทำอะไร……คุณบ้าไปแล้วใช่ไหม คุณไม่กลัวว่าตนเองจะสูญเสียอย่างยับเยินใช่ไหม?”
“พวกนั้นล้วนไม่สำคัญ ถ้าคุณมาถึงที่ แล้วฉันไม่นอนด้วย นั่นสิฉันถึงจะสูญเสียอย่างยับเยินจริงๆ”
หลังจากนั้นหนึ่งชั่วโมง……
หวาผิงนอนอยู่บนเตียงใหญ่ ความเจ็บปวดค่อยๆแพร่ออกมาตามร่างกาย เธอไม่ยากจะเชื่อเลยจริงๆ ว่าตนเองจะสูญเสียชื่อเสียงและเกียรติยศที่สำคัญอย่างนี้ แล้วยังให้กับคนสารเลวแซ่หวางด้วย
หลังจากหวางเซียวอี้อาบน้ำเสร็จ ก็พลิกตัวกลับมา กอดหวาผิงไว้ทันที
หวาผิงตอนนี้ควรจะโมโห หรืออาจจะกระโดดขึ้นมาตีเขา แต่ไม่นึกว่า……ไม่นึกว่าเธอจะตาแดงๆ รู้สึกได้รับความไม่ยุติธรรมจนทนไม่ไหว
