ตอนที่ 317 พลาสเตอร์หนังหมา
หลังจากที่เหลียงเซียวเซียวเข้าไปแล้ว ก็ถอดรองเท้าอย่างระมัดระวังแล้วก็นั่งลงที่โซฟาในห้องรับแขก
แซ่จื๋อจ้วนถอดเสื้อคลุมออก และก็หยิบโค้ก2กระป๋องจากในตู้เย็น ส่งให้เธอกระป๋องหนึ่ง หลังจากนั้นก็นั่งลงที่โซฟาตรงข้ามเธอ รักษาระยะห่าง
“พูดมาสิ มีเรื่องอะไรเหรอ? ”ผู้หญิงอย่างเหลียงเซียวเซียวสำหรับแซ่จื๋อจ้วนแล้วนั้น ก็คือพลาสเตอร์หนังหมาในตำนาน (คนที่ชอบหลอกลวงคนอื่น)
ตั้งแต่ครั้งที่แล้วที่แซ่จื๋อจ้วนเตือนเหลียงเซียวเซียวนั้น เธอก็ไม่กล้ามาพัวพันอะไรกับแซ่จื๋อจ้วนอีก การที่มาในครั้งนี้ แซ่จื๋อจ้วนเชื่อว่าน่าจะเกิดเรื่องอะไรกับเธอแน่ๆ ไม่ยังงั้นไม่เสี่ยงมาหาเขาถึงที่นี่หรอก
พอได้ยินแซ่จื๋อจ้วนถามแบบนี้ เหลียงเซียวเซียวก็ตาแดงขึ้นมา
โค้กที่อยู่ในมือไม่ได้ขยับเลย เธอวางลงบนโต๊ะเบาๆ
“จื๋อจ้วน ฉันเป็นหนี้พนันเยอะมาก หมดหนทางแล้ว”
“หนี้พนัน? ” แซ่จื๋อจ้วนตะลึง
“อืม หลังจากที่ฉันได้รู้จักตู้จินกุ่ย อยู่กับเขาในช่วงเวลาหนึ่ง ตอนแรกก็แค่ไปช่วยเขาที่คาสิโนเท่านั้น คอยรับลูกค้าเพื่อให้ได้ค่าคอมมิชชั่น แต่ว่าหลังจากนั้น……ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม ฉันหมกมุ่นอยู่กับอะไรพวกนี้แบบไม่สามารถถอนตัวออกมาได้ ตอนแรกก็แพ้แค่ไม่กี่แสน แต่ว่าหลังจากนั้นก็อยากจะได้คืนมา แล้วก็ค่อยๆ ติดกับดักมันไปเรื่อยๆ ”
“บ้านกับรถเธอล่ะ? ” แซ่จื๋อจ้วนถามกลับ
เหลียงเซียวเซียวไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมา พูดด้วยเสียงที่เบามากๆ “เอาไปใช้หนี้หมดแล้ว ฉันกับตู้จินกุ่ยแพ้พนันไปเยอะมาก 2คนรวมกันก็เกือบจะ10ล้านแล้ว……เพราะว่าเขารู้จักกับนายใหญ่ เขาก็เลยค่อยๆ จ่ายได้ แต่ว่าฉันไม่ได้โชคดีแบบนั้น บ้าน รถ เครื่องประดับ เงินฝากและหุ้นของฉัน พวกเขาเอาไปหมดเลย……แถมยังติดหนี้อยู่อีกเยอะ นายใหญ่คนนั้นบอกว่า……ถ้าเกิดว่าในอาทิตย์นี้ฉันไม่จ่าย เขาจะให้ฉันไปรับแขกที่คาสิโนเพื่อจ่ายหนี้ จื๋อจ้วน ฉันไม่มีทางเลือกแล้วจริงๆนะ ฉันไม่อยากต้องไปเป็นผู้หญิงขายตัว……ยังไงฉันก็เป็นดาราคนหนึ่งนะ ฉันสามารถถ่ายละคร ถ่ายโฆษณาเพื่อใช้หนี้ได้ นายช่วยฉันครั้งหนึ่งนะ……ต่อไปฉันจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว……ฉันจะทำตัวดีๆ ฉันเขียนสัญญาหนี้สินให้นายก็ได้ ยังไงฉันก็จะคืนนายแน่นอน”
เหลียงเซียวเซียวพูดแล้วก็คุกเข่าต่อหน้าแซ่จื๋อจ้วน ร้องไห้จนน้ำตาอาบแก้มไปหมด
แซ่จื๋อจ้วนถอนหายใจ การพนันมันทำร้ายผู้คน ยิ่งไปกว่านั้นเขาโกรธที่ผู้หญิงคนนี้ไม่รู้จักยับยั้งชั่งใจตัวเอง ไม่นึกเลยว่าจะมาติดพฤติกรรมที่ไม่ดีแบบนี้ ครอบครัวล่มจม แถมตอนนี้จะยังถูกบังคับให้ตายอีก
“เธอติดพวกนั้นเท่าไหร่? ”
“ยังติด……ยังติดอยู่อีก3ล้านกว่า……” เหลียงเซียวเซียวไม่มั่นใจ
3ล้านกว่าสำหรับเธอแล้วนั้น มันเป็นตัวเลขที่เกินเอื้อมมากๆ
“คาสิโนไหน? ”
“คาสิโนหงหยู่ที่ตู้จินกุ่ยอยู่”
“อืม ฉันจะช่วยเธอจ่ายให้ เธอลุกขึ้นเถอะ”
“จริงเหรอ? ” เหลียงเซียวเซียวดีใจ รู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย
“จริง เธอลุกขึ้นเถอะ”
แซ่จื๋อจ้วนไม่ชอบให้ผู้หญิงมาคุกเข่าให้เขาแบบนี้ มันเป็นความรู้สึกที่อธิบายไม่ได้
3ล้านกว่าสำหรับแซ่จื๋อจ้วนแล้วนั้น ขนหน้าแข้งไม่ร่วงหรอก เพราะฉะนั้นเขาก็เลยไม่ได้ปฏิเสธ และแน่นอนว่าเพราะว่าเขาเห็นว่าเหลียงเซียวเซียวนั้นน่าสงสารจริงๆ
“จื๋อจ้วน เดี๋ยวฉันเขียนสัญญาหนี้ให้ ฉันจะคืนนายแน่นอน ฉันจะรีบไปหางานถ่ายละครเป็นสตันท์แมนอะไรก็ได้……”
“ไม่จำเป็นหรอก เงินพวกนี้เธอไม่ต้องคืนฉันหรอก ถือว่าฉันทำบุญแล้วกัน แต่ว่า……ห้ามมีครั้งต่อไปอีก นี่คือครั้งสุดท้ายที่ฉันจะช่วยเธอแล้ว……ต่อไปเธอจะเป็นหรือตายฉันก็ไม่สนหรอก เธอจำไว้นะ เธอต้องยืนด้วยลำแข้งตัวเอง”
“ได้ ฉันจำได้แล้ว”
“แล้วอีกอย่าง พวกคาสิโนอะไรพวกนั้นคนมันสามารถสร้างขึ้นมาได้ เจ้ามือจะติดตามผลแต้มต่อ พวกนักบอลก็จะรับเงินแล้วเล่นแบบปลอมๆ หลอกพวกเธอได้ง่ายมาก ฉันแนะนำให้เธอหันกลับเข้าฝั่งเถอะ”
“ได้ ฉันรู้แล้วว่าผิด ตู้จินกุ่ยทำลายฉัน ฉันคิดจะเลิกกับเขาแล้ว”
“เธอไปเถอะ เดี๋ยวฉันจะให้คนไปจ่ายเงินที่คาสิโนหงหยู่เอง จ่ายหนี้ของเธอให้หมด”
“จื๋อจ้วน……ขอบคุณมากจริงๆ นะ” เหลียงเซียวเซียวรู้สึกซาบซึ้งใจ และก็อยากจะร้องไห้ และรู้สึกตัดใจจากแซ่จื๋อจ้วนไม่ลง เธอเคยไปขอความช่วยเหลือจากพวกลูกเศรษฐีทั้งหลายที่เธอเคยคบมาแล้ว แล้วก็คุกเข่าก็แล้ว แต่ว่าไม่มีใครยอมช่วยเธอสักคน มีแต่แซ่จื๋อจ้วนเท่านั้น เพราะฉะนั้นแซ่จื๋อจ้วนก็เป็นคนที่จิตใจดีที่สุดในบรรดาพวกลูกคนรวยพวกนี้แล้ว
“ไม่ต้องขอบคุณฉันหรอก”
“จื๋อจ้วนที่จริงฉันอยากถามนายมาตลอดว่า ถ้าเกิดว่าตอนแรกหวาเหวินไม่ได้ปรากฏตัวขึ้นมา นายจะเลิกกับฉันไหม? พวกเราจะยังคบกันจนถึงตอนนี้รึเปล่า? ”เหลียงเซียวเซียวฝันสวย เธอเกลียดการที่หวาเหวินปรากฏตัวมาตลอด พรากช่วงเวลาที่ดีที่สุดของเธอไป
