ตอนที่ 323 รวบรวมความกล้า
ผู้หญิงคนนั้นก็ตกใจไม่ใช่น้อย เธอก็เพิ่งเข้ามาทำงานในบริษัทได้ไม่นาน เมื่อเห็นว่าประธานแซ่เมา ก็ถูกหัวหน้าฝ่ายธุรการสั่งให้พาท่านประธานมาส่งที่ห้อง
คิดไม่ถึงว่าแซ่จื๋อจ้วนจะเห็นเธอเป็นคนอื่น แล้วเกือบเข้ามาจูบเธอ…….ถ้าเกิดเรื่องแบบนั้นขึ้นจริงๆ…….โชคชะตาของเธอก็คงต้องเขียนใหม่
“ท่านประธานแซ่คะ เป็นดิฉันมาโดยตลอดค่ะ เมื่อสักครู่ท่านจำคนผิดใช่ไหมคะ?”
สีหน้าของแซ่จื๋อจ้วนหม่นหมองลง………….
“เธอเป็นพนักงานใหม่หรอ?”
“ใช่ค่ะ”
“แล้วชื่ออะไร?”
“ดิฉันชื่อหม่าเจียวค่ะ”ผู้หญิงคนนั้นตอบกลับเสียงเบา
“อยู่ฝ่ายไหน?”
“ฝ่ายธุรการค่ะ”
“อืม เธอกลับไปที่ฝ่ายขายเถอะ”
“ท่านประธานแซ่คะ…………”
“ฉันไม่ค่อยอยากเห็นเธอเท่าไหร่นัก เธอก็อย่ามาให้ฉันเห็นหน้าด้วย ไปเถอะ ถ้าไม่พอใจกับการมอบหมายใหม่นี้ ก็สามารถเขียนใบลาออกเองได้เลย”
แซ่จื๋อจ้วนโบกมือ เป็นสัญญาณให้ผู้หญิงคนนั้นออกไป เขาขี้เกียจมองหน้าเธอต่อไปแล้วจริงๆ
ในตอนนี้เขาไม่อยากไปคิดว่า ผู้หญิงคนนี้ตั้งใจ ไม่ได้ตั้งใจ หรือได้รับคำชี้แนะจากคนอื่นให้มานอนกับเขา
อย่างไรก็ตาม ความรู้สึกในเมื่อสักครู่นั้น ไม่ค่อยดีจริงๆ
เพราะฉะนั้นต่อไปนี้ อย่าให้ผู้หญิงคนนี้ออกมาให้เขาเห็นหน้าเลยจะดีกว่า คำพูดเพียงหนึ่งประโยคของแซ่จื๋อจ้วน ทำให้พนักงานที่เพิ่งเข้ามาใหม่ได้ย้ายไปที่ฝ่ายขาย
สีหน้าของหญิงสาวเต็มไปด้วยความไม่พอใจนัก แต่เนื่องจากบริษัทยาจื๋อจ้วนจำกัดมีสวัสดิการที่ดีเยี่ยม จึงไม่ได้ลาออก และต้องทำงานต่อไปแต่โดยดี
แค่พริบตาหวาเหวินก็ไม่ได้ไปมหาลัยหลายวันแล้ว ในระหว่างนั้นก็นัดเจอกับอวู๋ผิงอยู่หลายครั้ง
ทุกวันหยุดสุดสัปดาห์อวู๋ผิงจะนั่งรถบัสไปเมืองข้างๆเพื่อเก็บของเก่า จากนั้นนำกลับไปให้หวาเหวิน แลกส่วนต่าง
การไปมาแบบนี้ ทำให้ตัวเองมีเงินเก็บประมาณ7-8หมื่น
ถ้าถึงวันหยุดสุดสัปดาห์อวู๋ผิงก็จะโทรไปนัดเจอกับหวาเหวินโดยตลอด
ทั้งสองนัดเจอกันที่ร้านอาหารระดับไฮเอนด์ในใจกลางเมือง หวาเหวินให้ชุนเถาเป็นคนขับรถไปส่ง
“เสี่ยวเหวิน ฉันสั่งสเต็กให้เธอแล้ว”อวู๋ผิงพูดขึ้นด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสุข
“ช่วงนี้มีเรื่องอะไรดีๆเกิดขึ้นเหรอ?”
ที่จริงแล้ว ถ้าไม่นับหวาผิงและหวาฟ้านที่เป็นพี่น้องแท้ๆของเธอแล้ว อวู๋ผิงเป็นเพื่อนคนแรกที่หวาเหวินคบตั้งแต่ลงมาใช้ชีวิตที่นี่
หวาเหวินเคยแหกกฎเพราะเธออยู่หลายครั้ง เคยดูดวงให้เธอ เคยหางานให้เธอ แล้วเคยทะเลาะกับคนอื่นเพราะเธอ
เพราะฉะนั้นสำหรับหวาเหวินแล้ว ความหมายของเพื่อนคนนี้ไม่เหมือนกับคนอื่น เมื่ออวู๋ผิงนัดเธอ เธอก็เลยไม่ปฏิเสธ
“ดีมากเลย ทางมหาลัยเพิ่งแจกทุนสำหรับคนจน ทุนหนึ่งหมื่นบาท ตอนแรกจะให้ฉัน แต่ช่วงนี้ฉันหาเงินเองได้แล้วใช่ไหมล่ะ? ฉันก็เลยคุยกับครู ให้มอบทุนให้กับนักเรียนอีกคนที่ยากจนเหมือนกัน”
“เธอนี่นะ……….จะเป็นแม่ชีอยู่แล้ว ตัวเองยังเอาตัวไม่รอดเลย ยังไปห่วงคนอื่นอีก”หวาเหวินส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้
อวู๋ผิงเขินอายเล็กน้อย เธอฉีกยิ้มเผยฟันขาวออกมา “ฉันไม่ใช่แม่ชีเสียหน่อย หลังจากที่ฉันได้เจอเธอ เธอก็เคลือบชั้นโลหะให้ฉันแล้ว ตอนนี้ฉันเก่งแล้ว”
หวาเหวินยิ้มเล็กน้อย………..
จากนั้นทั้งสองคนก็พลางกินและพลางคุยเล่นกัน
“เสี่ยวเหวิน วันนั้นหลังจากที่เธอพูดคำนั้น ฉันคิดไตร่ตรองอยู่เป็นเวลานาน บวกกับช่วงนี้ที่ฉันเก็บเงินได้บ้างแล้ว ฉันอยากจะพูดกับเธอว่า………สามารถติดต่อคลินิกเสริมสวยให้ฉันได้ไหม ฉันอยากจะทำหน่อย เธอพูดถูก ผู้หญิงไม่ควรปฏิเสธการเสริมความงามให้ตัวเองสวยขึ้น ตัวฉันเองก็ไม่ได้แย่ ความสามารถก็ไม่ได้แย่ ฉันไม่อยากจะแพ้ให้คนอื่นเพียงเพราะแค่หน้าตา”
“ว่ายังไง? คิดออกแล้วเหรอ?”หวาเหวิน มองไปยังเธอ
“อืม ประเด็นสำคัญคือ คางคกอย่างฉันอยากจะจีบหงส์น่ะสิ”พูดจบ สีหน้าของอวู๋ผิงก็แดงขึ้นเล็กน้อย
“เธออยากจะจีบหยวนซ่าว?”หวาเหวินนั้นเข้าใจอวู๋ผิง
อวู๋ผิงพยักหน้าอย่างเขินอาย
“อะไรทำให้เธอกล้าขึ้นแบบนี้กัน?”หวาเหวินแปลกใจ
