ตอนที่ 325 จะแบล็คเมล์
หลิวเด๋อข่ายจะไปรู้ได้ยังไงว่าจะมาเจอหวาหรุงที่นี่
เขาอุตส่าห์เลี่ยงจากไนต์คลับที่คนรวยพวกนั้นชอบไปแล้ว ที่นี่เป็นแค่ร้านเหล้าเล็กๆ ที่ไม่อยู่ในสายตาร้านหนึ่ง
แต่หวาหรุงมาที่นี่ จริงๆ ก็แค่สุ่มๆ เลือก ไม่คิดว่าจะบังเอิญมาเจอแบบนี้
หวาหรุงหยิบโทรศัพท์ออกมาจับไปที่หลิวเด๋อข่ายแอบถ่ายตลอดทาง
ไม่ใช่แค่ที่เขาจับผู้หญิงอย่างหื่นๆ รวมถึงฉากต่อมาทั้งหมดที่แลกลิ้น กอด แล้วสุดท้ายที่โอบผู้หญิงไปเปิดห้อง
เช้าวันรุ่งขึ้น
ตอนที่ หวาหรุงไปประชุมตอนเช้าที่สำนักงานใหญ่ของบริษัทนั้น ก็บังเอิญเจอกับหลิวเด๋อข่าย
“พี่เขยใหญ่ ช่วงนี้พักผ่อนไม่เพียงพอหรอคะ ขอบตาพี่ดำหมดเลย” หวาหรุงจงใจถาม
“เอ่อ ช่วงนี้งานเยอะด้วย เลยกดดันไปหน่อย”
เห็นหลิวเด๋อข่ายพยายามแก้ตัวแล้วหวาหรุงเลยยิ้มแห้งไปหนึ่งที แล้วก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ
ตลอดจนประชุมตอนเช้าเสร็จ หวาซวงไปพบลูกค้ากับเลขา หวาหรุงถึงจะไปที่ห้องทำงานของหลิวเด๋อข่าย
“น้องรอง มีอะไรรึเปล่า” เขาทำท่าทางจริงจัง
“พี่เขยคะ ช่วงนี้ความสัมพันธ์ของพี่กับพี่สาวฉันไม่โอเคหรอคะ”
“ไม่นะ”
“ถ้างั้นเรื่องเซ็กส์ของพวกพี่เข้ากันไม่ได้หรอคะ เพราะพี่สาวฉันงานยุ่ง จนทำให้พี่พอใจไม่ได้หรอคะ”
หวาหรุงพูดตรงขนาดนี้ ทำเอาหลิวเด๋อข่ายทำตัวไม่ถูก จนสีหน้าเขียวซีด
“น้องรอง แซวกันแบบนี้แรงไปหน่อยรึเปล่า……”
“พอเถอะค่ะ หยุดแสดงได้แล้ว ฉันไม่รู้จริงๆ ว่าพี่จะหัวหมอขนาดนี้ เมื่อก่อนคิดมาตลอดว่าเป็นเพราะพี่กลัวพี่ใหญ่ เลยเป็นหมาตัวนึงที่เชื่อฟังอยู่และอยู่ข้างเธอ ดูจากตอนนี้แล้ว ฉันมันดูถูกพี่เกินไปจริงๆ หมายังไงก็แก้นิสัยกินขี้ไม่ได้ เมื่อคืนเล่นสนุกไหมคะ ผู้หญิงนมใหญ่คนนั้น คงทำให้พี่เหนื่อยแย่เลยสินะ
“น้องรอง เธอพูดอะไร พี่ไม่เข้าใจ”
หลิวเด๋อข่ายในตอนนั้นรนไปหมด แต่ภายนอกยังแกล้งแสดงท่าทางที่นิ่งออกมา
“ไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตาเลยจริงๆ ……” หวาหรุงหัวเราะแล้วนั่งบนโต๊ะทำงานของเขา
ถุงน่องสีดำที่เผยอยู่ด้านนอก ยั่วยวนอย่างดื้อๆ
หลิวเด๋อข่ายไม่กล้ามอง หันหน้าหนีทันที แกล้งทำตัวเป็นคนดีมีศีลธรรม
“ลองดูอันนี้สิ”
หวาหรุงหยิบโทรศัพท์ออกมา แล้วหาวิดีโอที่ถ่ายไว้เมื่อคืน
พอหลิวเด๋อข่ายเหลือบมองไปทีนึงแล้ว ก็รู้สึกอึ้ง ถ่ายได้ชัดเกินไปแล้ว มองเห็นหน้าชัดๆ ท่าทางที่น่าสมเพชพวกนั้นก็ยิ่งไปใหญ่……ไม่เบลอเลยสักนิด
“พี่หน้าถ้าพี่ใหญ่เห็นแล้ว……จะเป็นยังไงนะ”
หวาหรุงมองดูหลิวเด๋อข่ายที่โดนทำให้ตกใจจนหน้าซีดแล้วอย่างน่าตลก
“น้องรอง เธอฟังพี่อธิบายนะ พี่ก็แค่อารมณ์ชั่ววูบน่ะ……ผู้ชายมันพลาดกันได้ทั้งนั้น เมื่อวานพี่ดื่มกับลูกค้าไปไม่น้อยเหมือนกัน ก็เลย……ขอร้องล่ะนะเธออย่าบอกพี่ใหญ่ของเธอเลย พี่กับเธอก็เป็นสามีภรรยากันมาหลายปี ความสัมพันธ์ก็ดีมาตลอด อีกอย่างถ้าเราสองคนมีปัญหากันขึ้นมาจริงๆ ที่น่าสงสารที่สุดก็คือลูก เสี่ยวหานของเราเพิ่งจะขึ้นประถมเองนะ……
หลักฐานเด็ดในตอนนี้หลิวเด๋อข่ายอ่อนข้อลงทันที เริ่มหงายการ์ดอ่อนโยน อยากขอร้องให้หวาหรุงเก็บความลับ
แต่น่าเสียดายที่……
“เก็บความลับน่ะก็ได้อยู่นะ แต่ว่า……”
“พี่มีข้อแลกเปลี่ยนอะไรล่ะ”
หลิวเด๋อข่ายโดนเรื่องอื้อฉาวแบบนั้นแล้ว ก็ทำได้แค่ยอมรับความซวยของตัวเอง ทำเอาเขาคิดก่อนจะตอบไม่ได้ ทำได้แค่ห้ามให้ภรรยารู้ เขามาจากผู้แพที่ไม่มีอะไรเลย จนกลายเป็นสำนักงานใหญ่ในตอนนี้ ก็เป็นเพราะภรรยา ถ้าเกิดหย่าขึ้นมาจริงๆ ล่ะก็ เขาก็คงจะถูกเตะออกจากบริษัทตระกูลหวาแล้วล่ะ อีกอย่างก็ไม่ได้เงินติดตัวมาสักบาทด้วย
“พี่เขยคะ จริงๆ แล้วฉัน……อยากจะลองว่าวิชากังฟูของพี่เป็นยังไง” หวาหรุงพูดหยอกล้อที่ข้างหูเขา
หลิวเด๋อข่ายสูดหายใจไปเฮือกนึง แบบไม่ทันได้เตรียมใจ
หวาหรุงยื่นมือออกมา เริ่มลูบไล้ไปที่คอของเขา
“สวะบ้านฉันมันทำได้ไม่กี่วินาที ลำบาก……ร่างกายที่ยังสาวของฉันเลยล่ะ ถ้างั้นพี่เขย……ตอบสนองให้ฉันหน่อยดีไหม”
ไม่ว่ายังไงหลิวเด๋อข่ายก็นึกไม่ถึงเลยว่า หวาหรุงจะเอ่ยปากขอเรื่องแบบนี้ พูดตรงๆ เลย หวาหรุงนั้นไม่สวย ยิ่งไปกว่านั้นคือแย่สุดในบรรดา5พี่น้องเลยล่ะ สู้หวาฟ้านยังไม่ได้เลย
หลิวเด๋อข่ายนั้นไม่มีความใคร่กับเธอเลยสักนิด แต่ตอนนี้นั้น ด้ามนั้นไปอยู่ในมือของเขาแล้ว ไม่ทำก็คงไม่ได้แล้วล่ะ
สุดท้ายแล้ว ภายใต้การบังคับของหวาหรุงนั้น หลิวเด๋อข่ายก็มีความสัมพันธ์เกิดขึ้นกับหวาหรุงในห้องทำงานอย่างเร่าร้อน
ครึ่งชั่วโมงผ่านไปในตอนที่ หวาหรุงเดินออกมาจากห้องทำงานของหลิวเด๋อข่ายนั้น ท่าทางดูสบายใจสุดๆ ….
