ตอนที่331 ตอนอวสาน ชาตินี้จะไม่ทรยศความรู้สึกของเขา
แซ่จื๋อจ้วนเป็นคนที่ไม่สนใจแมว และไม่ชอบให้คนอื่นเลี้ยงแมว รู้สึกว่ามันยุ่งยาก แต่หลังจากที่ได้เจอหวาเหวินแล้ว ทุกอย่างได้เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง
ลูบไปที่ลำตัวของโคกที่นุ่มนวล แซ่จื๋อจ้วนไม่คิดเลยว่าวันหนึ่งตัวเขาเองจะอุ้มแมวที่นุ่มๆ อ้วนๆ แบบนี้ และอ่อนโยนกับแมวตัวนี้มาก
ยังจำได้ว่าตอนนั้น เพื่อที่จะไปแตะตัวของหวาเหวินเขาตั้งให้ที่จะทำให้โคกข่วน กระทั่งต่อมาเขาได้เลี้ยงแมวพันธุ์เดียวกันกับโคก และตั้งชื่อแมวตัวนั้นว่าสไปรท์
แต่โดยปกติแล้วเขาไม่มีเวลาที่จะมาดูแลเอาใจใส่ ฝากให้แม่บ้านคอยดูแลสไปรท์ ตอนนี้โคกได้มาจากเฟิงหวาหลี่ นี้คือพรหมลิขิตมั้ย? หรือชาตินี้เขาไม่มีวันที่จะได้เจ้าของโคกมาครอบครอง ดังนั้นโคกถึงได้มาอยู่เป็นเพื่อนเขาหรือ?
แซ่จื๋อจ้วนเบ้ปาก เหมือนจะหมดหนทาง ดูเหมือนไม่ยอมเช่นกัน หรือเขาเองก็ยังไม่รู้เลยว่า ตอนนี้ตัวเขาเองกำลังคิดอะไรอยู่?
โคกก็แสนรู้เช่นกัน แซ่จื๋อจ้วนอุ้มโคกขึ้นมา โคกไม่โกรธ และไม่ดื้อเลย แค่นอนอยู่ในอ้อมกอดเขาเป็นเหมือนลูกที่เชื่อฟัง บางครั้งก็ไปเลียที่แขนของเขา
แซ่จื๋อจ้วนอุ้มโคกเข้าไป และถ่ายรูปให้โคก แล้วส่งไปให้หวาเหวินพร้อมข้อความไว้ว่า:ให้โคกอยู่กับฉันที่นี่ได้มั้ย? สไปรท์ของฉันกำลังขาดเพื่อนอยู่พอดี
ป้าแม่บ้านเห็นแซ่จื๋อจ้วนอุ้มโคกกลับมา ในใจรู้สึกดีใจ และเตรียมอาหารกระป๋องนำเข้าให้กับโคก และพูดว่า: “คุณชาย โคกตัวนี้น่ารักมาก ที่สำคัญหน้าตาเหมือนกับสไปรท์ของเราเลย เป็นสายพันธุ์เดียวกันใช่มั้ย?”
“ดีแล้ว สไปรท์มีเพื่อนแล้ว บ้านนี้ก็จะคึกคักขึ้นมาแน่นอน”
แซ่จื๋อจ้วนเพียงแค่ยิ้มแต่ไม่ได้พูดอะไร แววตาของเขาปรากฏความอ่อนโยนแต่เขาเองกลับไม่ได้สังเกตเห็น
ติ๊งต๊อง เสียงแจ้งเตือนข้อความเข้า
แซ่จื๋อจ้วนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เห็นหวาเหวินตอบกลับ
หวาเหวิน：โคกไปอยู่กับนายได้อย่างไง?
แซ่จื๋อจ้วน：ความจริง ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน ฉันพึ่งกลับมาถึงบ้าน ก็เห็นโคกมุดเข้าไปในบ้านไม่ได้ ฉันก็เลยอุ้มเอาบ้านไป เธอไม่ต้องเป็นห่วงนะ
หวาเหวิน：ฉันไม่ได้เป็นห่วง เพราะโคกฉลาดมาก โคกหาทางกลับบ้านเองได้ โคกก็เอาไว้บ้านนายสองสามวันก่อนก็ได้ ถึงเวลาโคกจะกลับมาเอง
แซ่จื๋อจ้วน：ฮ่าๆ หรือว่าเจ้าของฉลาด แมวที่เลี้ยงก็เลยฉลาดไปด้วย?
คุยกันไปได้หลายประโยค แซ่จื๋อจ้วนยากที่จะปิดบังความดีใจ และพาโคกไปหาสไปรท์
ต่อมาโคกได้เล่นกับสไปรท์ของบ้านเขาอย่างบ้าระห่ำ แมวทั้งสองตัววิ่งอยู่ในบ้านหรูของแซ่จื๋อจ้วน
แซ่จื๋อจ้วนเห็นภาพแบบนี้ แววตาของเขาเริ่มมีน้ำตาซึม ในฤดูหนาวที่หนาวที่สุด แต่กลับไม่รู้สึกหนาวเลย
ใช่แล้ว เธอมีชีวิตที่มีความสุขแล้ว มีครอบครัวที่เอาใจใส่เธอ และมีสามีที่รักเธอ…….
ต่อจากนี้ไป เขาก็จะเป็นเพื่อนที่ดีของเธอ เพื่อนที่คอยปกป้องเธอ คอยอวยพรเธอ บางครั้งโคกที่อยู่เป็นเพื่อนและงานเลี้ยงของหมู่เพื่อน สำหรับเขาแล้ว มันก็เพียงพอแล้ว ต่อไปนี้เขาจะเป็นเพียงเพื่อนของเธอ
…….
เฟิงหวาหลี่
ขณะนี้หวาเหวินยืนอยู่หน้าต่าง และมองบรรยากาศยามค่ำคืนที่มีหิมะตก ทำให้ทั้งเมืองดูเป็นสีเงินเลย
เธอเป็นคนที่เย็นชา ไม่ชอบอะไรที่คึกคัก แต่วันนี้เธอถึงพบว่า เธอก็ชอบการอยู่กับเพื่อน ครอบครัว และคนรัก ความรู้สึกนั้นดีกว่าการดื่มเหล้า สามารถทำให้ใจคนร้อนรนได้
ทันใดนั้น มีแขนที่อบอุ่นไปกอดที่เอวของเธอ และพูดเบาๆว่า: “ชอบบรรยากาศของคืนนี้จัง รู้สึกมีความสุขมาก เธอคิดว่าเราจะมีความสุขแบบนี้ต่อไปมั้ย”
“เชื่อฉัน ฉันจะทำให้เธอมีความสุข ชาตินี้ ชาติหน้า ชาติต่อๆไป ฉันก็จะทำให้เธอมีความสุข”
เสียงผู้ชายที่อ่อนโยนทำให้ดวงตาของหวาเหวินเริ่มน้ำตาคลอแล้ว ผ่านไปไม่นาน เธอคิดว่าบนโลกนี้นอกจากย่าแล้ว ไม่มีใครจะใส่ใจเธออีก จนถึงผู้ชายคนนี้ปรากฏตัว เธอถึงพบว่าโลกนี้ยังมีรักแท้อยู่ จริงๆ แล้วการอยู่กับเพื่อนมันอบอุ่นแบบนี้นี่เอง เธอยอมที่จะเชื่อผู้ชายคนนี้ ยอมที่จะเชื่อว่าเขาจะนำพาความสุขมาให้ และเธอก็จะตั้งใจทำให้เขามีความสุขด้วย ชาตินี้จะไม่ทรยศความรู้สึกของเขา!
