บทที่ 153 คิดว่าจะรับผิดชอบเธอ
กลับมาจากแผนกเทคนิคพอถึงห้องทำงานไป๋เสว่เอ๋อร์ก็เห็นสวี่เยว้หรูออกมาจากห้องทำงานของเผยลี่เชินพอดี ดูเหมือนว่าเผยลี่เชินจะกลับมาแล้ว
เธอเรียบเรียงเอกสารเสร็จ กำลังจะเอาไปส่งยังห้องทำงานข้างๆ ก็บังเอิญเจอกับฉีเฟิงที่กำลังรายงานสถานการณ์อยู่พอดี “ รูปภาพเพิ่งจะถูกเผยแพร่ออกมา คนบนโลกออนไลน์ถ่ายภาพตอนที่พวกเขาสองคนออกมาจากบ้านพักด้วยกัน เกิดสถานการณ์แบบนี้ขึ้น กลัวว่าการล้างมลทินก็คงจะยากแล้วล่ะ ”
เผยลี่เชิยเงยหน้าขึ้นถาม “ ติดต่อจินจิงจิงได้หรือยัง? ”
ฉีเฟิงพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง “ ยังครับ มีแต่นายหน้าที่คอยรับโทรศัพท์แทนเธอตลอด แล้วบอกว่าไม่สะดวกที่จะรายงานความเคลื่อนไหวของเธอ ”
ไป๋เสว่เอ๋อร์วางเอกสารไว้ตรงมุมโต๊ะ เดิมทีอยากจะเดินออกมาเงียบๆ แต่เผยลี่เชินก็หันมามองแล้วพูดขึ้นซะก่อน “ คุณอยู่ก่อน ”
ไป๋เสว่เอ๋อร์ได้ยินก็พยักหน้าก่อนจะหยุดยืนอยู่ข้างๆ
“ ประธานเผย คุณต้องการให้ผมไปจัดการให้เรื่องมันเงียบลงหรือเปล่าครับ ? ”
เผยลี่เชินได้สติก่อนจะชะงักไปพักหนึ่ง ก่อนจะส่ายหัว แล้วพูดเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ “ ไม่ต้อง ถ้าเกิดเผยอี้อยากจะทำให้เรื่องมันเงียบ เขาก็ทำตั้งนานแล้ว ”
เขายื้อมาจนถึงทุกวันนี้ สำหรับเรื่องที่นับวันยิ่งถูกพูดคุยกันไปเป็นวงกว้างแต่เขากลับไม่สนใจเลยสักนิด นั่นแสดงว่าเขาไม่อยากจะทำให้เรื่องมันเงียบๆ หรือจะให้มองในอีกแง่หนึ่งเขายอมรับเรื่องความสัมพันธ์ของตัวเองกับจินจิงจิงแบบทางอ้อม
เขาพูดสั่งฉีเฟิงด้วยน้ำเสียงเรียบๆ “ คุณออกไปก่อนไป มีข่าวอะไรก็รายงานมา เรื่องอื่นผมจะจัดการเอง ”
พอพูดจบเขาก็หันไปหาไป๋เสว่เอ๋อร์ที่ยืนอยู่ข้างๆ “ ที่บริษัทมีเรื่องอะไร ? ”
ไป๋เสว่เอ๋อร์ลังเลพักหนึ่ง ในหัวก็คิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ เธอกำหมัดแน่นก่อนจะส่ายหน้า “ ไม่มีอะไรค่ะ ก็แค่เอกสารที่รอการอนุมัติเท่านั้น ”
สาเหตุที่ต้องปิดบังก็เพราะเธอรู้ ว่าถ้าเกิดเผยลี่เชินรู้เรื่องนี้มีความเกี่ยวข้องกับเสิ่นหรูเฟิงจะต้องไม่ยอมให้เธอเข้าไปยุ่งแน่ๆ แต่ตอนนี้เขาเองก็กำลังยุ่งจนไม่มีเวลาพักผ่อน เธอยากจะแบ่งเบาภาระเขาบ้าง
เผยลี่เชินพยักหน้า สั่งให้ไป๋เสว่เอ๋อร์เอาเอกสารมาให้ก่อนจะรีบอนุมัติอย่างรวดเร็ว
พอเอกสารเล่มสุดท้ายอนุมัติเสร็จ เผยลี่เชินก็บอกให้เธอในเรื่องที่ต้องทำ “ คุณไปบอกให้แต่ละแผนกส่งรายงานสิ้นเดือนให้ผมภายในเร็วๆนี้หน่อย ”
“ ได้ค่ะ ” ไป๋เสว่เอ๋อร์เพิ่งจะรับปาก โทรศัพท์ของเผยลี่เชินก็ดังขึ้น เธอบังเอิญไปเห็นรายชื่อที่โชว์อยู่บนหน้าจอแบบไม่ได้ตั้งใจ ก็รู้สึกแน่นที่หัวใจ เป็นคุณพ่อเผยที่โทรมา
เผยลี่เชินหยิบโทรศัพท์ขึ้นมารับสาย “ ฮัลโหลครับคุณพ่อ ”
ผ่านไปไม่กี่วินาที เขาก็ตอบรับ “ ครับ ทราบแล้วครับ ”
วางสายโทรศัพท์ ไป๋เสว่เอ๋อร์ก็หันไปหาเขา ทั้งสองบังเอิญสบตากันพอดี เผยลี่เชินก็ถามอย่างเบา “ วันนี้จะกลับไปกินข้าวที่บ้าน คุณจะไปด้วยไหม? ”
เผยลี่เชินลังเลพักหนึ่ง พอเห็นสายตาของชายตรงหน้าแล้ว ก็พยักหน้าอย่างจริงจัง
หลังจากเลิกงาน พวกเขาก็รีบขึ้นรถแล้วตรงไปยังบ้านพัก รถจอดอยู่ในลานบ้านพอไป๋เสว่เอ๋อร์ลงมาก็มองเห็นรถของเผยอี้ที่จอดอยู่ข้างๆ
ดูเหมือนว่าเขาก็กลับมาแล้ว
ไป๋เสว่เอ๋อร์เดินตามเผยลี่เชินผ่านประตูใหญ่เข้าไป พ่อบ้านก็ออกมาต้อนรับ รอบเอาเสื้อคลุมของพวกเขาไปก่อนจะพูดขึ้น “ นายน้อย นายท่านบอกว่าคุณนายน้อยถึงแล้วให้ไปที่ห้องหนังสือ ”
เผยลี่เชินเข้าใจทันทีก่อนจะพยักหน้าตอบ แล้วหันมาหาไป๋เสว่เอ๋อร์ที่ยืนอยู่ข้างๆแล้วใช้สายตาบอกให้ตามเขาเข้าไปด้วย
กำลังเดินมาถึงประตู ไป๋เสว่เอ๋อร์ก็ได้ยินเสียงคนที่คุยกันด้านใน แต่คุยเรื่องอะไรนั้นเธอเองก็ได้ยินไม่ชัดเจน
เผยลี่เชินเคาะประตูเบาๆ ก่อนจะผลักเข้าไป ไป๋เสว่เอ๋อร์เองก็เดินตามเข้าไปด้วย
พอเข้าไปไป๋เสว่เอ๋อร์ก็เห็นเผยอี้กับจินจิงจิงที่ยืนอยู่ โดยมีคุณพ่อเผยนั่งอยู่บนโซฟา พอเห็นพวกเขาเดินเข้ามาก็กวักมือเรียกให้ไปหา
“ พ่อ ” เผยลี่เชินเรียกเสียงเบา
คุณพ่อเผย ตบโซฟาข้างๆตัว “ ลี่เชิน เสี่ยวไป๋ พวกเธอสองคนมานั่งตรงนี้ ”
เผยอี้กับจินจิงที่ไม่รู้ว่ายืนอยู่ตรงนั้นนานเท่าไหร่ พอเห็นเผยลี่เชินกับไป๋เสว่เอ๋อร์สีหน้าก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย
พอเผยลี่เชินกับไป๋เสว่เอ๋อร์ต่างก็นั่งบนโซฟาเสร็จ คุณพ่อเผยก็ละสายตาไปมองเผยอี้กับจินจิงจิง โดยเหมือนกับว่าเปลี่ยนเป็นคนละคนเลยก็ว่าได้ พร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น สุขุม “ ตอนนี้พี่ชายของแกก็มาแล้ว เผยอี้แกว่ามาสิ แกคิดจะทำอะไรกันแน่? ”
เผยอี้ได้ยินก็หันมามามองเผยลี่เชิน และบังเอิญสบตาเข้ากับสายตาที่เยือกเย็นนั่นพอดี เขาเสียวสันหลังวาบก่อนจะละสายตาไปมองทาง คุณพ่อเผย “ เรื่องมาถึงตอนนี้แล้ว คนต่างก็พูดกันทั่วไปหมด จะพูดยังไงก็คงไม่มีคนเชื่อแล้ว แบบนี้ประกาศเป็นทางการไปเลยไม่ดีกว่ารึไง ”
“ ป่าวประกาศ? ” คุณพ่อเผยแสดงสีหน้าที่ไม่สู้ดีนัก “ แกยังอยากจะเอาเรื่องที่อยู่ร่วมกับเธอไปป่าวประกาศให้คนอื่นรู้อีก ฉันไม่มีทางยอมรับเด็ดขาด ”
ขนาดอยู่ต่อหน้าจินจิงจิง คุณพ่อเผยยังพูดออกมาตรงๆแบบนี้ นี่เป็นการไม่ไว้หน้าจินจิงจิงเลยสักนิดเดียว
จินจิงจิงหน้าแดงขึ้นมา สายตามองไปยังเผยอี้ที่อยู่ข้างๆด้วยความรู้สึกที่น้อยเนื้อต่ำใจ
เผยอี้กำหมัดแน่นขึ้นเล็กน้อยราวกับว่าตัดสินใจเด็กขาดแล้ว ก่อนจะพูดขึ้น “ พ่อครับ จริงๆแล้วที่ผมพาจิงจิงมาวันนี้ ยังมีอีกเรื่องหนึ่งที่จะบอก ”
“ ว่ามา! คุณพ่อเผยกดเสียงต่ำ ”
เผยอี้เงยหน้าขึ้น ก่อนจะรู้สึกถึงสายตาของเผยลี่เชินกับไป๋เสว่เอ๋อร์ ก็รู้สึกหนักแน่นขึ้นมา “ จิงจิงกำลังท้องอยู่ครับ ”
“ อะไรนะ! ” คุณพ่อเผยขมวดคิ้วแน่นด้วยความที่ไม่อยากจะเชื่อ “ แก..แกพูดอีกครั้งสิ ”
“ จิงจิงกำลังท้องลูกของผมอยู่ ผมอยากจะรับผิดชอบเธอ ” เผยอี้พูดขึ้นอีกครั้งด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น
คุณพ่อเผยหายใจเข้าออกยาวๆ สายตาก็มองเผยอี้กับจินจิงจิงสลับกัน โมโหจนพูดอะไรไม่ออก
ไป๋เสว่เอ๋อร์ที่อยู่ข้างๆ พอได้ยินแบบนี้ก็ตกใจไปเหมือนกัน
บรรยากาศในห้องดูเงียบมากขึ้นเรื่อยๆ และในเวลานี้เองเผยลี่เชินก็พูดขึ้นมา “ พ่อครับ มีเรื่องอย่างหนึ่งที่ผมอยากจะพูด สองวันมานี้เผยอี้ไม่สนใจเรื่องที่บริษัทเลย หายหน้าหายตา รอให้เขาจัดการเรื่องขอตัวเองเสร็จ ผมอยากจะได้คำอธิบาย ”
เขาเงียบไปพักหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยขึ้นอีกรอบ “ สำหรับเรื่องอื่น ถ้าเป็นเรื่องส่วนตัวของเขาผมก็จะไม่ยุ่ง คุณพ่อตัดสินใจเองเลยครับ ผมกับไป๋เสว่เอ๋อร์ต้องขอตัวก่อน ”
เผยลี่เชินพูดจบก็ลุกขึ้นแล้วหันไปมองไป๋เสว่เอ๋อร์ทำนองว่าให้เดินตามมา ก่อนจะเดินออกไป
คุณพ่อเผยมีสีหน้าครึ้มๆ แต่กลับไม่ได้พูดอะไรออกมา ทำได้แค่ปล่อยให้ผยลี่เชินกับไป๋เสว่เอ๋อร์ออกไป
หลังจากที่พวกเขาออกไป ประตูห้องหนังสือถูกปิดลง เขาก็สงบสติอารมณ์แล้วหันไปหาเผยอี้กับจินจิงจิง เงียบไปพักใหญ่กว่าจะพูดขึ้นมา “ แกคิดจะทำยังไงต่อ? ”
ไป๋เสว่เอ๋อร์เดินตามเยลี่เชินลงมานั่งที่โซฟา คนรับใช้ก็รีบเอาผลไม้มาเสริฟ์
เธอยังไม่ทันได้สติจากเหตุการณ์เมื่อครู่ พอเงยหน้าขึ้นแบบไม่ตั้งใจก็ไปสบตาเข้ากับเผยลี่เชินพอดี
สีหน้าของเธอมีความไม่เป็นธรรมชาติ อยากจะเอ่ยปากแต่ก็ดูเหมือนว่าสถานการณ์มันยังไม่เหมาะ ทำได้แค่เพียงเก็บปัญหาของตัวเองไว้
ผ่านไปสิบกว่านาที คุณพ่อเผยกับเผยอี้พวกนั้นก็ลงมา อาหารมื้อค่ำเริ่มขึ้นแต่บรรยากาศกลับดูดูเงียบๆ ในตอนที่กินข้าวนอกจากเผยลี่เชินกับคุณพ่อเผยที่คุยกันเรื่องงานสองสามประโยคแล้วคนอื่นๆก็ไม่ได้คุยอะไรกันเลย
หลังจากนั้นครั่งชั่วโมง เผยลี่เชินก็หาข้ออ้างที่จะพาไป๋เสว่เอ๋อร์ออกจากบ้านมาได้
เย็นนี้เดิมทีเป็นเรื่องของเผยอี้กับจินจิงจิง การที่คุณพ่อเผยเรียกเขากลับไปก็แค่เพื่อที่จะให้ช่วยเป็นหน้าเป็นตาเท่านั้น เขาก็ไม่อยากจะเข้าไปยุ่งอยู่แล้วรีบๆออกมาก็น่าจะดีกว่า
รถเคลื่อนออกห่างบ้านพัก ไป๋เสว่เอ๋อร์นั่งอยู่เบาะข้างเผยลี่เชิน จิตใจล่องลอยไม่อยู่กับเนื้อกับตัว อยู่ๆ เผยลี่เชินที่อยู่ข้างๆก็พูดขึ้นมา “ไป๋เสว่เอ๋อร์ คุณเสียใจกับการที่เผยอี้แต่งงานกับผู้หญิงคนอื่นหรือเปล่า? ”
