สัญญาร้ายของประธานปีศาจ – ตอนที่ 343

ตอนที่ 343

ตอนที่ 343 ใช้เวลาทั้งคืน

ลู่เหยาจิตใจสั่นไหว เหมือนใจกำลังถูกบางสิ่งฉุดรั้งไว้ซึ่งอธิบายไม่ได้ว่าเป็นความเจ็บปวดไปยังหน้าอก

เขาเคยพูดกับเผยลี่เชินไว้อย่างชัดเจน ถ้าเขาไม่สามารถปกป้องเธอได้ แน่นอนเขาจะยื่นมือเพื่อแย่งชิงกับเผยลี่เชิน

แต่มาวันนี้พอได้เห็นไป๋เสว่เอ๋อร์เจ็บปวดทุกข์ทรมานใจ ความทะเยอทะยาน ความยิ่งใหญ่ที่มีแต่เดิมถึงกลับพูดไม่ออก

ความปรารถนาของเขาเป็นอย่างไร สุดท้ายคนที่ไป๋เสว่เอ๋อร์รักก็คือเผยลี่เชิน เป็นความจริงที่เปลี่ยนแปลงไม่ได้

“ทำไมคุณต้องทำร้ายพ่อฉัน ทำไมคุณต้องทำร้ายตระกูลไป๋ด้วย….” ไป๋เสว่เอ๋อร์ลืมตาเล็กน้อย เห็นภาพเบลอๆ และน้ำตาก็ไหลไม่หยุด

เธอรู้ไหมว่าฉันชอบเธอมากแค่ไหน…รู้ไหมว่าฉันผิดหวังกับเธอมาก…ฉันคิดมาตลอดว่าความรักของพวกเราเดินทางมาถึงช่วงสุกงอม แต่คิดไม่ถึงว่า…คุณจะทำให้ติดกับของคุณมาตั้งแต่แรก….”

อารมณ์กำลังพลุ่งพล่าน หยุดรั้งไว้ไม่อยู่ ไป๋เสว่เอ๋อร์ยิ่งพูดก็ยิ่งเสียงดัง

ขณะนั้นลู่เหยาเองก็ไม่รู้จะทำอย่างไร ไม่รู้ว่าควรตอบคำถามอย่างไร จึงได้แต่พูดเบาๆ “เสว่เอ๋อร์….”

“เผยลี่เชิน…คุณตอบคำถามฉันมา ทำไม ทำไมคุณถึงทำอย่างนี้กับฉัน? กับตระกูลไป๋?”

เธอร้องไห้ไปถามไป ลู่เหยาจนปัญญา ได้แต่ยื่นมืออีกข้างมาตบที่หลังเธอเบาๆ เพื่อบรรเทาอารมณ์ของเธอ….

ในที่สุดเธอก็เริ่มหมดแรงทั้งร้องไห้ทั้งระบายอารมณ์ น้ำตาหยุดไหล จากนั้นค่อยๆ ซบหมอนแล้วหลับไป

ลู่เหยาถอนหายใจยาวเมื่อเห็นอารมณ์ของหญิงสาวค่อยๆ สงบลง เขานำเสื้อโค้ทที่ถอดไว้แขวนไว้ข้างๆ ห่มผ้าให้เธอแล้วหรี่ไฟลง

หลังจากทำทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว เขานั่งลงบนโซฟาข้างๆ มองดูหญิงสาวที่อยู่บนเตียง จิตใจสับสนจนยากอธิบาย

ตอนนี้ถ้าให้เขาไป เขาก็ยังรู้สึกเป็นห่วงเป็นกังวล

จนในที่สุดเขาก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาส่งข้อความถึงผู้ช่วย เขาพิงพนักโซฟา สมองนึกย้อนกลับไปในช่วงเวลาที่อยู่กับไป๋เสว่เอ๋อร์ตอนเรียนมหาวิทยาลัยด้วยกัน

เขาชอบเธอไม่เคยเปลี่ยนแปลง หลายปีที่ผ่านมาเขายังไม่เคยพบหญิงคนไหนที่ทำให้จิตใจเขาสั่นไหวได้ แต่พอมาได้พบกับไป๋เสว่เอ๋อร์ แรงกระตุ้นอันเร่าร้อนก็ยังคงมีอยู่ตลอด

แน่นอนว่ายังตัดใจไม่ได้ ถึงแม้เธอจะมีเจ้าของแล้ว แต่มันก็ดีสำหรับเขาที่จะยืนดูเธออย่างเงียบๆ

ไม่กี่ชั่วโมงต่อมาหลังเที่ยงคืน ป้าจางตื่นขึ้นในตอนกลางคืน เดินมาที่ห้องนั่งเล่น มองไปที่ชั้นวางรองเท้าไม่เห็นการเคลื่อนไหวใดๆ เธอจึงรีบขึ้นไปชั้นสอง ปรากฏว่าไม่เห็นไป๋เสว่เอ๋อร์อยู่บนห้องนอนจริงๆ ด้วย

เธอยังไม่กลับมา!

ด้วยความตื่นตระหนกป้าจางไม่รู้จะทำยังไง ได้แต่ลังเลไปมา จากนั้นโทรศัพท์แจ้งเผยลี่เชินให้ทราบดี

คาดไม่ถึงว่าเผยลี่เชินจะรับโทรศัพท์เร็วขนาดนี้ “มีเรื่องอะไร?”

“คุณผู้ชาย คุณไป๋อยู่กับคุณหรือเปล่าคะ? เมื่อกี้ป้าตื่นขึ้นมาก็พบว่าเธอยังไม่กลับมา”

เผยลี่เชินขมวดคิ้วเมื่อได้ยิน ถามอย่างเย็นชา “เธอไม่ได้กลับมาเลยเหรอ?”

พวกเขากินข้าวเที่ยวด้วยกัน ตอนบ่ายเธอยังไม่กลับ ตอนค่ำก็น่าจะกลับถึงบ้านแล้วซิ

“คะ ไม่ได้โทรศัพท์กลับมาด้วย”

เผยลี่เชินพูดด้วยเสียงเคร่งเครียด มือกำโทรศัพท์แน่น “โอเค ฉันรับทราบแล้ว ป้าไปนอนเถอะ เดี๋ยวทางนี้ฉันจัดการเอง”

หลังจากวางสาย กู้หลี่เหลียงที่อยู่ข้างๆ ขมวดคิ้ว พร้อมคำถาม “เรื่องอะไร ทำไมถึงได้ร้อนใจนัก?”

“ป้าที่บ้านโทรศัพท์มา บอกว่าไป๋เสว่เอ๋อร์ยังไม่กลับบ้าน” เผยลี่เชินลุกขึ้นก้าวเท้าออกไป “ฉันออกไปหาเธอก่อน”

“เฮ้ยเหล่าเผย! ไม่นะ!” กู้หลี่เหลียงเดินมาดึงรั้งเผยลี่เชินเอาไว้ “ตอนนี้มันดึกมากแล้ว นายจะไปที่ไหน? คิดซิ เธอไม่กลับบ้านก็อาจจะกลับบ้านตัวเองก็ได้ พ่อเพิ่งเสียไปได้ไม่นาน งานก็มามีปัญหา ตอนนี้ยังมาเล่นสงครามเย็นกับนาย นายคิดว่าเธอจะไม่กลับบ้านตัวเองแล้วจะกลับไปที่ไหน? เหตุผลแค่นี้ไม่เข้าใจหรือไง?”

คำพูดของกู้หลี่เหลียง ทำให้เผยลี่เชินหยุดก้าวเดินสักครู่ เลิกคิ้วเล็กน้อย ไม่มีอะไรพูด

กู้หลี่เหลียงพูดเตือนสติ “ฉันว่า ตอนนี้นายไม่ควรไปรบกวนบ้านคนอื่นกลางดึก เอางี้ นายอยู่รอกับฉันที่นี่สักสองสามชั่วโมง พอเช้านายค่อยไปหาเธอ พาเธอไปกินข้าวเช้า ซึ่งแสดงว่านายรอบคอบ….”

ในที่สุดเผยลี่เชินหันกลับมานั่งที่โซฟาเหมือนเดิมเมื่อได้ยิน เงยหน้ามองผ่านกระจกดูคนกำลังเต้นรำอยู่บนฟลอร์เต้นรำ

เผยลี่เชินพูดเสียงเข้มในใจรู้สึกเบื่อหน่าย “ฉันอยู่ที่นี่มาพอแล้ว ไปก่อนล่ะ”

เดิมทีถ้าไม่ใช่เพราะได้ยินคำพูดระหว่างไป๋เสว่เอ๋อร์กับคุณแม่ไป๋แล้วโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ เขาก็คงกลับบ้านไม่มานั่งอยู่กับกู้หลี่เหลียงที่บาร์แห่งนี้เป็นแน่ เสียงเย้ายวนใจแบบนี้ไม่สามารถดึงดูดความสนใจของเขาได้ สู้ไปหาโรงแรมพักผ่อนจะดีกว่า

“เหล่าเผย นายจะไปไหน?” กู้หลี่เหลียงก้าวเท้าตาม

เผยลี่เชินพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด “จะไปหาโรงแรมเงียบ พักผ่อนสักสองสามชั่วโมง แล้วไปตามหาไป๋เสว่เอ๋อร์ด้วย”

กู้หลี่เหลียงหยิบการ์ดที่อยู่บนโต๊ะส่งให้ “พอดีเลย ฉันมีการ์ดโรงแรมระดับวีไอพี ไปพักที่นั่นเถอะ ห้องสะอาดใช้ได้ โรงแรมนั้นเพื่อนฉันเขาเพิ่งเปิด”

ไม่ต้องพูดถึงกู้หลี่เหลียงที่รู้จักคนมากมายหลากหลายอาชีพมากกว่าเผยลี่เชินเสียอีก ดังนั้นไม่ว่าจะทำการใดๆ มักจะได้รับความสะดวกราบรื่น

เมื่อเห็นว่าเผยลี่เชินไม่ยอมรับ กู้หลี่เหลียงจึงยัดการ์ดนั้นใส่มือเขา “ไปเถอะ ฉันไม่ไปส่งนายนะ ที่นี่กำลังยุ่ง ไปไม่ได้”

เผยลี่เชินไม่พูดอะไร ก้าวเท้าเดินจากไป ผ่านห้องโถงใหญ่ได้กลิ่นควันบุหรี่เอยเหล้าเอย อดที่จะขมวดคิ้วไม่ได้

เขาอยากทำความสะอาดตัวเองสักหน่อย พรุ่งนี้ตอนไปเจอไป๋เสว่เอ๋อร์จะได้ไม่ต้องรู้สึกอับอาย

เช้าวันถัดมา ตอนที่แสงแรกจากดวงอาทิตย์สาดส่องเข้ามาในห้อง ไป๋เสว่เอ๋อร์พลิกตัว ค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้น

สิ่งแรกที่มองเห็นคือสภาพแวดล้อมที่แปลกออกไป ไป๋เสว่เอ๋อร์ค่อยๆ กลับมามีสติ รู้สึกว่าบรรยากาศมันแปลกไป เธอลุกขึ้นนั่งตามที่จิตใต้สำนึกสั่งการ

เธอ…ที่นี่คือที่ไหน?

กวาดตามองไปรอบๆ จนในที่สุดมาถึงลู่เหยาที่นั่งอยู่โซฟาข้างเตียง เธอตกตะลึง สติตื่นขึ้นมาในทันที

เมื่อเห็นลู่เหยา ความทรงจำเมื่อคืนของเธอค่อยๆ ลอยกลับมาในสมอง

ลู่เหยาได้ยินเสียง ค่อยๆ ลืมตาช้าๆ ถามเบาๆ “เธอตื่นแล้วหรือ?”

ไป๋เสว่เอ๋อร์หายใจลึก เห็นสภาพตัวเองเสื้อผ้ายังอยู่ครบจึงถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอก “อืม…รุ่นพี่ เมื่อคืนนี้….”

ลู่เหยายกมุมปากเล็กน้อย “เธอดื่มมาก ฉันเลยมาส่งเธอที่โรงแรม ให้เธออยู่คนเดียวฉันเองก็รู้สึกกังวลใจ จึงนั่งอยู่บนโซฟาเป็นเพื่อนเธอทั้งคืน”

ไป๋เสว่เอ๋อร์โล่งใจเมื่อได้ยิน เธอรู้สึกละอายใจกับความคิดของตัวเองเมื่อสักครู่ที่ผ่านมา

ลู่เหยาลุกขึ้นบิดตัวไปมา นั่งหลับมาทั้งคืนเขาย่อมรู้สึกปวดเมื่อยไปทั้งตัว เขาเดินไปหยิบแก้วน้ำสะอาดๆ เทน้ำอุ่นแล้วส่งให้ไป๋เสว่เอ๋อร์ “ดื่มน้ำก่อน ปวดหัวไหม?”

เมื่อต้องเผชิญหน้ากับความใส่ใจของชายหนุ่ม ไป๋เสว่เอ๋อร์ทำตัวไม่ถูก เธอหายใจลึกรับน้ำจากเขา แต่ใจกลับคิดถึงเรื่องอื่น

“เมื่อคืน….ฉันไม่ได้พูดเรื่องเพ้อเจ้ออะไรใช่ไหม?”

เธอไม่รู้ว่าดื่มไปมากเท่าไร เมื่อคืนดื่มไปมาก เกรงว่าจะพูดเรื่องไร้สาระต่อหน้าลู่เหยา

สัญญาร้ายของประธานปีศาจ

สัญญาร้ายของประธานปีศาจ

Status: Ongoing

บริษัทไป๋ซื่อเกิดเรื่องใหญ่ในด้านการเงิน พ่อของเธอถูกตำรวจพาไป แม่ของเธอก็ป่วย ร่างกายยิ่งอ่อนแอขึ้น เธอต้องการเงิน ต้องการหลักฐาน นอกจากเผยอี้แล้ว เธอนึกไม่ออกว่ายังมีใครที่จะสามารถช่วยเธอได้ แต่สุดท้าย เธอเพียงแค่ได้รับความเยาะเย้ยจากเขา ยังดีที่เผยลี่เชินออกมาช่วยเธอตอนที่เธอสิ้นหวัง ไป๋เสว่เอ๋อร์มอบตัวเองให้กับเขา แต่ความสัมพันธ์ของสองคนกลับยังไม่จบ พวกเขาจะมีเรื่องอะไรกันต่อนะ? คำแนะนำนวนิยาย

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท