ตอนที่ 406 สวี่เยว่หรูถูกจับ
ใบหน้าของสวี่เยว่หรูเปลี่ยนไปทันที เสี่ยวจางรีบอธิบาย “พี่เยว่หรู ฉันไม่ได้หมายความอย่างนี้….”
เดิมทีสวี่เยว่หรูรู้สึกกระวนกระวายใจ ตอนนี้มาถูกเสี่ยวจางถามครั้งแล้วครั้งเล่า ต้องโกรธและร้อนใจเป็นธรรมดา
“ยุ่งไม่เข้าเรื่อง ออกไปให้พ้นทาง!” ขณะพูดก็ยื่นมือไปผลักเสี่ยวจางหลีกให้พ้นทาง
เสี่ยวจางยืนไม่ดี จึงถูกผลักจนล้มลงกับพื้น จากนั้นเธอเงยหน้าขึ้น พบว่าสวี่เยว่หรูเดินจากไปไกลแล้ว
“เสี่ยวจางเธอไม่เป็นไรนะ?”
ไป๋เสว่เอ๋อร์เดินก้าวไปข้างหน้า พยุงเสี่ยวจางที่ล้มอยู่กับพื้นลุกขึ้นมา
เสี่ยวจางตกตะลึง “พี่เสว่เอ๋อร์ ทำไมพี่ถึงมาอยู่ที่นี่ได้?
ไป๋เสว่เออร์ตอบคำถามหลังจากพยุงคนที่ล้มลงกับพื้นลุกขึ้นมาแล้ว “เรื่องมันยาวพูดไปตอนนี้ก็ไม่จบหรอก แล้ววันหลังค่อยมาอธิบายให้ฟังนะ”
พูดจบ เธอรีบก้าวเท้าเดินตามทางที่สวี่เยว่หรูเดินไป
เมื่อมาถึงประตูลิฟต์ ลิฟต์ลงมาพอดี ฉีเฟิงไล่ตามมา “เกรงว่าจะตามไม่ทันแล้ว แต่เราก็เตรียมคนไว้ที่หน้าประตูใหญ่แล้ว ยังไงเธอก็หนีไม่พ้น”
ไป๋เสว่เอ๋อร์รู้สึกโล่งอกเมื่อได้ยินเขาพูดเช่นนั้น
เมื่อสักครู่เธอกับเผยลี่เชินดูวิดีโอกล้องวงจรปิดอยู่ในห้องประชุม ตอนแรกให้ฉีเฟิงไปจับ เพราะเธอมีหลายคำถามที่อยากถามสวี่เยว่หรู จึงได้ตามเธอไป
ในที่สุดลิฟต์ก็มาถึง เธอและฉีเฟิงพร้อมกับพรรคพวกรีบโดยสารลิฟต์ลงไป เมื่อถึงประตูใหญ่ไป๋เสว่เอ๋อร์เห็นชายสองคนล็อคแขนสองข้างของสวี่เยว่หรูไว้แล้ว
สวี่เยว่หรูตะโกนอย่างบ้าคลั่ง พร้อมกับดิ้นไม่หยุด “พวกแกปล่อยฉันนะ! ปล่อยฉัน! มาจับฉันไว้ทำไม!”
“รีบปล่อยฉัน! ฉันเป็นพนักงานของเผยซื่อ!”
ไม่ว่าเธอจะดิ้นรนต่อสู้อย่างไร ชายสองคนก็ไม่แยแส
ไป๋เสว่เอ๋อร์รีบเดินไปข้างหน้าตรงไปหยุดอยู่ตรงหน้าเธอ “สวี่เยว่หรู เธอทำอะไรลงไปยังไม่รู้ตัวอีกหรือ?”
สีหน้าของสวี่เยว่หรูดูมืดมนเมื่อเห็นคนที่อยู่ตรงหน้าชัดเจน จากนั้น พูดด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ย “ไป๋เสว่เอ๋อร์ เธอมีความแค้นกับฉันใช่ใหม่? ถึงได้จงใจตามฉันอยู่ได้! บอกให้พวกเขาปล่อยฉันเดี๋ยวนี้!”
เสียงอึกทึกดังก้องในห้องโถงบริษัท อีกทั้งยังเป็นชั่วโมงเร่งด่วนในตอนเช้า มีพนักงานหลายคนไปไปมามา ซึ่งล้วนแล้วแต่คุ้นหน้าคุ้นตาเป็นอย่างดี ตอนนี้ได้มาเห็นฉากนี้ ทุกคนมุงดูด้วยความอยากรู้อยากเห็น
“สวี่เยว่หรู ต่อหน้าผู้คนมากมายขนาดนี้ เธออยากให้ฉันเปิดเผยคนที่อยู่เบื้องหลังเธอจริงๆ หรือ? เมื่อกี้เธอทำอะไรลงไปเธอย่อมรู้ดีแก่ใจมากกว่าฉัน?”
ถูกไป๋เสว่เอ๋อร์พูดถึงแบบนี้ สวี่เยว่หรูกระวนกระวายใจไปชั่วขณะ เธอรู้แน่นอนเรื่องที่ตัวเองทำลงไปเมื่อสักครู่ แต่เธอมั่นใจว่าตัวเองไม่ได้ทิ้งร่องรอยใดๆ ไว้อย่างแน่นอน กล้องวิดีโอในออฟฟิศถูกตัดไปหมดแล้ว แล้วคนอื่นจะรู้ว่าเธอทำอะไรได้อย่างไรกัน!
สวี่เยว่หรูพูดเยาะเย้ย “เธอมาที่นี่เพื่อปรักปรำ! ไป๋เสว่เอ๋อร์ เธอคิดว่าเธอเป็นใคร จู่ๆ ก็หายตัวออกไปจากบริษัทหลายปี ตอนนี้พอกลับมาถึงก็จะมาครอบงำที่นี่ อาศัยบารมีคนอื่นมาอวดเบ่ง อาศัยอำนาจส่วนรวมแก้แค้นส่วนตัว คิดว่าพวกเราจะมองไม่ออกหรือไง!”
ทุกคนที่อยู่รอบข้างได้ยินที่เธอพูดเช่นนี้ต่างก็หันมามองที่ไป๋เสว่เอ๋อร์ด้วยสายตาตรวจสอบ ซุบซิบกันเบาๆ
ถูกต้องที่เธอจากที่นี่ไปหลายปี ตอนนี้จู่ๆ กลับมาทุกคนต้องสงสัยเป็นธรรมดา
“มีเรื่องไร้สาระอะไรกัน?”
ทันใดนั้นมีเสียงผู้ชายทรงพลังดังเข้ามา ทุกคนหันไปมองเจ้าของเสียงนั้น เมื่อเห็นว่าเป็นเผยลี่เชินก็อดไม่ได้ที่จะตกตะลึง
ชายหนุ่มเดินไปข้างหน้ายื่นมือโอบที่ไหล่ของไป๋เสว่เอ๋อร์ จากนั้นส่งแท็ปเล็ตที่อยู่ในมือให้กับฉีเฟิงที่ยืนอยู่ข้างๆ
เขาเสยคางส่งสัญญาณให้ฉีเฟิง ไม่พูดคำอื่นใดอีก แล้วหันไปมองที่ร่างหญิงสาว มือที่โอบไหล่ของเธอไว้บิดม้วนผมของเธอเป็นเกลียวอย่างช้าๆ ทำให้คนคิดเชื่อมโยงไปต่างๆ นานา
สวี่เยว่หรูเห็นหน้าเผยลี่เชินสีหน้าเปลี่ยนไป เธอหายใจลึก เอ่ยปากอย่างกระวนกระวายใจ “ประ…ประธานเผย”
เขาไปทำงานต่างเมืองไม่ใช่หรือ? ทำไมถึงมาอยู่นี่ได้!
ฉีเฟิงที่อยู่ข้างๆ ก้าวเท้าไปข้างหน้า คลิกไปที่แท็ปเล็ตที่อยู่ในมือ เปิดวิดีโอส่งให้สวี่เยว่หรูดูต่อหน้า “เธอแอบเข้าไปในสำนักงานประธานบริษัทช่วยแฮกเกอร์ขโมยข้อมูลความลับของบริษัท สวี่เยว่หรูขนาดนี้แล้วยังเรียกว่าไม่ผิดอีกหรือไง?”
สวี่เยว่หรูเห็นวิดีโอกล้องวงจรปิดจากในแท็ปเล็ต สีหน้าซีดขาว “ทำไม….เป็นไปได้ยังไง! นี่….”
คนในวิดีโอคือเธอเอง! เสื้อผ้าหน้าตา แม้ว่าเธอยืนกรานไม่ยอมรับ แต่เกรงว่าไม่มีทางปฏิเสธได้แต่เธอเป็นคนดึงปลั๊กไฟกล้องวงจรปิด แต่ทำไมถึงบันทึกภาพได้
นี่…มันมีที่ผิดพลาดตรงไหน!
ราวกับว่าได้เห็นความคิดของสวี่เยว่หรู เผยลี่เชินมองเธอด้วยสายตาเย็นชา “เธอคิดว่าออฟฟิศมีกล้องวงจรปิดเพียงแค่ตัวเดียวใช่ไหม?”
“ฉัน….” สวี่เยว่หรูสั่นไปทั้งตัวโดยไม่รู้ตัว ขณะนั้นไม่มีความมั่นใจ กำลังอันฮึกเหิม “ฉัน…ประธานเผย ฉันไม่ใช่ ฉันไม่ได้ตั้งใจ ประธานเผย”
“อย่ามาบอกกับฉัน ไปบอกตำรวจเถอะ ทำความลับบริษัทรั่วไหล มันเป็นความผิด”
เผยลี่เชินพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา จากนั้นหันไปมองไป๋เสว่เอ๋อร์ พูดด้วยน้ำเสียงผ่อนคลาย เขาถามกลับเบาๆ “ เที่ยงนี้เธออยากกินอะไร?”
สวี่เยว่หรูตกใจจนไม่มีเวลานั่งคิดคำแก้ตัวให้ตัว ทันใดนั้นมีตำรวจสองคนเดินเข้ามาด้านข้าง จากนั้นทั้งสองหยิบกุญแจมือออกมา ใส่กุญแจมือทั้งสองข้างของเธอ
“ไม่! ไม่นะ!” สวี่เยว่หรูตื่นตระหนก เธอรีบมองไปที่เผยลี่เชิน อ้อนวอนขอร้อง “ประธานเผย! ฉันทำงานกับคุณมานานหลายปี คุณจะมาทำอย่างนี้กับฉันไม่ได้!”
เผยลี่เชินเงยหน้ามองเธอเมื่อได้ยิน จากนั้นพูดเสียงเย็นเย็น “เป็นลูกน้องฉันทำงานมาหลาย ฉันยังไม่รู้เลยว่าเธอทรยศหักหลังบริษัทมานานแล้ว”
ตลอดเวลาที่ผ่านมาทุกเรื่องที่เกิดขึ้นในบริษัทเขาสงสัยเสมอว่าต้องมีหนอนบ่อนไส้ แต่เขาไม่เคยสงสัยว่าจะเป็นเธอ ตอนแรกแค่รู้สึกว่าเธอหยิ่งทะนงตัว ออกจะโง่สักหน่อย แต่นิสัยดี คิดไม่ถึงว่าเขาจะมองแต่เพียงภายนอก
สวี่เยว่หรูดิ้นรนอย่างหนัก “พี่ชาย! เห็นแก่มิตรภาพของพวกเราที่มีมาหลายปี ครั้งนี้ปล่อยฉันไปเถอะ….”
เผยลี่เชินลังเลไปชั่วขณะเมื่อมองดูหญิงสาว ทันใดนั้นจึงเอ่ยปาก “ได้ เพื่อเห็นแก่หน้าของอาจารย์ ครั้งนี้ฉันจะปล่อยเธอไป แต่เธอต้องบอกฉัน ใครเป็นคนให้ทำเรื่องพวกนี้?”
คำพูดที่ไม่สามารถพูดได้ทำให้สวี่เยว่หรูถึงกับอึ้งไปชั่วครู่ ท่าทางร้อนรนเมื่อสักครู่ค่อยๆ จางคลาย เธอหายใจลึก ใจเย็นมากขึ้น แต่ไม่พูดอะไรออกมา
ในใจของเผยลี่เชินรู้แน่ชัดแล้ว จึงเงยหน้าไปทางฉีเฟิง “เอาตัวไป นายตามไปด้วย เพื่อสังเกตการณ์”
ตำรวจทั้งสองคนล็อคแขนของสวี่เยว่หรูทั้งสองข้าง ลากตัวเธอออกไป
เมื่อเห็นเงาของสวี่เยว่หรู ไป๋เสว่เอ๋อร์หายใจลึก รู้สึกสับสน
แม้ว่าตอนนี้เธอไม่ถาม แต่ในใจก็มีคำตอบแล้ว
เมื่อหกปีก่อนเธอถูกคนอื่นใส่ความเรื่องพวกนี้ ต้องเกี่ยวข้องกับสวี่เยว่หรูอย่างแน่นอน แม้ว่าตอนนี้เธอถามออกมา ก็ไม่มีความหมายอะไร
ผู้คนที่มุงดูอยู่รอบๆ เห็นสวี่เยว่หรูถูกนำตัวออกไปแล้ว สีหน้าสงสัยใคร่รู้ต่างก็แยกย้ายกันไปทำงาน
เมื่อเห็นสวี่เยว่หรูเดินถึงประตูใหญ่ ทันใดนั้นมีเงาคุ้นเคยปรากฏตัวขึ้น
จากนั้น สวี่เยว่หรูตะโกนร้องเรียกเขา “หรูเฟิง ช่วยฉันด้วย! ช่วยด้วย!”
เสิ่นหรูเฟิงยืนอยู่ที่ประตูใหญ่ ด้านหลังตามมาด้วยผู้ช่วยอีกคน เห็นสวี่เยว่หรูดวงตาของเขาดูเคร่งเครียดขึ้นมา แต่ใบหน้าของเขายังคงปรากฏรอยยิ้ม
เขาจ้องมองสวี่เยว่หรู ถามกลับด้วยรอยยิ้ม “คุณผู้หญิง พวกเรารู้จักกันด้วยหรือ?
