ตอนที่ 417 ใครมากำกับคุณ
เรื่องมาถึงตอนนี้ ถ้าเพราะคนคนเดียวทำให้ต้องฉีกหน้าเวินซิวหวี ถือว่าไม่มีประโยชน์ต่อพวกเขาเลยสักนิด อีกอย่างเรื่องนี้รุกรามใหญ่โตขนาดนี้ เวินซิวหวีเองต้องการรักษาหน้าของตัวเองไว้ ยังไงซะก็ต้องจัดการเรื่องนี้อย่างตรงไปตรงมา ให้พวกเขาได้รับความยุติธรรมแน่นอน
เผยลี่เชินก้มหน้าเห็นดวงตาที่ยืนกรานของไป๋เสว่เอ๋อร์ ก็เข้าใจความหมายของเธอในทันที
แท้จริงแล้วตอนนี้คนที่พวกเขาอยากคิดบัญชีไม่ใช่เวินซิวหวี แต่เป็นจินจิงจิงกับพวกสมรู้ร่วมคิดของเธอ
เผยลี่เชินเงยหน้ามองเวินซิวหวี พูดด้วยเสียงเย็นเรียบ “ในเมื่อคุณเวินออกหน้าแบบนี้ ผมก็จะไม่เข้าไปแทรกแซง”
เวินซิวหวียิ้มให้เขาพร้อมพยักหน้า จากนั้นหันไปมองลูกน้องที่อยู่ข้างๆ สั่งด้วยเสียงเย็นชา “นายพาคนขึ้นไปสองสามคน ไปเอาตัวคนก่อเรื่องมา ความอับอายนี้พวกเราควรลงมือเอง”
ในยุคของข้อมูลข่าวสาร เรื่องซุบซิบนินทาของดาราไม่ดังทั้งหลายยังทำให้ดูมีสีสัน มีชีวิตชีวาได้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงจินจิงจิงดาราสาวผู้โด่งดังที่ถ่ายทอดสด ไม่ต้องเปิดค้นหา ทุกคนต่างรู้ว่าใครคือตัวเอกที่แสดงในฉากนี้
ลูกน้องของเวินซิวหวีทำงานด้วยความรวดเร็ว คนที่ใส่ชุดดำรีบขึ้นไปชั้นบน จากนั้นไม่นานชายร่างสูงใหญ่ก็ปรากฏตัวออกมาจากฝูงชนเดินตามมา
ไป๋เสว่เอ๋อร์มองอย่างใกล้ชิดและเห็นชายคนนั้นชัดเจนด้วยใจที่ตื่นตระหนก
เป็นเผยอี้! ตอนนี้จินจิงจิงเลือกใช้วิธีนี้ให้คนทั่วไปได้รับรู้โดยการคบชู้สู่ชายสวมเขาให้กับเผยอี้ ด้วยนิสัยของเขา จะยอมปล่อยเธอไปรึ?
เห็นชายหนุ่มกำหมัดแน่นและก้าวเท้าขึ้นไปชั้นบนด้วยความแข็งแรงของร่างกาย มันทำให้ไป๋เสว่เอ๋อร์นึกบางอย่างออกโดยไม่รู้ตัว เธอเองไม่อยากจินตนาการเมื่อเผยอี้ไปถึงชั้นสองห้องนั้น จะทำอะไรกับจินจิงจิงบ้าง
ไป๋เสว่เอ๋อร์พยักหน้าให้เขา “งั้นรบกวนคุณเวินแล้วคะ”
เวินซิวหวียิ้มเมื่อได้ยิน จากนั้นหันหลังเดินกลับทางบันได
ลูกน้องของเขาสองสามคนสังเกตการณ์แล้วรีบเดินตามไปทันที
ขณะที่เวินซิวหวีกำลังเดินขึ้นไปบนชั้นสอง ได้ยินเสียงดังเอะอะโวยวายจึงเข้าไปดูที่ประตูห้องแรกที่เปิดกว้างไว้
ไม่ต้องสงสัยลังเลเขารีบเดินเข้าไปอย่างรวดเร็ว เมื่อผ่านประตูเข้าไปเห็นกลุ่มคนกำลังมุงอยู่ที่ประตูห้องนอน ภายในมีเสียงดังด้วยความโกรธของผู้ชาย
เขาแหวกทางลูกน้องเข้าไปข้างทางได้เห็นความยุ่งเหยิงภายในห้อง นอกจากโทรศัพท์มือถือและชั้นวางของที่เกลื่อนกลาด ยังมีชายผู้ซึ่งแข็งแรงถูกคนกดหัว คุกเข่าอยู่บนพื้น อีกด้านหนึ่งจินจิงจิงถูกเผยอี้ผลักให้เข้าไปอยู่ที่มุมห้อง ร่างถูกห่มด้วยผ้าห่ม ดวงตาบวมแดง
“จินจิงจิง คุณมันต่ำช้าจริงๆ!”
เสียงของเผยอี้ปะปนไปด้วยความโกรธ แขนทั้งสองข้างที่อยู่ข้างลำตัวกำจนเป็นหมัดแน่น
“เผย…เผยอี้ ฉัน….ขอโทษ คุณฟังฉันอธิบายก่อนนะ….”
พูดยังไม่ทันจบ ทันใดนั้นเผยอี้ยื่นมือไปบีบคอจินจิงจิง ผลักเธอเข้าไปจนชิดกำแพงอย่างแรง แทบอยากจะฉีกร่างเธอออกเป็นชิ้นๆ
สีหน้าท่าทางของจินจิงจิงแสดงความเจ็บปวดออกมา เธอยื่นมือพยายามแกะมือของชายหนุ่มที่บีบคอเธอไว้ แต่แรงไม่มากพอ ใบหน้าเป็นสีแดงมากขึ้นเพราะหายใจไม่ออก…
“คุณเผย!”
เวินซิวหวีเห็นว่าเรื่องชักไปกันใหญ่แล้ว รีบเดินเข้ามาดึงแขนของเผยอี้ข้างหนึ่งไว้
เผยอี้โกรธจัดจนไม่สนใจคนที่มาดึงเขาว่าเป็นใคร คิดจะใช้แรงที่แขนผลักคนนั้นออกไป แต่มีแรงจับมือของเขาเอาไว้ เขาพบว่าตัวเองไม่สามารถต้านทานแรงของคนนั้นได้
หันกลับมามองด้วยความประหลาดใจและหงุดหงิดใจ เผยอี้เห็นหลังของเขาอย่างชัดเจนจนตกตะลึง สายตามีร่องรอยของความระมัดระวังและลังเล
ถ้าเป็นคนอื่น เขาคงชกหน้าด้วยกำปั้นไปแล้ว แต่สำหรับคนนี้เขารู้ว่าตัวเองทำไม่ได้
แต่แม้ว่าจะเป็นเช่นนั้น ความโกรธที่อัดแน่นภายในใจของเขาแต่แรกยังคงอยู่ไม่จางคลาย เขาขมวดคิ้วพูดเสียงเข้ม “คุณเวินไม่ใช่คนที่ยุ่งเรื่องชาวบ้าน ปล่อยมือผมซะ!”
เวินซิวหวียิ้ม แต่ยังคงไม่ปล่อยมือ “คุณเผยใจเย็นก่อน แม้ว่าคุณจะบีบคอเธอให้ตายวันนี้ มันก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงเรื่องได้”
คำพูดที่ออกมาจากคนที่ใจเย็นและฉลาดมองการณ์ไกลทำให้เผยอี้นิ่งไปสักครู่ มีสติขึ้นมาได้
ในเมื่อเป็นเช่นนี้ แม้ว่าเขาจะบีบคอเธอที่อยู่ข้างหน้าจนตาย วิดีโอที่ถ่ายทอดสดออกไปก็ไม่สามารถลบล้างได้ และเขาอาจเข้าไปมีส่วนเกี่ยวข้องได้
เขาหันกลับมาเห็นหญิงสาวหน้าแดงเนื่องจากอากาศออกซิเจนไม่พอ จึงได้แต่กัดฟันปล่อยเธอไป
จินจิงจิงเหมือนปลาที่ถูกปล่อยออกมา เธอหายใจลึกๆ เพื่อสูดอากาศ ร่างกายอ่อนปวกเปียกทรุดตัวลงนั่งกับพื้นไปตามกำแพง
เวินซิวหวีค่อยๆ ปล่อยมือของเผยอี้อย่างช้าเมื่อเห็นสถานการณ์ผ่อนคลาย พูดเบาๆ “คุณเผย นี่เป็นเรื่องส่วนตัวของพวกคุณ ฉันจะให้คนของฉันออกไป พวกคุณค่อยๆ พูดคุยกัน หากต้องการอะไร ฉันจะช่วยคุณ”
พูดจบ เขามองเผยอี้ซึ่งยังคงนิ่งไม่มีปฏิกิริยาโต้ตอบใดๆ หันหลังกลับอย่างช้าๆ พาลูกน้องพร้อมชายที่แข็งแรงออกจากห้อง
ภายในห้องเงียบลงอย่างกะทันหัน จึงเห็นได้ชัดว่าจินจิงจิงหายใจแบบหอบๆ
เผยอี้พยายามระงับความโกรธภายในจิตใจ สายตาที่เต็มไปด้วยความเกลียดชังมองไปที่หญิงสาวที่นั่งอยู่บนพื้น ดูเหมือนจะขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน “จินจิงจิง พวกเรารีบหย่ากันเถอะ ฉันจะไม่ทนอยู่กับเธอเด็ดขาด!”
ขณะพูดเขาหันหลังเดินออกจากห้องนี้ไป
จินจิงจิงแสดงปฏิกิริยาอย่างรุนแรง ดูเหมือนจะรีบคลานไปกอดที่ขาของเผยอี้ “อย่าไป! เผยอี้!”
เผยอี้โกรธจนตัวสั่น ยกขาขึ้นโดยไม่ลังเล ถีบไปที่หน้าอกของเธออย่างรุนแรง เพื่อให้เธอออกไปจากตัวเขา
“อย่ามาแตะต้องตัวฉัน! เธอมันสกปรกสำหรับฉัน!”
จินจิงจิงโดนเตะที่หน้าอกอย่างแรงถึงกับไปนอนลงบนพื้น น้ำตาไหลออกมาไม่หยุดด้วยความเจ็บปวด
ได้ยินเสียงที่ชายหนุ่มพูดออกมา เธอเงยหน้ามองทันทีพูดด้วยเสียงเย็นชา “คุณไม่อยากรู้หรือว่าวันนี้เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่!”
“ถ้าฉันอยากจะเล่นชู้กับชายอื่นทำไมต้องมาเลือกที่นี่ด้วย! ทำไมต้องใช้โทรศัพท์มือถือถ่ายทอดสดด้วย! นี่ไม่ใช่เป็นการจุดไฟเผาตัวเองหรอกหรือไง!”
“คุณไม่คิดว่ามีคนกำกับให้ฉันทำแบบนี้หรือไง!”
จินจิงจิงตะโกนพูดประโยคพวกนี้ออกมา เผยอี้ได้ยินจึงหยุดมือที่จับลูกบิดประตูไว้
เขาขมวดคิ้วเข้มหันกลับมามองเธอด้วยสายตาเย็นา “จินจิงจิง เธอคิดว่าเธอเป็นใคร! เธอเป็นนักแสดง ใครพลาดมากำกับคุณแบบนี้!
จินจิงจิงกัดฟันลุกขึ้น “ก็ผู้หญิงที่อยู่ในความคิดของคุณไง! ไป๋เสว่เอ๋อร์!”
หลังจากที่เธอขบเขี้ยวเคี้ยวฟันตะโกนชื่อนี้ออกมา สีหน้าของเผยอี้เปลี่ยนไปอย่างรุนแรง เขาหันกลับมาเข้าใกล้จินจิงจิงแล้วบีบคอเธอ “เธออย่ามาพูดเหลวไหล!”
สีหน้าจินจิงจิงดูโหดร้าย เธอกลั้นลมหายใจ “คุณคิดว่าเธอเป็นคนจิตใจดีไร้เดียงสารึไง? คุณคิดว่าที่เธอกลับมาครั้งนี้เพื่ออะไรกัน กลับมาอยู่กับเผยลี่เชินเพื่ออะไรกัน?”
เธอนิ่งไปหายใจลึกๆ จ้องมองเผยอี้ ใบหน้าปรากฏรอยยิ้มแปลกประหลาด “คนทั่วเมืองไห่เฉิงต่างก็รู้ว่าสุขภาพของคุณท่านไม่ค่อยจะสู้ดี คิดดูซิ—-เธอกลับมาเพื่ออะไร?”
