ตอนที่ 442 อาศัยอะไรมาช่วยคุณ
เผยอี้ตะลึง นิ่งเงียบลงทันที
แม้ว่าเขาคิดอยากจะหย่าขาดกับจินจิงจิงไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง แต่ครั้งนี้เขากลับรู้สึกลังเลใจ
เวินซิวหวีสังเกตเห็นการแสดงออกบนใบหน้าของเขา ถามด้วยรอยยิ้ม “ยังอาลัยอาวรณ์อยู่?”
เผยอี้พูดด้วยน้ำเสียงเย็น “อาลัยอาวรณ์อะไรกัน?”
ขณะพูด เขายกแก้วไวน์ดื่มรวดเดียวจนหมดแก้ว
“ตอนนี้เผยซื่อกำลังได้รับแรงกดดันอย่างมหาศาลจากสาธารณชน ซึ่งมาจากลูกสะใภ้ของเผยซื่อ ภรรยาของเธอจินจิงจิง เผยลี่เชินเองช่วงนี้ยุ่งจนไม่อาจวางมือได้ ยังจับคนไม่ได้ และยังไม่ได้แถลงการณ์ใดให้บริษัทรับทราบ ตอนนี้เป็นช่วงที่ใจของคนเราหวั่นไหวได้ง่ายที่สุด ถ้าเธอออกมาแสดงตัวตอนนี้ ตัดขาดความสัมพันธ์ทางกฎหมายหย่าขาดกับจินจิงจิงให้ทุกคนได้รับรู้ ดูซิว่าพวกเขาจะยืนอยู่ข้างใคร?”
คำพูดฟังดูเรียบง่ายๆ ของเวินซิวหวี ทำให้เผยอี้หนักใจ ดวงตาของเขาสว่างขึ้นและรู้สึกตื่นเต้นอย่างไม่มีสาเหตุ
เรื่องจริงเป็นเช่นนี้! แม้แต่แม่ของเขาเย่ซิวหรงก็พูดกับเขาเหมือนกัน ใช้โอกาสนี้ผูกมัดจิตใจคน แบบนี้เขาถึงจะสามารถบดขยี้เผยลี่เชินได้!”
เผยอี้นิ่งไปแล้วกัดฟันพูด “ได้ ฉันจะหย่าขาดกับเธอ”
เวินซิวหวีขมวดคิ้วพูดต่อ “เห็นเธอเข้าใจแล้ว เดี๋ยวรอให้ถึงโรงแรม เธอก็ค่อยประกาศการตัดสินใจครั้งนี้ เชื่อฉัน คนโดยส่วนใหญ่ต้องเปลี่ยนมุมมองในการมองเธอ”
เมื่อเผยอี้ได้ยินเช่นนี้ใบหน้าดูตื่นเต้น อารมณ์ดีขึ้นมาก
ไม่นานรถหรูราคาแพงมาจอดอยู่ที่ประตูโรงแรม คนขับรถลงมาเปิดประตูรถ เผยอี้และเวินซิวหวีลงจากรถ เดินเข้าประตูโรงแรมไป
เมื่อมาถึงห้องพิเศษก่อนเวลานัดล่วงหน้า เผยอี้ผลักประตูเข้าไป เห็นคนจำนวนไม่น้อยนั่งอยู่ในห้องแล้ว
เมื่อเห็นเขาเข้ามา ทุกคนต่างก็เข้ามาทักทายปราศรัยกับเขา ตอนที่เห็นเวินซิวหวีเดินเข้ามาต่อจากเขา สายตาของคนจำนวนไม่น้อยเป็นประกาย ในใจเกิดความอยากรู้
เผยอี้ยิ้มให้กับทุกคน เขาแนะนำให้ทุกคนรู้จักกับเวินซิวหวี “นี่คือเพื่อนของผม เวินซิวหวี ผู้ใจบุญที่ยิ่งใหญ่ หลายท่านคงเคยรู้จักเขามาแล้ว?”
เมื่อทุกคนได้ยินเช่นนี้จึงให้การตอบรับไปทั่ว ขณะนั้นบรรยากาศภายในห้องพิเศษกลับมาคึกคักหลังจากประหลาดอยู่นาน คนจำนวนไม่น้อยเข้ามาทักทายเวินซิวหวี ขณะเดียวกันพวกเขาก็แอบรู้สึกยำเกรงเผยอี้ขึ้นมา
ใครจะไปรู้ แม้ว่าเวินซิวหวีเป็นผู้ใจบุญที่มีชื่อเสียง แต่อันที่จริงเขาเป็นผู้ทรงอิทธิพลทางการเงินและอำนาจ เบื้องหลังของเขาล้วนแล้วแต่ใช้เงินทองในการจัดการทั้งสิ้น
คนแบบนี้ใครๆ ต่างก็อยากคบค้าสมาคมกับเขาทั้งสิ้น
เวินซิวหวีเองก็ไม่ปฏิเสธคนที่มาติดต่อสัมพันธ์ เขาปฏิบัติต่อทุกคนในฐานะคนที่มีน้ำใจ ไม่นานเขาก็กลายเป็นหนึ่งเดียวกับทุกคนในห้องพิเศษนั้น
หลังจากเสิร์ฟอาหารเย็นแล้ว เผยอี้ลุกขึ้นและดื่มเหล้าถ้วยแรกกับทุกคนพร้อมกับพูดว่า “ขอบคุณทุกคนที่มาในคืนนี้ ที่จริงแล้วที่ผมนัดให้ทุกคนมารวมตัวกันในวันนี้ ยังมีอีกเรื่องหนึ่งที่สำคัญมาก”
เขานิ่งไปกวาดสายตามองทุกคน “ผมรู้ว่าทุกคนที่นั่งอยู่ในที่นี้ล้วนแล้วแต่เป็นคนสำคัญ เป็นเสาหลักของเผยซื่อ ขาดพวกคุณไปสักคนหนึ่ง เผยซื่อคงไม่แข็งแกร่งจนถึงวันนี้ ดังนั้นผมอยากบอกกับพวกคุณ”
เผยอี้พูดแล้วยกไวน์ขาวที่อยู่ข้างๆ ขึ้นมา เทจนเต็มแก้ว “เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อไม่นานมานี้ทุกคนคงทราบอย่างชัดแจ้งซึ่งผมเองไม่สามารถปฏิเสธความเกี่ยวข้องได้ ผมจึงอยากจะขอโทษทุกคนไว้ ณ ที่นี้”
ขณะพูด เขาเงยหน้าขึ้นดื่มไวน์ขาวจนหมดแก้ว จากนั้นจึงค่อยโค้งคำนับต่อหน้าผู้คน
การแสดงออกของผู้คนในที่นั้นล้วนแล้วแต่เคร่งขรึมอยู่ไม่น้อย เมื่อสักครู่ทุกคนต่างดูถูกเหยียดหยาม พวกเขานิ่งเงียบเกี่ยวกับสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น ไม่ใช่เพราะไม่สนใจ แต่เป็นเพราะพวกเขาไม่สามารถพูดได้
คิดไม่ถึงว่าเผยอี้ที่ไม่เคยทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันแต่กลับมาออกตัวก่อน อีกทั้งท่าทางที่ดูจริงใจ จนทำให้พวกเขาถึงกับตกตะลึง
“นอกจากจะขอโทษ ผมยังมีอีกเรื่องหนึ่งที่จะประกาศให้ทุกท่านทราบ ผมคิดว่า….” เผยอี้นิ่งไปสักครู่ “ผมคิดว่าจะหย่าขาดกับจินจิงจิง! ผมจะเป็นคนอธิบายกับสื่อภายนอกด้วยตัวผมเอง ผมหวังว่าจะผ่านมันไปด้วยความพยายามของตัวผมเอง พยายามชดใช้ความเสียหายที่เกิดขึ้นเพื่อปกป้องภาพลักษณ์ของบริษัท”
คำพูดพวกนี้ทำให้การแสดงออกของทุกคนในห้องพิเศษเปลี่ยนไป บ้างก็ตะลึง จนอยากที่จะเชื่อได้ แต่ส่วนใหญ่พยักหน้าด้วยความชื่นชม
“นับจากวันนี้ ผมจะพยายามพิจารณาปัญหาของบริษัท และก็สร้างปัญหาให้น้อยลง”
เผยอี้พูดจบ ก็โค้งคำนับให้ทุกคนอีกครั้ง
“รองประธานเผยเป็นคนรับผิดชอบจริงๆ”
ไม่รู้ว่าใครเป็นคนเอ่ยปากประโยคนี้ขึ้นมาก่อน จากนั้นทุกคนในห้องต่างก็พยักหน้าตอบรับ
“พวกเราเผยซื่อต้องการผู้นำแบบนี้”
“ใช่ ใช่…ถูกต้องแล้ว”
“……..”
ในการสรรเสริญเช่นนี้ เผยอี้รู้สึกเป็นเกียรติที่เขาไม่เคยได้สัมผัสมาก่อน ในขณะนั้นเขาตัดสินใจแน่ชัดว่าเขาจะต้องหย่าขาดกับจินจิงจิงอย่างแน่นอน ยิ่งเร็วเท่าไรยิ่งดี!
บรรยากาศอาหารมื้อค่ำเป็นไปอย่างมีชีวิตชีวา คนจำนวนไม่น้อยมาร่วมแสดงความยินดีดื่มเหล้าร่วมกับเผยอี้ เขาดื่มเหล้าเข้าไปไม่น้อยจนเมามายโดยไม่รู้ตัว
หลังจากดื่มเหล้าไปสามรอบ เผยอี้ลุกขึ้นไปห้องน้ำ ยังไม่ทันไปถึงประตูห้องพิเศษ ทันใดนั้นมีคนคนหนึ่งวิ่งเข้ามาหาเขาด้วยความร้อนรน
คนนั้นแต่งกายด้วยชุดสีดำ มองจากศีรษะแล้วเห็นเป็นผู้หญิง เผยอี้ยังไม่มีปฏิกิริยาตอบกลับ แต่เขากลับถูกดึงแขนไว้
“เผยอี้! ในที่สุดฉันก็หาคุณพบจนได้!”
เสียงที่ออกมาจากผ้าปิดปากอู้อี้เล็กน้อย เผยอี้ขมวดคิ้ว ยกมือเพื่อผลักเธอออกไป “เธอเป็นใคร?”
ผู้หญิงคนนั้นดึงผ้าปิดปากที่ปิดใบหน้าเธออยู่ออก “ฉันจินจิงจิงไง!”
เผยอี้ตะลึงเมื่อได้ยินชื่อ หลังจากที่เห็นใบหน้าชัดเจนแล้ว ดูเหมือนเขาจะก้าวถอยหลังไปอย่างไม่รู้ตัว
จินจิงจิงกวาดตามองทางเดินอย่างระมัดระวัง แล้วรีบเอาผ้าปิดปากปิดใบหน้าไว้ เธอยื่นมือลากเผยอี้ พูดด้วยความร้อนใจ “เผยอี้! คุณต้องช่วยฉันนะ ตอนนี้เผยลี่เชินส่งคนมาจับฉัน พี่เชียนช่วยล่อให้พวกเขาออกไป ฉันถึงได้หนีรอดออกมาได้ ฉันไม่มีทางอื่น ตอนนี้ได้แต่เพียงตามหาคุณ!”
เผยอี้ขมวดคิ้ว สะบัดมือเธอออกโดยไม่ลังเล ถามกลับด้วยน้ำเสียงต่ำลง “เธอรู้ได้อย่างไรว่าฉันอยู่ที่นี่!”
“ฉันโทรศัพท์ถามผู้ช่วยของคุณ” จินจิงจิงเป็นกังวล เหลียวมองไปรอบๆ “เผยอี้ ฉันอยากออกนอกประเทศ ตอนนี้คนที่ช่วยฉันได้ก็มีแต่คุณคนเดียวเท่านั้น!”
สีหน้าเผยอี้เคร่งขรึม พูดด้วยเสียงเย็นชา “เธออาศัยอะไรถึงคิดว่าฉันจะช่วยเธอ?”
เมื่อสักครู่เขาเพิ่งจะสัญญากับผู้บริหารระดับสูงและผู้ถือหุ้นของบริษัทว่าจะหย่าขาดกับเธอตัดขาดกับเธอตามกฎหมาย หากเขาช่วยเธอ เช่นนี้ไม่เท่ากับตบหน้าตัวเองหรอกรึ?
จินจิงจิงมองหน้าเผยอี้ด้วยความประหลาดใจ พูดอย่างตะลึง “เผยอี้ ฉันเป็นผู้หญิงของคุณ! คุณไม่ช่วยฉันแล้วใครจะช่วยฉัน?”
“ผู้หญิง?” เผยอี้เย้ยหยัน “ฉันไม่ได้แตะต้องตัวเธอมานานแล้ว เธอยังไม่รู้ตัวอีกหรือ?”
ประโยคนี้เหมือนเสียงฟ้าร้องเข้ามาในหูของจินจิงจิง
เธอลักพาตัวเสี่ยวเจ๋อจนเกือบทำให้เขาตาย เผยลี่เชินต้องไม่ปล่อยเธอไว้แน่ๆ ตอนนี้ชื่อเสียงของเธอภายในประเทศตกต่ำ เพื่อนในสมัยก่อนก็พึ่งพาไม่ได้ ผู้จัดการส่วนตัวของเธอพยายามช่วยเธอ ความหวังสุดท้ายของตัวเธอเองฝากไว้ที่เผยอี้ แต่คิดไม่ถึงว่า…
จินจิงจิงกัดฟันด้วยความโกรธ “เผยอี้ คุณ….”
พูดยังไม่จบประโยค เผยอี้ก้าวไปข้างหน้าอย่างกะทันหัน ประชิดเข้าหาตัวเธอ ก้มลงมองเธอ พูดด้วยเสียงเย็นชา “ไม่เพียงแต่ฉันจะไม่ช่วยเธอ แต่ฉันจะหย่ากับเธอด้วย”
จินจิงจิงตะลึง หลังจากมึนงงอยู่สักพัก ความโกรธพวยพุ่งขึ้นมาแทนที่ เธอโกรธมาจนยกมือขึ้นตกไปที่หน้าของชายหนุ่ม “เผยอี้ ไอ้คนสารเลว!”
