บทที่ 23 อวดแฟน
ถังหซิวฉีค่อยๆบิดบังสายตาริษยานั้น จากนั้นก็เอามือคลองแขนกู้ชิงหลัน หันไปพูดกับโล่เฟยเอ๋อว่า “อ้ายหยา เฟยเอ๋อทำไมถึงมาคนเดียวล่ะ? เรานักกันแล้วนี่ว่าจะพาแฟนมาด้วยน่ะ? ”
เพื่อนนักเรียนที่นั่งอยู่ข้างๆสองสามคนนั้นก็ทำท่าราวกับว่านึกอะไรออกจึงหันไปทางโล่เฟยเอ๋อจากนั้นจึงเอ่ยถามว่า “ใช่ ๆ เฟยเอ๋อ แฟนเธอล่ะ?”
โล่เฟยเอ๋อยังไม่ทันได้ตอบกลับ เพื่อนผู้หญิงอีกคนก็พูดต่อ “ไม่ใช่ว่าเฟยเอ๋อยังไม่มีแฟนก็เลยไม่ได้พามาหรอกใช่มั้ย?”
“เฟยเอ๋อเป็นถึงดาวเอกของเราเลยนะ ยังไม่มีแฟนจะเป็นไปได้ยังไงล่ะ?”
…
วงล้อมแห่งการถกเถียงเรื่องโล่เฟยเอ๋อมีแฟนหรือยังไม่มีแฟนนั้นเริ่มขึ้นแล้ว
โล่เฟยเอ๋อหันไปมองถังหซิวฉีที่กำลังนั่งดูฉากตรงหน้าอย่างภาคภูมิใจด้วยสีหน้านิ่งเรียบ ถังหซิวฉีจงใจทำให้นางลำบากใจสินะ?
ถังหซิวฉีทำเหมือนช่วยโล่เฟยเอ๋อให้หลุดจากการถกเถียงนั้นด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม “ยังไงก็ให้เจ้าตัวเขาตอบเองเถอะ”
เมื่อได้ยินคำพูดนี้จากถังหซิวฉี สายตาของทุกคนต่างจ้องกลับมาที่โล่เฟยเอ๋อ
โล่เฟยเอ๋อพูดยิ้มๆออกมา “เขาไปรับโทรศัพท์อยู่ด้านนอก อีกสักพักก็คงจะเข้ามา”
“ที่แท้ก็ไปรับโทรศัพท์นี่เอง …” ทุกคนแสดงท่าทางกระจ่างขึ้นมาทันที
โล่เฟยเอ๋อไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่ยิ้มบาง ๆ พลางพยักหน้าไปด้วยเท่านั้น
ถังหซิวฉีสอดส่ายสายตาไปทางโล่เฟยเอ๋อที่กำลังยิ้มอยู่ เล็บก็จิกเข้าไปบนฝ่ามือนางอย่างแรง
อย่าบอกนะว่าโล่เฟยเอ๋อนั้นมีแฟนแล้วจริง ๆ ? จะเร็วขนาดนั้นได้อย่างไร! เธอโกหกแน่นอน! อีกอย่างต่อให้มีแฟนแล้วแล้วยังไง? สามารถเทียบกับชายข้าง ๆ เธอตอนนี้ได้งั้นหรือ?
เมื่อหันไปมองกู้ชิงหลันที่นั่งสง่างามอยู่ข้าง ๆ ถังหซิวฉีก็รู้สึกวางใจขึ้นมา
เธอไม่รู้เลยว่า ฟ้าลิขิตความพ่ายแพ้ไว้ให้เธอในวันนี้!
โล่เฟยเอ๋อไม่ได้รับรู้ถึงความคิดของถังหซิวฉี เมื่อเธอหาที่ว่างนั่งลงได้ ก็รอให้ซูซีมู่เข้ามา
ไม่นานนัก ก็มีเสียงตกใจจากผู้คนรอบข้างดังเข้ามา
“โอมายก้อด หล่อมาก!”
“หล่อกว่าไอดอลของอีกมั้งเนี่ย?”
“บ่าวสาวเชิญดารามาด้วยงั้นหรือ?”
…
โล่เฟยเอ๋อไม่ได้สนใจอะไร เพราะว่าโทรศัพท์ในกระเป๋าดังขึ้น
“คุณอยู่ไหน?” เสียงเย็นชาของซูซีมู่ลอยมาตามสาย
“ฉันอยู่ด้านหน้าขวามือ” โล่เฟยเอ๋อลูกขึ้นยืน มองไปรอบ ๆ เธอเห็นซูซีมู่ที่อยู่กลางวงล้อมได้ในทันที
ในตอนนี้โล่เฟยเอ๋อถึงได้รู้ว่า ที่จริงเสียงจอแจของผู้คนรอบข้างนั้นก็มาจากซูซีมู่นี่เอง
ในเวลาเดียวกันที่โล่เฟยเอ๋อเห็นซูซีมู่ เขาก็มองเห็นเธอแล้วเช่นเดียวกัน
เขาเอาโทรศัพท์ออกจากข้างหูเก็บมันใส่กระเป๋า แล้วเดินเข้าไปหาโล่เฟยเอ๋อโดยที่ไม่ได้สนใจสิ่งใดใดรอบข้าง
“หวา …. เขาเดินมาทางนี้แล้ว! มาทางพวกเราแล้ว …” เพื่อนผู้หญิงของโล่เฟยเอ๋อนั้นต่างก็พูดด้วยลมหายใจติดติดขัดขัด
โล่เฟยเอ๋อลังเลอยู่ไม่กี่วิก็เดินขึ้นไปหาเขา
“คุยโทรศัพท์เสร็จเหรอคะ?” พอถามคำถามนี้ออกไป โล่เฟยเอ๋อก็เกือยจะกัดลิ้นตัวเองเสียให้ได้
เธอจะถามคำถามงี่เง่าแบบนี้กับเขาไปทำไม? ถ้าเขายังคุยไม่เสร็จจะเข้ามามั้ย?
แต่กลับคิดไม่ถึงว่าซูซีมู่จะตอบกลับมาอย่างตั้งใจ “คุยเสร็จแล้ว”
โล่เฟยเอ๋อรู้สึกทำตัวไม่ถูกเล็กน้อยจึงส่งเสียง อึม เบา ๆ ในลำคอ หลังจากนั้นก็คิดขึ้นมาได้ว่าเขาออกไปโทรศัพท์นานขนาดนี้ อาจจะมีเรื่องอะไร จึงเอ่ยปากถามเขา “คุณมีธุระอะไรหรือเปล่า? ถ้ามี คุณจะกลับก่อน… ”
เขาจ้องหน้าหน้าเธออยู่หลายวิ จากนั้นจึงส่ายหน้า “ไม่มี”
“อึ้ม” โล่เฟยเอ๋อพยักหน้าแล้วชี้ไปทางกลุ่มเพื่อนที่เธอนั่งอยู่เมื่อครู่ “เพื่อนในรุ่นของฉันอยู่ตรงนั้นหมดเลย”
“ถ้าอย่างนั้นพวกเราไปกันเถอะ!” ซูซีมู่พูดเสียงต่ำ
ซูซีมู่เดินตามโล่เฟยเอ๋อไปอย่างว่าง่าย
ก่อนหน้านั้นบรรดาเพื่อนของเธอที่เห็นว่าเธอรู้จักกับชายหนุ่มรูปหล่อคนนี้ ก็ต่างพากันตะลึง
“ให้ตายเถอะ! เฟยเอ๋อ เขาไม่ใช่แฟนของเธอใช่มั้ย?”
เมื่อได้ยินคำถามนี้ โล่เฟยเอ๋อถึงได้คิดขึ้นมาได้ เขาพาซูซีมู่มาในฐานะแฟนนี่
ตอนนี้หากเธอพูดว่าซูซีมู่ไม่ใช่แฟนของเธอ งั้นก็ไม่ต่างอะไรกับตบหน้าตัวเองอย่างแรง
แต่หากพูดว่าเขาเป็นแฟนเธอ ถ้าอย่างนั้นเขาจะโกรธหรือไม่?
โล่เฟยเอ๋อคำนวณไปคำนวณมา สุดท้ายก็ตอบกลับไปว่า “ใช่ เขาเป็นแฟนฉันเอง”
เมื่อคำนี้สิ้นสุดลง เสียงจอแจก็ดังขึ้นอีกระลอกใหญ่
“หวา… เฟยเอ๋อ แฟนเธอหล่อมาก!”
“ให้ตาย! เฟยเอ๋อ เธอหาแฟนหล่อขนาดนี้มาจากไหนเนี่ย? แนะนำ … ”
ซูซีมู่คิดว่าที่จริงแล้วเขามาเป็นคู่ให้กับโล่เฟยเอ๋อเท่านั้น แต่กลับคิดไม่ถึงว่าตอนนี้เขากลายเป็น “แฟน” ของโล่เฟยเอ๋อไปแล้ว
เขาชะงักไปชั่วครู่ จากนั้นรู้สึกว่าไม่ดีขึ้นมา
ให้ตายเถอะ ยัยนี่เดิมทีคิดจะให้คนอื่นมาเป็นแฟนเธองั้นหรือ?
ประธาณซูผู้ยิ่งใหญ่ไม่ได้ฉุกคิดเลยสักนิดว่าใจความสำคัญที่เขาควรจะมองนั้นผิดไป
ได้ยินคำพูดจากผู้คนรอบข้าง โล่เฟยเอ๋อยังคงยิ้มระรื่น แต่ความจริงแล้วนั้นเครียดจนแทบทนไม่ได้ ชายข้างๆเธอคงไม่อาละวาดใช่มั้ย?
นางค่อยๆเหลือบตาไปมองคนข้างๆอย่างระมัดระวังเมื่อเห็นว่าชายข้างๆนั้นมีสีหน้าไม่ดี เธอก็เกิดตัวสั่นขึ้นมา
แย่แล้ว! เขาโมโหจริง ๆ ด้วย! ทำไงดี? ฉันต้องอย่างไรดี!
จริง ๆ แล้วถังหซิวฉีตั้งใจพากู้ชิงหลันมาแสดงความรัก มากรีดหน้าโล่เฟยเอ๋อ และมาตอกย้ำว่าโล่เฟยเอ๋อไม่มีแฟน
แต่กลับคิดไม่ถึงว่าโล่เฟยเอ๋อจะสามารถหาแฟนได้เร็วขนาดนี้ อีกทั้งยังเป็นผู้ชายที่เพรียบพร้อมเช่นนนี้อีกด้วย
ใบหน้าของเธอนั้นแสดงออกถึงความโกรธจนแทบจะเบี้ยวอยู่แล้ว
รอให้โล่เฟยเอ๋อกับซูซีมู่เดินมาถึงโต๊ะ เธอก็คิดขึ้นมาได้ว่าชายคนนี้ช่วยโล่เฟยเอ๋อจากผู้ชายที่คลับดี้เหาในคืนวันนั้น
เธอจำได้ว่าในวันนั้นโล่เฟยเอ๋อไม่ได้บอกว่าชายคนนี้เป็นแฟนของโล่เฟยเอ๋อ ถ้าชายคนนี้เป็นแฟนเธอจริง โล่เฟยเอ๋อคงไม่ถูกถังหซิวฉีกับกู้ชิงหลันเล่นงานจนอยู่ในสภาพนั้น
เพราะฉะนั้นผู้ชายคนนี้ต้องไม่ใช่แฟนของโล่เฟยเอ๋อแน่นอน มากที่สุดก็คงจะเป็นแค่เพื่อน
ถ้าหากฉีกหน้าโล่เฟยเอ๋อกลางวงแบบนี้ สีหน้าของโล่เฟยเอ๋อจะแย่แค่ไหนนะ?
“เฟยเอ๋อ เขาเป็นแฟนเธอจริง ๆ เหรอ?” ถังหซิวฉีมองไปที่โล่เฟยเอ๋อด้วยรอบยิ้มที่ไม่เหมือนยิ้ม สีหน้าแบบนี้ราวกับกำลังพูดว่า โล่เฟยเอ๋อ เธอคิดว่าจะหลอกฉันได้งั้นเหรอ?
ได้ยินคำพูดนี้จากถังหซิวฉี สีหน้าของโล่เฟยเอ๋อก็พลีนซีดลงทันที
เธอลืมไปได้ยังไง วันนั้นที่คลับดี้เหา ถังหซิวฉีกับกู้ชิงหลันเคยเห็นผู้ชายที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เธอตอนนี้
เห็นโล่เฟยเอ๋อไม่เอ่ยปากพูดอะไร ถังหซิวฉีก็ยิ่งมั่นใจในการณ์คาดเดาของตัวเอง “เฟยเอ๋อ ไม่มีแฟนก็ไม่มีแฟนสิ ทำไมเธอต้องเอาแฟนปลอมๆมาหลอกทุกคนด้วยล่ะ?”
ถังหซิวฉีพูดออกมาเช่นนั้น ในวงล้อมก็ค่อย ๆ พูดกันไปปากต่อปาก เสียงซุบซิบดังขึ้นไม่หยุด
“ที่แท้ก็กล้าเอาแฟนปลอม ๆ มาหลอกทุกคน … ”
การวิพากวิจารณ์นั้นเริ่มขยายเป็นวงกว้าง สีหน้าของโล่เฟยเอ๋อยิ่งดูยิ่งแย่
สีหน้าของถังหซิวฉีนั้นเต็มไปด้วยความภูมิใจ โล่เฟยเอ๋อ ครั้งนี้เธอจะทำยังไงได้อีก
