บทที่ 45 โหมดคู่รัก
ซูซีมู่ได้ยินประโยคนี้จากโล่เฟยเอ๋อ ‘ซูซีมู่ ราตรีสวัสดิ์’ก็รู้สึกเหมือนใจละลาย สบายใจอย่างบอกไม่ถูก
ราตรีสวัสดิ์กลับไปแล้วจะวางสายเลยเหรอ ซูซีมู่เม้มริมฝีปากแล้วถามว่า “คุณดูหนังไปแล้วหรือยัง？”
โล่เฟยเอ๋อนิ่งไปสองสามวินาที ถึงตอบซูซีมู่ที่จู่ๆก็เปลี่ยนเรื่อง“ยังเลย”
ซูซีมู่ตอบกลับไปว่า‘อืม’แล้วเปิดคอมพิวเตอร์บนโต๊ะคลิกที่ไปสองสามครั้ง ค้นหารอบฉายของ《zero》ของโรงหนังชื่อดังใน เมืองa มองกวาดตาไปรอบ ๆ และพูดว่า：“พรุ่งนี้ตอนเย็นหกโมงครึ่งที่ซีจีเมเจอร์มีหนึ่งรอบ……ตกลงไหม？”
โล่เฟยเอ๋อคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วตอบว่า“อืม ตกลง”
“ผมจะให้โจวเฉิง……”ซูซีมู่แต่เดิมวางแผนให้โจวเฉิงเอาตั๋วไปให้โล่เฟยเอ๋อ แต่ก็นึกขึ้นได้ว่าโจวเฉิงต้องไปดูงานต่างจังหวัดแทนเขา เขาตอบกลับไปใหม่ว่า：“ตอนเช้าคุณมาเอาตั๋วแล้วกัน”
“ได้”โล่เฟยเอ๋อนิ่งไปครู่หนึ่ง แล้วพูดเพิ่มขึ้นมาว่า “ฉันจะไปถึงที่นั่นก่อนแปดโมง”
“อืม ราตรีสวัสดิ์”ซูซีมู่ตอบกลับไปเบาๆ
“อืม”โล่เฟยเอ๋อวางสายอย่างมีความสุข
ซูซีมู่เอนกายลงบนเตียงแล้วจ้องไปที่โทรศัพท์สักพัก แล้วโทรหาโจวเฉิงให้เขาส่งตั๋วหนังสองสามมาใบมาให้ในตอนเช้า……
ถึงแม้เมื่อคืนจะเข้านอนดึก แต่วันรุ่งขึ้นโล่เฟยเอ๋อก็ตื่นขึ้นมาแต่เช้า
เจ็ดโมงสิบนาที เธอก็เก็บของแล้วออกไป
ในขณะที่ต่อแถวซื้ออาหารเช้าในร้านอาหาร โล่เฟยเอ๋อจู่ๆ ก็นึกขึ้นได้ว่าจะซื้ออาหารเช้าไปให้ซูซีมู่ดีไหม
จะซื้อไปแล้วก็ไม่รู้ว่าเขาจะกินอะไร
หลังจากคิดมาพักหนึ่งโล่เฟยเอ๋อก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วส่งข้อความถึงซูซีมู่
“คุณกินข้าวเช้าแล้วหรือยัง？ให้ฉันซื้อไปให้ไหม？”
เมื่อซูซีมู่ได้รับข้อความจากโล่เฟยเอ๋อ โจวเฉิงก็ก้าวเข้ามาในบ้านพร้อมอาหารเช้า
“ประธาณซู อาหารเช้าของท่านวันนี้คือโจ๊กจากร้านอร่อยจริงครับ”
เขามองข้อความบนโทรศัพท์แล้วมองโจ๊กในมือโจวเฉิง แล้วบอกกับเขาว่า：“โยนโจ๊กทิ้งที่ถังขยะด้านนอกซะ”
โยนลงถังขยะ？โจวเฉิงมองลงไปที่โจ๊กในมือของเขาแล้วมองไปที่ซูซีมู่ที่กำลังดูโทรศัพท์ รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย
เขาได้ยินมันผิดหรือเปล่า? ทำไมประธาณซู ถึงให้โจ๊กที่เขาชอบที่สุดทิ้งด้วย
ซูซีมู่ตอบโล่เฟยเอ๋อว่า ‘ได้’ ถึงเงยหน้าขึ้นมาแล้วพบว่าโจวเฉิงนิ่งไป
เขาขมวดคิ้วแล้วพูดซ้ำ：“เอาไปทิ้ง”
“ครับ”โจวเฉิงรีบเดินเอาโจ๊กออกไปทิ้ง
โทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้ง เป็นโล่เฟยเอ๋อที่ส่งข้อความตอบกลับมา
“อยากกินอะไร？โจ๊ก？ไข่？เกี๊ยว？หรืออย่างอื่น？”
ซูซีมู่ตอบกลับ：“เกี๊ยว”
โล่เฟยเอ๋อตอบกลับอย่างรวดเร็ว “อืม มีน้ำเต้าหู้ต้มใหม่ๆด้วยนะ เอาไหม？”
ปลายนิ้วของซูซีมู่หยุดลง และเขาตอบกลับว่า “ตกลง”
หลังจากเอาโจ๊กไปทิ้งโจวเฉิงก็กลับเข้ามาในวิลล่า และหยิบตั๋วหนังที่ซูซีมู่ต้องการจากกระเป๋าเอกสารของเขา“ประธาณซู，ตั๋วหนังของท่านครับ”
ซูซีมู่‘อืม’กลับไป
โจวเฉิงหยิบเอกสารที่ต้องได้รับการอนุมัติจากซูซีมู่ออกกระเป๋าเอกสาร จากนั้นจึงรายงานสถานการณ์เมื่อวานของบริษัท
หลังจากรายงานจบโจวเฉิงก็เก็บกระเป๋าเอกสารของเขาและพูดว่า：“ประธาณซู ผมไปก่อนนะครับ”
ซูซีมู่เรียกเขาให้หยุดรอ“เดี๋ยวก่อน”
โจวเฉิงนึกว่าซูซีมู่มีอะไรบางอย่างจะสั่งเขา เขาพยักหน้าแล้วตอบรับ：“ครับ”
อย่างไรก็ตามซูซีมู่เปิดเอกสารดูอย่างไม่รีบร้อน
ไม่นานนัก กริ่งหน้าบ้านก็ดังขึ้น โจวเฉิงเห็นโจวเฉิงกำลังดูเอกสารอยู่ จึงเดินไปเปิดประตู
พอเปิดประตูใหญ่ออก ก็เห็นโล่เฟยเอ๋อกำลังรออยู่ด้านนอก
โจวเฉิงนิ่งไปครู่หนึ่ง แล้วจึงทักทายโล่เฟยเอ๋อ “คุณโล่”
“คุณโจว”โล่เฟยเอ๋อพยักหน้าแล้วถามกลับ“เขาอยู่ไหมคะ？”
“ประธาณซูกำลังอ่านเอกสารอยู่ครับ。”โจวเฉิงพูดแล้วถอยไปสองก้าว แล้วเชิญโล่เฟยเอ๋อเข้าไปในวิลล่า
โล่เฟยเอ๋อตอบไปว่า‘อืม’แล้วเดินเข้าไป
เมื่อเข้าไปแล้วก็เห็นซูซีมู่กำลังอ่านเอกสารอยู่
เห็นเธอเดินเข้ามาซูซีมู่ก็วางเอกสารในมือลง“มาแล้วเหรอ？”
“อืม กินข้าวเช้ากันเถอะ”โล่เฟยเอ๋อพูดไปพลางแล้วเดินไปในห้องครัว
“อืม”ซูซีมู่ลุกขึ้นตามเธอเข้าไปในครัว
มองคนที่เข้าไปในครัวก่อนหน้านี้ โจวเฉิงก็เม้มปากของเขา
ไม่แปลกใจที่ประธาณซูให้เขาโยนโจ๊กของ ร้านอร่อยจริงลงในถังขยะ ที่แท้เป็นเพราะว่าคุณโล่นำอาหารเช้ามาให้เขา
เช้าขนาดนี้ยังจะมาหวานออกสื่อ (แสลงโปรยอาหารหมาอีก) ดีจริงๆ？
โล่เฟยเอ๋อออกมาจากครัวพร้อมอาหารเช้า เห็นโจวเฉิงที่ยืนอยู่ในห้องนั่งเล่น ก็รีบถามว่า“คุณโจวกินข้าวเช้ามารึยังคะ？กินด้วยกันไหมคะ？”
โจวเฉิงพูดด้วยรอยยิ้ม：“ผมกินแล้ว แค่คุณโล่กับประธาณซูกินก็พอแล้ว”
เขาแค่พูดเล่น เขาจะกล้าไปเป็นก้างขวางคอ (แสลงเป็นหลอดไฟ) ได้ยังไง？
เขายังอยากมีชีวิตต่ออีกหลายปีนะ！
โล่เฟยเอ๋อพยักหน้าและนั่งลงที่โต๊ะรับประทานอาหารกับซูซีมู่
จากนั้นก็คีบเกี๊ยวให้ซูซีมู่แล้วถามว่า “จะเอาน้ำจิ้มอันไหน？ฉันให้พนักงานที่ร้านเอามาให้หลายอย่าง”
“เอาแบบไม่เผ็ด”ซูซีมู่ตอบ
โล่เฟยเอ๋อพยักหน้า แล้วหยิบน้ำจิ้มให้ซูซีมู่
ที่พวกเขาอยู่ด้วยกัน ดูแล้วอบอุ่นไม่น้อยเลยทีเดียว
โจวเฉิงมองซูซีมู่กับโล่เฟยเอ๋อที่อยู่บนโต๊ะอาหาร รู้สึกว่าภาพตรงหน้ากลมกลืนกันจริงๆ
เป็นดังที่ควรจะเป็นตั้งแต่แรก
ในที่สุดถ้าตอนนั้นประธาณซูกับคุณโล่ไม่หนีการแต่งงาน ตอนนี้พวกเขาก็คงเป็นสามีภรรยากันที่เหมาะสมแบบนี้แหละ
หลังกินอาหารเช้าเสร็จ ซูซีมู่หยิบตั๋วหนังออกมาแล้วส่งให้โล่เฟยเอ๋อ“ตั๋ว”
โล่เฟยเอ๋อมองไปที่ตั๋วในมือของซูซีมู่ และถามด้วยความงุนงงว่า “ถึงเวลาให้ฉันรอคุณที่ทางเข้าโรงหนังไหม？”
ซูซีมู่ยังไม่ทันจะเอ่ยปาก โจวเฉิงก็พูดว่า：“คุณโล่ ประธาณซูไปไม่ได้ เขา……”
โจวเฉิงยังพูดไม่จบ ซูซีมู่ก็ขัดจังหวะเขา“หุบปาก”
โจวเฉิงรีบปิดปากทันที
ซูซีมู่พูดกับโล่เฟยเอ๋อ：“ผมยุ่งนิดหน่อย ไปไม่ได้”
โล่เฟยเอ๋อ‘อืม’มาหนึ่งคำ แล้วขอบคุณ“งั้นก็ขอบคุณนะ”
“ไม่เป็นไร”ซูซีมู่ตอบ
โล่เฟยเอ๋อเอาตั๋วเก็บใส่กระเป๋า แล้วลุกขึ้น “ถ้าอย่างนั้นฉันไปทำงานก่อนนะ”
ซูซีมู่พยักหน้า：“อืม โจวเฉิงจะไปส่งคุณ”
โล่เฟยเอ๋อส่ายหัวปฏิเสธ“ไม่รบกวนเขาดีกว่า……”
ที่แท้ที่ประธาณซูให้เขารอก่อน ก็เพื่อให้เขาไปส่งคุณโล่ก่อนค่อยไป
โจวเฉิงหันไปมองซูซีมู่แล้วตอบด้วยรอยยิ้ม：“คุณโล่ ผมผ่านทางนั้นพอดี”
“งั้นก็ รบกวนคุณแล้ว”โล่เฟยเอ๋อพยักหน้า แล้วบอกลาซูซีมู่：“ฉันไปก่อนนะ”
ซูซีมู่‘อืม’แล้วไม่ได้พูดอะไรอีก
โจวเฉิงรอให้โล่เฟยเอ๋อออกไปก่อน ถึงบอกซูซีมู่ว่า：“ประธาณซู หมอเฉิงจะมาที่นี่ตอนเที่ยง”
ซูซีมู่พยักหน้า แล้วพูดเตือน：“อืม อย่าพูดมาก”
โจวเฉิงเข้าใจได้ทันทีว่าที่ซูซีมู่พูดนั้นหมายความว่าเขาเกือบจะพูดถึงอาการบาดเจ็บของซูซีมู่
เขาพยักหน้าอย่างรีบร้อน แล้วรีบออกจากวิลล่าไป
