งานแต่งพี่สาว แต่…ฉันกลับเป็นเจ้าสาว！ – ตอนที่ 81

บทที่ 81 ภาพหลุดของโล่หยิวชิว

” เออ…สองวันมานี้ผมยุ่งเรื่องอื่น เลยไม่ได้สนใจ ” ซูซีมู่เม้มปากแล้วเปลี่ยนเรื่อง

” การแข่งขันของคุณประสบความสำเร็จหรือเปล่า ? ”

” ไม่สำเร็จ ” โล่เฟยเอ๋อพูดด้วยน้ำเสียงผิดหวัง

ซูซีมู่รู้สึกไม่ถูกต้องเลยถามกลับทันที

” ทำไม ? ”

” เกือบจะโดนใส่ร้ายว่าลอกเลียนแบบอีกแล้ว คุณว่าไหมทำไมฉันถึงได้ซวยขนาดนั้น ? ”

โล่เฟยเอ๋อพูดพึมพำ

เมื่อได้ยินโล่เฟยเอ๋อพูดว่าเกือบจะโดนใส่ร้ายว่าลอกเลียนแบบ คิ้วของซูซีมู่ก็ขมวด

” เกิดอะไรขึ้น ? ”

พอได้ยินคำถามที่เป็นห่วงของซูซีมู่ โล่เฟยเอ๋อก็อดไม่ได้ที่จะเริ่มบ่นออกมา

” ก็ถังหซิวฉีคนนั้นคุณยังจำได้ไหม ? ”

ถังหซิวฉี ? คนนั้นเขาเคยเจออยู่สองครั้ง ผู้หญิงที่ต่อต้านโล่เฟยเอ๋อ ? ซูซีมู่เป็นคนที่จำชื่อของผู้หญิงได้ไม่เก่งนัก ถังหซิวฉีและโล่หยิวชิว ทั้งคู่เป็นผู้หญิงที่ทำให้คิดไม่ตก เพราะพวกเธอทั้งคู่มีความสัมพันธ์ที่เกี่ยวข้องกับโล่เฟยเอ๋อคนหนึ่งมักจะมุ่งร้ายใส่โล่เฟยเอ๋อ ส่วนอีกคนก็เป็นน้องสาวของโล่เฟยเอ๋อ

” อืม จำได้ ”

เมื่อได้ยินว่าซูซีมู่ยังจำถังหซิวฉีได้ ก็ยิ่งทำให้โล่เฟยเอ๋อบ่นออกมาอย่างหมดความเปลือก

” เธอแอบมาดูภาพออกแบบของฉัน จากนั้นก็วาดภาพออกแบบเหมือนกับฉันเป๊ะๆใช้เข้าประกวด แถมยังใส่ร้ายว่าฉันไปลอกเลียนแบบของเธอ….”

ซูซีมู่กำไมค์แน่นและตั้งใจฟังสิ่งที่โล่เฟยเอ๋อพูดเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น การแสดงออกของเธอจริงจังมากขึ้นกว่าเดิม

เมื่อได้ยินเธอพูดว่าโดนถังหซิวฉีใส่ร้ายว่าเธอลอกเลียนแบบระหว่างการแข่งขัน เขาก็โกรธจนอยากไปให้ความยุติธรรมให้กับเธอ

แต่พอได้ยินเธอบอกว่า เธอได้รับความยุติธรรมแล้วเขาก็ดีใจแทนเธอ …

ซูซีมู่ไม่ได้สังเกตเลยว่า เพราะได้รับโทรศัพท์จากโล่เฟยเอ๋อ เขามีความรู้สึกเกิดขึ้นมากมาย

เขาเอนกายลงบนเก้าอี้ทำงาน พร้อมกับฟังโล่เฟยเอ๋อที่กำลังพูดอยู่จากปลายสาย หลังจากที่ได้ยินเธอบอกว่า เธอปฏิเสธข้อเสนอของรัฐมนตรี ที่จะให้เธอมีสิทธิ์ลงนามไป มุมปากของเขาก็ยกขึ้นและถามว่า

“ปฏิเสธไปทำไมล่ะ?”

“ฉันไม่ได้อยากเผยแพร่ภาพการออกแบบแหวนสำหรับผู้ชายออกไป”

” ทำไมล่ะ ? ”

ก่อนหน้านี้โล่เฟยเอ๋อตอบซูซีมู่แบบสบาย ๆ โดยไม่ได้คิดว่าซูซีมู่จะถามเธอกลับว่าทำไม

แน่นอนว่าเธอมีเหตุผล แต่เธอไม่สามารถบอกซูซีมู่ได้

ดวงตาของโล่เฟยเอ๋อเริ่มมองไปรอบ ๆ เพื่อที่จะหาข้ออ้าง

ด้วยเหตุนี้ เธอจึงต้องคิดเเล้วคิดอีก แต่ก็ไม่มีข้อแก้ตัวที่ดีเลย สุดท้ายเธอก็ต้องกัดฟันพูดใส่โทรศัพท์ไปว่า

“ฉันว่าฉันวาดภาพได้ดีเกินไป ก็เลยไม่ได้อยากจะให้ใครเห็น”

ซูซีมู่ก็อึ้งไป “ เอ่อ … ”

โล่เฟยเอ๋อรู้ดีว่าข้อแก้ตัวของเธอเป็นเรื่องไกลตัว แต่เธอจะไม่พูดเหตุผลที่แท้จริงเพื่อฆ่าตัวเองเเน่ๆ

เธอออยากจะวางสายสักที ถึงเธอจะ…..

” ไอ้ย๊า คุณยุ่งขนาดนั้น ฉันไม่รบกวนเวลาของคุณแล้ว ”

” ไม่เสียเวลา ” ซูซีมู่ขมวดคิ้ว เขารู้สึกไม่ค่อยชอบคำพูดของโล่เฟยเอ๋อ

” ไม่รบกวนก็ดี” โล่เฟยเอ๋อบ่นพึมพำจากนั้นก็พูด

” ฉันทำงานอยู่ วางสายก่อนนะ ”

ซูซีมู่ตอบกลับ ” ได้ ” เบาๆคำเดียวก็วางสายไป

พอได้ยินเสียงตู๊ดๆๆ โล่เฟยเอ๋อก็วางโทรศัพท์ไว้บนโต๊ะทำงาน จากนั้น เธอก็นำภาพร่างของซูซีมู่ที่สวมแหวนผู้ชายออกมาจากอัลบั้มภาพ

เมื่อมองไปที่ชายในภาพวาพ คิ้วของโล่เฟยเอ๋อก็ค่อยๆลดต่ำลง …

สองสามวันที่ผ่านมาโล่หยิวชิวยุ่งๆอยู่กับเรื่องๆหนึ่ง โดยเธอนั้นวุ่นอยู่กับการตรวจสอบว่ามีคนนามสกุลซู อยู่ในบริษัทดี้ก้วนรึเปล่า

ตอนเเรกเธอคิดว่ามันเป็นเรื่องง่ายๆ ที่เธอได้ยินมาจากปากของโล่เฟยเอ๋อ ซึ่งเธอก็ไม่คิดว่าโล่เฟยเอ๋อจะโกหกเธอ

โดยที่ไม่คาดคิดว่า คนที่ช่วยเธอตรวจสอบจะบอกเธอว่าไม่มีชื่อของคนที่โล่หยิวชิวหาอยู่ในบริษัทดี้ก้วน

“คุณโล่ครับ ตามการตรวจสอบของเรา ไม่มีบุคคลที่คุณกำลังมองหาในระดับสูงของบริษัทดี้ก้วน”

“จะไม่มีได้ยังไง?เขาอยู่สูงกว่าตำแหน่งผู้จัดการ นามสกุลของเขาคือซู เขาอายุประมาณ 26 ไม่ก็ 27 ปี” โล่หยิวชิวกล่าวอย่างกระตือรือร้น

อีกฝ่ายส่งกองเอกสารการสอบสวนให้โล่หยิวชิว “คุณโล่ คุณลองดูนะครับ นี่เป็นการตรวจสอบของเรา ไม่มีจริงๆครับ”

โล่หยิวชิวพลิกเอกสารดูไปทีละแผ่น ทีละเเผ่น แล้วก็ไล่สายตาดู ไม่มีใครที่ตรงตามเงื่อนไขของซูซีมู่เลยจริงๆ

“ จะไม่มีได้ยังไงกัน การตรวจสอบของคุณผิดแล้วล่ะ” โล่หยิวชิวโยนข้อมูลลงบนโต๊ะอย่างโกรธ ๆ

“คุณโล่ครับ การตรวจสอบของเราถูกต้องแน่นอนครับ” บุคคลนั้นยืนยัน

โล่หยิวชิวพูดอย่างเย็นชา ซึ่งเห็นได้ชัดว่าไม่เชื่อ “ ฉันลงทุนไปเยอะนะ เพื่อให้พวกแกมาตรวจสอบเนี่ย ผลที่ออกมาก็ไม่เจอสักครั้ง นี่พวกแกยังจะมาบอกว่าถูกต้องอีก”

“คุณโล่ครับ การตรวจสอบของเรานั้นต้องถูกต้องจริงๆ หรืออาจะเป็นข้อมูลของคุณ ที่ผิด”

ข้อมูลผิด?ก็เป็นไปได้ว่าโล่เฟยเอ๋อจงใจโกหกเธอ?โล่หยิวชิวคิดอยู่พักหนึ่ง และก็คิดว่ามันเป็นไปไม่ได้

“พวกแก ไม่ต้องหาข้ออ้างละ ฉันนี่ไม่อยากจะเชื่อเลย” หลังจากพูดแบบนี้ โล่หยิวชิวก็ตรงไปที่ในรถด้วยความโกรธ

เพิ่งจะขึ้นรถ โทรศัพท์ในกระเป๋าของเธอก็ดังขึ้น เธอหยิบโทรศัพท์ออกจากกระเป๋าและรับสาย

“แม่คะ มีอะไรรึเปล่า … เป็นแบบนั้นได้ยังไง … หนูรู้ … กำลังไปแล้ว” หลังจากพูดแบบนี้ โล่หยิวชิว ก็วางสายโทรศัพท์แล้วสตาร์ทรถอย่างรีบร้อน

เธอขับรถอย่างรวดเร็ว จากในเมืองถึงบ้านโล่จะใช้เวลาหนึ่งชั่วโมง เเต่เธอนั้นใช้เพียงแค่สี่สิบนาที

เมื่อเข้ามาในวิลล่า โล่ชิงไป๋ และเห๋อจิ้นเหยากำลังรอเธออยู่ในห้องนั่งเล่นด้วยใบหน้าที่เกลียดชัง

โล่หยิวชิวก็กลอกตาแล้วพูดว่า

” พ่อ แม่ หนูกลับมาแล้ว ”

” แกยังรู้จักกลับมาอีกหรอ ? ดูแกก่อเรื่องอะไรไว้ ” เห๋อจิ้นเหยาหยิบภาพถ่ายกองโตและโยนใส่โล่หยิวชิวด้วยความโกรธ

ภาพถ่ายนั้นเป็นภาพถ่ายเบลอๆของโล่หยิวชิวกับผู้ชาย ถึงแม้ว่าจะไม่ชัดเจนมากนัก แต่ก็เพียงพอที่จะทำให้ผู้คนเข้าใจความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองได้

และผู้ชายในรูปเหมือนจะไม่ใช่คนคนเดียวกัน แต่สักสิบกว่าภาพก็มีมุมถ่ายที่ต่างกัน ซึ่งสามารถรีเฟรชมุมมองได้อยู่สามแบบ

แม้ว่าโล่หยิวชิงจะรับรู้สถานการณ์จากสายโทรศัพท์แล้ว แต่ก็ไม่คิดว่าจะมีรูปถูกถ่ายมากมายขนาดนี้

ผู้ชายหลายคนในนั้นเธอลืมไปนานแล้ว แต่ก็ดันถูกเก็บไว้ทั้งหมด …

คนที่ส่งรูปพวกนี้มาเป็นใครเขามีภาพพวกนี้ได้ยังไง ดวงตาของโล่หยิวชิวเผยความหวาดกลัวออกมา

แม้ว่าจะหวาดกลัว แต่ในหัวของเธอนั้นก็ชัดเจนขึ้นมา

เธอเข้าใจดีว่าภาพถ่ายเหล่านี้เพียงพอที่จะทำลายภาพลักษณ์ของเธอที่อยู่ในใจของโล่ชิงไป๋ไปหมด เเต่เธอตั้งใจแล้วว่าจะไม่ทำลายภาพพวกนี้ในตอนนี้

แสงวูบวาบในดวงตาของโล่หยิวชิว จากนั้นก็จิกต้นขาด้วยเล็บ ทำให้น้ำตาไหลเอ่อด้วยความเจ็บปวด

ใบหน้าอันพราวเสน่ห์ก็เปลี่ยนเป็นรูปลักษณ์ที่น่าสงสาร ” พ่อ แม่ รูปพวกนี้ไม่ใช่หนู ไม่ใช่หนูจริงๆ ”

“นี่แกยังกล้าปากแข็งอีกหรอ? เสียภาพพจน์ตระกูลไปหมดแล้วเนี่ย” เห๋อจิ้นเหยาพูดไปร้องไห้ไป“ชิงไป๋ ฉันเลี้ยงดูเธอได้ไม่ดีเอง ขอโทษนะ … ฉัน …”

” แม่ หนูไม่ทำจริงๆ รูปพวกนั้นเป็นของปลอม มีคนใส่ร้ายหนู หนูสาบานเลย หนูไม่ได้ทำ….” โล่หยิวชิวคุกเข่าลงบนพื้น ร้องห่มร้องไห้คร่ำครวญอย่างน่าสงสาร

” ใครใส่ร้ายแก แกทำเรื่องเอง แกยังจะ…..” ก่อนที่เห๋อจิ้นเหยาจะพูดจบโล่ชิงไป๋ก็พูดขึ้น

” ….คุณใจเย็นหน่อย ”

” ฉัน….” เหอจิ้นเหยาจะพูดอะไรบางอย่าง แต่พอเห็นสีหน้าของโล่ชิงไป๋ในที่สุดเธอก็เงียบและจ้องไปที่โล่หยิวชิวแทน

โล่ชิงไป๋มองไปที่โล่หยิวชิว” …… แกบอกพ่อมา แกไม่ได้ทำเรื่องพวกนี้จริงหรอ ? ”

เมื่อได้ยินสิ่งที่โล่ชิงไป๋ พูดโล่หยิวชิวก็ดีใจเป็นอย่างมาก เลยพูดทั้งๆที่ร้องไห้ว่า

” พ่อ หนูไม่ได้ทำจริงๆ รูปพวกนี้ไม่ใช่หนู….”

” พ่อเชื่อว่าแกไม่ได้ทำ ไม่ร้องนะ เรื่องให้พ่อจัดการเอง ”

” ฮือฮือ….ขอบคุณค่ะพ่อ “แล้วโล่หยิวชิวก็เข้าไปในอ้อมกอดของโล่ชิงไป๋