แต่บางเรื่องเราก็ไม่มีไฟล์แล้วเหมือนกัน
บทที่105 ดูแลโล่เฟยเอ๋อตอนเมา
ตอนซูซีมู่ไปถึงหยู้ผินเซียงนั้น ได้เห็นลู่ยู่กับเหซิงโม่ทั้งสองคนนอนคว่ำอยู่บนโต๊ะอาหาร ส่วนโล่เฟยเอ๋อนั้นกลับไม่เห็นแม้เงา
สีหน้าเขาได้หมองลงทันที เขาหันหน้าไปถามพนักงานที่พาเขาเข้ามาอย่างเกรี้ยวโกรธ”ยังมีอีกคนล่ะ”
พนักงานตกใจกับเสียงที่ซูซีมู่เอ่ยออกมา จึงถอยหลังไปก้าวหนึ่ง แล้วบอกด้วยความกล้าๆกลัวๆ”ไม่รู้ค่ะ”
เมื่อได้ยินพนักงานบอกว่าไม่รู้ สีหน้าซูซีมู่ก็ยิ่งขุ่นหมองเข้าไปอีก
เขาตะคอกถามด้วยน้ำเสียงดุดัน”แม้คนหายยังไม่รู้ แล้วจะเอาพนักงานไว้ทำไม”
พนักงานที่โดยตะคอกนั้นก็รู้สึกอัดอั้นตันใจเป็นอย่างมาก แต่ทำได้เพียงก้มหน้าไม่กล้าเอ่ยพูดอะไรออกไป
แม้ในใจจะคิดว่า พนักงานเป็นคนค่อยบริการ ไม่ใช่มาช่วยคุณดูคนสักหน่อย
ซูซีมู่จ้องมองพนักงานอย่างเอางานแล้วครู่หนึ่ง จากนั้นจึงเดินอย่างไวไปอยู่ตรงหน้าลู่ยู่
“ลู่ยู่ เฟยเอ๋อล่ะ”
ลู่ยู่เงยหัวอย่างมึนงง แล้วสะอึก และตอบไปด้วย “อะไรบินเหรอ ไม่……อึก…..คนบินอ่ะ……”
ซูซีมู่ขมวดคิ้วอย่างหนัก แล้วจึงออกมือดึงข้อเสื้อลู่ยู่ ดึงเขาจากโต๊ะอาหารขึ้นมา “เฟยเอ๋อไปไหนแล้ว ฉันให้นายเฝ้าไว้ไม่ใช่หรือไง”
ลู่ยู่ที่ได้สติเล็กน้อยจากการดึงซูซีมู่ เขาชี้ตรงซูซีมู่แล้วเอ่ย “เอ๊ะ…..ซูซีมู่…..นายมาแล้วเหรอ……”
ซูซีมู่ขมับกระตุกปวดเล็กน้อยขึ้นมาทันที แล้วกัดกรามไว้แน่นถามออกไป”เฟยเอ๋อไปไหนแล้ว”
“เฟยเอ๋อเธอ……” ลู่ยู่เดินหมุนอยู่ในห้อง แล้วเอ่ยชี้ไปทางประตู” เธอไปเข้าห้องน้ำแล้ว”
พูดว่าเฟยเอ๋อไปเข้าห้องน้ำ แต่ลู่ยู่กลับชี้ไปทางออกข้างนอก ซูซีมู่รู้สึกอยากโยนเขาออกไปยิ่งนัก
ซูซีมู่ที่กำลังจะออกไปข้างนอกไปตามโล่เฟยเอ๋อนั้น จู่ๆก็ได้ยินเสียงเพลงที่เพี้ยนมาจากทางห้องน้ำ
“โชคชะตาทำให้พบเธอ จากนั้นก็ฉันก็ตกหลุมรักเธอ อยู่ตรงแม่น้ำแห่งความรักนี้ ขอบคุณความหวานซึ้งของเธอ ที่อยู่เคียงคู่และประคองกัน กับเธอไม่ห่างไม่จากไปไหน แค่คิดว่าตลอดชีวิตนี้ อยากปกป้องเธอ เอาเธอมาซ่อนไว้ในใจฉัน…..”
เขาหยุดเดินหน้าประตูห้อง แล้วฟังครู่หนึ่ง เมื่อแน่ใจว่าเป็นโล่เฟยเอ๋อแล้ว เขาจึงหันตัว แล้วเดินตรงอย่างว่องไวไปที่ห้องน้ำ
ดึงประตูห้องน้ำออก ก็เห็นโล่เฟยเอ๋อยืนอยู่ที่หน้ากระจกด้วยผมยุ่งรุงรังไปหมด แล้วร้องเพลงที่เพี้ยนนั้นด้วยสีหน้าที่เจ็บปวด
สีหน้าที่เจ็บปวดของเธอ ได้ทิ่มแทงตาซูซีมู่จนเจ็บ เขาเม้มปากอย่างแรง จากนั้นได้ก้าวอย่างรวดเร็วเข้าไปในห้องน้ำ ยื่นมือออกมาดีงข้อมือโล่เฟยเอ๋อไว้ แล้วหมุนตัวเธอกลับมา
โล่เฟยเอ๋อที่ยังไม่ทรงตัวไม่หยุด ก็เซเข้าไปในอ้อมกอดของซูซีมู่เลย
กลิ่นเหล้าเหม็นหืนได้ลอยเข้าจมูก ซูซีมู่รังเกียจเล็กน้อยจนขมวดคิ้ว แต่ไม่ถึงกับผลักเธอออก
โล่เฟยเอ๋อลืมตาด้วยความมึนเมา จ้องมองซูซีมู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็ชี้เอ่ยซูซีมู่ว่า”ฉันไม่รู้จัก….คุณนะ….”
ซูซีมู่ไม่สนโล่เฟยเอ๋อ เขากำลังจะดึงข้อมือเธอเพื่อเตรียมนำเธอออกมาจากห้องน้ำ แต่จู่ๆโล่เฟยเอ๋อกลับเอามือมากอดต้นคอเขาไว้ แล้วพิงต้นคอเขาพร้อมกับกับเอ่ยด้วยเสียงออดอ้อน”กอดนายได้แล้ว…… อิอิ……”
ร่างกายซูซีมู่แข็งทื่อไปสักพัก ก้มหน้ามองดูโล่เฟยเอ๋อที่ยังไม่ได้สติอะไรเลย ขมวดคิ้วอย่างหนัก จากนั้นก็ได้ก้มตัวมา แล้วอุ้มเธอออกจากห้องน้ำ
ทีแรกซูซีมู่ตั้งใจจะอุ้มโล่เฟยเอ๋อออกไปเลย แต่ให้ห้องนั้นยังมีไอ้ขึ้เมาอยู่อีกสองคนจะไม่สนก็ไม่ได้ เขาจึงวางโล่เฟยเอ๋อไว้ที่เก้าอี้ในห้องก่อน
กลับคิดไม่นึกว่าโล่เฟยเอ๋อจะกอดคอเขาไว้แน่น จนไม่ปล่อยมือ
ซูซีมู่กลัวว่าถ้าใช้แรงดึงมือเธอมากไป อาจทำให้เธอบาดเจ็บได้ จึงเอ่ยเจรจาว่า” เฟยเอ๋อ ปล่อยมือ”
“ไม่…..”โล่เฟยเอ๋อเหมือนกลัวว่าซูซีมู่จะดึงเธอออก เธอจึงกอดคอซูซีมู้ไว้แน่น แถมยังพิงหัวยังอ้อนในอกซูซีมู่
ซูซีมู่เม้มปากอย่างทำอะไรไม่ได้ จากนั้นพยายามก็หามือถือเหซิงโม่จนเจอ แล้วได้โทรให้บ้านเหซิงให้คนมารับเหซิงโม่กับลู่ยู่ด้วย
หลังจากโทรเสร็จ ซู่ซีมู่ก็อุ้มโล่เฟยเอ๋อออกไปจากห้องเลย ตอนเดินผ่านพนักงานที่ยืมอยู่ข้างประตู เขาหยุดก้าวเดิน แล้วเอ่ยกับเธอโดยที่ยังไม่หายโกรธว่า”เฝ้าดูพวกเขาให้ดี”
“ได้ค่ะ ได้……”พนักงานยืนติดผนังไว้แน่ แล้วพูดออกมาซ้ำๆ
ตอนออกจากหยู้ผินเซียงนั้น โล่เฟยเอ๋อก็ได้หลับไปในอ้อมอกของซูซีมู่แล้ว
หน้าหนาวค่ำคืนจะเย็นเป็นพิเศษ ซูซีมู่กลัวโล่เฟยเอ๋อที่นอนอยู่จะเป็นหวัดได้ ดังนั้นตอนวางโล่เฟยเอ๋อไว้ในรถนั้น เขาจึงถอดเสื้อคลุมของตัวเอง มาอุ่นให้กับเธอ จากนั้นก็ปิดประตู แล้วอ้อนผ่านหัวรถ ขึ้นไปนั่งแล้วสตาร์ทออกรถไปทันที
เมื่อพวกเขาขับรถออกไปได้ไม่นาน โล่หยิวชิวก็ออกมาจากที่ซ่อน
ทีแรกเธอกับเพื่อนมาทานกันที่หยู้ผินเซียง แต่กลับนึกไม่ถึงว่าจะเจอโล่เฟยเอ๋อกับซูซีมู่
ที่แท้โล่เฟยเอ๋อหลอกเธอ พวกเขายังติดต่อกันมาตลอด
และที่จริงแล้วผู้ชายคนนั้นก็ไม่ได้เย็นชาตลอด เขาก็มีมุมอ่อนโยน แค่ความอ่อนโยนของเขามีไว้ให้กับโล่เฟยเอ๋อเท่านั้น
มีไว้ให้กับโล่เฟยเอ๋อเท่านั้น……
เพราะอะไรถึงเป็นโล่เฟยเอ๋อ เพราะอะไร เธอโล่หยิวชิวจะไม่ยอม ไม่ยอม
ความริษยาที่รุนแรงของโล่หยิวชิวทำให้ใบหน้าสวยกลายเป็นดุร้ายอย่างน่ากลัว
เธอจะเอาผู้ชายคนนี้ เธอจะแย่งทุกอย่างที่เป็นของโล่เฟยเอ๋อ……
เฟยเอ๋อหลังจากเมาแล้วนั้นนอนเงียบไปเลย
แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเธอนั้นจะหลับแล้วไม่ตื่นอีก
ซูซีมู่เพิ่งวางโล่เฟยเอ๋อไว้บนเตียง โล่เฟยเอ๋อก็เอามือปิดปากไว้ แล้วลุกขึ้นจากเตียงอย่างโซเซ อย่างไม่ทันตั้งตัวก็ล้มลงมาข้างเตียงแล้ว
ซูซีมู่เห็นเธอปิดปากไว้ ก็เข้าใจทันทีว่าเธออยากอ้วก จึงรีบอุ้มเธอมาที่ห้องน้ำ เพื่อให้เธอยืมอ้วกที่ซิงค์ล้างมือ
ในห้องน้ำ ที่โล่เฟยเอ๋ออ้วกอยู่ ได้มีกลิ่นไม่น่าดมนัก ซูซีมู่รังเกียจจนนวดขมับเลยทีเดียว แต่กลับไม่จากไปไหน และได้ยกมือว่าลูบหลังโล่เฟยเอ๋อเบาๆ เพื่อให้เธอสบายขึ้นบ้าง.
หลังจากรอโล่เฟยเอ๋ออ้วกเสร็จ ซูซีมู่ก็ถือแก้วแปรงฟัน ที่มีน้ำไว้ยื่นให้โล่เฟยเอ๋อเพื่อให้ล้างปาก
คนที่สติมึนเมานั้นได้ยื่นมือไปรับแก้วไว้ แต่เธอกลับยื่นมือมารับแก้วไม่ถึงสักที
ซูซีมู่จึงได้ยื่นแก้วไปที่ตรงริมฝีปากเธอ เพื่อรอเธอล้างปาก
จากนั้นก็ล้างหน้าให้เธอ แล้วอุ้มเธอออกจากห้องน้ำ
เมื่อช่วยโล่เฟยเอ๋อถอนเสื้อคลุมที่เปื้อนด้วยอ้วกออก ซูซีมู่ถึงจะส่งเธอมานอนที่เตียงใหม่
และเมื่อคลุมผ้าห่มให้เธอเสร็จ ซูซีมู่ก็เตรียมตัวจะออกไป แต่มือของเขากลับโดนโล่เฟยเอ๋อจับไว้
ซูซีมู่เข้าใจว่าโล่เฟยเอ๋อได้ตื่นแล้ว แต่พอหันไปดู ตาของโล่เฟยเอ๋อยังคงปิดไว้เช่นเดิม ดูแล้วไม่มีแววจะตื่นขึ้นมาเลย
เขาจ้องมองหน้าที่แดงระเรื่อเพราะเมาเหล้าของโล่เฟยเอ๋ออย่างไม่วางตาแล้วครู่หนึ่ง แล้วหันมามองมือของโล่เฟยเอ๋อที่อยู่บนข้อมือแล้วหลายวินาที จนสุดท้ายจึงได้ตัดสินใจมานั่งที่ข้างเตียง
ในใต้แสงไฟสลัวนั้น เงาหลังซูซีมู่ได้เปลี่ยนเงามืด มาปกคลุมร่างโล่เฟยเอ๋อไว้
