บทที่115 คนบ้างานอย่างซูซีมู่
โล่เฟยเอ๋อไม่รู้เรื่องที่โล่หยิวชิวทำเลย เธอออกมาจากclubเจียงหนาน ก็แยกทางกับโล่หญิงชิว มุ่งหน้าไปยังร้านจิวเวลรี่ว่านฟู๋
การสัมภาษณ์ถือว่าสำเร็จด้วยดี เพราะว่าแค่รับสมัครผู้ช่วยของร้านจิวเวลรี่ ไม่ใช่นักออกแบบจิวเวลรี่สักหน่อย
ผู้จัดการในร้านจิวเวลรี่คุยกับโล่เฟยเอ๋อแค่ไม่กี่คำ ก็ให้โล่เฟยเอ๋อมาเริ่มงานในอีกสองวันหลัง
หลังจากออกมาจากร้านจิวเวลรี่ โล่เฟยเอ๋อย้ายบริษัทเปลี่ยนเบอร์มือถือ แล้วก็หาที่พักแถวร้านจิวเวลรี่
หาตั้งนานครั้งวัน สุดท้ายเธอหาอพาร์ทเม้นท์เก่าๆในชุมชนทีห่างจากร้านจิวเวลรี่ไปประมาณสองสถานีรถสาธารณะ
อพาร์ทเมนท์ทั้งเก่าทั้งเล็ก แต่ดีที่ค่าเช่าไม่แพง โล่เฟยเอ๋อเพิ่งลาออก ถึงแม้จะหางานผู้ช่วยร้านจิวเวลรี่ได้ แต่เงินเดือนน้อยมากจริงๆ
เซ็นสัญญาเช่ากับเจ้าของบ้าน จ่ายค่ามัดจำ โล่เฟยเอ๋อจัดเก็บทำความสะอาดอพาร์ทเม้นท์ให้เรียบร้อย วันที่สองก็ย้ายของจากที่หซิวหชูเฉียวมา วันที่สามก็เริ่มไปทำงานที่ร้านจิวเวลรี่ได้…….
หลังจากที่โล่หยิวชิวแยกย้ายกันกับโล่เฟยเอ๋อ เธอก็โทรนัดคนที่ช่วยเธอสืบเรื่องโล่เฟยเอ๋อกับซูซีมู่
ตอนแรกโล่หยิวชิวสืบเรื่องของซูซีมู่ซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่ก็ไม่ได้ผลอะไร กะจะปล่อยเรื่องนี้แล้ว
แต่ครั้งก่อนก็ได้เห็นโล่เฟยเอ๋อกับซูซีมู่อยู่ด้วยกันตรงลานจอดรถของหยู้ผินเซียง โล่หยิวชิวก็หาคนมาสืบเรื่องของพวกเขาใหม่ แต่เธอไม่ได้ให้คนไปสืบซูซีมู่ แต่ให้ไปตามโล่เฟยเอ๋อ และสืบเรื่องราวของซูซีมู่ผ่านทางโล่เฟยเอ๋อ
และผลการสืบครั้งนี้ดีมาก ไม่เพียงแต่สืบได้ว่าซูซีมู่ไปรับโล่เฟยเอ๋ที่บริษัทดี้ก้วน แต่ยังสืบได้อีกว่าซูซีมู่พาโล่เฟยเอ๋อไปทานข้าวที่หยู้ผินเซียง
โล่หยิวชิวถามไปตรงๆเลยว่า:”ตอนนี้ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาเป็นยังไงแล้ว?”
“คุณหนูโล่ น้องสาวคุณกันคุณซูไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย ตั้งแต่หลังครั้งก่อนที่ไปทานข้าวที่หยู้ผินเซียง ”
“ไม่ติดต่อกันอีก? เป็นไปได้ยังไง ?”แววตาของโล่หยิวชิวดูไม่เชื่อ ท่าทีที่ผู้ชายคนนั้นปฏิบัติต่อโล่เฟยเอ๋อ จะไม่ติดต่อกันได้ยังไง
“คุณหนู ฉันแน่ใจว่าพวกเขาไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย”
โล่หยิวชิวเงียบพักหนึ่ง และกล่าว:”งั้นคุณช่วยไปสะกดรอยตายคุณซูให้หน่อย”
ซูซีมู่ไม่รู้เลยว่า ตนเองถูกลู่ยู่ชักจูงให้ช่วยโลเฟยเอ๋อวางแผนคุยเรื่องคู่แต่งงาน จะเป็นการทำร้ายจิตใจของโล่เฟยเอ๋อขนาดนี้ บวกกับยาพิษที่ร้ายแรงของคุณท่าน ทำให้โล่เฟยเอ๋อตัดสินใจจะหายตัวไปจากโลกของเขาซะ
คืนที่วางแผนนัดดูตัวจับคู่แต่งงานให้โล่เฟยเอ๋อ บริษัทซูซื่อในประเทศM เกิดเรื่องขึ้น เขาก็เลยรีบไปจัดการเรื่องนี้ซะก่อนแล้ว
หลังจากเขากลับประเทศ เขาก็รีบโทรหาโล่เฟยเอ๋อ เพื่อนัดคุยกัน สุดท้ายมือถือของโล่เฟยเอ๋อไม่ทำงานแล้ว
ตอนแรกคิดว่าโล่เฟยเอ๋อก็แค่โกรธเขา ปฏิเสธจะรับสาย เขาจึงเปลี่ยนไปโทรเบอร์ที่ห้องทำงาน โทรไม่ติดเหมือนเดิม
มือถือโทรไม่เจอโล่เฟยเอ๋อ ซูซีมู่จึงขับรถไปที่อพาร์ทเม้นท์ของหซิวหชูเฉียวในชุมชนปี้ไห
และโล่เฟยเอ๋อได้ย้ายออกจากชุมชนปี้ไหแล้ว หซิวหชูเฉียวก็ไปทำงานเมืองAแล้ว ภายในอพาร์ทเม้นท์ไม่มีใครเลย
ซูซีมู่มาหาถึงสองคืน ก็ยังไม่เจอ เขาจึงตัดสินใจไปรอโล่เฟยเอ๋อที่บริษัทดี้ก้วน
สุดท้ายเขาไปดักรอที่ถนนตรงข้ามบริษัทดี้ก้วนอยู่สองวัน ก็ไม่เห็นโล่เฟยเอ๋อ
เขาถึงรู้ว่ามันผิดปกติ โล่เฟยเอ๋อจะไม่มาทำงานตั้งสองวันได้ยังไง?
เขารีบให้โจวเฉิงไปสืบเรื่องดูว่ามันเกิดอะไรขึ้น สุดท้ายก็สืบมาจนได้ว่าโล่เฟยเอ๋อลาออกแล้ว
“ประธานซูครับ คุณหนูโล่ได้ลาออกจากบริษัทดี้ก้วนแล้วครับ ”
ได้ยินโจวเฉิงบอกว่าโล่เฟยเอ๋อลาออกแล้ว ซูซีมู่ลุกขึ้นจากเก้าอี้ทำงานที่นั่งอยู่”ลาออก?”
นี่เป็นครั้งแรกที่โจวเฉิงเป็นประธานบ้านตนเองตื่นตระหนกขนาดนี้ ปกติเวลาท่านประธานเซ็นสัญญาเป็นร้อยล้าน สีหน้ายังนิ่งไม่เปลี่ยนเลย แต่มาวันนี้แค่ได้รู้ว่าคุณหนูโล่ลาออกแล้ว ก็ถึงกับตื่นตระหนกได้ขนาดนี้……….
คุณหนูโล่กับประธานซูยังดีๆกัน ทำไมอยู่ๆถึงลาออกล่ะ?
โจวเฉิงนึกได้ว่าไม่นานมานี้ บอดี้การ์ดติดตัวของคุณท่านได้โทรมาถามเรื่องของคุณหนูโล่ เขาเกรงว่าท่านประธานจะเอาผิด ก็เลยพูดบางอย่างที่ไม่ค่อยสำคัญไป
หรือการลาออกของคุณหนูโล่จะเกี่ยวข้องกับคุณท่าน? โจวเฉิงรู้สึกเสียวสันหลัง
เขาหายใจเข้าลึกๆ แล้วพูดย้ำอีกครั้ง”ใช่ครับ คุณหนูโล่ลาออกตั้งแต่สองอาทิตย์ก่อนแล้วครับ”
เธอลาออกแล้ว ตามหาที่พักก็ไม่พบคน โทรไม่ติด ตัดขาดการติดต่อจากเขาทุกทาง……
ซูซีมู่เหมือนเข้าใจบางอย่าง ถามโจวเฉิงอย่างตื่นตระหนก:”เธอลาออกวันไหน?”
โจวเฉิงงงๆแปบ และตอบ:”วันที่ 25เดือน11ครับ ก็คือวันที่สองที่ประธานซูไปประเทศMครับ”
ซูซีมู่เมื่อได้ยินที่โจวเฉิงพูด สีหน้าก็เปลี่ยนทันที
วันที่เขาไปประเทศM ตรงกับวันที่เขาวางแผนเตรียมนัดดูตัวให้กับเธอ
วันนั้น เธอถอยออกจากการนัดดูตัว ….แล้ววันที่สองเธอก็ลาออกแล้ว….
ซูซีมู่รู้สึกทรมานใจทันที ความทรมานใจแบบนี้มันทำให้เขาเกือบหายใจไม่ออก
เขานึกถึงตอนอยู่ห้องในหยู้ผินเซียงคืนนั้น รอยยิ้มของโล่เฟยเอ๋อ
ในรอยยิ้มนั้นซ่อนอะไรอยู่?ความผิดหวัง? หมดหวัง?
เธอผิดหวัง และหมดหวังในตัวเขามาก
ตอนนั้นเธอยิ้มทำไม?
ใช่ เธอถามเขาว่า”คุณช่วยฉันเลือกเหรอคะ?”
เขาตอบยังไง? เขาตอบว่า”ใช่”
แล้วเธอก็ยิ้มออกมา ยิ้มกล่าวขอบคุณเขาไปด้วย
เธอบอก:”ขอบคุณมากค่ะ ประธานซู เฮอะๆ…..”
“ขอบคุณประธานซูที่อุตส่าห์ดูแลลูกน้องตัวเล็กๆอย่างฉัน ซาบซึ้งในน้ำใจคุณจริงๆค่ะ เสียดายที่ฉันมันต่ำต้อย ไม่คู่ควรกับคนที่ประธานซูเลือกให้หรอกค่ะ ลาก่อนนะคะ”
โจวเฉิงเห็นสีหน้าของประธานบ้านตนเองไม่ค่อยโอเค
จึงถามอย่างระมัดระวังว่า:”ประธานซูครับ ให้ผมไปสืบร่องรอยของคุณหนูโล่มั้ยครับ? ”
ซูซีมู่ไม่ตอบโจวเฉิง เพียงแค่กวักมือ ให้เขาออกไป
โจวเฉิงมองซูซีมู่ และออกจากห้องทำงาน
พอโจวเฉิงออกจากห้อง ซูซีมู่จึงค่อยๆนั่งลงบนเก้าอี้ทำงาน
สิ่งที่พูดไม่ถูกอธิบายไม่ออก ได้วนอยู่ในใจซูซีมู่
ซูซีมู่ไม่ได้ไปตามหาโล่เฟยเอ๋อ แต่เขาใช้วิธีการยุ่งกับงานเพื่อปิดกั้นตนเอง ไม่ให้มีเวลาไปคิดถึงเธอ ห้ามใจตนเองไม่ให้ไปตามหาเธอ
เอกสารงานบนโต๊ะธุรการเขากองไว้สูงเท่าภูเขา งานที่เมื่อก่อนเขาจะให้คนของเขาเป็นคนทำ ตอนนี้เขาจะเป็นคนดูทุกอย่าง
งานที่เยอะและหนัก ทำงานติดต่อกันทุกวัน ไม่มีพัก เวลาเพียงแค่สองอาทิตย์ ซูซีมู่ก็ผอมลงหลายกิโล
ซูซีมู่ที่นิสัยสุขุมเยือกเย็น ตอนนี้นิสัยไม่ดีเลย อารมณ์ร้อนมาก จะโมโหร้ายได้ตลอดเวลา คนรอบข้างล้วนกลัวกันระนาว
โจวเฉิงซึ่งเป็นผู้ช่วยคนสนิทของซูซีมู่รู้ดีว่าประธานบ้านตนเองกลายเป็นแบบนี้เพราะอะไร แต่ก็ช่วยอะไรไม่ได้ ได้แต่ภาวนาให้คุณหนูโล่รีบติดต่อประธานซูโดยเร็ว……
