บทที่118 โจวหยุนหลอกลวงโล่เฟยเอ๋อ
พอได้ส่งคุณหลินไป สีหน้าที่ยิ้มแย้มของ โจวหยุนก็เย็นชาลงทันที
เธอหันหน้าไป กล่าวกับโล่เฟยเอ๋อด้วยความโมโห:”ใครสั่งให้คุณมา? คุณมีสิทธิ์อะไรมาปากมากเรื่องนี้?คุณรู้ไหมว่าแขกท่านนี้สำคัญขนาดไหน ถ้าเกิดเรื่องขึ้นมาคุณรับผิดชอบได้หรอ?”
“ไม่มีใครสั่งให้ฉันมา ฉันมาเองค่ะ ต้องขอโทษด้วยค่ะ” โล่เฟยเอ๋อรู้ตัวว่าตนเองต้องเป็นฝ่ายผิด เพราะไม่ว่ายังไงเธอก็ได้ถกเถียงกับแขกคนพิเศษไปแล้ว
“สถานการณ์ตอนนี้ ขอโทษไปก็ไม่มีประโยชน์หรอก คุณก็ต้องเป็นคนก่อเรื่องขึ้นมาเอง คุณต้องจัดการกับเรื่องนี่เอง”โจวหยุนยิ้มอย่างเยือกเย็น และกล่าวต่อว่า:”คุณบอกกับคุณหลินว่าให้เปลี่ยนจากพลอยสีแดงเป็นเปลือกหอยสวยงามไม่ใช่หรอ? งั้นงานแก้ไขเข็มกลัดติดเสื้อนี้ก็มอบให้คุณเลยก็แล้วกัน”
“ฮะ…..”โล่เฟยเอ๋อไม่คิดว่าโจวหยุนจะนำงานนี้ให้เธอรับมือแก้ต่อ น่าประหลาดใจจริง
แน่นอนเธอก็รู้สึกตื่นเต้นด้วยเช่นกัน ได้ลงมือทำจิวเวลรี่ด้วยตนเอง ถึงแม้จะเป็นแค่งานแก้ก็ตาม
ชิ ก็แค่ผู้ช่วยกระจอกๆ คอยดูสิ ฉันโจวหยุนจะทำให้คุณตายได้ในพริบตา
โจวหยุนกวาดตามองโล่เฟยเอ๋อด้วยสายตาดูถูก แล้วหันไปกล่าวกับสาวพนักงานคนก่อนว่า:” อย่าลืมช่วยผู้ช่วยแก้งานเข็มกลัดด้วยล่ะ”
อยู่ร้านจิวเวอรี่ว่านฟู๋มานาน เธอดูออกได้ชัดเจนในหลายๆเรื่อง
ก่อนหน้านี้เธอก็ดูออกแล้วว่า มันเป็นกับดักหลุมพรางที่โจวหยุนขุดให้กับผู้ช่วยคนใหม่ เพื่อให้เธอมาเป็นแพะรับบาป
แต่คิดไม่ถึงว่าโจวหยุนจะเอาเธอมาผูกมัดกับผู้ช่วยคนใหม่ด้วย
รู้ว่าเป็นการหาที่ตายชัดๆ แต่ก็ไม่มีสิทธิ์จะปฏิเสธ
ก็เพราะผู้ช่วยคนใหม่ปากมากนั่นแหละ ทำให้เธอต้องมารับเคราะห์ด้วย
มองโล่เฟยเอ๋อทีหนึ่ง แล้วก็พยักหน้า”ฉันจะตั้งใจช่วยผู้ช่วยคนใหม่แน่นอนค่ะ”
โจวหยุนมองโล่เฟยเอ๋อแววตาเหมือนยังมีเรื่องเคลียร์อีกเยอะ หลังจากส่งเข็มกลัดให้เธอ ก็ได้พาคนเดินจากไปราวกับนกยูงที่เย่อหยิ่งทนง
โล่เฟยเอ๋อรู้สึกว่าสายตาสุดท้ายที่โจวหยุนมองเธอมันดูแปลกๆ แต่ก็พูดไม่ออกว่ามันแปลกตรงไหน
เธอคิดไปเองแน่เลย! โล่เฟยเอ๋อส่ายหน้า ให้ความคิดนี้ส่ายออกจากสมองให้หมด
การกระทำของเธอนั้นอยู่ในสายตาของ ยังคิดว่าเธอเริ่มเสียใจทีหลังแล้วซะอีก
มาเสียใจอะไรตอนนี้ ตอนนั้นมัวทำอะไรอยู่เนี่ย? ดูถูกโล่เฟยเอ๋อจากใจ เธอกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา:”มองอะไรอีก มองไปนักออกแบบโจวก็ไม่มีทางกลับคำพูดหรอก”
โล่เฟยเอ๋องงๆแปปหนึ่ง และกล่าว:”ฉันไม่คิดว่าจะให้นักออกแบบโจวกลับคำพูด ฉันจะทำตามที่แขกขอมา และแก้งานเข็มกลัดให้ดีขึ้น”
แก้งานเข็มกลัดให้ได้ออกมาดีแบบที่คุณหลินขอมา? ขนาดนักออกแบบโจวยังทำไม่ได้ แล้วคุณจะทำได้หรอ? คุณคิดว่าคุณเป็นนักออกแบบยอดเยี่ยมงั้นหรอ!
แต่คำพูดพวกนี้ไม่ได้พูดออกมา เพียงแค่กล่าวว่า:”คุณพูดเรื่องพวกนี้กับฉันก็ไม่มีประโยชน์ คนไปคิดดีกว่าว่าจะแก้งานเข็มกลัดนี้ยังไงดี”
“ฉันรู้ค่ะ ฉันจะวาดภาพร่างออกมาโดยเร็ว”โล่เฟยเอ๋อพยักหน้า และหันหลังเดินไปทางห้องทำงาน
เห็นด้านหลังที่ดูมั่นใจของโล่เฟยเอ๋อ จู่ๆเธอก็มีความสุขความรู้สึกอย่างหนึ่ง เธอทำได้จริงๆ
แต่ความคิดนี้อยู่ในสมองของแค่ไม่กี่วินาที ก็ถูกต่อต้านไป
เข็มกลัดที่นักออกแบบโจวยังทำไม่ได้ แล้วนับประสาอะไรกับผู้ช่วยคนใหม่ที่ทำอะไรไม่เป็น จะมาแก้งานเข็มกลัดให้คุณหลินพอใจได้อย่างไร？
โล่เฟยเอ๋อไม่รู้ความคิดของเลย หลังจากเธอกลับไปในห้องทำงาน เธอก็เอากระดาษมาเริ่มวาดภาพแบบร่าง
เข็มกลัดนี้ได้ออกแบบไว้เสร็จเรียบร้อยแล้ว ก็แค่ต้องแก้งานเพียงเล็กน้อย โล่เฟยเอ๋อถึงวาดภาพร่างออกมาด้วยความรวดเร็ว
เพียง 1 ชั่วโมง โล่เฟยเอ๋อก็วาดภาพร่างเสร็จเรียบร้อย แล้วไปหา
“สวัสดีค่ะ คือว่า…แบบร่างเสร็จแล้วค่ะ ควรนำเข็มกลัดไปแก้งานที่ไหนดีคะ?”
“คุณว่าเสร็จแล้วหรอ?”แค่ชั่วโมงเดียว ก็ว่าเสร็จแล้ว ดูไม่ค่อยเชื่อโล่เฟยเอ๋อ
โล่เฟยเอ๋อพยักหน้า “วาดเสร็จแล้วค่ะ”
ขมวดคิ้ว: “ให้ฉันดูหน่อยซิ”
โล่เฟยเอ๋องงๆแปบเดียว แล้วเอาภาพร่างยื่นให้
รับภาพร่าง เปิดออกมา ตะลึงทันที
ในภาพร่างยังเป็นเข็มกลัดแบบปีกผีเสื้อเหมือนเดิม แต่ว่าลวดลายที่ยุ่งยากกับดูเป็นแบบเรียบๆง่ายๆ พลอยทับทิมเปลี่ยนเป็นเปลือกหอยสวยงาม และทัวร์มาลีน เพชรนำมารวมด้วยกัน ทำให้ดูมีความงดงามที่แปลกใหม่ ดูมีชีวิตขึ้น
เหมือนปีกผีเสื้อที่กำลังสะบัด และกำลังจะโบยบิน
ขนาดยังนึกภาพออกเลยว่า เมื่อสร้างเป็นของจริง ต้องออกมาสวยกว่าในแบบร่างแน่ๆ
ถึงจะไม่เคยเห็นภาพร่างเข็มกลัดผีเสื้อที่นักออกแบบโจวร่างไว้ แต่เธอก็สามารถเห็นถึงความแตกต่างระหว่างแบบร่างของนักออกแบบโจวกับโล่เฟยเอ๋อ ได้จากเข็มกลัดผีเสื้อเชยๆชิ้นนี้
แต่น่าเสียดาย……
มองโล่เฟยเอ๋ออย่างลึกซึ้งและกล่าว:”ฉันช่วยคุณนำแบบร่างและเข็มกลัดไปแก้นะ”
โล่เฟยเอ๋อยังไม่ชินกับที่นี่ เมื่อเห็นว่าจะช่วยเธอ เธอก็ไม่มีความเห็นอะไร
“ขอบคุณค่ะ”
ส่ายหน้า”ไม่เป็นไร”
“งั้นฉันไปก่อนนะ”โล่เฟยเอ๋อพยักหน้าให้ และเดินออกไป
หลังจากโล่เฟยเอ๋อออกไปไม่นาน ถือเข็มกลัดและแบบร่างของโล่เฟยเอ๋อไปหาโจวหยุน
โจวหยุนมองต่ำ:”คุณมาหาฉันเพื่อจะมาขอร้องฉันนั้นหรอ?”
ส่ายหน้า”ฉันไม่ได้จะมาขอร้องคุณ ฉันเอาแบบร่างมาให้คุณค่ะ”
“ภาพร่างอะไร?”โจวหยุนยกคิ้วขึ้นถาม
“ภาพร่างที่ผู้ช่วยโล่แก้ไขแล้ว”พูดไปก็ยื่นภาพร่างให้โจวหยุน
“ก็แค่ผู้ช่วยตัวเล็กๆคนหนึ่งจะวาดอะไรออกมาได้……”โจวหยุนกล่าวอย่างดูถูก พร้อมกับรับภาพร่างมาจากมือ พ่อเห็นภาพร่างแล้ว ก็หุบปากเงียบลงทันที
เธอจ้องภาพร่างอย่างไม่กะพริบตาอยู่นาน ถึงหันหน้าไปหา”เธอเป็นคนวาดเหรอ?”
พยักหน้า”ใช่แล้ว”
โจวหยุนลืมตามองแว็บหนึ่ง แล้วมองไปที่ภาพร่างในมือ
ดูไปประมาณ 2 นาที เธอถือปากกาขึ้นและเซ็นชื่อลงในภาพร่างของโล่เฟยเอ๋อ หลังจากเซ็นเสร็จ เธอเรียกผู้ช่วยส่วนตัวเข้ามา และให้ผู้ช่วยนำภาพร่างกับเข็มกลัดไปให้ช่างฝ่ายการผลิต
ทั้งขบวนการ เธอไม่ได้แอบเลย ต้องบอกว่า เธอทำจงใจต่อหน้าโดยเฉพาะ
พอผู้ช่วยส่วนตัวของเขาเดินจากไป สายตาเธอถึงมองมาที่
“รู้ไหมว่าฉันกำลังทำอะไรอยู่?”
กัดริมฝีปากและสายตามองลง”ขอให้นักออกแบบโจวชี้แนะ”
“ดี ฉันชอบคนฉลาด”โจวหยุนยกมุมปากขึ้น และกล่าว:”ต่อไปโล่เฟยเอ๋อจะเป็นผู้ช่วยของฉันโจวหยุน ต่อไปจะได้เริ่มวาดภาพออกแบบ สิ่งที่เธอต้องทำคือ ช่วยฉันจับตามองเธอ อย่าให้เธอเกิดความสงสัยใดๆ”
แววตากะพริบ และพยักหน้า”ทราบค่ะ”
โจวหยุนพอใจกับคำตอบของ”ทำหน้าที่ไปดีๆ รับรองว่าฉันจะไม่ลืมตอบแทนคุณ”
“ค่ะ”
