บทที่128 โล่หยิวชิวโอ้อวดความสำเร็จ
เมื่อเห็นโล่เฟยเอ๋อถูกคนของโล่ชิงไป๋เอาตัวไปขังในห้อง โล่หยิวชิวเลยกระตุกยิ้มมุมปากเมื่อแผนสำเร็จ
เธอทุ่มเทอย่างหนักในการวางแผนมาตั้งนาน จนสุดท้ายมันก็จะใกล้ถึงเป้าหมายแล้ว
รอโล่เฟยเอ๋อกับริษัทซูซื่อผู้ชายคนนั้นแต่งงานกัน ถึงตอนนั้นซูซีมู่ก็จะเป็นของเธอโล่หยิวชิว
ถึงตอนนั้น บ้านซู บริษัทซูซื่อก็ต้องตกเป็นของเธอโล่หยิวชิว
สายตากระพริบ โล่หยิวชิวกอดแขนโล่ชิงไป๋แล้วถามด้วยความกลุ้มใจ ” คุณพ่อ ขังเฟยเอ๋อแบบนี้จะดีหรอคะ”
โล่ชิงไป๋ตอบด้วยสีหน้าเย็นชา “ถ้าเธอไม่ยอมให้ถูกบังคับแต่งงาน งั้นก็จะขังจนกว่าจะถึงวันที่ยอมแต่ง”
“เมื่อฟังเสียงที่สื่อว่าไม่คิดจะปล่อยโล่เฟยเอ๋อเอาไว้ของโล่ชิงไป๋นั่น ดวงตาโล่หยิวชิวก็ประกายไปด้วยความพอใจ
แต่กลับแสดงสีหน้าแกล้งทำเป็นเสียใจแล้วพูด “หวังว่าเฟยเอ๋อจะคิดได้เร็วกว่านี้”
โล่ชิงไป๋สีหน้านิ่งเฉยไปครู่หนึ่ง หลังจากนั้นจึงเอ่ย “ไม่พูดถึงเธอแล้ว ตอนนี้ก็ค่ำมากพอสมควร กลับห้องไปนอนได้แล้วนะ”
” คุณพ่อ ไปพักผ่อนก่อนได้เลย หนูขอไปดูเฟยเอ๋อนะคะ “โล่หยิวชิวกัดปากล่างพลางพูด
เมื่อได้ยินว่าโล่หยิวชิวจะไปดูโล่เฟยเอ๋อ ใบหน้าโล่ชิงไป๋ก็เย็นชาขึ้นมาอีกครั้ง “เธอมีอะไรให้น่าดูกัน”
“คุณพ่อ หนูอยากไปดู……”โล่หยิวชิวเขย่าข้อมืออ้อนโล่ชิงไป๋
โล่ชิงไป๋พูดอย่างทำอะไรไม่ได้ ” ได้ เดี๋ยวหาคนไปกับเธอด้วย”
“ได้ค่ะ ขอบคุณคุณพ่อนะคะ “โล่ชิงไป๋ตอบอย่างว่าง่าย
โล่ชิงไป๋อืมคำหนึ่ง แล้วลุกขึ้น เดินขึ้นชั้นบนไป
โล่หยิวชิวยิ้มอย่างความอ่อนโยน เมื่อเห็นว่าโล่ชิงไป๋ออกไปแล้ว ก็รีบเปลี่ยนเป็นพอใจขึ้นมาทันที
เธอค่อยๆลุกจากโซฟา แล้วเดินไปทางห้องที่ขังโล่เฟยเอ๋อ
ห้องนี้หน้าต่างทั้งหมดถูกปิดตายไปจนหมด ทางออกเดียวนั้น ยังจัดสองคนเฝ้าอีก นี้คือห้องที่โล่ชิงไป๋เตรียมให้โล่เฟยเอ๋อเอง
หลังจากโล่เฟยเอ๋อถูกส่งเข้ามาแล้ว ก็นั่งเก้าอี้ที่อยู่ตรงกลางภายในห้องตลอด
ในใจเธอมีคำถามที่สงสัยเต็มไปหมด แต่กลับหาคำตอบใดๆออกมาไม่ได้
ทำไมการแต่งงานกับตระกูลซูถึงได้ถูกเอ่ยขึ้นมาอีกครั้ง
ทำไมทั้งๆคนที่ต้องแต่งงานปรองดองคือพี่สาว แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นเธอ
ทำไมคุณพ่อถึงพูดว่าพี่สาวกับซูซีมู่อยู่ด้วยกันแล้วนะ
ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไหร่ จู่ๆก็ได้ยินเสียงเปิดประตูดังขึ้น
เงยหน้าขึ้นมา แล้วเห็นโล่หยิวชิวเดินเข้ามาจากประตู โล่เฟยเอ๋อรีบลุกขึ้นมาจากเก้าอี้ แล้วถามอย่างรีบร้อน ” พี่สาว คุณพ่อเตรียมจะปล่อยฉันออกไปแล้วใช่ไหม”
“พ่อไม่ปล่อยเธอออกไปหรอ เธอรอท่านประธานบริษัทซูซื่อมาขอหมั้นหมายแต่งงานอยู่ที่นี้อย่างว่าง่ายดีกว่า”
โล่หยิวชิวพูดด้วยรอยยิ้ม แต่ความจริงแล้วมีความเศร้าใจซ่อนอยู่
สีหน้าโล่เฟยเอ๋อเริ่มซีด จึงได้ถาม ” ทำไม ทั้งๆที่คนที่มีพันธะวิวาห์จากตระกูลซูคือพี่”
“ทำไมหรอ เพราะคุณพ่อพอใจในแฟนฉันมาก เขาหวังว่าฉันกับแฟนของฉันจะแต่งงานกัน ต่อไปก็เป็นผู้สืบทอดของบริษัทโล่ซื่อไง “โล่หยิวชิวกระตุกมุมปากอย่างได้ใจ
“แฟนของคุณคือใคร เป็นใครกันแน่”โล่เฟยเอ๋อจ้องโล่หยิวชิวไม่วางตา
มุมปากได้รูปของโล่หยิวชิวค่อยๆกระตุกขึ้นมา ” คุณพ่อบอกเธอไปแล้วไม่ใช่หรอ”
“ซูซีมู่เหรอ ไม่ เป็นไปไม่ได้ เขาไม่มีทางชอบคุณ”โล่เฟยเอ๋อพูดด้วยความแน่ใจ
เมื่อได้ยินโล่เฟยเอ๋อบอกอย่างแน่วแน่ว่าซูซีมู่ไม่มีทางชอบเธอ โล่หยิวชิวจึงเผยสีหน้าน่ากลัวออกมา แต่เธอก็เปลี่ยนเป็นสีหน้าปกติอย่างรวดเร็ว
“โล่เฟยเอ๋อ เสียดายจัง ฉันกับซูซี่มู่ตอนนี้ดีกันมากเลยนะ”
โล่เฟยเอ๋อได้ฟังคำพูดโล่หยิวชิวแล้ว นิ้วมือถึงกับสั่นอย่างแรง
“พี่สาว”
“เมื่อมาถึงขั้นนี้แล้ว ฉันจะให้เธอดูหลักฐานแล้วกัน”โล่หยิวชิวพูดไป ก็ยื่นรูปถ่ายปึกหนึ่งส่งให้โล่เฟยเอ๋อดู
โล่เฟยเอ๋อรับรูปถ่ายด้วยความสงสัย เมื่อเห็นนั้นคือรูปถ่ายของซูซีมูกับโล่หยิวชิว สีหน้าซีดไปทันที
นิ้วมือเธอนั้นสั่นระริกไปหมด แล้วเอารูปแต่ละใบขึ้นมาดู
เริ่มแรกเป็นรูปสองใบที่ซูซีมู่กับโล่หยิวชิวนั่งดื่มกาแฟด้วยกัน ทั้งสองนั้นได้จ้องตากันอย่างลึกซึ้ง เป็นความหวานซึ้งที่ทิ่มแทงตาโล่เฟยเอ๋อให้เจ็บ
ต่อมาคือรูปที่ซูซีมู่กับโล่หยิวชิวนั่งคุยกันอย่างสนิทสนม เป็นสัมผัสที่มีระยะใกล้ มองปุ๊บก็รู้เลยว่าความสัมพันธ์พวกเขานั้นใกล้ชิดกันแค่ไหน
โล่เฟยเอ๋อรู้สึกเลือดนั้นได้ไหลย้อนกลับ ความแน่วแน่ในใจนั้นก็เริ่มจะสั่นคลอน
และพวกรูปถ่ายต่อมานั้นคือรูปที่โล่หยิวชิวควงแขนซูซีมู่อย่างใกล้ชิด จนที่สุดความแน่ใจของเธอหายไปไร้ร่องรอย
เธอกับเขารู้จักกันมาสี่เดือนกว่า เธอจึงรู้จักเขาดี
เขาเป็นโรครักสะอาดขั้นรุนแรง และไม่เข้าใกล้ผู้หญิงตั้งแต่ไหนแต่ไร แต่เขากลับให้โล่หยิวชิวควงแขน
ความสัมพันธ์พวกเขาคงดีมากจริงๆ หรือว่าจะจริงอย่างที่พี่สาวบอกว่าพวกเขาได้คบกันอยู่
เมื่อเห็นรูปพวกสุดท้ายที่โล่หยิวชิวกับซูซีมู่จูบกันนั้น ได้ทำให้โล่เฟยเอ๋อเชื่อคำพูดโล่หยิวชิวจนในที่สุด
โล่เฟยเอ๋อรับรู้ความปวดร้าวอย่างรุนแรงจากในใจจนไปถึงทั่วร่างกาย เป็นความรู้ที่เจ็บลึกไปขั้วสุดหัวใจ
เจ็บยิ่งกว่าครั้งก่อนที่ซูซีมู่จัดการดูตัวให้เธออีก
สุดท้ายร่างกายโล่เฟยเอ๋อก็อ่อนระทวยลง จนนั่งลงไปกับเก้าอี้
และรูปถ่ายบนมือเธอนั้นได้เลื่อนจากปลายนิ้วไปตกที่พื้น
เมื่อโล่หยิวชิวเห็นโล่เฟยเอ๋อได้รับการกระทบกระเทือนอย่างหนักแล้ว ในใจก็สะใจเป็นอย่างมาก
เธอรู้ดี ว่าการจะกระทบกระเทือนโล่เฟยเอ๋อได้นั้น คงมีเพียงการหลอกใช้ซูซีมู่เท่านั้น
และมันก็สำเร็จแล้วจริงๆ เธอได้เหยียบโล่เฟยเอ๋อไว้ใต้เท้าแล้ว
โล่หยิวมองชิวโล่เฟยเอ๋ออย่างยิ่งยโส แล้วเอ่ยสีหน้าดูถูก ” โล่เฟยเอ๋อ เธอรู้ตัวสักนิด อย่ายุ่งวุ่นวายกับซูซีมู่อีก แล้วรอการหมั้นหมายแต่งงานจากบริษัทซูซื่ออย่างว่าง่ายซะ”
เมื่อได้ยินคำพูดของโล่หยิวชิว ร่างกายโล่เฟยเอ๋อถึงกับแข็งทื่อไปพักหนึ่ง จากนั้นก็ก้มหน้า พูดอย่างแผ่วเบา “ฉันจะไม่ยุ่งวุ่นวายกับเขา”
เธอออกห่างเขาได้สำเร็จตั้งนานแล้ว และได้หมดหวังกับเขา ตายใจจากเขาแล้ว…..
เมื่อเห็นโล่เฟยเอ๋อรู้ตัวแบบนี้ โล่หยิวชิวยิ่งดีใจ “ถือว่าเธอยังรู้ตัว”
โล่เฟยเอ๋อเหมือนไม่ได้ฟังคำพูดของโล่หยิวชิว จนสุดท้ายได้ก้มหน้าลง แล้วไม่พูดอะไร
โล่หยิวชิวโอ้อวดเสร็จ ก็ไม่อยู่ต่อ แล้วรีบออกไปทันที
ในห้องที่ว่างเปล่า มีเพียงโล่เฟยเอ๋อนั่งเหม่อลอยอยู่ตรงนั้น
เธอเหมือนได้มองอะไรอยู่ และเหมือนว่าไม่ได้มองอะไร…..
หลังได้รับโทรศัพท์จากซูซีมู่ตอนตีสามแล้ว โจวเฉิงก็ไม่ได้หลับต่ออีก จึงรีบสั่งคนไปหาว่าโล่เฟยเอ๋ออยู่ที่ไหน
เวลาตอนตีห้านั้น โจวเฉิงได้รับผลตรวจสอบมาแล้ว
เขาไม่รอช้า รีบต่อสายไปหาซูซีมู่ทันที
แม้ฟ้ายังไม่สว่าง แต่เขารู้เป็นอย่างดีสำหรับตำแหน่งของโล่เฟยในใจเอ๋อซูซีมู่
จะพักผ่อนก่อนได้รับผลตรวจสอบไม่ได้เด็ดขาด
“ประธานซู ตอนนี้ผมอยู่ทางที่พักใหม่ของคุณหนูโล่ครับ”
ซูซีมู่ไม่สงสัยแม้แต่น้อย พูดเพียงแต่ว่า “แกส่งที่อยู่มาให้ฉัน”
“ได้ครับ”
ซูซีมู่ตัดสายไปอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็เอาเสื้อคลุมอันหนึ่งมาถือไว้ แล้วรีบเดินออกจากห้องสมุดไปอย่างรีบร้อน
ตอนเขาออกมาจากวิลล่านั้น โจวเฉิงได้ส่งที่อยู่มาที่โทรศัพท์เขาแล้ว
ซูซีมู่เอารถออกมาจากโรงเก็บรถ แล้วหมุนพวงมาลัยอย่างชำนาญ ออกไปจากวิลล่า
