บทที่221เกือบจะจูบเธอโดยห้ามใจไม่ไหวซะแล้ว
หลังจากกลับจากที่ของไค่ตี้ เฟยลี่ผู่ตรงนั้นมาถึงที่พัก สีหน้าตื่นเต้นของโล่เฟยเอ๋อก็ไม่เคยจางหาย “ซูซีมู่ ฉันฝันไปหรือเปล่าเนี่ย? ไค่ตี้ เฟยลี่ผู่รับฉันเป็นลูกศิษย์แล้วจริงเหรอเนี่ย?”
ซูซีมู่กำลังนั่งดูคอมพิวเตอร์อยู่บนโซฟา เงยหน้าขึ้นตอบว่า “มันไม่ใช่ความฝัน แต่เป็นเรื่องจริง”
” สุดยอดไปเลย!” ดวงตาของโล่เฟยเอ๋อเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและดีใจ เสียงพูดที่ออกมาจากปากนั้นไพเราะเสนาะหู น่าฟังอย่างมาก”
ซูซีมู่จ้องโล่เฟยเอ๋อที่อยู่ตรงหน้า มุมปากก็ยกขึ้นเล็กน้อย “สุดยอดมาก!”
“ซูซีมู่ ตอนนี้ฉันเป็นลูกศิษย์ของอาจารย์ไค่ตี้แล้ว ฉันต้องพยายามให้มากขึ้นกว่านี้แล้วล่ะ”
“อืม”
“ฉันจะฝึกภาษาฝรั่งเศสด้วย จะได้สื่อสารกับอาจารย์ได้ดีขึ้น คุณช่วยสอนฉันนะ”
“ครับ”
……
โล่เฟยเอ๋อและซูซีมู่กลับมาจากที่ของไค่ตี้ เฟยลี่ผู่ ก็ได้เวลาช่วงบ่ายแล้ว
เพราะว่าเวลานั่งเครื่องบินกลับเมืองAอยู่ที่หนึ่งทุ่ม ทั้งสองคนจึงไปเดินเล่นแถวถนนการค้าที่อยู่แถวๆนั้น
ตอน5โมงเย็น ก็กลับไปเก็บของในที่พัก ออกเดินทางไปยังสนามบิน
ขึ้นเครื่องตอน 1 ทุ่ม ตรงเวลาพอดี
หลังจากเครื่องบินบินขึ้นได้ไม่นาน จู่ๆโล่เฟยเอ๋อก็ได้ยินมีคนกำลังเรียกชื่อตน
ทำไมหน้าขึ้นมองดู เป็นคนที่เธอไม่ได้เจอตั้งนาน ถังหซิวฉี
ถังหซิวฉีตั้งแต่บ้านถังล้มละลายอย่างไม่ทราบสาเหตุ ก็ได้ออกไปจากเมืองAตามคุณพ่อ คุณหนูบ้านถังผู้อยู่ที่สูงส่ง จู่ๆก็ได้ตกจากสวรรค์ลงมาบนพื้นดิน จะรับได้ยังไงกัน? เพื่อใช้ชีวิตแบบคุณหนูของเธอต่อ เธอจึงเริ่มจับผู้ชายประเภทต่างๆ
เสี่ยเลี้ยงที่เธอจับในครั้งนี้ เป็นเถ้าแก่ถ่านหิน ถึงแม้จะเป็นคนหยาบคายที่ร่ำรวยขึ้นมาอย่างกะทันหัน แต่เขาใจกว้างกับถังหซิวฉีมาก อีกทั้งยังออกตังค์ให้ถังหซิวฉีมาเที่ยวที่ฝรั่งเศสอีกด้วย
แต่นึกไม่ถึงว่าจะมาบังเอิญเจอกันบนเครื่องบินในเที่ยวบินกลับครั้งนี้ ถังหซิวฉีต่อหน้าโล่เฟยเอ๋อนั้นเป็นคนสูงส่งที่ดูประชดประชันมาโดยตลอด และวันนี้ก็ได้มาพบกัน เธอจะไม่พลาดโอกาสนี้แน่นอน”โห~ใช่เธอจริงด้วย ฉันนึกว่าฉันจำคนผิดซะอีกเนี่ย” ถังหซิวฉีพูดด้วยสีหน้าประหลาดใจ
โล่เฟยเอ๋อเงยหน้าขึ้นมองเธอหนึ่งที แต่สายตาเธอไปหยุดลงที่ซูซีมู่ที่อยู่ด้านหลังเธอ “คุณมาแล้วหรอคะ?”
“ครับ”ซูซีมู่พยักหน้า
ซูซีมู่มองจากไกลๆมาก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งยืนอยู่ข้างๆโล่เฟยเอ๋อ ทีแรกเขายังไม่รู้ว่าเป็นใคร พอเดินเข้ามา ถึงรู้ว่าเป็นถังหซิวฉี
ถังหซิวฉีเป็นผู้หญิงที่เคยทำร้ายโล่เฟยเอ๋อ ซูซีมู่ไม่มีความประทับใจเลยสักนิด ถ้าเกิดว่าตอนนั้นพ่อของถังหซิวฉีพาเธอออกไปจากเมืองAซะก่อน ซูซีมู่คงจัดการเธอไปตั้งนานแล้ว
หลังๆมารู้ข่าวว่าเธออยู่รอดด้วยการจับผู้ชายรวย ซูซีมู่ก็เลยไม่อยากทำให้มือตนเองสกปรก
แต่กลับนึกไม่ถึงว่า จะได้เจอเธอบนเที่ยวบินกลับเมืองAในวันนี้
แววตาซูซีมู่มีความเยือกเย็นปรากฏขึ้นแว็บนึง กำลังคิดว่าจะจัดการเธอดีไหม
ถังหซิวฉีเห็นซูซีมู่แว็บแรก ก็ดูออกว่าซูซีมู่เป็นผู้ชายเพอร์เฟกต์ที่เคยช่วยโล่เฟยเอ๋อไว้หลายครั้ง
งั้นผู้ชายคนนี้ ถ้าเธอสามารถดักจับได้ละก็ มันคงเจ๋งมากกว่าเถ้าแก่ถ่านหินเยอะเลย
แววตาถังหซิวฉีประกายความได้ใจอยู่แว็บนึง แล้วก็ยิ้มอย่างมีเสน่ห์พร้อมยื่นมือให้กับซูซีมู่ “สวัสดีค่ะคุณ ฉันเป็นเพื่อนของเฟยเอ๋อค่ะ”
ซูซีมู่ไม่สนใจมือของถังหซิวฉีที่ยื่นมา เพียงแต่กล่าวอย่างเย็นชาว่า:”ทำไมผมไม่เคยรู้เลยว่าภรรยาผมยังมีเพื่อนอย่างคุณอยู่ด้วย?”
ภรรยา?โล่เฟยเอ๋อแต่งงานกับผู้ชายคนนี้แล้วงั้นเหรอ?
ทั้งทั้งที่โล่เฟยเอ๋อเทียบตนเองไม่ได้สักอย่าง ทำไมถึงได้ผู้ชายคนนี้นะ? เป็นเพราะอะไรกัน?
แววตาถังหซิวฉีเต็มไปด้วยความอิจฉาริษยาและแค้นไม่พอใจอย่างมาก”ที่แท้คุณกับโล่เฟยเอ๋อก็แต่งงานกันแล้ว ฉันยังไม่รู้เลย เฟยเอ๋อเธอนี่ไม่ใจเลยนะ”
ซูซีมู่กวาดสายตามองไปทางถังหซิวฉีด้วยแววตาเฉียบแหลม พูดออกมาเพียงสองคำว่า “ถอยไป”
ถังหซิวฉีไม่รู้ว่าที่ไม่ขยับ นั่นเป็นเพราะถูกซูซีมู่ทำให้ตกใจกลัวหรือเป็นอะไรไปกันแน่
ซูซีมู่รำคาญอย่างเห็นได้ชัด ผลักเธอออกไปโดยตรง
ถังหซิวฉีเดินเซไปหลายก้าว พอดีว่าด้านหลังเธอมีพนักพิงเก้าอี้จึงไม่ได้ถูกผลักจนล้ม เธอมองโล่เฟยเอ๋อด้วยความเคียดแค้นหนึ่งที แล้วรีบเดินจากไป
ซูซีมู่กวาดตามองถังหซิวฉีด้วยความรังเกียจ แล้วลุกขึ้นกล่าวว่า:”ผมไปล้างมือก่อน”
ล้างมือ?โล่เฟยเอ๋อตะลึงอยู่ชั่วขณะ ถึงนึกได้ว่าซูซีมู่เป็นคนมีนิสัยที่รักความสะอาดอย่างมาก
เมื่อกี้เขาผลักถังหซิวฉี ก็เลยต้องการไปล้างมือในห้องน้ำ
เธอนิ่งแป๊บนึง แล้วถาม “ใช้ทิชชูเปียกเช็ดได้มั้ย?”
ซูซีมู่หันไปมองโล่เฟยเอ๋อทีนึง แล้วพยักหน้า”ได้”
โล่เฟยเอ๋อควักทิชชูเปียกออกจากกระเป๋า หยิบออกมาหลายแผ่น แล้วจับข้อมือของซูซีมู่อย่างเป็นธรรมชาติ ใช้ทิชชูเปียกช่วยซูซีมู่เช็ดมืออย่างตั้งใจ
ซูซีมู่จ้องใบหน้าเล็กๆของโล่เฟยเอ๋อที่กำลังตั้งใจช่วยเขาเช็ดมืออยู่ มุมปากค่อยๆยกโค้งขึ้นเล็กน้อย
เธอช่วยเขาเช็ดมือนะเนี่ย……
เป็นความพอใจอย่างบอกไม่ถูก มันถูกกระจายไปทั่วร่างกายของซูซีมู่
เขาไม่เคยคาดหวังให้เธอดีกับเขามากเพียงไหน ทุกครั้งที่เธอดีกับเขาเพียงนิดๆน้อยๆ เขาก็จะรู้สึกอิ่มเอมใจมาก
อิ่มเอมใจจนราวกับว่าโลกทั้งใบได้กลายเป็นของเขาแล้ว
“โอเคแล้ว…..” โล่เฟยเอ๋อใช้ทิชชูเปียกไป4แผ่นในการช่วยซูซีมู่เช็ดมือ พอเงยหน้าขึ้น ก็สบตากันกับซูซีมู่พอดี
คำว่า’หรือยัง’ที่อยู่ข้างหลัง ได้จางหายไปจากปากเฉยเลย
เราตาของซูซีมู่ลึกซึ้งเหมือนน้ำในทะเลสาบ ลึกจนไม่เห็นใต้น้ำ มันช่างดึงดูดสายตาของโล่เฟยเอ๋อยิ่งนัก ทำให้ต้องตกอยู่ในภวังค์ แห่งความเงียบ
นาทีนื้ เสียงทุกอย่างที่อยู่รอบๆก็หายไปหมดเลย ในสายตาของทั้งสองคนเหลือแต่อีกอีกฝ่ายเพียงคนเดียว
และความรู้สึกที่ไม่สามารถควบคุมได้อีกต่อไปนี้ ทำให้ทั้งสองคนค่อยๆโน้มศีรษะเข้าหากัน
ลมหายใจยิ่งอยู่ยิ่งร้อนผ่าว เสียงแอร์โฮสเตสประกาศบนเครื่องบินดังขึ้นในทันที “สวัสดีค่ะท่านผู้โดยสารทุกท่าน…..”
เพียงแป๊บเดียวซูซีมู่ก็ดึงสติกลับมาได้ เขาจ้องโล่เฟยเอ๋ออย่างตาไม่กะพริบอยู่หลายวินาที ถึงบังคับให้ตนเองหันศีรษะกลับมาที่เดิม
ซูซีมู่หายใจเข้าลึกๆ แล้วกล่าวว่ายังมีอีกหลายชั่วโมงจึงจะถึงเมืองA คุณหลับก่อนไหม?”
โล่เฟยเอ๋อตอย’ค่ะ’หนึ่งคํา แล้วรีบปล่อยมือซูซีมู่ทั้งที ผ่านไปหลายวินาที ก็กล่าวอีกว่า”คุณก็หลับด้วยสักพักสิ”
“อีกสักครู่ผมค่อยหลับครับ”ซูซีมู่กล่าวพร้อมกับยกมือขึ้นช่วยโล่เฟยเอ๋อปรับพนักเก้าอี้ แล้วนำผ้าห่มบางๆมาห่มให้เธอ
โล่เฟยเอ๋อมองซูซีมู่ทีนึง แล้วค่อยหลับตาลง
เธอไม่ได้นอน แต่เธอแค่กำลังนึกถึงภาพตอนที่ซูซีมู่โน้มใบหน้าลงมาเข้าใกล้เธอเมื่อกี้นี้
เมื่อกี้เขาโน้มใบหน้าลงมาเข้าใกล้ เพื่อจะทำอะไร……
ซูซีมู่ออกแรงมือจับเก้าอี้ที่นั่งไว้ ถึงหยุดแรงปรารถนาที่อยากจะไปจูบโล่เฟยเอ๋อไว้ได้
ใช่แล้ว ทุกส่วนบนร่างกายของเขากำลังเรียกร้อง อยากจูบโล่เฟยเอ๋อ อยากจนเขารู้สึกเจ็บไปหมดทั้งตัว
ไม่ใช่ว่าเขาไม่เคยจูบโล่เฟยเอ๋อ ตอนอยู่ในงานแต่งเพื่อนของโล่เฟยเอ๋อนั้น เขาปลอมตัวเป็นแฟนของโล่เฟยเอ๋อ เขาเคยจูบเธอ ตอนนั้นเขายังไม่รู้ตัวว่าตนเองชอบเธอ
ต่อมาเขาจูบเธออีกครั้ง เมื่อตอนที่เธอหมดสติไป ตอนที่เธอไม่รู้
แต่เมื่อกี้นี้ เขาเกือบจะจูบเธอไป ทั้งๆที่เธอยังได้สติดีอยู่ เกือบจะเปิดเผยความลับที่เขาเก็บซ่อนไว้มานานแล้วซะอีก
จ้องมองโล่เฟยเอ๋อด้วยแววตาเป็นประกายหนึ่งที ซูซีมู่ลุกขึ้น เดินไปตรงทิศทางของห้องน้ำ……
