บทที่ 248 คนที่เธอรักที่สุดฆ่าลูกของเธอ
ตอนเจ็ดโมงเช้าของวันที่สอง โล่เฟยเอ๋อก็ตื่นขึ้นมาตามปกติ
ไปที่ห้องน้ำอาบน้ำและลงไปชั้นล่างเพื่อทานอาหารเช้า
ตอน 7:40 เธอหยิบกระเป๋าของเธอและนั่งลงในรถที่คนขับหลี่ขับไปทำงาน
ระหว่างทางโทรศัพท์มือถือในกระเป๋าของเธอก็ดังขึ้นอย่างไม่หยุด
โล่เฟยเอ๋อขมวดคิ้วและควานหาโทรศัพท์มือถือออกมาจากกระเป๋า
มันแสดงข้อความจากหมายเลขแปลกๆ ซึ่งโล่เฟยเอ๋อตั้งใจว่าจะไม่สนใจ
แต่เพราะข้อความของอีกฝ่ายที่ส่งมาไม่หยุด ซึ่งทำให้โทรศัพท์มือถือของเธอดังขึ้นไม่หยุดหย่อนเช่นกัน ทำให้เธอรู้สึกหมดความอดทน โล่เฟยเอ๋อจึงต้องเปิดโทรศัพท์พร้อมกับคิดที่จะลากหมายเลขของอีกฝ่ายเข้าสู่บัญชีดำ
ผลก็คือเมื่อเธอเปิดไปยังเบอร์โทรของอีกฝ่ายและเห็นรูปภาพบนหน้าจอ สีหน้าของเธอก็ซีดลงทันที
ในภาพเป็นภาพประวัติการรักษา ชื่อผู้ป่วยคือเธอ ในช่องของแพทย์คือหมอเฉิง หัวข้อที่เขียนคือการผ่าตัดทำแท้ง
ถ้านั่นคือทั้งหมด โล่เฟยเอ๋อคงจะบอกตัวเองว่าให้เชื่อใจซูซีมู่ว่าประวัตินี้เป็นของปลอม
แต่ทว่าสมาชิกในครอบครัวที่ลงนามนั่น เป็นลายเซ็นเฉพาะของซูซีมู่ ที่เห็นอย่างได้ชัดและคอยบอกเธอว่าประวัติการรักษานี้เป็นของจริง
มือที่จับโทรศัพท์ของโล่เฟยเอ๋อสั่นอย่างมาก จนทำให้เธอมองภาพบนหน้าจอไม่ชัดเจน
แต่จริงๆ แล้วรูปถ่ายกลับบอกเธอว่านั่นคือความจริง เป็นซูซีมู่ที่เซ็นชื่อให้เธอทำการผ่าตัดทำแท้ง
ความคิดทั้งหมดของโล่เฟยเอ๋อหยุดลง ในสมองของเธอขาวโพลน และตาก็มองไปยังโทรศัพท์มือถือ
จนกระทั่งได้ยินเสียงของคนขับหลี่ดังมาออกมา “คุณนายน้อย ถึงบริษัทแล้วครับ”
โล่เฟยเอ๋อหันหน้าไปมองคนขับหลี่เป็นเวลานานก่อนที่เธอจะเปิดประตูและลงจากรถ
หลังจากลงจากรถ เธอก็ไม่ได้เข้าไปในบริษัท
แต่รอคนขับรถหลี่ออกไป เธอก็เรียกแท็กซี่และไปที่โรงพยาบาล เพื่อตรวจดูว่าตัวเธอเองผ่านการทำแท้งมาหรือไม่
โล่เฟยเอ๋อไม่ได้ไปโรงพยาบาลในเมือง แต่กลับไปโรงพยาบาลเมืองที่สาม
ผู้อำนวยการของโรงพยาบาลในเมืองคือหมอเฉิง โล่เฟยเอ๋อคิดว่า ถ้าสิ่งที่ผู้หญิงคนนั้นพูดเมื่อวานนี้เป็นความจริงงั้นเธอจะไปที่นั่นไม่ได้ ดังนั้นโล่เฟยเอ๋อจึงเลือกไปที่โรงพยาบาลเมืองแห่งที่สามแทน
เมื่อถึงโรงพยาบาล โล่เฟยเอ๋อก็เข้าคิวลงทะเบียนหมายเลขไปยังแผนกสูตินรีเวช
ใช้เวลานานกว่าครึ่งชั่วโมงในห้องทำงาน พยาบาลก็เรียกชื่อเธอ
โล่เฟยเอ๋อสูดหายใจเข้าลึกๆ เดินเข้าไปในห้องทำงานของแพทย์
ผู้เชี่ยวชาญหยิบแบบฟอร์มการลงทะเบียนจากมือเธอและถามว่า “ร่างกายของคุณมีปัญหาอะไร? ”
โล่เฟยเอ๋อกำกระเป๋าของตัวเองอย่างแรงและถามว่า “ฉัน…ฉันอยากจะถามว่า สามารถขอตรวจว่าตัวเองเคยทำแท้งมาก่อนได้ไหม? ”
ผู้เชี่ยวชาญเงยหน้าขึ้นมองโล่เฟยเอ๋อ “ทำแท้งเมื่อไหร่ ไปทำแท้งที่ไหน? ”
“ครึ่งเดือนที่แล้ว ที่โรงพยาบาลในเมือง” โล่เฟยเอ๋อหยุดไม่กี่วินาที และตอบกลับ
“อืม งั้นก็ตรวจอัลตราซาวด์ก่อนให้ฉันจะดูก่อน” ผู้เชี่ยวชาญกล่าว พลางก้มศีรษะลงและหยิบรายการขึ้นมากรอก
“ค่ะ ขอบคุณมากค่ะ” โล่เฟยเอ๋อพยักหน้าขอบคุณ
เมื่อได้รายการแล้ว โล่เฟยเอ๋อก็ไปจ่ายเงินก่อน จากนั้นไปเข้าแถวตรวจอัลตราซาวด์
หลังจากตรวจอัลตราซาวด์เสร็จ โล่เฟยเอ๋อก็รอจนกว่าผลตรวจอัลตราซาวด์ออกมา และกลับไปที่ห้องทำงานของผู้เชี่ยวชาญ
ในเวลานี้ที่ห้องทำงานของผู้เชี่ยวชาญมีคนไม่มากเท่าตอนแรก และในไม่ช้าก็ถึงคิวของโล่เฟยเอ๋อ
โล่เฟยเอ๋อนั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามของผู้เชี่ยวชาญอย่างประหม่า รอให้ผู้เชี่ยวชาญบอกผล
หลังจากที่ผู้เชี่ยวชาญจ้องไปที่ผลตรวจอัลตราซาวด์ไม่กี่วินาที ก็กล่าวว่า “การผ่าตัดทำแท้งประสบความสำเร็จมาก ไม่มีสิ่งตกค้างใดๆ ในมดลูกและการฟื้นตัวก็ดีมาก…”
ผู้เชี่ยวชาญยังคงพูดถึงข้อควรระวังบางประการในตอนหลัง แต่โล่เฟยเอ๋อก็ไม่สามารถฟังต่อไปได้
มีเพียงความคิดเดียวในสมองของเธอคือ เธอผ่าตัดทำแท้งมาจริงๆ
จากนั้นเธอก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้และรีบวิ่งออกไปท่ามกลางสายตาที่อธิบายไม่ถูกของผู้เชี่ยวชาญและพยาบาล
หลังจากที่โล่เฟยเอ๋อวิ่งออกจากโรงพยาบาลแล้ว เธอก็ค่อยๆ หยุดลงนั่งยองๆ กับพื้นและน้ำตาไหล
ในท้องของเธอเคยมีลูกได้เดือนกว่าแล้ว
รออีกแค่แปดเดือน เขาก็ควรจะเกิดออกมาแล้ว
แต่ทว่าเธอกลับไม่รู้เรื่องอะไรเลย ไม่มีอีกแล้ว
โดนคนที่เธอรักที่สุดฆ่าตายไป
ทำไมต้องเป็นเขา? เขาเป็นพ่อของเด็กนะ
ทำไมเขาถึงใจร้ายฆ่าลูกตัวเองได้ลงคอ?
ทำไมเขาถึงโหดร้าย ได้ถึงเพียงนี้?
โล่เฟยเอ๋อเกลียด เธอเกลียดความโหดร้ายของซูซีมู่และยิ่งเกลียดตัวเองที่ไม่รู้ว่าตัวเองท้อง
ไม่คาดคิดว่าหลังจากเสร็จสิ้นการทำแท้ง เธอยังคงเชื่อซูซีมู่ว่าเธอปวดประจำเดือน
เธอเป็นแม่แบบไหนกันแน่?
ใช่ เธอไม่สมควรเป็นแม่ของเด็ก เป็นเธอที่รู้สึกว่า เธอไม่สมควรมีลูกของเขา ดังนั้นเขาจึงไม่ต้องการลูกของเธอ และต้องการที่จะทำแท้งลูกของเธอ?
ใช่ เธอจะลืมได้อย่างไรว่าซูซีมู่ไม่ชอบเธอ แม้แต่คืนที่อยู่กับเธอ ก็เป็นเพราะเธอเริ่มก่อนและเขาก็เมา
เขาจะเก็บเด็กไว้ทำไมล่ะ?
หลังจากที่ทำแท้ง เขาก็ใจดีกับเธอมาก หรือเพราะรู้สึกผิด
ดังนั้นจึงดีกับเธอมาก ดังนั้นเรื่องทุกอย่างก็ขึ้นอยู่กับเธอ
เหอะๆ …… มีเพียงเธอที่เป็นคนโง่ ถึงรู้สึกว่าสถานการณ์ของพวกเขาดีขึ้น และรู้สึกดีขึ้นมาว่าเขาเริ่มชอบเธอแล้ว พวกเขามีอนาคต……
ที่แท้……สิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งที่ต้องใช้ลูกของเธอแลกมา
“โล่เฟยเอ๋อ เธอควรตื่นได้แล้ว!”
โล่เฟยเอ๋อยกมือขึ้นอย่างโหดและตบเข้าที่หน้าของตัวเอง รอยตบที่ทำให้เธอตื่นหลงเหลืออยู่บนในหน้าสีขาวของเธอ
ความเจ็บปวดทำให้เธอตื่น ความเจ็บปวดทำให้เธอเข้าใจ……
สามวันต่อมาในตอนเย็นซูซีมู่ก็กลับมาจากสวิตเซอร์แลนด์ เขากลับมาพร้อมกับความตื่นเต้นบนใบหน้าของเขา
ก่อนที่เขาจะจากไป เขาได้นัดหมายกับโล่เฟยเอ๋อไว้แล้ว เมื่อเขากลับมาเขาบอกสิ่งที่สำคัญกับโล่เฟยเอ๋อ ที่จริงเขาวางแผนจะกลับมาสารภาพรักกับเธอ
แต่ไม่คาดคิดว่า เมื่อซูซีมู่เปิดประตูเข้ามา สิ่งที่เห็นกลับไม่ใช่การรอคอยของโล่เฟยเอ๋อ แต่เป็นความว่างเปล่าของบ้าน
คนรับใช้บอกเขาว่าโล่เฟยเอ๋อยังไม่ได้กลับมา
ทำไมไม่กลับดึกจัง?
ซูซีมู่ขมวดคิ้วและหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาเพื่อโทรหาโล่เฟยเอ๋อ
“ฮัลโหล? ” เสียงของโล่เฟยเอ๋อที่อยู่อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ไม่ได้โน้มน้าวใจมากนัก
ซูซีมู่รู้สึกตื่นเต้นมากจนไม่ได้สังเกตเห็น ถามว่า “เฟยเอ๋อ ทำไมคุณยังไม่กลับมาอีก? ”
“อ้อ ฉันติดธุระอยู่” โล่เฟยเอ๋อกล่าว
เมื่อโล่เฟยเอ๋อพูดว่าติดธุระอยู่ จะกลับสายหน่อย ใบหน้าของซูซีมู่ก็แข็งขึ้นชั่วขณะ แล้วพูดว่า “อ้อ คุณอยู่ที่ไหน ผมไปรับคุณ”
“ไม่ต้อง ฉันคงจะกลับค่ำเลย คุณเพิ่งกลับมาจากสวิตเซอร์แลนด์ ควรรีบพักผ่อน” โล่เฟยเอ๋อกล่าว
ซูซีมู่ไม่ได้คิดอะไรมาก เพียงแค่คิดว่าเป็นความห่วงใยของโล่เฟยเอ๋อจึงพูด “อืม” ออกไป จากนั้นก็พูดว่า “อยู่ด้านนอก ก็ระวังด้วย”
“ฉันรู้แล้ว” โล่เฟยเอ๋อยังคงน่ารักเหมือนเดิม
ซูซีมู่เงยหน้าขึ้นและพูดว่า “อืม งั้นไม่รบกวนคุณแล้ว ลาก่อน”
“ลาก่อน” โล่เฟยเอ๋อพูดสองคำนั้นออกมาและวางสายเบาๆ
เธอรู้ว่าเมื่อไหร่เครื่องบินของซูซีมู่จะกลับมาถึงเมือง A แต่เธอไม่ไม่ได้กลับไป
แม้ว่าจะเป็นเวลาสามวันแล้วจนถึงตอนนี้ ที่เธอรู้ความจริง
เธอไม่สามารถให้อภัยซูซีมู่ที่ฆ่าลูกของเธอได้ เธอไม่สามารถที่จะเผชิญหน้ากับเขาได้ ดังนั้นเธอจึงเลือกที่จะหลบหนี
แต่เธอจะหลบหนีไปได้ถึงเมื่อไร? ถึงเมื่อไร?
