บทที่255 คนรักหวานใจของโล่เฟยเอ๋อ หซิวหชูเฉียว
อีกอย่างคือ หซิวหชูเฉียวรู้จักคุณได้อย่างไร?
แสงแว็บผ่านแววตาของซูซีมู่ จากนั้นก็แนะนำตัวเองสั้นๆ “ซูซีมู่”
หซิวหชูเฉียวไม่รู้เลยว่าซูซีมู่คิดอย่างไร เธอยิ้มแล้วพูดว่า “เคยได้ยินประธานซูนานแล้ว แต่วันนี้เป็นครั้งแรกที่ได้เจอค่ะ”
แม้ว่าน้ำเสียงของหซิวหชูเฉียวจะดูอบอุ่น แต่ซูซีมู่ก็ต้องระมัดระวัง
เขากล่าวอย่างเย็นชาว่า ‘อืม’ และไม่พูดอะไรต่อ
หซิวหชูเฉียวไม่รู้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างโล่เฟยเอ๋อกับซูซีมู่เป็นอย่างไรบ้าง เลยไม่กล้าพูดอะไรมาก ถามเปลี่ยนเรื่องการสนทนา “ทำไมคุณซูมาหาคนหรอคะ?”
“ใช่ ”ซูซีมู่พยักหน้าเบา ๆ
หซิวหชูเฉียวพูดไปว่า’ออ’ แล้วพูดว่า “นั้นก็ไม่เสียเวลาคุณซูละ คราวหน้าพาเฟยเอ๋อมาเล่นด้วยกันนะคะ”
ซูซีมู่พยักหน้าและตอบว่า’ครับ’ แล้วหันหลังจากไป
หซิวหชูเฉียวไม่ได้คิดอะไรมากที่ซูซีมู่มาที่นี่ รู้แค่ว่าซูซีมู่มาหาคนและได้พบกับเขาโดยบังเอิญจริงๆ นอกจากนี้เธอยังมีความคิดอื่น คราวหน้าโล่เฟยเอ๋อมา จะถามโล่เฟยเอ๋ออย่างละเอียดว่าสารภาพรักกับซูซีมู่หรือยัง
หลังจากออกจากชุมชน ซูซีมู่ก็ขึ้นรถ เอาโทรศัพท์ออกมา โทรไปที่โจวเฉิง
“แผนที่ คุณเอามาผิดหรือเปล่า?”
โจวเฉิงได้ยินคำถามของซูซีมู่ สีหน้าประหลาดใจ “ไม่ผิดนิครับ”
แผนที่นี้ไม่ผิด นั้นคนที่เฟยเอ๋อมาหาคือหซิวหชูเฉียว?
แต่ตอนเขาถามโล่เฟยเอ๋อเมื่อวานนี้ ทำไมเฟยเอ๋อถึงไม่ปฏิเสธ?
ซูซีมู่กวาดมุมปากของเขา แล้วพูดว่า “คุณให้คนตรวจสอบหซิวหชูเฉียวดูหน่อยสิ”
“หซิวหชูเฉียว? เธอไม่ใช่เพื่อนสนิทของคุณนายหรอครับ?”โจวเฉิงตอบด้วยความประหลาดใจ
โจวเฉิงรู้จักเพื่อนสนิทของเฟยเอ๋อได้ยังไง ซูซีมู่ยักคิ้ว “คุณรู้จักเธอ?”
“ประธานซู เมื่อปีที่แล้วคุณหซิวอาศัยอยู่ในหมู่บ้านคอนโดปี้หูกับคุณนายไง ตอนนั้นคุณให้ผมส่งโทรศัพท์มือถือให้คุณนายที่หมู่บ้านคอนโดปี้หู เธอที่ผมรู้จัก……”โจวเฉิงพูดต่อว่าเขาได้พบกับหซิวหชูเฉียวได้อย่างไร
โจวเฉิงพูดอะไรในภายหลัง ซูซีมู่ฟังไม่ชัดเจนสักคำ ในสมองเพิ่งนึกถึงประโยคแรกที่โจวเฉิงพูด เมื่อปีที่แล้วคุณหซิวและคุณนายอาศัยอยู่ในหมู่บ้านคอนโดปี้หู……
ต้องรู้ว่าเขาคิดมาตลอดว่าโล่เฟยเอ๋อพักอาศัยอยู่ในหมู่บ้านคอนโดปี้หูกับเพื่อนร่วมห้องชาย และยังสงสัยว่าเพื่อนพักร่วมห้องชายคนนี้คือคนรักหวานใจของโล่เฟยเอ๋อซะอีก
และในครั้งนี้ เขาก็ยังคิดว่าโล่เฟยเอ๋อมักจะเข้าและออกจากเขตตะวันตกเพื่อหาคนรักหวานใจของเธอ
แต่สุดท้ายคนรักหวานใจของเธอ ตั้งแต่ต้นจนจบก็คือหซิวหชูเฉียว
หัวใจของซูซีมู่เต็มไปด้วยอารมณ์ทุกประเภท ดีใจที่โล่เฟยเอ๋อไม่มีหวานใจเลย และเศร้าเพราะ เขาเข้าใจผิดเธอมาตั้งนาน และหึงมาตั้งนาน……
ซูซีมู่สงบอารมณ์ในใจ แล้วถามว่า “เฟยเอ๋อตื่นยัง?”
โจวเฉิงจะรู้สึกว่าประธานของเขาเปลี่ยนเรื่องเร็วไป เห็นได้ชัดเลยว่าหนึ่งวินาทีที่แล้วยังถามเรื่องเพื่อนสนิทของคุณนายเลย วินาทีผ่านไปเปลี่ยนเป็นถามคุณนายตื่นหรือยัง?
แน่นอนว่าเขาเป็นประธาน เขาพูดอย่างไรก็อย่างนั้น “คุณนายยังไม่ตื่นครับ”
“อืม เมื่อเธอตื่นแล้ว คุณก็โทรบอกผมด้วย”
“ครับ ”
โล่เฟยเอ๋อนอนหลับสบายมากในครั้งนี้
ตั้งแต่วันนั้นที่รู้ว่าซูซีมู่ให้หมอเฉิงทำแท้ง เธอก็ไม่เคยนอนได้สบายเลย
ไม่งั้นก็นอนไม่หลับเลย นอนไม่หลับทั้งคืนจนถึงรุ่งเช้า ไม่งั้นก็หลับไปในที่สุด แต่ก็ดันฝันถึงลูกแล้วสะดุ้งตื่นขึ้นมา และลืมตารอถึงตอนเช้า
เหลือเชื่อจริงๆ ที่วันนี้ จะหลับได้สบายแบบนี้
โล่เฟยเอ๋อจ้องมองไปที่เพดานเป็นเวลานาน เพิ่งจำได้ว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น
ซูซีมู่เห็นบาดแผลบนใบหน้าของเธอ ยืนยันจะส่งเธอไปโรงพยาบาล จากนั้นเธอก็หลับไปในรถ
ดังนั้น ตอนนี้เธออยู่โรงพยาบาลใช่มั้ย?
โล่เฟยเอ๋อขมวดคิ้วเล็กน้อย ลุกขึ้นนั่งอย่างรวดเร็ว ราวกับว่าเขารู้อะไรบางอย่าง
เธอเพิ่งจะลุกขึ้นนั่ง ก็มีเสียงผ่านมา “คุณนาย คุณตื่นแล้วหรอ?”
โล่เฟยเอ๋อหันศีรษะ เห็นโจวเฉิงมองเธออย่างตื่นเต้น
เธอผงะสักพัก แล้วถามว่า “ทำไมคุณถึงอยู่ที่นี่?”
“ประธานซูบอกให้ผมเฝ้าอยู่ที่นี่”โจวเฉิงตอบกลับ
ซูซีมู่ให้โจวเฉิงเฝ้าอยู่ที่นี่ เขาออกไปแล้ว โล่เฟยเอ๋อไม่รู้ว่าในใจรู้สึกอย่างไร
เธอกดมุมปากแรง ๆ แล้วพูดว่า “รบกวนคุณโจวช่วยฉันจำนวนขั้นตอนการออกจากโรงพยาบาลทีนะคะ”
โจวเฉิงผงะ แล้วพูดว่า “คุณนาย ไข้คุณนายเพิ่งลด และใบหน้าของคุณยังบวมมาก ตอนนี้ยังไม่เหมาะที่จะออกจากโรงพยาบาลนะครับ”
“ฉันไม่เป็นไร ฉันอยากออกไปจากโรงพยาบาล ” โล่เฟยเอ๋อยืนยันที่จะออกจากโรงพยาบาล
โจวเฉิงถามด้วยน้ำเสียงที่ให้คำปรึกษา “คุณนาย ผมไปหาหมอเพื่อตรวจร่างกายให้คุณ หากหมอบอกว่าคุณสามารถออกจากโรงพยาบาลได้ คุณค่อยออกจากโรงพยาบาลได้ไหม?”
โล่เฟยเอ๋อเงียบไปสองสามวินาที พยักหน้า “ได้”
“นั้นผมจะไปเรียกหมอมาเดี๋ยวนี้ ”โจวเฉิงยิ้มให้โล่เฟยเอ๋อ แล้วเดินออกจากห้องผู้ป่วยอย่างรวดเร็ว
หลังออกมา เขาไม่ไปหาหมอ แต่โทรไปบอกให้ซูซีมู่
“ประธานซู คุณนายตื่นแล้ว กำลังโวยว่าจะออกจากโรงพยาบาล คุณมาดูเธอที”
ซูซีมู่เงียบไปสองสามวินาที แล้วพูดว่า “คุณหาวิธีที่จะทำให้เธออยู่ในโรงพยาบาลต่อ”
ได้ยินประธานซูพูด โจวเฉิงเกือบร้องไห้
อะไรคือให้เขาหาวิธีให้คุณนายอยู่โรงพยาบาลต่อ?คุณนายอยากออกจากโรงพยาบาล แล้วผู้ช่วยตัวน้อยๆยังเขาจะหาวิธีให้อยู่ต่อได้ไง?
“ประธานซู……”โจวเฉิงต้องการพูดอะไรต่อ แต่ซูซีมู่ได้ตัดสายโทรศัพท์ทิ้งแล้ว
ฟังเสียงที่วุ่นวายบนโทรศัพท์ โจวเฉิงยอมรับชะตากรรมแล้วเก็บโทรศัพท์
จากนั้นก็ไปหาหมอเพื่อหาวิธีให้โล่เฟยเอ๋ออยู่ต่อ
ซูซีมู่นั่งในรถ จ้องหน้าจอสีดำของโทรศัพท์เป็นเวลานาน แล้วใส่โทรศัพท์กลับเข้าไปในกระเป๋าเสื้อ
เขาอยากเจอเธอเหมือนกัน เพียงแต่ว่าเฟยเอ๋อเห็นเขาอีกครั้งก็จะพูดเรื่องการหย่ากับเขา
พอนึกถึงการหย่า ดวงตาของซูซีมู่แห้งและรู้สึกปวด ลำคอก็รู้สึกไม่สบายเช่นกัน
เขารู้สึกว่าหน้าอกของเขาถูกของบางอย่างฉีกขาดจากกัน เนื้อเลือดพร่ามัว เลือดไหล่ไม่หยุด
ฟ้ารู้ เขาไม่เต็มใจ ไม่อยากหย่ากับเธอ เขาคิด คิดอยากอยู่กับเธอทั้งชีวิต……แต่เธอกลับไม่อยากอยู่ด้วยกันกับเขาเลย
และสิ่งเดียวที่เขาคิดได้ในตอนนี้ ก็คือหลบเธอ……
ดวงตาที่มืดมนและลึกล้ำของซูซีมู่ เต็มไปด้วยความเจ็บปวดที่ขมฝาด เขายกมือขึ้นปิดหน้า จากนั้นวางฟุบส่วนบนของร่างกายลงบนพวงมาลัยรถ ปล่อยให้ความโศกเศร้าเดินไปตามทั่วร่างกาย
เพราะการสมรู้ร่วมคิดระหว่างโจวเฉิงและหมอ ทำให้โล่เฟยเอ๋อล้มเหลวในความคิดที่อยากออกจากโรงพยาบาล
แต่เธอสั่งไล่โจวเฉิงออกไปจากที่นี่ได้ ถือได้ว่าเป็นการแก้แค้นให้กับตนเอง
แดดยามบ่ายสาดเข้ามาในห้อง เป็นช่วงเวลาที่แสนดีนัก
โล่เฟยเอ๋อเอนกายพิงหัวเตียงอย่างเงียบ ๆ พลิกดูนิตยสาร ดูสบายมาก
ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน โทรศัพท์ที่เธอวางบนโต๊ะก็ดังขึ้น
เธอวางนิตยสารไว้บนเข่า หยิบโทรศัพท์จากโต๊ะ ดูหมายเลขผู้โทรและหน้าจอแสดงผลผู้โทรเป็น :คุณป้าเหยา
