บทที่ 258 ในสายตาของเขาเธอสำคัญกว่าตัวเขาเองด้วยซ้ำ
ซูซีมู่ที่ผู้เย่อหยิ่ง ต้องถูกคนอื่นควบคุมเพราะตนเอง โล่เฟยเอ๋อน้ำตาคลอ
ซูซีมู่เดินไปตำแหน่งที่ผู้ชายคนนั้นชี้ แล้วหยุด ถาม”ผมมาถึงแล้ว ปล่อยเธอไปได้หรือยัง?”
ผู้ชายก้มลงมองโล่เฟยเอ๋อทีนึง แล้วมองระยะห่างของเขากับซูซีมู่ แล้วกล่าว:”คุณเดินมาสองก้าว”
“โอเค” ซูซีมู่พยักหน้า และก้าวไปสองก้าวตามที่ผู้ชายคนนั้นขอ
เท้าก้าวของเขาเพิ่งเหยียบลง กริชที่ผู้ชายคนนั้นอยู่จ่อบนคอโล่เฟยเอ๋อ ก็ย้ายไปจ่อที่คอของเขา
“โอเคละ คุณไปได้” มือของผู้ชายที่จับโล่เฟยเอ๋อไว้ก็ออกแรงผลักเธอไปทิศทางของซูซีมู่
ขาของโล่เฟยเอ๋ออ่อนแรงอยู่แล้ว ที่ยืนอยู่ได้ นั่นเป็นเพราะผู้ชายคนนั้นพยุงไว้ ตอนนี้ได้ถูกผู้ชายคนนั้นผลักไป ตัวก็พุ่งไปข้างหน้า
ซูซีมู่เห็นโล่เฟยเอ๋อล้มลงกับพื้น ก็ยื่นมือไปอุ้มเธอ โดยไม่ต้องคิดเลย
เพราะเขาเอนตัวไปรับ กริชที่ชายคนนั้นจ่ออยู่บนคอเขา ก็กรีดโดนคอของเขา
เลือดออกและไหลทันที ซูซีมู่กลับเหมือนไม่มีความรู้สึกอะไรเลย
เขาอุ้มโล่เฟยเอ๋อเข้ามาในอ้อมแขน ถามด้วยเสียงเบา”เจ็บตรงไหนไหม?”
โล่เฟยเอ๋อไม่น่าขึ้น ก็เห็นเลือดที่คอซูซีมู่ไหล ร้องไห้พร้อมกล่าว:”เลือกคุณออกอ่ะ”
“ไม่เป็นไร ไม่เจ็บ”ซูซีมู่สังเกตดูโล่เฟยเอ๋อ และกล่าวอย่างช้าๆ
ผู้ชายรำคาญกับความอ่อนโยนระหว่างพวกเขา” จะไปก็รีบไป ชักช้าอยู่ได้”
แววตาซูซีมู่ประกายความแค้น แต่ก็หายไปอย่างรวดเร็ว
เขากล่าวกลับโล่เฟยเอ๋ออย่างอ่อนโยนนุ่มนวล:”เชื่อฟังหน่อยนะ ไปหาพวกเขาทางโน้นซะ”
“ฉันไม่อ่ะ……”โล่เฟยเอ๋อก็รู้ดีว่าที่ตนเองอยู่ตรงนี้ จะเป็นภาระของซูซีมู่เปล่าๆ แต่เธอก็ไม่อยากให้ซูซีมู่อยู่ที่นี่คนเดียว
ซูซีมู่พูดข้างหูโล่เฟยเอ๋อ ด้วยเสียงต่ำลง:”เชื่อฟังนะ ไปหาพวกเขาทางโน้น ผมต้องไม่เป็นไรแน่”
โล่เฟยเอ๋อเงยหน้าขึ้นมองซูซีมู่ แววตาที่เต็มไปด้วยความเชื่อมั่น เธอเม้มปาก และเดินปวกเปียกไปหาพวกคนของซูซีมู่ทางนั้น
เมื่อเห็นว่าโล่เฟยเอ๋อไปหาคนของตนอย่างปลอดภัยแล้ว ซูซีมู่จึงวางใจได้
โล่เฟยเอ๋อปลอดภัยแล้ว ตอนนี้ก็ถึงตาเขาจัดการคนนี้บ้างละ แววตาซูซีมู่ประกายความเย็นชา
และตอนนี้เอง เสียงของโจเฉิงก็ดังมา”เงินมาแล้ว!”
ผู้ชายเมื่อได้ยินคนตะโกนบอกว่าเงินมาแล้ว ก็หันไปมองทางนั้นโดยจิตใต้สำนึก
ขณะที่เขาหันไปมองนั่นเอง จู่ๆซูซีมู่ก็ยกมือขึ้น ทำมือลักษณะเหมือนมีดและสับไปที่มือที่ผู้ชายคนนั้นถือกริชไว้
ผู้ชายคนนั้นรู้สึกเจ็บปวดที่มืออย่างรุนแรง กริชที่เธออยู่ในมือ ก็หล่นลงกับพื้น
ซูซีมู่ยกขาขึ้น ถีบกริชบนพื้นออก และชกต่อยศีรษะของผู้ชายคนนั้น
หมัดนี้ได้รวบรวมความโมโหของซูซีมู่ แรงนี้เติมพลังมาก ผู้ชายไม่มีแรงโต้กลับเลยสักนิด จนถูกพลิกคว่ำตัวลง
หลังจากตัวคว่ำลงกับพื้น คนที่อยู่ใต้บังคับบัญชาของซูซีมู่ก็รีบวิ่งเข้ามาพยุง
ซูซีมู่กวักมือให้คนของเขาให้ไม่ต้องไปพยุง และเดินไปยังทิศทางของโล่เฟยเอ๋อซูซีมู่
แต่เขาเพิ่งเดินไปได้แค่สองก้าว ก็ถูกหมอขวางไว้”ประธานซูครับเลือดลงคอของท่านยังหลายอยู่ ต้องรีบทำแผลก่อนนะครับ”
เมื่อได้ยินคำพูดของคุณหมอ สีหน้าของซูซีมู่ก็ดูตึงเครียด”พวกคุณไม่ไปตรวจให้คุณหนูโล่ก่อน กลับมาทำแผลเล็กๆน้อยๆให้ผม คุณทำงานประสาอะไรเนี่ย?”
เมื่อได้ยินซูซีมู่บอกว่าไม่ให้คนหมอทำแผลให้ตนเอง และกลับโทษคุณหมอที่ไม่ตรวจให้เธอ
ใจของโล่เฟยเอ๋อก็เต้นอย่างแรง อดไม่ได้ที่จะพูด ตะโกนชื่อของเขา”ซูซีมู่”
ซูซีมู่ได้ยินโล่เฟยเอ๋อเรียกชื่อของเขา ยังนึกว่าโล่เฟยเอ๋อเจ็บตรงไหนซะอีก จึงรีบเดินเข้ามา ถาม”เป็นอะไรไปหรือเปล่า?เจ็บตรงไหน?”
ดวงตาของโล่เฟยเอ๋อเริ่มแดง ในใจกระวนกระวายและสับสน เธอหายใจเข้าลึกๆ ยกมือขึ้นชี้ไปที่คอของซูซีมู่ กล่าว:”เลือกตรงคอของคุณยังหลายอยู่เลย รีบให้คุณหมอทำแผลให้คุณก่อนเถอะ”
ไม่ได้ยินโล่เฟยเอ๋อเป็นห่วงคอของตน แววตาซูซีมู่ประกายแสงสว่างอันเล็กน้อย ปริมุมปากออก และพูดด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวลกับโล่เฟยเอ๋อ:”ผมไม่เป็นไร ก็แค่แผลเล็กนิดเดียวเอง”
แผลเล็กนิดเดียว จะมีเลือดไหลไม่หยุดหรอ?
โล่เฟยเอ๋อรู้สึกหดหู่อยากร้องไห้มาก เธอกับริมฝีปากล่างอย่างแรง ถึงทำให้น้ำตาไม่ไหลออกมา
เธอหันไปกล่าวกับคุณหมอ:”รบกวนคุณช่วยไปจากการขายให้เขาด้วยนะคะ”
“ตรวจเช็คร่างกายให้เธอก่อน”ซูซีมู่กลับยังเบาๆ
คุณหมอมองไปที่โล่เฟยเอ๋อทีนึง และมองไปที่ซูซีมู่ทีนึง ไม่รู้ว่าจะไปทางไหนก่อนดี
โล่เฟยเอ๋อจ้องซูซีมู่ทีนึง กล่าว:”ทำแผลให้เขาก่อน”
ครั้งนี้คุณหมอไม่ลังเลอีก เดินไปข้างหน้าซูซีมู่ และทำแผลที่คอของซูซีมู่
เขามือไวมาก ฆ่าเชื้อโรคที่แผลก่อนและใส่ยาลงไป ใช้ผ้าก๊อซพันแผลไว้ เวลาเพียงไม่ถึง10นาทีก็ทำเสร็จแล้ว
เมื่อทำแผลตรงคอซูซีมู่เรียบร้อยแล้ว คุณหมอก็ไปทำการตรวจเช็คร่างกายของโล่เฟยเอ๋อ
ผลก็คือข้อเท้าของโล่เฟยเอ๋อพลิก และคอถูกกริชบาดโดนเล็กน้อย
แต่ซูซีมู่ก็ไม่ไว้ใจ “คุณไปเตรียมพร้อม เดี๋ยวทำการตรวจเช็คทุกส่วนบนร่างกายของคุณหนูโล่ด้วย”
คำพูดนี้ของซูซีมู่ ทำให้โล่เฟยเอ๋อกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่แล้ว น้ำตาของเธอไหลลงไม่หยุดเรากับสร้อยไข่มุกที่ถูกตัดขาด และตกลงบนพื้น
เขาใช้ชีวิตของเขาแลกชีวิตเธอมา จนตัวเขาเองได้รับบาดเจ็บก็ไม่สนใจ เป็นห่วงเธอเป็นอันดับแรก และให้คุณหมอตรวจฉันให้เธอ
ตรวจเช็คตอนนี้เสร็จแล้วยังไม่พอ เขายังไม่ไว้ใจ ยังให้เธอไปตรวจเช็คทุกส่วนบนร่างกายอีกรอบ…….
ทั้งๆที่ยังโอเคอยู่ตลอด ทำไมจู่ๆก็ร้องไห้ออกมาล่ะ? ซูซีมู่ตกใจทันที”เฟยเอ๋อ คุณเป็นอะไรไป?”
ทำไมคุณต้องเอาตนเองมาแลกฉันด้วย?”ซูซีมู่ยังไม่ทันพูดจบ โล่เฟยเอ๋อก็ถามเขาด้วยน้ำเสียงที่ร้องไห้ไปด้วย
เสียงที่ถามออกมานี้ ทำให้กำแพงใจโล่เฟยเอ๋อพังทลายลงไป และขณะนี้เอง ความรู้สึกที่เธอกลั้นมานานหลายวันก็ได้ถูกปลดปล่อยออกมา
“ซูซีมู่ ใครให้คุณหาเรื่องใส่ตัวเอาตัวเองมาแลกฉันด้วยเล่า?
เมื่อเผชิญกับคำถามของโล่เฟยเอ๋อ เป็นเพราะเธอร้องไห้จึงทำให้ใจที่ตื่นตระหนกของซูซีมู่เย็นเหมือนน้ำแข็ง
แววตาของเขามืดมน ริมฝีปากขยับ แต่สุดท้ายก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา
น้ำตาของเธอไหลรินราวกับแม่น้ำที่ไหนผ่านสิ่งกีดขวาง ไหนออกมาจากดวงตาอย่างรุนแรง กล่าวต่อ:”ฉันจะหย่ากับคุณแล้ว ฉันไม่อยากมีอะไรต้องเกี่ยวข้องกับคุณ ทำไมคุณยังมาสนใจฉันอีก?”
ซูซีมู่ไร้สีหน้า ราวกับว่าไม่ได้ยินที่โล่เฟยเอ๋อพูด มีแต่เขาเองที่รู้ว่าในใจนั้นเจ็บปวดมากแค่ไหน
“เราหย่ากันแล้ว ก็ไม่ใช่สามีภรรยากันอีก ไม่ใช่สิ เราไม่เคยเป็นสามีภรรยากันด้วยซ้ำ ทุกอย่างเป็นแค่การเล่นละครตบตา……ละครในครั้งนี้ฉันแสดงได้ลำบากมาก คุณรู้ไหม?ฉันอยากอิสระ ฉันอยากไปจากคุณ…….”โล่เฟยเอ๋อยิ่งพูดอารมณ์ก็ยิ่งดุเดือด จนหลังๆกลายเป็นความรู้สึกที่ใจสลาย “ซูซีมู่ คนไปใกล้ๆจากฉันได้ไหม?คุณหย่ากับฉันได้ไหม?ฉันไม่อยากเห็นคุณอีก จริงๆนะ……”
โล่เฟยเอ๋อพูดไปเรื่อยๆ แล้วคุกเข่าร้องไห้เสียงดัง
ทั้งๆที่พวกเขาสามารถแยกจากกันได้ เธอต้องทุกข์ทรมานแค่ไหนถึงตัดสินใจยอมออกจากไปเขา
ทำไมเขาต้องทำให้เธอใจอ่อนอีกครั้ง ทำให้เธอไม่อยากจากไป?
ทำไมเขาไม่ร้ายกับเธอมากกว่านี้? ทั้งๆที่เขาก็ฆ่าลูกของเธอไปแล้ว ทำไมยังต้องมาดีกับเธออีก?ทำไม?
