งานแต่งพี่สาว แต่…ฉันกลับเป็นเจ้าสาว！ – ตอนที่ 259

บทที่259 ซูซีมู่ ทำไมคุณต้องเอาลูกฉันออกด้วย

ซูซีมู่ไม่รู้ว่าใจของโล่เฟยเอ๋อคิดยังไง คำพูดทุกคำที่ออกมาจากปากของโล่เฟยเอ๋อ ล้วนแล้วคมเหมือนมีดที่แทงเข้าไปในใจเขา ทำให้ใจเขาเต็มไปด้วยบาดแผลเป็นร้อยเป็นพันแผล

ทีแรกเขายังคิดว่า ถึงแม้โล่เฟยเอ๋อจะไม่ชอบเขา เขาสามารถกักเธอไว้ข้างกายก็ยังพอ

แต่นึกไม่ถึงว่า ที่เธออยู่ข้างกายเขาจะทรมานขนาดนี้จะอยากออกไปจากเขามากเพียงนี้

เขาอยากเข้าใกล้เธอ แต่เธอกลับพยายามหนีเขาอย่างสุดชีวิต…..

เมื่อเห็นโล่เฟยเอ๋อคุกเข่าร้องไห้กับพื้น มุมปากของซูซีมู่ก็ยิ้มอย่างขมขื่นและขำตนเอง

เขาต้องปล่อยมือจริงๆแล้ว……

เขาไม่ควรปล่อยให้เธอต้องทนทุกข์ทรมานไม่ใช่เหรอ?เขาหวังว่าเธอจะมีความสุขไม่ใช่หรอ?

เพราะฉะนั้นปล่อยมือเธอ?

หลับตา ซูซีมู่ค่อยๆเดินเข้าไป อุ้มโล่เฟยเอ๋อขึ้นจากพื้น เขาอ้าปากเตรียมตัวจะพูด

โล่เฟยเอ๋อยื่นมือไปพบเขา เหมือนบ้าไปแล้ว ซูซีมู่คิดว่าโล่เฟยเอ๋อกำลังระบายอารมณ์ที่เธอรู้สึกไม่พอใจ ไม่หลบแต่อย่างใด ปล่อยให้เธอทุบตี

หลังจากเธอทุบตีเสร็จ ตีจนเหนื่อย ก็ซบลงบนไหล่เขา ร้องไห้โฮออกมาอีกครั้ง

ร้องไห้ไปด้วยพร้อมกับไถ่ถามความผิดซูซีมู่”ทำไมถึงไม่เก็บลูกของฉันไว้? ทำไม?”

ซูซีมู่กำลังรับการปลดปล่อยอารมณ์จากโล่เฟยเอ๋อ อยู่ๆก็ได้ยินคำถามบางอย่างของโล่เฟยเอ๋อ ก็ถึงกับตะลึง

โล่เฟยเอ๋อเห็นว่าซูซีมู่ไม่มีปฏิกิริยาอะไร ก็เริ่มตีซูซีมู่”ซูซีมู่ ทำไมคุณต้องเอาลูกของฉันออกด้วย?”

ถึงแม้การแต่งงานของเราจะเป็นเรื่องที่ผิดตั้งแต่แรกเป็นแค่การเล่นละครตบตา แต่ลูกไม่ได้ทำอะไรผิด ทำไมคุณถึงใจร้ายเอาลูกออกล่ะ?”

“ซูซีมู่ คุณมันฆาตกร ฉันเกลียดคุณ ฉันเกลียดคุณที่สุด……ลูกน้อยของฉัน ฉันยังไม่ได้เห็นหน้าเขา ก็ไม่มีแล้ว……”

โล่เฟยเอ๋อร้องไห้ไปด้วย พร้อมกับด่าไปด้วย กำลังก็เริ่มพูดวกไปวนมา “ซูซีมู่ คุณมันฆาตกร! คนมันใจร้ายใจดำ! ไปให้พ้นเลยนะ!ฉันจะไม่ให้อภัยคุณ จะไม่ยอมให้อภัยคนเด็ดขาด……”

โล่เฟยเอ๋อเหมือนกำลังพูดปลอบใจตนเอง พูดคำว่าไม่ยอมให้อภัยคุณติดต่อกันหลายครั้ง

เธอคิดมาโดยตลอดว่าเรื่องที่เจ็บปวดมากที่สุดในโลกก็คือ ฉันแอบรักคุณอยู่ตลอดแต่คุณไม่เคยรู้เลยพอมาวันนี้โล่เฟยเอ๋อถึงรู้ว่า สิ่งที่เจ็บปวดมากที่สุดบนโลกก็คือ ทั้งๆที่รู้ว่าไม่ควรรัก แต่ก็ห้ามใจตนเองให้ไม่รักไม่ได้

“ซูซีมู่ คุณคิดว่าความดีของคุณเธอทำให้ฉัน จะเป็นค่าตอบแทนที่ใช้ในการชำระล้างความผิดได้หรอ?”สีหน้าของโล่เฟยเอ๋อมีรอยยิ้ม แต่รอยยิ้มนี้ดูน่าเกลียดยิ่งกว่าเขาให้ซะอีก”อัตราค่าตอบแทนนี้มันได้มาด้วยซึ่งชีวิตลูกของฉัน……”

ซูซีมู่ไม่คิดเลยว่าโล่เฟยเอ๋อจะถามเขาเรื่องนี้ ดังนั้นเขาจึงตะลึงมาก

ทั้งๆที่เขาได้ปิดปากคนที่รู้เรื่องนี้ทั้งหมดแล้วนิ! แล้วเฟยเอ๋อรู้เรื่องนี้ได้ยังไง?

เขายังคิดเรื่องนี้ไม่ออกเลย โล่เฟยเอ๋อก็ด่าเขาไม่หยุด ทำเอาเขาไม่รู้จะตอบสนองยังไงดี

จนเมื่อได้ยินโล่เฟยเอ๋อพูดว่า ค่าตอบแทนนี้วันแรกมาด้วยซึ่งชีวิตลูกของเธอ ซูซีมู่ทนไม่ไหวแล้ว

ถึงเปิดปากพูดตัดบทโล่เฟยเอ๋อ “ไม่ใช่นะ ที่ผมทำดีกับคุณ ไม่ใช่เพราะเป็นการตอบแทน ที่ผมเอาลูกคุณออก”

คำพูดที่ซูซีมู่ต้องการเน้นก็คือตอบแทน แต่ความสนใจของโล่เฟยเอ๋ออยู่ที่คำว่าเอาลูกออก

ถึงแม้โล่เฟยเอ๋อจะรู้ว่าลูกของตนนั้นซูซีมู่เป็นคนให้เอาออก ตอนนี้เป็นครั้งแรกที่ได้ยินซูซีมู่กล่าวยอมรับเอง และวินาทีนั้นเอง ในใจของเธอเต็มไปด้วยความผิดหวัง คิดถึงนะคุณเป็นคนเอาลูกออกจริงๆด้วย…..

ซูซีมู่ไม่ได้สังเกตถึงสิ่งที่โล่เฟยเอ๋อเจ็บปวดใจ ในสมองเขาได้นึกถึงคำพูดที่ก่อนหน้านี้โล่เฟยเอ๋อเคยพูดอีกครั้งหนึ่ง ครั้งนี้เขาค้นพบคำพูดที่โล่เฟยเอ๋อให้ความสำคัญมัน

โล่เฟยเอ๋อคิดว่าเขาเป็นคนอนุญาตให้เอาลูกออก ก็เลยเกลียดเขา ไม่ให้อภัยเขา อยากออกไปให้ไกลจากเขา

“เฟยเอ๋อ ที่คุณจะหย่ากับผม นั่นเป็นเพราะว่าผมเอาลูกคุณออกงั้นเหรอ?”

โล่เฟยเอ๋อกำลังเจ็บปวดใจที่สุด เธอไม่สนใจซูซีมู่ หันหน้าจะเดินจากไป

ซูซีมู่เริ่มมีความหวังเล็กน้อยจะปล่อยให้โล่เฟยเอ๋อไปได้ยังไง? เขายื่นมือไปคว้าแขนของโล่เฟยเอ๋อไว้”เฟยเอ๋อ”

โล่เฟยเอ๋อดิ้นรนจะดึงแขนของตนออกจากมือของซูซีมู่ แต่เสียดายที่ซูซีมู่งั้นแรงเยอะ เธอดิ้นรนให้ปล่อยไม่ได้หรอก

“ซูซีมู่ คุณปล่อยฉันนะ!”โล่เฟยเอ๋อกล่าวด้วยความโกรธแค้น

ซูซีมู่ส่ายหน้า “คุณตอบผมก่อน”

“ได้ ฉันจะตอบคุณ…….” กล่าวอย่างชัดถ้อยชัดคำ:”ซูซีมู่ เพราะคุณเอาลูกของฉันออก ฉันจึงเกลียดคุณ ฉันจะไม่ให้อภัยคุณและฉันก็จะหย่ากับคุณ…..”

ไม่รอให้โล่เฟยเอ๋อพูดจบ ซูซีมู่ก็ปิดตาหัวเราะ “ฮ่าๆ…..”

โล่เฟยเอ๋อเห็นใบหน้าซูซีมู่ที่กำลังหัวเราะ ก็โมโหทันที

“อยากตายหรือไง หัวเราะอยู่ได้ คุณคือไอ้ฆาตกร……”

คำตอบที่ซูซีมู่มอบให้กับโล่เฟยเอ๋อก็คืออ้อมกอด

ซูซีมู่กลอนคนในอ้อมแขนแรงๆ เขารู้สึกดีใจเราบอกไม่ถูก

ที่แท้ที่โล่เฟยเอ๋อจะหย่ากับเขา เป็นเพราะเธอคิดว่าเขาเป็นคนเอาลูกพวกเขาออก…..

“คุณปล่อยฉันนะ…….”โล่เฟยเอ๋อดิ้นรนอยากออกจากอ้อมแขนของซูซีมู่ แต่ซูซีมู่กลับยิ่งออกแรงกอดเธอแน่นขึ้น เธอโมโหมาก ยกมือขึ้น ทุบตีซูซีมู่ พร้อมกับด่าไปด้วย”ซูซีมู่ คุณมันเลว คุณปล่อยฉันเดี๋ยวนี้….”

ซูซีมู่ปล่อยให้เธอด่าและทุบตี แต่เขาไม่ยอมปล่อยมือ

รอให้โล่เฟยเอ๋อด่าพอแล้ว ทุบตีพอแล้ว เขาจึงเอ่ยปากพูดด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล”เฟยเอ๋อ ผมเป็นคนเซ็นชื่อยอมให้หมอเฉิงเอาลูกออกก็จริง แต่ผมก็ไม่มีทางเลือกแล้ว…..”

ได้ยินซูซีมู่บอกว่าไม่มีทางเลือก โล่เฟยเอ๋อก็โมโหอีกทันที”เอาลูกของฉันออกยังบอกว่าไม่มีทางเลือกอีกหรอ?ซูซีมู่ คุณจะหาข้ออ้าง ก็หาให้มันดีกว่านี้สิ…..”

ซูซีมู่จับมือโล่เฟยเอ๋อ กล่าว:”เฟยเอ๋อ คุณใจเย็นๆและฟังผมพูดก่อนนะ”

“ใจเย็นหรอ? กับฆาตกรอย่างคุณ ฉันใจเย็นไม่ลงหรอก”โล่เฟยเอ๋อตะโกนตอบเสียงดัง

“ผมไม่ใช่ฆาตกร ผมไม่ได้ฆ่าลูกของเรานะ”เมื่อพูดถึง’ลูก’ซูซีมู่ก็นึกถึงฆาตกรตัวจริง เขากำมืออย่างแรง แล้วกล่าวต่อ:”ตอนที่ผมส่งคุณไปถึงโรงพยาบาล ลูกก็ได้แท้งไปแล้ว คุณเลือดออกเยอะมาก ผมจึงจำเป็นต้องเซ็นชื่อ”

ตอนที่ผมส่งคุณไปโรงพยาบาล ลูกก็ได้ทางไปแล้ว’คำพูดนี้เหมือนฟ้าผ่า ที่ผ่าลงบนตัวโล่เฟยเอ๋อ ทำให้เธอเวียนหัวไปหมด

“วันนั้นตอนที่ผมกลับไปวิลล่า คนใช้บอกว่าคุณปวดท้องประจำเดือนพักผ่อนอยู่ข้างบน ผมจะขึ้นไปหาคุณบนห้อง พบว่าอาการของคนไม่ได้เท่าไหร่ จึงโทรหาหมอเฉิงเพื่อถามเขาว่าปวดท้องประจำเดือนควรทำให้อาการดีขึ้นยังไง หมอเฉิงบอกว่าให้ความอบอุ่นบริเวณท้องน้อย ตอนที่ผมไปหาถุงน้ำร้อนมาวางตรงท้องน้อยของคุณ พบว่าคุณเลือดออกเยอะมาก……”ซูซีมู่หลับตาลง และกล่าวต่อ:”คุณสลบไป ผมจึงพาคุณไปหาหมอเฉิงที่โรงพยาบาล พอไปตรวจเช็คที่โรงพยาบาลถึงรู้ว่า……ที่คุณเลือดออกเยอะ สถานการณ์นี้มันอันตรายมาก ต้องทำการผ่าตัดทันที ผมก็เลยเซ็นชื่อไป…..