บทที่ 261 ที่แท้เป็นแผนร้ายของเห้อจิ้นเหยา
เป็นเพราะการตรวจรักษาได้เตรียมการไว้ล่วงหน้าแล้ว ดังนั้นการตรวจรักษาจึงเป็นไปอย่างรวดเร็ว ในขณะที่โล่เฟยเอ๋อกำลังเข้ารับการตรวจอยู่นั้น ซูซีมู่ก็ได้เปลี่ยนผ้ากอซที่แปะอยู่ที่คอใหม่แล้ว
หลังจากตรวจเสร็จเรียบร้อย พวกเขาก็ได้ทานมื้อเที่ยงที่โจวเฉิงเป็นคนสั่งมาให้ อยู่ที่ห้องผู้ป่วยที่โล่เฟยเอ๋อเคยอยู่ก่อนหน้านี้
มื้อเที่ยงเป็นข้าวกล่องของหยู้ผินเซียง นานแล้วที่ไม่ได้ทานข้าวกล่องของหยู้ผินเซียง โล่เฟยเอ๋อจึงทานจนอิ่มแปล้
เมื่อออกจากโรงพยาบาล แล้วขึ้นรถ โล่เฟยเอ๋อก็พิงหลังเข้ากับพนักพิง หน้าตาดูเคร่งเครียด
ซูซีมู่ขมวดคิ้วถาม “เป็นอะไรไป? ไม่สบายเหรอ?”
“เมื่อกี้ทานมากไปหน่อย รู้สึกแน่นท้อง” โล่เฟยเอ๋อตอบอย่างเขินอาย
“ฉันนวดให้เธอแล้วกัน” ซูซีมู่ยื่นมือไปอย่างเป็นธรรมชาติ วางมือลงที่ท้องน้อยของโล่เฟยเอ๋อ แล้วนวดคลึงอย่างเบามือ
โล่เฟยเอ๋อหน้าแดงเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธเขา ปล่อยให้ซูซีมู่ใช้มือที่อบอุ่นของเขานวดท้องน้อยให้
อุ่น ๆ ดี สบายจังเลย
บรรยากาศในรถอบอวลไปด้วยสีชมพู โชคดีที่โจวเฉิงไม่ได้อยู่ที่นี่ ถ้าหากเขาอยู่ที่นี่คงจะแอบบ่นในใจที่ประธานซูแสดงความรักกับภรรยาแน่ ๆ
โล่เฟยเอ๋อจ้องซูซีมู่ที่กำลังก้มหน้านวดคลึงท้องให้เขาอยู่ครู่หนึ่ง แล้วอดไม่ได้ที่จะเรียกชื่อเขาขึ้นมา “ซูซีมู่?”
“หืม?” ซูซีมู่เงยหน้าขึ้น มองไปยังโล่เฟยเอ๋อ
แสงแดดจากนอกหน้าต่างรถสาดเข้ามา ส่องโดนเขาพอดีทำให้เขาดูสว่างเรืองรอง บวกกับใบหน้าหล่อเหลาของเขาด้วยแล้ว ดูดีมากจนทำให้คนใจละลายเลยทีเดียว
โล่เฟยเอ๋อเผลอมองจนเหม่อลอยอยู่ครู่หนึ่ง ถึงมีสติขึ้นมา รู้สึกเขินอายจนต้องละสายตาไปทางอื่น “คือว่า…ฉันอยากบอกว่า วันนี้ขอบคุณนายมาก”
ที่จริงเธอไม่จำเป็นต้องขอบคุณฉันเลย เพราะทุกสิ่งที่ฉันทำให้เธอ ฉันยินดีทำด้วยใจทั้งนั้น!
ซูซีมู่หลุบตาลง ตอบกลับด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล “ไม่ต้องขอบคุณหรอก”
โล่เฟยเอ๋อยิ้มออกมา ราวกับดีใจมาก ผ่านไปสักพัก เธอก็เหมือนจะคิดอะไรขึ้นมาได้ เลยเอ่ยถาม “ซูซีมู่ ตอนนั้นทำไมนายถึงได้เอาตัวเองเข้าแลกกับผู้ร้ายแทนฉันล่ะ?”
คิดไม่ถึงว่าโล่เฟยเอ๋อจะถามตัวเองเรื่องนี้ ซูซีมู่อึ้งไปชั่วขณะ
เมื่อเห็นซูซีมู่ไม่ตอบคำถาม แววตาโล่เฟยเอ๋อก็หม่นหมองลง จากนั้นก็ถามต่อ “เป็นเพราะรู้สึกผิดเหรอ? เพราะแท้งลูกไปแล้ว นายเลยรู้สึกผิด ฉะนั้นเลยเปลี่ยนตัวกับฉันใช่ไหม?”
เรื่องที่แท้งลูก ซูซีมู่รู้สึกว่าตัวเองทำผิดต่อโล่เฟยเอ๋อจริง ๆ
แต่ไม่ใช่เพราะเขารู้สึกผิดต่อโล่เฟยเอ๋อ ถึงได้เอาตัวเองเข้าแลกกับผู้ร้ายแทนเธอ
มันเป็นเพราะเขารักเธอ ถึงยอมเอาตัวเองเข้าแลกแทนเธอ
เมื่อได้ยินโล่เฟยเอ๋อถามว่าเป็นเพราะเขารู้สึกผิดหรือไม่ ซูซีมู่รีบตอบปฏิเสธออกไป “ไม่ใช่นะ ไม่ได้เป็นเพราะรู้สึกผิด”
“งั้นเป็นเพราะอะไรล่ะ?” เป็นเพราะชอบเธอเหรอ? เป็นเพราะว่าชอบ เลยใช้ตัวเองเข้าแลกแทนเธองั้นเหรอ? โล่เฟยเอ๋อมองไปที่ซูซีมู่อย่างรู้สึกคาดหวัง
ซูซีมู่กำลังก้มหน้านวดท้องให้โล่เฟยเอ๋อ ดังนั้นจึงไม่เห็นสีหน้าที่คาดหวังของโล่เฟยเอ๋อ
เพียงแต่กำลังคิดหาโอกาสดี ๆ พูดเรื่องระหว่างตัวเองกับโล่เฟยเอ๋อ เลยตอบ ๆ ไปว่า : “เพราะฉันมั่นใจว่าฉันสามารถช่วยเหลือตัวเองได้”
เพราะเขามั่นใจว่าจะช่วยเหลือตัวเองได้ เลยยอมเอาตัวเองเข้าแลกกับเธอ ไม่ได้เป็นเพราะเขาชอบเธอ…สีหน้าคาดหวังของโล่เฟยเอ๋อได้เปลี่ยนไปเป็นสีหน้าผิดหวังทันที
ที่จริงเธอยังคิดจะใช้โอกาสนี้สืบดูว่าซูซีมู่ชอบเธอหรือเปล่า แต่ตอนนี้ดูท่าเขาคงไม่ได้ชอบเธอ
โล่เฟยเอ๋อกัดปาดอย่างแรง จากนั้นก็เงียบไป
ซูซีมู่ไม่รู้ถึงความคิดเธอเลยสักนิด แต่กลับคิดถึงเรื่องสำคัญอีกเรื่องหนึ่งขึ้นมา “อ้อ ใช่แล้ว ทำไมเธอถึงรู้เรื่องที่ตัวเองแท้งลูกล่ะ ฉันให้ทุกคนที่รู้เรื่องนี้ปิดปากเงียบสนิทหมดแล้ว”
โล่เฟยเอ๋อตะลึงเล็กน้อย จากนั้นก็ตอบออกไป “บังเอิญเจอพยาบาลแผนกสูตินรีเวชของโรงพยาบาลเมืองระหว่างทาง เธอจำฉันได้ เธอเลยพูดกับฉัน…”
บังเอิญเจอพยาบาลแผนกสูตินรีเวชของโรงพยาบาลเมืองระหว่างทาง อะไรจะบังเอิญขนาดนั้น แววตาซูซีมู่เต็มไปด้วยความสงสัย แต่ก็ไม่ได้พูดขัดโล่เฟยเอ๋อ ได้แต่ฟังเธอพูดต่อไป
“…พยาบาลคนนั้นบอกฉันว่า หลังจากที่นายพาฉันไปโรงพยาบาล ก็ได้เรียกหมอเฉิงมาตรวจร่างกายให้ฉัน เมื่อรู้ว่าฉันท้องได้หนึ่งเดือนกว่า ก็ได้ให้หมอเฉิงผ่าตัดทำแท้งให้ฉัน…” โล่เฟยเอ๋อพูดถึงตรงนี้ก็เงียบไป แล้วมองไปที่ซูซีมู่
ซูซีมู่เม้มปากอย่างแรง แล้วพูดว่า : “เฟยเอ๋อ ถ้าหากเธอไม่เชื่อ เธอสามารถไปหาหมอเฉิงขอดูประวัติการรักษาตั้งแต่แรกได้”
“ฉันไม่ใช่ไม่เชื่อนาย แต่ฉันกำลังคิดว่าพยาบาลคนนั้นเอาประวัติการรักษาฉันมาจากไหน” โล่เฟยเอ๋อขมวดคิ้ว สีหน้าดูสับสน
ซูซีมู่ถามอย่างคาดไม่ถึงว่า “พยาบาลมีประวัติการรักษาของเธอเหรอ?”
“ใช่น่ะสิ พยาบาลคนนั้นส่งรูปประวัติการรักษาให้ฉัน ในนั้นมีลายเซ็นของนายกับหมอเฉิง”
ประวัติการรักษาอยู่ที่หมอเฉิงนี่ พยาบาลคนนั้นจะมีมันได้ยังไงกัน? อีกทั้งพยาบาลคนนั้นบังเอิญมาเจอกับโล่เฟยเอ๋อพอดี…
ซูซีมู่คิดสักครู่ ก็เข้าใจได้ว่าทั้งหมดนี่ต้องมีคนจัดฉากขึ้นแน่นอน
และคน ๆ นั้น อาจจะเป็นเห้อจิ้นเหยา
เห้อจิ้นเหยาใส่ยาทำแท้งลงไปในรักนกให้โล่เฟยเอ๋อกิน เธอรู้เรื่องที่โล่เฟยเอ๋อแท้งลูกดีที่สุด
เธอน่าจะรู้จากโล่เฟยเอ๋อว่าโล่เฟยเอ๋อยังไม่รู้เรื่องที่ตัวเองแท้งลูก ดังนั้นเลยจัดฉากเรื่องนี้ขึ้นมาเพื่อทำลายความสัมพันธ์ระหว่างเขากับโล่เฟยเอ๋อ ทำให้โล่เฟยเอ๋อเกลียดเขา แล้วหย่ากับเขา
เกือบไปแล้ว พวกเขาเกือบตกหลุมพรางของเธอเสียแล้ว
ซูซีมู่ตอนนี้คิด ๆ แล้วก็รู้สึกกลัวขึ้นมา
เขากำหมัดจนแน่น ข่มอารมณ์เอาไว้ แล้วหันไปพูดกับโล่เฟยเอ๋อว่า : “พยาบาลคนนั้นน่าจะบังเอิญไปเห็นประวัติการรักษาของเธอเข้าพอดี”
โล่เฟยเอ๋อในตอนนี้ก็รู้สึกว่าการปรากฏตัวของพยาบาลคนนั้นมีอะไรไม่ชอบมาพากล “งั้นเธอจะมาพูดแบบนี้กับฉันทำไม? เพราะอยากให้ฉันเข้าใจนายผิดเหรอ?”
“ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกัน อาจจะเป็นแบบนั้น…” ซูซีมู่เงียบไป จากนั้นก็พูดว่า : “อาจจะเป็นเพราะพยาบาลคนนั้นไม่พอใจฉัน ตอนที่อยู่ในโรงพยาบาล รู้สึกว่าฉันจะมีท่าทีต่อพยาบาลไม่ค่อยดีเท่าไหร่ อีกทั้งให้หมอเฉิงจัดการเรื่องปิดปากเงียบ เธออาจจะมาได้ยินเข้า เลยอยากจะทำให้เธอเข้าใจผิดมั้ง…”
โล่เฟยเอ๋อไม่ได้สงสัยในคำพูดของซูซีมู่เลย เพียงแต่จ้องซูซีมู่ด้วยความไม่พอใจ “ใครให้นายจัดการเรื่องปิดปาก ถ้าไม่ปิดปากเงียบ เรื่องนี้ก็จะไม่เกิดขึ้น”
ซูซีมู่พูดซ้ำ ๆ ว่าฉันผิดไปแล้ว โล่เฟยเอ๋อได้แต่ทำเสียง เหอะ ใส่เขา จากนั้นก็ไม่สนใจเขาอีก
ซูซีมู่ที่ไม่มีอะไรจะแก้ตัว ได้แต่ออกรถ ขับกลับไปยังคฤหาสน์
ผ่านไปครึ่งชั่วโมง พวกเขาก็ถึงคฤหาสน์
คนรับใช้เห็นพวกเขาสองคนจูงมือกันเดินเข้าประตูมา ก็ฉีกยิ้มจนแทบจะหุบปากไม่ได้
“คุณชาย คุณผู้หญิง พวกคุณกลับมากันแล้ว”
ซูซีมู่พยักหน้าตอบรับ
โล่เฟยเอ๋อตอบกลับเบา ๆ ว่า อืม จากนั้นก็หันไปถามซูซีมู่ “เสื้อของนายมีคราบเลือด จะเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน หรือจะอาบน้ำก่อน”
เมื่อได้ยินที่โล่เฟยเอ๋อพูด คนรับใช้ถึงได้สังเกตเห็นคราบเลือดบนปกเสื้อของซูซีมู่และผ้ากอซที่แปะอยู่ที่คอ
จึงร้องออกมาด้วยความตกใจ “คุณผู้ชายทำไมถึงได้รับบาดเจ็บคะ? ถ้าคุณท่านทราบเรื่องนี้ไม่รู้จะเป็นห่วงขนาดไหน…”
คนรับใช้ไม่ทันพูดจบ ก็ถูกซูซีมู่พูดขัดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ก็แค่เป็นแผลนิดหน่อย ทำกระต่ายตื่นตูมไปได้”
พูดจบก็หันไปจ้องคนรับใช้อย่างดุ ๆ จากนั้นก็หันไปพูดเสียงเบา ๆ กับโล่เฟยเอ๋อ : “ฉันอยากอาบน้ำ”
เป็นเพราะตัวเองทำให้ซูซีมู่ได้รับบาดเจ็บ ดังนั้นโล่เฟยเอ๋อจึงรู้สึกผิดไม่อยากอยู่ชั้นล่างเฉย ๆ เธอจึงรีบพูดออกไปว่า “ฉันจะไปเตรียมน้ำให้นายอาบ” จากนั้นก็เดินออกไป
เมื่อโล่เฟยเอ๋อจากไป ซูซีมู่จึงหันกลับมาพูดเตือนคนรับใช้อย่างเยือกเย็น “คราวหน้า ถ้าไม่รู้ว่าควรหรือไม่ควรพูดอะไร ก็ไปให้พ้นหน้าฉัน!”
“ค่ะ คุณชาย” คนรับใช้พยักหน้าตอบรับ
ซูซีมู่ไม่ได้พูดอะไรอีก จากนั้นก็เดินขึ้นชั้นบนไป
