บทที่ 275 โล่เฟยเอ๋อรู้เรื่องของบริษัทโล่ซื่อ
หลังจากออกมาจากบริษัทได้ไม่นานฝนก็เริ่มตกเล็กน้อย
พอถึงวิลล่าจากฝนตกปรอย ๆ กลายเป็นฝนตกหนักแล้ว
ซูซีมู่ก่อนเปิดประตูลงรถ “คุณรอผมอยู่บนรถ ผมจะเข้าไปหยิบร่ม”
“ซูซีมู่ ไม่ต้อง…..” โล่เฟเอ๋อกะจะพูดว่าไม่ต้องยุ่งยากขนาดนั้น แค่ตากฝนเข้าไปเลยก็ได้ แต่เธอยังพูดไม่ทันจบ ซูซีมู่ก็ฝ่าฝน ก้าวออกจากประตูรถไปทางวิลล่าแล้ว
มึนงงกันไป โล่เฟยเอ๋อนั่งรอซูซีมู่ในรถอย่างเชื่อฟัง
ซูซีมู่รวดเร็วมาก ไม่ถึงหนึ่งนาที หยิบเอาร่มจากวิลล่าออกมา
“ผมอุ้มคุณเข้าไป”
“อะไรนะ?” โล่เฟยเอ๋อประหลาดใจ
ซูซีมู่อธิบาย “มีน้ำท่วมขัง”
โล่เฟยเอ๋อก้มลงมองพื้น มันเปียกและมีน้ำขังอยู่ไม่น้อยเลยลังเลไป ก่อนโล่เฟยเอ๋อยื่นมือไปถือร่มในมือของซูซีมู่
ซูซีมู่ก้มลงอุ้มโล่เฟยเอ๋อขึ้น เดินเข้าวิลล่าไป
“คุณนายน้อย กลับมาแล้ว” คนรับใช้รออยู่ที่ทางเข้า เห็นพวกเขาเข้ามา รับเอารองเท้าแตะสองคู่บนทางเข้าทันที
โล่เฟยเอ๋อรู้สึกอายเล็กน้อยอืมรับไปหนึ่งคำ
ซูซีมู่หัวเราะเบา ๆ แล้วเอ่ยกับคนรับใช้ “ไปยกอาหารเย็นออกมาเถอะ พวกเราจะไปทานทันที”
“ค่ะ” คนรับใช้พยักหน้า หมุนตัวเข้าห้องครัวไป
หลังคนรับใช้ไปแล้ว โล่เฟยเอ๋อหน้าแดงและดิ้นรนให้ซูซีมู่ปล่อยเธอลง “ปล่อยฉันลงเถอะ”
ซูซีมู่ไม่ได้พูดอะไร อุ้มโล่เฟยเอ๋อผ่านทางเข้าไปถึงบนโซฟาในห้องรับแขก ถึงจะวางเธอลง
“นั่งนี่ ผมจะไปเอารองเท้าแตะมาให้คุณ”
โล่เฟยเอ๋อรีบพูด: “ฉันไปเอาเอง เสื้อผ้าคุณเปียกหมดแล้ว รีบไปเปลี่ยนชุด”
“แค่เปียกนิดหน่อย ไม่เป็นไร” ซูซีมู่พูดพลางไปหยิบรองเท้าแตะจากทางเข้ากลับมาแล้ว
ฉวยโอกาสตอนซูซีมู่ก้มลง มือของโล่เฟยเอ๋อลูบเสื้อคลุมของซูซีมู่
พบว่าเสื้อคลุมของซูซีมู่ไม่ได้เปียกเยอะจริง ๆ ถึงวางใจ
ซูซีมู่ยืดตัวยืนขึ้น ลูบใบหน้าของโล่เฟยเอ๋อ ถาม “ตอนนี้วางใจแล้วเหรอ? หืม?”
โล่เฟยเอ๋อหน้าแดง มองค้อนซูซีมู่ หมุนตัวเข้าห้องอาหารไป
ซูซีมู่มุมปากยกโค้งขึ้น แล้วตามเข้ามา
ทานอาหารเย็นกันเสร็จแล้ว ซูซีมู่ถูกโล่เฟยเอ๋อเร่งรัดให้ไปอาบน้ำ
“ฉันเตรียมน้ำให้คุณแล้ว เสื้อผ้าก็หยิบให้แล้ว รีบไปอาบน้ำ”
“อืม” ซูซีมู่ถอดเสื้อคลุมออก เข้าห้องอาบน้ำไป
โล่เฟยเอ๋อนั่งลงบนโซฟาหยิบเอาแท็บแล็ตเลื่อนดูข่าวอย่างเบื่อหน่าย
ข่าวซุบซิบมากมาย ข้าราชการชั้นผู้ใหญ่อะไร ผู้หญิงฟ้องเจ้าหน้าที่ชั้นผู้ใหญ่ที่ไม่ยอมรับลูกของเธอ ดาราหญิงแต่งงานกับคนรวย กลายเป็นคุณนายตระกูลใหญ่…..
โล่เฟยเอ๋อเบะปาก ปิดแท็บแล็ตเตรียมจะวางกลับที่เดิม โทรศัพท์ของซูซีมู่บนโต๊ะน้ำชาก็ดังขึ้นกะทันหัน
โล่เฟยเอ๋อมองไปที่โทรศัพท์ แต่ไม่ได้ขยับ
แต่คนที่โทรมา ดูเหมือนมีเรื่องด่วนมาก สายแรกไม่มีคนรับก็โทรมารอบที่สองทันที
โล่เฟยเอ๋อหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เตรียมเอาไปส่งให้ซูซีมู่ที่ห้องอาบน้ำ
แต่พอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เห็นเป็นสายของโจวเฉิงที่โทรเข้ามา
เธอนิ่งไปก่อนจะกดรับ
เธอยังไม่ทันได้พูด เสียงที่เร่งรีบของโจวเฉิงก็ดังมาจากอีกฝั่ง
“ประธานซู หุ้นของบริษัทโล่ซื่ออยู่ ๆ ก็ตกลงอย่างร้ายแรง….”
หุ้นของบริษัทโล่ซื่ออยู่ ๆ ก็ตกลงอย่างร้ายแรง? โล่เฟยเอ๋อชะงักไปก่อนจะถาม “บริษัทโล่ซื่อทำไมนะ?”
โจวเฉิงนั้นได้ยินเสียงของโล่เฟยเอ๋อ ตกใจจนเกือบจะกัดลิ้นตัวเองขาด
พระเจ้า ทำไมคนรับสายของประธานซูเป็นคุณนายล่ะ!
ทำไมเขาไม่เช็กก่อนว่าปลายสายเป็นใครค่อยพูด? ตอนนี้ทำอย่างไรดี?
ตอนนี้ทำอย่างไรดี?
“อา…..คุณนาย เป็นคุณนี่เอง ประธานซูอยู่ไหม?”
โล่เฟยเอ๋อไม่ตอบคำถามโจวเฉิง ถามต่อ “บริษัทโล่ซื่อทำไมนะ?”
“เอ่อ…..เรื่องนั้น…..คือหุ้นของบริษัทโล่ซื่อมีปัญหานิดหน่อย” โจวเฉิงตอบข้าง ๆ คู ๆ
“ปัญหาอะไร?” โล่เฟยเอ๋อถาม
“เรื่องนั้น…..คุณนาย เรื่องนี้ คุณถามประธานซูเองเถอะ” โจวเฉิงเกรงว่าตัวเองจะพูดอะไรผิดไป จึงโยนเรื่องนี้ไปให้ท่านประธานของตัวเอง
โล่เฟยเอ๋อไม่เข้าใจว่าทำไมโจวเฉิงถึงให้เธอไปถามซูซีมู่แล้วไม่บอกเธอโดยตรง
“อืม ฉันรู้แล้ว” โล่เฟยเอ๋อนิ่งไปก่อนจะบอก: “เขาอาบน้ำอยู่ รอเขาออกมาฉันจะให้เขาโทรกลับหาคุณ”
“ครับ คุณนาย…..”
หลังคุยกับโจวเฉิงจบแล้ว โล่เฟยเอ๋อเปิดเบราว์เซอร์ในโทรศัพท์ ค้นหาบริษัทโล่ซื่อ ก็มีข่าวใหญ่ปรากฏขึ้นมา
ผลิตภัณฑ์บริษัทโล่ซื่อมีปัญหา…..
หุ้นบริษัทโล่ซื่อตกฮวบ การสูญเสียเงินทุนมหาศาล…..
มีคนที่เกี่ยวข้องเปิดเผยความลับ เริ่มจากสัปดาห์ก่อนแล้ว โครงการของบริษัทโล่ซื่อมีปัญหา นักลงทุนพากันถอนทุน ลงทุนละลายน้ำ…..
ตามคาวมคิดเห็นของผู้เชี่ยวชาญหลายคน สถานการณ์แบบนี้ของบริษัทโล่ซื่อ ต้องมีคนโจมตีอยู่เบื้องหลังแน่นอน…..
อ่านข่าวแล้วข่าวเล่าเกี่ยวกับข่าวไม่ค่อยดีของบริษัทโล่ซื่อ โล่เฟยเอ๋องุนงงอึ้งไปเล็กน้อย
บริษัทโล่ซื่อในมือของพ่อเธอพัฒนาอย่างดีมาตลอด หลังจากเธอแต่งงานกับซูซีมู่ บริษัทโล่ซื่อก็ได้รับผลประโยชน์มากมาย
จนกระทั่งที่ผ่านมา พ่อของเธอให้ซูซีมู่ช่วยเขาพัฒนาตลาดที่ต่างประเทศ
ทำไมอยู่ ๆ ถึงเกิดเหตุการณ์แบบนี้ได้?
ตอนที่โล่เฟยเอ๋อจมอยู่กับความคิด ซูซีมู่ดังมาจากทางด้านหลังเธอ “คุณดูอะไรอยู่?”
โล่เฟยเอ๋อได้สติ หันกลับไปพูดกับซูซีมู่ “ดูข่าวเกี่ยวกับบริษัทโล่ซื่อ”
ซูซีมู่คิดไม่ถึงว่าโล่เฟยเอ๋อจะเห็นข่าวของบริษัทโล่ซื่อ นัยน์ตาวาววับ ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบแท็บแล็ตในมือของโล่เฟยเอ๋อ “คุณเป็นห่วงบริษัทโล่ซื่อ?”
“ไม่ใช่” โล่เฟยเอ๋อส่ายศีรษะ “แค่รู้สึกใจหาย พ่อของฉันทุ่มเทอย่างหนักให้กับบริษัทโล่ซื่อ…..แต่ตอนนี้กลับมาถึงจุดนี้”
ได้ยินคำพูดของโล่เฟยเอ๋อ ซูซีมู่ก็วางใจ เขาเอื้อมมือไปกอดโล่เฟยเอ๋อไว้ในอ้อมแขน พูดเบา ๆ ข้างหูเธอ: “คุณอย่าคิดมากเลย บริษัทโล่ซื่อต้องไม่เป็นอะไร”
โล่เฟยเอ๋อนิ่งไปครู่หนึ่ง จากนั้นเหมือนนึกอะไรได้ ผลักซูซีมู่ออก “ซูซีมู่ คุณเตรียมช่วยบริษัทโล่ซื่อใช่ไหม? ต้องใช่แน่ ไม่อย่างนั้นเมื่อกี้คุณโจวคงไม่รีบโทรหาคุณขนาดนั้น แล้วรายงานเรื่องบริษัทโล่ซื่อ?”
มิน่าทำไมเธออยู่ ๆ ถึงรู้เรื่องบริษัทโล่ซื่อ ที่แท้เป็นโจวเฉิงพลาดหลุดปากผ่านสายโทรศัพท์
ซูซีมู่สีหน้าไม่เปลี่ยน เอ่ยเสียงเย็น: “ไม่ใช่ ผมแค่ให้โจวเฉิงจับตาดูบริษัทโล่ซื่อ มีอะไรให้คอยรายงานผม”
โล่เฟยเอ๋อจ้องซูซีมู่ เอ่ย: “ถ้าอย่างนั้นก็แล้วไป ฉันไม่ต้องการให้คุณช่วยบริษัทโล่ซื่อ พวกนั้นไม่เกี่ยวกับคุณ”
เธอไม่ต้องการให้ระหว่างพวกเธอกลายเป็นเรื่องของผลประโยชน์
“ผมไม่ทำหรอก” ผมไม่ช่วยบริษัทโล่ซื่อ ผมเพียงแค่ช่วยลูกของพวกเราแก้แค้น ช่วยคุณเอาบริษัทโล่ซื่อกลับมาจากเงื้อมมือเห้อจิ้นเหยา ซูซีมู่เติมประโยคที่เหลืออยู่ในใจ
