บทที่ 276 เมื่อเตรียมพร้อมจะสารภาพ
เห็นซูซีมู่รับปากไม่ช่วยบริษัทโล่ซื่อแล้ว โล่เฟยเอ๋อถึงวางใจ ยื่นโทรศัพท์ส่งให้ซูซีมู่ “คุณโทรกลับหาคุณโจวเถอะ ฉันจะไปอาบน้ำ”
“อืม” ซูซีมู่พยักหน้า รับโทรศัพท์มา ออกจากห้องนอนไปอีกห้องแล้วโทรหาโจวเฉิง
โจวเฉิงไม่ทำเหมือนที่แล้วมา ที่รับสายแล้วพูดเข้าเรื่องเลย แต่หลังจากลังเลไปหลายวินาทีถึงจะเปิดปาก “ประธานซู?”
ซูซีมู่อืมรับหนึ่งคำ ถาม “ก่อนหน้านี้โทรหาผมมีเรื่องอะไร?”
“ประธานซู บริษัทโล่ซื่ออยู่ ๆ หุ้นตกลงอย่างผิดปกติ”
ซูซีมู่ขมวดคิ้วถาม “ไม่ใช่ว่านายควบคุมอยู่เหรอ? ทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ได้?”
“คาดว่ามีคนลงมือ”
ซูซีมู่เงียบไปหลายวินาที พูด: “นายส่งรายละเอียดมาที่อีเมล ผมดูหน่อย”
“ครับ…..”
ซูซีมู่เปิดคอมพิวเตอร์ เข้ารหัส จากนั้นเปิดอีเมลแล้วกรอกบัญชีกับรหัสอีเมล ไปที่หน้าแรก
มีการแจ้งตือนหนึ่งรายการสำหรับจดหมายที่ยังไม่ได้รับ ซูซีมู่เปิดดู
อีเมลเปิดออกมาเป็นรูปโลโก้หุ้นของบริษัทโล่ซื่อ
หุ้นตกลงตามมาตรฐานมาตลอด แต่วันนี้ตอนบ่ายเมื่อตลาดหุ้นปิด ก็ทิ้งดิ่งลงทันที
มิน่าโจวเฉิงถึงได้รีบร้อนโทรหาเขา เพราะสถานการณ์แบบนี้พวกเขาที่ควบคุมหุ้นของบริษัทโล่ซื่อมาตลอดถือว่าไม่ค่อยปกติ
ซูซีมู่เลื่อนดูข้อมูลไปเรื่อย ๆ หลังดูข้อมูลทั้งหมดแล้ว เขาก็ได้ข้อสรุปออกมา
“น่าจะเป็นเห้อจิ้นเหยาให้คนลงมือ”
“เห้อจิ้นเหยา เธอทำได้อย่างไร?”
“เธอวางแผนให้คนอื่นตายเธอรอด” ซูซีมู่เว้นไปครู่หนึ่ง จากนั้นพูดก็ต่อ “ตอนนี้นายไปติดต่อผู้ถือหุ้นพวกนั้น ซื้อหุ้นในมือพวกเขามา พรุ่งนี้ก่อนเที่ยง ผมต้องการเห็นมากกว่าห้าสิบเปอร์เซ็นต์”
“ครับ ประธานซู” โจวเฉิงหยุดไป แล้วพูดต่อ: “ประธานซู เมื่อสักครู่คุณนายรับโทรศัพท์ของคุณ ผมพลาดหลุดปาก…..”
“อืม ผมรู้แล้ว” ซูซีมู่พูดจบก็วางสายเลย
จ้องคอมพิวเตอร์เงียบ ๆ ไม่กี่วินาที ซูซีมู่ก็ปิดคอม ลุกขึ้นกลับห้องนอน
เมื่อผลักประตูห้องนอนเปิด เห็นโล่เฟยเอ๋อนอนหลับอยู่บนเตียง
เขาปิดประตูอย่างเบามือ แล้วเดินไปที่ข้างเตียง
เลิกผ้าห่มออก โล่เฟยเอ๋อที่หลับไปแล้วก็สะลึมสะลือลืมตาขึ้น “คุณคุยโทรศัพท์เสร็จแล้ว?”
“อืม เสร็จแล้ว” ซูซีมู่ปีนขึ้นเตียง รวบโล่เฟยเอ๋อไว้ในอ้อมแขน
โล่เฟยเอ๋อพาดแขนกอดเอวซูซีมู่อย่างเป็นธรรมชาติ พูดเสียงอู้อี้: “ดึกมากแล้ว นอน….”
“ครับ นอน” ซูซีมู่ก้มประทับจูบลงระหว่างคิ้วของโล่เฟยเอ๋อ
ได้รับจูบจากซูซีมู่ โล่เฟยเอ๋อเลิกคิ้ว ขยับตัวซุกในอ้อมกอดของซูซีมู่ แล้วหลับตาลง
วันต่อมาเมื่อโล่เฟยเอ๋อตื่นนอน ซูซีมู่ก็ไปทำงานแล้ว ทิ้งไว้เพียงกระดาษโน้ตบนหมอน
“ผมไปบริษัทแล้ว ตอนเที่ยงผมจะให้โจวเฉิงมารับคุณไปทานข้าว”
โล่เฟยเอ๋อเลิกคิ้ววางกระดาษโน้ตในมือลง จากนั้นจึงลุกไปล้างหน้าแปรงฟัน
ล้างหน้าเสร็จแล้วจึงลงทานมื้อเช้า
หลังทานมื้อเช้าเสร็จ โล่เฟยเอ๋อเก็บของ เดินออกไปข้างนอกพลางโทรหาซูซีมู่ไปด้วย
“ฮัลโหล?”
“ตื่นแล้วเหรอ?” เสียงของซูซีมู่ฟังดูไม่ได้บ่งบอกอารมณ์ใด ๆ แต่น้ำเสียงไม่ได้เย็นชาเหมือนอย่างเคย
โล่เฟยเอ๋อสวมรองเท้าพร้อมพูดไปด้วย “อืม ตื่นแล้ว ฉันโทรบอกคุณ ฉันกำลังจะออกไปข้างนอก คุณไม่ต้องให้โจวเฉิงมารับฉันที่วิลล่า ถึงเวลาฉันจะไปหาคุณที่บริษัทเลย”
“อืม โอเค” ซูซีมู่เว้นไปครู่หนี่งแล้วพูด “ผมกำลังไปคุยกับลูกค้ามา ตอนนี้อยู่ระหว่างทางกับบริษัท”
ได้ยินซูซีมู่รายงานความเคลื่อนไหวของเขา โล่เฟยเอ๋อมุมปากก็ยกขึ้น “ลูกค้าผู้ชายหรือผู้หญิง?”
“อ่อ” โล่เฟยเอ๋อขานรับหนึ่งที กำลังเปิดประตูเตรียมออกไปข้างนอก ได้ยินเสียงเคาะประตูดังมาจากในสาย ตามด้วยเสียงซูซีมู่พูดอะไรบางอย่างลอดมา
โล่เฟยเอ๋อเกรงว่าจะรบกวนงานซูซีมู่ รีบละล่ำละลักพูด “คุณทำงานเถอะ ฉันจะขึ้นรถแล้ว บาย” แล้ววางสายทันที
มองสายที่ถูกตัดไป ซูซีมู่อดที่จะหัวเราะออกมาไม่ได้
เฟยเอ๋อของเขา ช่างน่ารักเสียจริง!
โจวเฉิงที่เดินเข้ามาส่งเอกสาร เห็นซูซีมู่ที่อยู่ ๆ ก็หัวเราะ จึงอดไม่ไหวที่จะถาม “คุณนายโทรหาประธานซู?”
ซูซีมู่ที่อารมณ์ดี พยักหน้าอืมรับคำ แล้วเอ่ย: “ตอนเที่ยงนายไม่ต้องไปรับเธอที่วิลล่าแล้ว เธอจะมาเอง”
“คุณนายจะมาที่บริษัทเอง?” โจวเฉิงสีหน้าแปลกใจ
อย่าโทษที่โจวเฉิงรู้สึกแปลกใจ รู้ไหมว่าโล่เฟยเอ๋อมาที่บริษัททั้งหมดแค่สามครั้ง นอกจากสองครั้งที่ซูซีมู่พาเธอมา มีแค่ครั้งเดียวที่เธอมาด้วยเองแล้วก็ไม่ได้ขึ้นมาข้างบน
“อืม” ซูซีมู่ยกยิ้มมุมปาก พยักหน้า
โจวเฉิงหัวเราะถาม “ประธานซู สารภาพกับคุณนายแล้ว?”
“ยัง” ซูซีมู่ส่ายหน้า “ผมเตรียมจะสารภาพกับเธอพรุ่งนี้”
ประธานซูทำไมถึงเลือกพรุ่งนี้? พรุ่งนี้เป็นวันเกิดของประธานซู
อย่าโทษที่โจวเฉิงรู้สึกแปลกใจมากอีกแล้ว เพราะวันเกิดของซูซีมู่พรุ่งนี้เป็นวันระลึกถึงพ่อแม่ของเขา อีกอย่างการตายของพ่อแม่ของเขายังเกี่ยวข้องกับเขาด้วย
ดังนั้น ซูซีมู่ในวันเกิดนั้นล้วนไม่กินไม่ดื่มเอาแต่ขลุกอยู่ในห้องนอนทั้งวัน
แต่พรุ่งนี้ ซูซีมู่วางแผนจะสารภาพกับโล่เฟยเอ๋อ นี่ไม่ทำให้โจวเฉิงประหลาดใจได้อย่างไรกัน
บางทีประธานซูในที่สุดก็ออกจากเงาการตายของพ่อแม่แล้ว! โจวเฉิงลอบถอนหายใจในใจ พูดจากใจจริง: “ขอให้ประธานซูสารภาพสำเร็จ อยู่กับคุณนายไปนาน ๆ!”
แม้จะคิดว่าโจวเฉิงพูดมากนิดหน่อย แต่เห็นแก่คำพูดที่เป็นมงคลของโจวเฉิง ซูซีมู่เลยไม่ได้ว่าอะไร
แถมยังหยิบเอากระดาษแผ่นหนึ่งออกจากลิ้นชักโต๊ะส่งให้เขา “นายซื้อของตามรายนี้ให้ครบ แล้วส่งไปที่วิลล่าหลันถิง”
โจวเฉิงเปิดดูรายการ ในนั้นล้วนเป็นรายการส่วนผสมวัตถุดิบ
เดาคร่าว ๆ ล้วนเป็นของที่คุณนายชอบทาน
กะพริบตาปริบๆ โจวเฉิงก็ถามไปอย่างนั้น “ประธานซู นี่คุณเตรียมทำอาหาร สารภาพรักกับคุณนาย?”
ถูกโจวเฉิงพูดแทงใจถึงความคิดที่เตรียมไว้จะสารภาพ ซูซีมู่ก็พาลโกรธเอาดื้อ ๆ “ออกไป!”
เห็นซูซีมู่โมโหแล้ว โจวเฉิงกล้าอยู่ต่อที่ไหน รีบหนีเตลิดออกมา…..
