บทที่ 360 วิธีสกปรกเล็กน้อยของซูซีมู่
เมื่อโล่เฟยเอ๋อฟังคำขอโทษที่อธิบายไม่ได้ของซูซีมู่ เธอก็กะพริบตาเบา ๆ แล้วถามว่า “ซูซีมู่ คุณพูดขอโทษกับฉันทำไม?”
ซูซีมู่ตอบโล่เฟยเอ๋อตรงๆ ด้วยการจูบ
เขารู้ว่า ที่นี่คือห้องนั่งเล่น และรู้แม้กระทั่งว่าคนรับใช้บางคนกำลังมองดูพวกเขาอยู่
แต่เขาไม่สนใจและเขาไม่ต้องการคิดถึงเรื่องนี้อีกต่อไป เขาแค่อยากจูบโล่เฟยเอ๋อ เพื่อคลายความกลัวในใจของเขา
กลัวว่า ถ้าตอนนั้นเขาไม่อยู่จริงๆ ทิ้งให้โล่เฟยเอ๋อเผชิญหน้าเพียงลำพังจะทำอย่างไรดี
ดวงตาของซูซีมู่เต็มไปด้วยความตื้นตันและชื้นเปียก
เฟยเอ๋อ ผมสัญญาว่าต่อไปจะดูแลคุณและลูกของเราให้ดี ครอบครัวของเราสามคนจะมีความสุขมีความสุขมาก
ซูซีมู่และโล่เฟยเอ๋อจูบกันไม่สนใจใครในที่สาธารณะ จนคนรับใช้ในห้องนั่งเล่นไม่รู้ว่าจะออกไปหรือจะอยู่ต่อดี
ถ้าพวกเขาจะออกไปก็จะเป็นการรบกวนพวกเขา แต่ถ้าอยู่ต่อก็ไม่ดี……
ในขณะนั้น มีเสียงผลักประตูดังมาจากด้านนอก
มาพร้อมกับเสียงของลู่ยู่ที่เอ่ยว่า “ประตูใหญ่เปิดอยู่ได้ยังไง …”
เมื่อเขาเห็นโล่เฟยเอ๋อและซูซีมู่จูบกันอยู่บนโซฟา เสียงของเขาก็หยุดลงทันที
และในเวลาเดียวกันซูซีมู่ก็โอบกอดโล่เฟยเอ๋อเข้าสู่ และสายตาอันเยือกเย็นของเขาก็มองไปที่ลู่ยู่
แน่นอนว่า คนรับใช้ที่อยู่ในห้องนั่งเล่นก็ไม่รอดพ้นชะตากรรมนี้เช่นกัน
ลู่ยู่ไอเบาๆ สองสามทีและพูดว่า “แค่กๆ คือ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะรบกวน”
โล่เฟยเอ๋อได้ยินในสิ่งที่เขาพูด ก็รู้สึกอายและฝังใบหน้าของเธอไปที่อ้อมอกของซูซีมู่
“ลุงลู่บอกว่า ถ้านายยังไม่กลับเมืองหลวงภายในสามวัน เขาจะมาเมืองAลากนายกลับด้วยตัวเขาเอง” ซูซีมู่พูดจบประโยคนี้ ก็อุ้มโล่เฟยเอ๋อขึ้นไปชั้นบน ทิ้งลู่ยู่ไว้คนเดียวตรงชั้นล่าง
“ซูซีมู่ นายบอกพ่อฉันได้ยังไงว่า ฉันอยู่ที่นี่ …”
เมื่อฟังเสียงโมโหของลู่ยู่ โล่เฟยเอ๋อก็ถามซูซีมู่อย่างสงสัย “พ่อของลู่ยู่มาหาเขา ทำไมเขาถึงต้องตกใจขนาดนั้น?”
“เขานึกว่า พ่อของเขาจะมาจับเขาไปดูตัว” ซูซีมู่ตอบอย่างแผ่วเบา
“ดูตัว?” โล่เฟยเอ๋อตกใจก่อน หลังจากนั้นจึงถามว่า “ลู่ยู่ไปดูตัว งั้นเฉียวเฉียวจะทำอย่างไร? ไม่ได้ ต้องบอกเฉียวเฉียว …”
ด้วยเหตุนี้เธอจึงดิ้นเพื่อที่จะลงไป
ซูซีมู่จับเอวของเธอไว้แน่นและไม่ปล่อยเธอลงไป
โล่เฟยเอ๋อตีไปที่ซูซีมู่ แล้วพูดว่า “ซูซีมู่ปล่อยฉันนะ ฉันจะไปหาเฉียวเฉียว”
“พ่อของเขา มาดูคุณหซิว …” หลังจากพูดจบ ซูซีมู่ไม่รอให้โล่เฟยเอ๋อตอบกลับ ก็จัดการอุ้มเธอเข้าไปในห้อง
ส่วนลู่ยู่ที่เข้าใจผิดว่าพ่อของเขามาจับเขาไปดูตัวที่เมืองหลวง ก็ปล่อยให้เขาเข้าใจผิดไปซะ! ใครปล่อยให้เขามารบกวนเขาและเฟยเอ๋อจูบกันล่ะ? งั้นก็อย่าโทษว่าเขาใช้วิธีสกปรกเล็กๆ น้อยๆ ล่ะกัน
เมื่อรู้ว่าโล่เฟยเอ๋อตั้งครรภ์ ซูซีมู่ก็ไม่อนุญาตให้เธอไปทำงานอยู่แล้ว อย่างไรเหตุการณ์ที่เห้อจิ้นเหยาทำให้โล่เฟยเอ๋อแท้ง ซูซีมู่ก็ไม่เคยขจัดทิ้งไปได้
ถึงแม้ว่าโล่เฟยเอ๋อจะอยากไปทำงานตามปกติแค่ไหน แต่เมื่อคิดถึงความกังวลของซูซีมู่ เธอจึงตัดสินใจเลิกทำงาน เหลือเพียงแค่ออกแบบให้AL
เดิมที มีหซิวหชูเฉียวที่ท้องคอยอยู่เป็นเพื่อนเธอที่บ้าน โล่เฟยเอ๋อรู้สึกว่าอยู่บ้านก็ไม่เลว
แต่ไม่กี่วันที่ผ่านมาพ่อของลู่ยู่มาที่เมือง A เขารู้สึกกลัวอยู่เป็นหลายวันในที่สุดลู่ยู่ก็เข้าใจว่า พ่อของเขามาที่เมือง A ก็เพราะหซิวหชูเฉียว
และก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น หลังจากที่เขาพาหซิวหชูเฉียวไปพบพ่อของเขา หซิวหชูเฉียวก็ตามเขากลับเมืองหลวงด้วยกัน
ต่อมาหซิวหชูเฉียวโทรหาโล่เฟยเอ๋อ และบอกว่าเธอจะอยู่ที่บ้านของตระกูลลู่ในเมืองหลวงก่อนที่จะคลอดลูก
โล่เฟยเอ๋อไม่ได้เกลี้ยกล่อมให้หซิวหชูเฉียวกลับมาที่เมือง A เพราะเธอคิดว่าหซิวหชูเฉียวอยู่ที่เมืองหลวงก็มีความสุขดี
พอหซิวหชูเฉียวและลู่ยู่ย้ายออกจากคฤหาสน์ ที่นี่ก็ดูเหมือนจะเงียบและเคว้งคว้างมากเช่นกัน
โล่เฟยเอ๋อหาวด้วยความเบื่อหน่าย แล้วลุกขึ้นไปที่ห้องครัว
“คุณนายน้อย คุณจะทำอะไรคะ?” คนรับใช้ถามขึ้น เมื่อเห็นว่าโล่เฟยเอ๋อเข้าไปในครัว
“เออ…” โล่เฟยเอ๋อตอบกลับไป แล้วไม่รู้ว่าตัวเองจะทำอะไรดี หลังจากคิดไปสักพัก เธอก็สั่งการไปว่า “เธอช่วยไปบอกให้คนขับหลี่เตรียมรถไว้ด้วย ฉันจะไปบริษัทซูซื่อ”
คนรับใช้พูดด้วยรอยยิ้ม “ฉันเพิ่งทำน้ำซุปเสร็จพอดี ทั้งคุณนายน้อยและคุณชายต่างก็สามารถดื่มได้ ถ้าไม่อย่างนั้นคุณนายน้อยเอาไปให้คุณชายลองทานดู?”
โล่เฟยเอ๋อไม่ปฏิเสธ พร้อมกับพยักหน้าและพูดว่า “ได้”
หลังจากรถหยุดนิ่งแล้ว คนขับหลี่ก็รีบลงยกกระติกเก็บความร้อนไปไว้หลังรถ และเปิดประตูด้านหลัง
โล่เฟยเอ๋อออกจากรถ และหยิบกระติกเก็บความร้อนจากมือคนขับหลี่ มองขึ้นไปที่ตึกบริษัทซูซื่อที่สูงหลายสิบชั้น จากนั้นก็เดินไปที่ประตูใหญ่
แม้ว่าบริษัทซูซื่อจะไม่ชัดเจนเกี่ยวกับสถานะของโล่เฟยเอ๋อ แต่ทุกคนก็รู้ว่าเธอมาเพื่อหาซูซีมู่
หลังจากเธอเข้าไปในล็อบบี้ ผู้คนต่างก็พากันทักทายเธอ
คนที่แผนกต้อนรับเป็นคนแรกที่ทักทายเธอ “คุณโล่”
โล่เฟยเอ๋อพยักหน้า กดรหัสอย่างชำนาญ เข้าไปในลิฟต์พิเศษของประธาน
เมื่อมาถึงชั้นของห้องทำงานของประธาน โจวเฉิงซึ่งได้รับแจ้งจากด้านล่าง ได้รออยู่ที่นั่นแล้ว “คุณนาย คุณมาแล้ว”
“ซูซีมู่อยู่ในห้องทำงานไหม?” โล่เฟยเอ๋อถามตรงๆ
โจวเฉิงพยักหน้าตอบกลับ “ประธานซูอยู่ในห้องทำงานคุยอยู่กับผู้อำนวยการแผนกวางแผน”
เมื่อมองไปทางสำนักงานของซูซีมู่ เธอก็เห็นคนมากมายอยู่ข้างใน เธอพยักหน้าและนั่งลงบนเก้าอี้ด้านหนึ่งพร้อมกระติกน้ำร้อน “ในเมื่อเขายังไม่ว่าง ฉันรอเขาอยู่ที่นี่ก็ได้”
โจวเฉิงนึกถึงสถานะของโล่เฟยเอ๋อในใจของซูซีมู่ จึงเกลี้ยกล่อมว่า “คุณนาย คุณควรไปรอที่ห้องทำงานของประธานซูดีกว่าครับ”
“ไม่เป็นไร” โล่เฟยเอ๋อส่ายหัว
โจวเฉิงเห็นว่าเธอยืนกรานที่จะไม่เข้าไปในห้องทำงานของซูซีมู่ จึงเรียกเลขาไปเตรียมนมและผลไม้มาให้โล่เฟยเอ๋อ และเขาก็อยู่ที่นี่เป็นเพื่อนโล่เฟยเอ๋อ
ปรากฏว่าเลขายังไม่ทันกลับมา ก็มีเสียงเอกสารดังขึ้นดังมาจากในห้องทำงานของซูซีมู่
แล้วเสียงอันเยือกเย็นของซูซีมู่ก็ดังขึ้น “นี่เป็นแผนการประมูลของคุณงั้นเหรอ?”
โล่เฟยเอ๋อมองเข้าไปทางห้องทำงานของซูซีมู่และถามว่า “มีอะไรเหรอ?”
โจวเฉิงมองไปที่ทิศทางของห้องทำงานของซูซีมู่และตอบว่า “อาจเป็นผู้อำนวยการแผนกวางแผนทำให้ ประธานซูโกรธนะครับ”
ปกติประธานซูมักจะไม่ใช่เป็นคนที่โกรธง่าย แต่ถ้าเขาโกรธขึ้นมา คนที่ทำให้เขาโกรธคงจะโชคร้ายมาก
และวันนี้ผู้อำนวยการฝ่ายวางแผนก็คงแย่มากๆ
โล่เฟยเอ๋อก็เข้าใจนิสัยของซูซีมู่ หลังจากที่ใช้ความคิดและลุกขึ้น เธอก็เดินเข้าไปที่ห้องทำงานของซูซีมู่
เมื่อเห็นความคิดของโล่เฟยเอ๋อ โจวเฉิงก็ถอนหายใจว่าผู้อำนวยการแผนกวางแผนโชคดี เขาจึงตามเข้าไป……
ในห้องทำงาน ซูซีมู่มองไปที่ผู้อำนวยการแผนกวางแผนที่ยืนอยู่ตรงข้ามด้วยใบหน้าเย็นชา
ผู้อำนวยการแผนกวางแผนรู้สึกกลัวกับแรงผลักดันของซูซีมู่ จนหน้าซีดและไม่กล้าพูดอะไร
“คุณเป็นหัวหน้าแผนกได้ยังไง? ขนาดแผนการยังทำออกมาให้ดีไม่ได้……” ก่อนที่ซูซีมู่จะพูดจบก็มีเสียงเคาะประตูดังออกมาจากข้างนอก
“มีอะไร?” ซูซีมู่ไม่ตอบอย่างไม่สบอารมณ์
“ประธานซู คุณนายมาครับ…..
