บทที่ 361 ใบหน้าที่แท้จริงของภรรยาท่านประธาน
“ประธานซู คุณนายมา! ” คำนี้ของโจวเฉิง ยิ่งกว่ามนต์ขลังเสียอีก
ความบึ้งตึงบนใบหน้าของซูซีมู่ อ่อนโยนลงในทันที จากนั้นก็พูดกับหัวหน้าแผนกวางแผน ซึ่งยังคงยืนอยู่ที่นั่น “กลับไปทำใหม่”
“ครับ ประธานซู” เมื่อหัวหน้าแผนกวางแผน ได้ยินคำพูดของซูซีมู่ ก็ราวกับได้รับการอภัยโทษอย่างใหญ่หลวง หลังจากโค้งคำนับทำความเคารพเสร็จ ก็หันหลังออกไป
ในขณะที่เดินผ่านภรรยาของท่านประธาน เขากำลังจะทำความเคารพภรรยาของประธาน ที่ช่วยชีวิตเขาไว้ แต่ทันใดนั้นก็พบว่า ภรรยาของประธานในตำนาน ก็คือหญิงสาวที่เคยบุกเข้าไปในห้องประชุม มีท่าทีที่สนิทสนมกับท่านประธานของพวกเขา
ที่แท้เธอก็คือภรรยาของประธานเหรอ? มิน่าล่ะถึงกล้าบุกเข้าไปในห้องประชุมของประธานซู
ทำความเคารพให้กับโล่เฟยเอ๋ออย่างซาบซึ้งใจ หัวหน้าแผนกวางแผนก็รีบเดินออกไปจากห้องทำงานของท่านประธานโดยเร็ว คิดอยากจะไปอวดความจริงต่อหน้าคนอื่นๆ เสียหน่อย……
โล่เฟยเอ๋อถือกระบอกน้ำร้อนไว้ เดินเข้าไปในห้องทำงานของ ซูซีมู่ “คุณโกรธเหรอ? ”
“ไม่ใช่ คุณมาได้ยังไง? ” ซูซีมู่เดินเข้ามา รับกระบอกน้ำร้อนจากมือของโล่เฟยเอ๋อ
โล่เฟยเอ๋อทำหน้ามุ่ยแล้วตอบว่า “ฉันอยู่ที่บ้านน่าเบื่อ จึงเอาซุปมาดื่มกับคุณด้วยกัน”
“อยู่ที่บ้านน่าเบื่อ ถ้าอย่างนั้นต่อไปก็มาทำงานกับฉันทุกวันเลยแล้วกัน” ซูซีมู่ตอบด้วยรอยยิ้ม
โล่เฟยเอ๋อตอบอย่างไม่พอใจ “มาบริษัทกับคุณ ฉันไปทำงานยังจะดีกว่าอีก”
“อยากจะไปทำงานมากขนาดนั้นเลยเหรอ? ” ซูซีมู่เลิกคิ้วและถาม
โล่เฟยเอ๋อพยักหน้า พร้อมกับส่งเสียง “อืม” จากนั้นพูดว่า “เฉียวเฉียวกับลู่ยู่ไปเมืองหลวงแล้ว คุณก็ต้องทำงาน ฉันอยู่บ้านคนเดียว น่าเบื่อมาก”
หลังจากที่ซูซีมู่เงียบไปสองสามวินาที ก็พูดขึ้นอย่างรักใคร่เอ็นดู “งั้นก็ไปทำงานแล้วกัน……”
“ซูซีมู่ คุณพูดจริงเหรอ? ” โล่เฟยเอ๋อดวงตาสว่างขึ้นทันที
ซูซีมู่ยกมือขึ้น แตะปลายจมูกของโล่เฟยเอ๋อเบาๆ “สามีของคุณ เคยโกหกคุณเมื่อไหร่? ”
“ไม่เคย……” โล่เฟยเอ๋อเขย่งปลายเท้าขึ้น ประทับรอยจูบที่แก้มของซูซีมู่ จากนั้นก็ดึงซูซีมู่มาที่หน้าโซฟา แล้วนั่งลง
เปิดกระบอกน้ำร้อนออก แล้วเทน้ำซุปออกมา
ซูซีมู่เหลือบมองไปในกระบอกน้ำร้อน แล้วถามว่า “คือซุปอะไร? ”
“ไม่รู้” โล่เฟยเอ๋อพูดพร้อมกับตักขึ้นช้อนหนึ่ง ยื่นไปที่ปากของซูซีมู่ หลังจากที่เขาดื่มเข้าไปแล้ว ก็ถามว่า “อร่อยไหม? ”
“อืม ไม่เลว น่าจะถูกปากคุณ” ซูซีมู่ยกถ้วยซุปตรงหน้าตัวเองขึ้นมา แล้วป้อนให้โล่เฟยเอ๋อ
หลังจากที่โล่เฟยเอ๋อกินอิ่มแล้ว เขาถึงได้ดื่มส่วนที่เหลือจนหมด
หลังจากที่ดื่มซุปเสร็จแล้ว โล่เฟยเอ๋อก็ดูเอกสารกับซูซีมู่
หลังจากดูไปสักพัก เธอก็เริ่มง่วงเหงาหาวนอน
ซูซีมู่พูดว่า “ไปนอนที่ห้องนั่งเล่นสักพัก”
“อืม” โล่เฟยเอ๋อพยักหน้า เข้าไปห้องนั่งเล่นในห้องทำงานของซูซีมู่
หลังจากที่ซูซีมู่ดูเอกสารในมือจบ ตอนที่เข้ามาในห้องนั่งเล่น โล่เฟยเอ๋อกำลังนอนหลับสนิท
ซูซีมู่จ้องมองใบหน้าที่หลับใหลของเธอสักพัก กำลังจะจากไป โทรศัพท์มือถือที่วางอยู่บนหัวเตียงของโล่เฟยเอ๋อก็ดังขึ้น
คิ้วของเขาขมวดเล็กน้อย หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เพิ่งจะเห็นคำว่า ‘พ่อ’ ที่ปรากฏบนหน้าจอโทรศัพท์ โล่เฟยเอ๋อก็ลืมตาขึ้นมาอย่างงัวเงีย
โล่เฟยเอ๋อถามในขณะที่ขยี้ตาไปด้วย “ใครโทรมา? ”
“พ่อของคุณโทรมา” ซูซีมู่พูดพลางส่งโทรศัพท์ในมือไปให้โล่เฟยเอ๋อ
โล่เฟยเอ๋อส่งเสียง “อ๋อ” รับโทรศัพท์ แต่กำลังครุ่นคิดว่าจะรับสายหรือไม่
เธอรู้ดีว่า ถ้าโล่ชิงไป๋ไม่มีเรื่องอะไรให้เธอทำ ก็จะไม่โทรหาเธอแน่ เช่นครั้งที่แล้ว เขาเพื่อหุ้น 50% ของบริษัทโล่ซื่อ ที่อยู่ในมือของซูซีมู่ เช่นครั้งก่อนที่แล้ว เขาเพื่อที่จะให้เธอยกโทษให้เห้อจิ้นเหยา……
เหลือบมองไปทางซูซีมู่ ที่ไม่ได้พูดอะไรมาโดยตลอด สุดท้ายโล่เฟยเอ๋อก็ตัดสินใจรับโทรศัพท์
“ฮัลโหล? ”
เสียงของโล่ชิงไป๋ดังมาจากอีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ “เฟยเอ๋อ ฉันคือพ่อเธอ”
“มีเรื่องอะไร? ” โล่เฟยเอ๋อถามอย่างเรียบเฉย
“มีเรื่องหาเธอ เธอมาที่คฤหาสน์ของตระกูลโล่หน่อย”
มาที่คฤหาสน์ของตระกูลโล่หน่อย พูดเพียงคำว่าที่บ้านสักคำ ก็ไม่ได้หรือไง? ความเศร้าใจพัดผ่านใบหน้าของโล่เฟยเอ๋อ
ซูซีมู่สังเกตเห็นในวินาทีแรก ยื่นมือไปจับมือเธอไว้
โล่เฟยเอ๋อยกยิ้มมุมปากให้เขาเบาๆ จากนั้นก็พูดด้วยน้ำเสียงที่สงบ “มีเรื่องอะไร คุณพูดทางโทรศัพท์โดยตรงเลย”
“พูดในโทรศัพท์ไม่รู้เรื่อง”
โล่เฟยเอ๋อขมวดคิ้วเล็กน้อย แล้วตอบว่า “ถ้าอย่างนั้นก็อย่าพูด” “ไม่ได้ ไม่ได้……” โล่ชิงไป๋ พูดคำว่า ‘ไม่ได้’ สองครั้งต่อเนื่อง
โล่เฟยเอ๋อถือโทรศัพท์ไว้อย่างเหม่อลอย ใช้ปลายนิ้วเขียนอักษรในฝ่ามือของซูซีมู่เบาๆ
ก็ไม่รู้ว่าเธอเขียนอะไรในฝ่ามือของซูซีมู่ ความสุขบนใบหน้าของซูซีมู่ แทบจะไม่สามารถปกปิดไว้ได้
ทางโล่ชิงไป๋หลังจากที่ครุ่นคิดอยู่ไม่กี่วินาที พูดว่า “ถ้าอย่างนั้น เรานัดคุยกันข้างนอกไหม? ”
โล่เฟยเอ๋อคิดสักพัก ก็ตัดสินใจที่จะไปฟังว่าเขาจะพูดอะไร “ที่ไหน? ”
หลังจากที่โล่ชิงไป๋พูดตำแหน่งที่ตั้ง โล่เฟยเอ๋อก็วางสายโทรศัพท์
ซูซีมู่ยื่นมือออกไปลูบเส้นผมของโล่เฟยเอ๋อ ถามว่า “จะไปเจอเขา? ”
“อืม” โล่เฟยเอ๋อพยักหน้า
ซูซีมู่พูดขึ้นโดยตรงๆ “ฉันไปกับคุณด้วย”
โล่เฟยเอ๋อกลัวซูซีมู่ตามไปยิ่งนัก จะต้องถูกโล่ชิงไป๋เรียกร้องอะไรสารพัด ดังนั้นเธอจึงปฏิเสธเสียงดัง “คุณอย่าตามไป”
ซูซีมู่ขมวดคิ้ว “ทำไม?”
โล่เฟยเอ๋อยิ้มเบาๆ แล้วตอบว่า “เขาแค่ไม่มีอะไรทำ แล้วมาคุยเล่นกับฉัน คุณทำงานยุ่ง อย่าต่ำไปเสียเวลาเลย”
สุดท้ายซูซีมู่ก็ไม่ได้ยืนกรานที่จะตามโล่เฟยเอ๋อไป แต่ก็จัดให้ โจวเฉิงส่งเธอไป
ในเวลานี้ ด้วยการกระทำของหัวหน้าแผนกวางแผน ข่าวที่ว่าภรรยาของท่านประธานคือโล่เฟยเอ๋อ ได้กระจายเผยแพร่ไปทั่วในบริษัทซูซื่อแล้ว
หลังจากที่โจวเฉิงส่งโล่เฟยเอ๋อออกจากบริษัท ล็อบบี้ที่ชั้นหนึ่ง ก็ระเบิดปะทุขึ้นในทันที
พนักงานสาวที่แผนกต้อนรับหันมองไปทางภาพหลังของโล่เฟยเอ๋อ แล้วพูดกับเพื่อนร่วมงานคนอื่นๆ ที่มาสอบถามข่าวคราว “เห็นหรือยัง? คนที่เดินไปกับผู้ช่วยโจว ก็คือภรรยาของท่านประธาน……”
“คุณไม่เข้าใจผิดใช่ไหม? คนนั้นในเมื่อกี้ ดูยังไงก็ไม่เหมือนภรรยาของท่านประธานเลยนะ! ” พนักงานหญิงอีกคน สีหน้าดูเหลือเชื่อ
พนักงานหญิงแผนกต้อนรับมองตาขวางแล้วพูดว่า “นอกจากภรรยาท่านประธาน คุณคิดว่ายังมีใคร ที่ต้องให้ผู้ช่วยโจวแสดงความเคารพอย่างนี้? ”
“ก็ไม่แน่นะ? เพิ่งได้ยินคนข้างบนพูดว่า ภรรยาของท่านประธานอยู่ในห้องทำงานของท่านประธาน จะไม่ออกมาเร็วขนาดนี้หรอก” สาวงามในชุดแดงคนหนึ่งโต้กลับ
“โง่นัก โทรไปถามหน่อยก็รู้แล้ว” หญิงสาวที่แต่งหน้าจัดคนหนึ่ง พูดอย่างเล่นหูเล่นตา
ส่วนพวกเธอจะรู้ความจริงได้หรือไม่ มีเพียงพระเจ้าเท่านั้นที่รู้
โล่เฟยเอ๋อในตอนนี้ นั่งพิงอยู่ที่เบาะหลัง หลับตาไว้ เหมือนว่ากำลังแกล้งหลับ อันที่จริงเธอกำลังคิดว่า ครั้งนี้โล่ชิงไป๋มาหาเธอ ไม่รู้ว่าจะเป็นเรื่องอะไรอีก……
รถขับไปได้อย่างราบรื่น โจวเฉิงมองดูโล่เฟยเอ๋อที่ ‘นอนหลับ’ จากกระจกมองหลังเป็นครั้งคราว
ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน โจวเฉิงจอดรถ หันหน้าแล้วพูดเสียงเบา “คุณนาย ถึงแล้ว”
โล่เฟยเอ๋อลืมตาที่กระจ่างใสขึ้นมา มองไปข้างนอก แล้วก็พยักหน้าให้โจวเฉิง ผลักประตูแล้วลงจากรถ
