บทที่ 370 ไป๋หวนหยู่
โล่เฟยเอ๋อเอียงศีรษะพิงที่เบาะนั่ง จากนั้นพยักหน้า “ได้”
หลังจากได้รับความยินยอมจากเธอ ซูซีมู่ก็หยิบโทรศัพท์ออกมา เปิดออก กดหน้าจอสองครั้ง แล้วส่งให้โล่เฟยเอ๋อ
“ร้านอาหารเหล่านี้ ล้วนมีอาหารจีน ไม่ถือว่าต้นตำรับ แต่รสชาติก็ใช้ได้ คุณว่าจะไปที่ไหน? ”
เมื่อดูภาพร้านอาหารจีนในโทรศัพท์ของซูซีมู่ สีหน้าของโล่เฟยเอ๋อก็เปลี่ยนเป็นอ่อนโยนแล้ว
ซูซีมู่กับเธอ ทั้งคู่ต่างก็มาแอฟริกาใต้เป็นครั้งแรก เขาจะรู้ได้อย่างไร ว่าอาหารจีนในร้านเหล่านี้รสชาติใช้ได้?
เห็นได้ชัดว่า ในช่วงบ่ายระหว่างที่เธอไปบริษัทจิวเวลรี่นานาชาติไป๋ซื่อ เขาตั้งใจไปที่ร้านอาหารเหล่านี้เพื่อชิมรสชาติโดยเฉพาะแล้ว
ซูซีมู่ไม่รู้ความคิดโล่เฟยเอ๋อ เขารอโล่เฟยเอ๋อเลือกร้านอาหารอย่างเงียบๆ
โล่เฟยเอ๋อกะพริบตาปริบๆ จากนั้นชี้ไปที่ชื่อร้านอาหารในโทรศัพท์ร้านหนึ่ง แล้วพูดว่า “ที่นี่แล้วกัน”
“ได้” ซูซีมู่พยักหน้า แล้วสตาร์ทรถ
รสชาติอาหารจีนของร้านนั้น อร่อยจริงๆ มื้อนี้โล่เฟยเอ๋อกินได้อิ่มมาก
แต่ก็เพราะกินอิ่มมากเกินไป หลังจากกลับมาที่โรงแรมแล้ว เธอจึงรู้สึกท้องอืดเล็กน้อย
“ซูซีมู่ ฉันรู้สึกท้องอืดเล็กน้อย ฉันไปเดินเที่ยวที่คาริน่าหน่อย”
ซูซีมู่เก็บเอกสารในมือถือ แล้วพูดว่า “ฉันไปกับคุณ”
“ไม่ต้องหรอก ผู้จัดการรู้จักคุณ” โล่เฟยเอ๋อส่ายหน้าปฏิเสธ
ซูซีมู่ขมวดคิ้วไม่พอใจเล็กน้อย
โล่เฟยเอ๋อยกมือขึ้น คลายคิ้วที่ขมวดไว้ของซูซีมู่เบาๆ “อย่าขมวดคิ้ว ฉันแค่ไปเดินเล่นเอง ไม่นานก็กลับมาแล้ว”
ท้ายที่สุดแล้ว ซูซีมู่ก็ไม่สามารถออกไปข้างนอกกับโล่เฟยเอ๋อ
อยู่ในห้องดูเอกสารอย่างเชื่อฟัง
ส่วนโล่เฟยเอ๋อ หลังจากที่ออกมาจากห้องพัก ก็ไปที่ซูเปอร์มาร์เก็ตของโรงแรม ซื้อพวกขนมขบเคี้ยวก่อน จากนั้นก็ค่อยไปที่ห้องพักของคาริน่า
หลังจากมาถึงห้องของคาริน่า โล่เฟยเอ๋อก็ให้คาริน่าเรียกนักออกแบบอีกสองคนออกมา
“คุณโล่……” เมื่อนักออกแบบทั้งสองเดินเข้ามา ได้เห็นโล่เฟยเอ๋อ ก็ทักทายทันที
โล่เฟยเอ๋อก็พูดทักทาย “รีบเข้ามากินขนมกัน”
“ขอบคุณ……” นักออกแบบทั้งสอง นั่งลงอย่างเก้งก้าง
ทั้งสี่คนมีอายุไล่เลี่ยกัน มีเรื่องที่สามารถพูดคุยด้วยกันมากมาย
ในตอนแรกนักออกแบบทั้งสองคิดว่า โล่เฟยเอ๋อยากที่จะเข้าใกล้ หลังจากคุยกันสักพัก พบว่าเธอเป็นคนที่เข้าหาได้ง่ายมาก จึงมีความกล้ามากขึ้น เริ่มถามเรื่องซุบซิบของโล่เฟยเอ๋อบ้าง
“คุณโล่ มีข่าวลือว่า แฟนของคุณรวยมาก และหล่อมาก เป็นเรื่องจริงหรือเปล่า? ”
คาริน่าได้ยินพวกเธอถึงกับซุบซิบเกี่ยวกับโล่เฟยเอ๋อและซูซีมู่ แทบจะสำลักน้ำลายตัวเองตาย “อะแฮ่ม……”
“อาจารย์คาริน่า คุณเป็นอะไร? ” โล่เฟยเอ๋อถามอย่างสงสัย
คาริน่าส่ายหัว “ไม่มีอะไร……แค่กๆ ……”
โล่เฟยเอ๋อส่งเสียง ‘อ๋อ’ จากนั้นก็ตอบคำถามของนักออกแบบทั้งสองในก่อนหน้านี้ “สามีของฉันก็หล่อจริงๆ แหละ ในตอนนั้นครั้งแรกที่ฉันเห็นเขา ก็หลงใหลเขาจนหัวปักหัวปำ”
มาคิดดูตอนนี้ ครั้งแรกที่ได้เห็นซูซีมู่ ตกตะลึงกับรูปร่างหน้าตาและบุคลิกภาพยิ่งนัก จะไม่ใช่รักแรกพบของเธอที่มีต่อเขาได้อย่างไร……
นักออกแบบทั้งสองถามต่อด้วยความสงสัย “คุณโล่สวยมาก ขนาดนี้ ยังถูกผู้ชายทำให้หลงใหลได้หรือ? ”
“ทำยังไงได้ สามีของฉันหล่อเกินไป” โล่เฟยเอ๋อพูดความจริงอย่างแน่นอน แต่นักออกแบบทั้งสองนั้น ไม่ค่อยจะเชื่อเสียเท่าไหร่ แค่ถือว่าโล่เฟยเอ๋อเหมือน ยายหวงขายแตง ขายเองชมเอง
มีเพียงคาริน่าซึ่งเป็นคนวงในเท่านั้น ที่มีสีหน้าเข้าใจอย่างแจ่มแจ้ง รูปร่างหน้าตาของคนคนนั้น เห็นครั้งแรกก็หลงใหล ไม่น่าแปลกใจเลยจริงๆ
น่าจะพูดได้ว่า ไม่มีผู้หญิงคนไหน ที่ไม่หลงใหลในตัวเขา
โล่เฟยเอ๋อไม่ได้อยู่กับพวกคาริน่าเป็นเวลานานมาก หลังจากที่คุยเล่นกับพวกเธอสักพัก ก็ได้ลุกขึ้นจากไป
แต่ปรากฏว่า อยู่นอกห้องของคาริน่า เธอได้พบกับผู้จัดการที่กำลังเปิดประตู เตรียมจะออกมา
“สวัสดีค่ะ ผู้จัดการ” โล่เฟยเอ๋อกล่าวทักทายผู้จัดการ
ผู้จัดการเหลือบมองไปที่ประตูด้านหลังโล่เฟยเอ๋อ แล้วถามว่า “มาหาคาริน่าเหรอ? ”
“ใช่” โล่เฟยเอ๋อพยักหน้า
มีแสงประกายเข้ามาในแววตาของผู้จัดการ แล้วพูดว่า “ความสัมพันธ์ของพวกคุณดีไม่น้อยเลยนะ? ”
“ก่อนหน้านี้ ฉันเคยเรียนในคลาสฝึกอบรมพิเศษของอาจารย์คาริน่า” โล่เฟยเอ๋อตอบ
“อย่างนี้นี่เอง” ผู้จัดการหยุดชั่วคราว แล้วถามว่า “ได้ยินมาว่า คุณพักอยู่กับสามีของคุณ? ”
โล่เฟยเอ๋อรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย ที่ผู้จัดการรู้ว่า เธอไม่ได้อยู่คนเดียว นิ่งอึ้งไปชั่วครู่ แล้วตอบว่า “สามีของฉันเป็นห่วงเรื่องสุขภาพของฉัน จึงมากับฉันด้วย”
“ดูเหมือนว่าสามีของคุณจะเป็นห่วงคุณมาก” ดวงตาของผู้จัดการขยายเล็กน้อย แล้วพูดว่า
“การแข่งขันในครั้งนี้ สำคัญกับบริษัทมาก หวังว่าคุณจะไม่”
เมื่อได้ยินคำพูดของผู้จัดการ โล่เฟยเอ๋อรู้สึกไม่พอใจเล็กน้อย แต่เธอก็ไม่ได้แสดงออกมา เพียงแค่พยักหน้าเบาๆ “ฉันรู้”
เดิมทีผู้จัดการยังต้องการพูดอะไรกับโล่เฟยเอ๋ออีก แต่โทรศัพท์มือถือของโล่เฟยเอ๋อดังขึ้น
โล่เฟยเอ๋อกล่าวด้วยท่าทีอภัย “ขออภัย ผู้จัดการ ฉันขอรับโทรศัพท์หน่อย”
“เชิญตามสะดวก” ผู้จัดการพยักหน้า
โล่เฟยเอ๋อหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋าเสื้อ เห็นในนั้นเป็นหมายเลขของซูซีมู่ หน้าตาก็นุ่มนวลลง
“อืม เรื่องอะไร…… อืม…… ฉันได้ออกมาแล้ว จะกลับไปทันที ……ได้……ฉันจะระวัง ……”
ผู้จัดการทางนั้น ฟังการสนทนาทางโทรศัพท์ของโล่เฟยเอ๋อ โดยตลอด การแสดงออกทางสีหน้าซับซ้อนมาก
หลังจากที่โล่เฟยเอ๋อวางสาย เขาก็ถามขึ้นทันที “สามีของคุณโทรมาเหรอ? ”
โล่เฟยเอ๋อพยักหน้า ส่งเสียง ‘อืม’ แล้วพูดว่า “ผู้จัดการ ขออภัย ฉันจะกลับไปแล้ว”
“ไปเถอะ” ผู้จัดการพยักหน้า
หลังจากที่โล่เฟยเอ๋อกล่าวว่า ‘ลาก่อน’ ก็รีบเข้าไปในลิฟต์
ห้านาทีต่อมา ลิฟต์มาถึงชั้นบนสุด ประตูลิฟต์เปิดออก
แวบแรกโล่เฟยเอ๋อก็เห็นซูซีมู่ที่รอเธออยู่ข้างนอก เธอเดินไปอย่างรวดเร็ว “ฉันบอกแล้วว่า ฉันจะกลับมาทันที ทำไมคุณยังออกมารอฉัน? ”
“อยากจะรอคุณ” ซูซีมู่ตอบ
เพราะอยากจะรอเธอ แม้ว่าเธอจะบอกว่า เธอจะกลับมาทันที เขาก็จะออกมารอ……
โล่เฟยเอ๋อยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย จากนั้นก็กางแขนออกให้ซูซีมู่ “ซูซีมู่ คุณอุ้มฉันเข้าไปดีไหม? ”
ซูซีมู่พูดคำว่า ‘ดี’ จากนั้นก็อุ้มโล่เฟยเอ๋อขึ้นมา แล้วเดินเข้าไปในห้อง
โล่เฟยเอ๋อที่อยู่ในห้วงแห่งความสุขไม่รู้ว่า ในเวลานี้กำลังมีใครบางคน อารมณ์เปลี่ยนแปลงอย่างพลิกฟ้าพลิกแผ่นดิน เพราะตัวเธอ
ผู้ชายที่โล่เฟยเอ๋อได้เจอในห้องจัดเลี้ยงของบริษัทจิวเวลรี่นานาชาติไป๋ซื่อในตอนกลางวัน ที่เธอคิดว่าเป็นคนพาล ชื่อว่า ไป๋หวนหยู่ คุณชายของ บริษัทจิวเวลรี่นานาชาติไป๋ซื่อ
แวบแรกที่ได้เห็นโล่เฟยเอ๋อ เขารู้สึกว่า โล่เฟยเอ๋อคล้ายกับคุณป้าผู้ล่วงลับ ที่เขาเคยเห็นรูปภาพในมือคุณยาย
จากนั้นเขาก็จับคางของโล่เฟยเอ๋อไว้ หลังจากดูอย่างละเอียดแล้ว เขาก็พบว่าโล่เฟยเอ๋อคล้ายกับรูปถ่ายคุณป้าของเขา ประมาณเจ็ดแปดส่วน
ดังนั้นตอนที่เขาถูกโล่เฟยเอ๋อด่าว่าเป็นคนพาล ยากนักที่จะไม่โกรธ และยังให้บอดี้การ์ดไปสืบข้อมูลของโล่เฟยเอ๋อ
ตอนนี้ผลของการตรวจสอบออกมาแล้ว โล่เฟยเอ๋อเป็นลูกสาวของคุณป้าผู้ล่วงลับของเขา ลูกพี่ลูกน้องของเขา
ถือเอกสารไว้ในมือ อารมณ์ของไป๋หวนหยู่ ทั้งดีใจและซับซ้อน
ดีใจคือได้เจอกับลูกสาวของคุณป้า ซับซ้อนคือ ความรักและเกลียดชังในอดีต กำลังจะถูกเปิดเผยอีกครั้ง….
