บทที่ 368 หัวหน้าเย่ เจ้าพี่เลี้ยงเย่
ในเวลานี้ โล่เฟยเอ๋อพิงอยู่ที่โซฟา ด้วยสีหน้าที่ดูไม่ค่อยดีนะ
ซูซีมู่วางโทรศัพท์มือถือไว้บนโต๊ะน้ำชา แล้วพูดกับโล่เฟยเอ๋อว่า “ฉันให้เย่รู่ไป๋เข้ามาตอนสายหน่อย”
โล่เฟยเอ๋อตอบกลับ ‘อืม’ แล้วหลับตาลง
ซูซีมู่กอดโล่เฟยเอ๋อไว้ เพื่อให้เธอสบายขึ้นหน่อย พร้อมถามว่า “สบายขึ้นมาหน่อยไหม? ”
ที่แท้คือระหว่างทางที่นั่งรถจากสนามบินมายังโรงแรมนั้น ร้อนอบอ้าวเกินไป ทำให้โล่เฟยเอ๋อรู้สึกไม่ค่อยสบาย ซูซีมู่จึงพาเธอมาที่ห้องทันทีเลย
ใบหน้าของโล่เฟยเอ๋อ ถูกับอ้อมกอดของซูซีมู่เบาๆ จากนั้นก็พยักหน้า “ดีขึ้นมากแล้ว”
“อืม” ซูซีมู่ยกมือขึ้น ลูบผมของเธอเบาๆ ในแววตาเต็มไปด้วยความรักความเอ็นดูที่ไร้สิ้นสุด……
กลางคืนเวลาหนึ่งทุ่ม หลังจากที่เย่รู่ไป๋ทานอาหารเย็นเสร็จ ก็ไปที่ห้องพักของโล่เฟยเอ๋อ
คนที่มาเปิดประตูคือซูซีมู่ เย่รู่ไป๋ไม่รู้สึกแปลกใจ โค้งคำนับให้ซูซีมู่อย่างเคารพ “ประธานซู”
“เข้ามาเถอะ” ซูซีมู่พูดคำนี้อย่างเรียบเฉยเสร็จ ก็หันหลังเดินเข้าไปในห้อง
เย่รู่ไป๋แตะจมูกเล็กน้อย หลังจากที่ปิดประตูเบาๆ เดินตามหลังซูซีมู่เข้ามาในห้อง
โล่เฟยเอ๋อกำลังนั่งอยู่บนโซฟาดูทีวี เมื่อเห็นเย่รู่ไป๋เข้ามา ก็ลุกขึ้นทันที “หัวหน้าเย่มาแล้วหรือ? ”
“ใช่แล้ว คุณนาย” เย่รู่ไป๋พยักหน้า
โล่เฟยเอ๋อชี้ไปที่โซฟาตรงข้าม กล่าวทักทาย “นั่ง”
เย่รู่ไป๋กล่าวขอบคุณพร้อมกับนั่งลงบนโซฟาอย่างเก้งก้าง “ขอบคุณครับ คุณนาย”
ถ้าแค่เจอกับโล่เฟยเอ๋อยังจะดีหน่อย เพราะยังไงเขาก็สนิทกับโล่เฟยเอ๋อมากกว่า ปัญหาคือ ท่านประธานยังอยู่ที่นี่!
ซูซีมู่ถือนมแก้วหนึ่ง มาวางไว้บนโต๊ะน้ำชา ตรงหน้าโล่เฟยเอ๋อ
“ฉันประชุมอยู่ในห้องทำงาน มีเรื่องอะไร คุณเรียกฉัน”
“ได้” โล่เฟยเอ๋อพยักหน้า
ซูซีมู่หยิบเอกสารที่วางอยู่บนโซฟา แล้วไปที่ห้องทำงาน
หลังจากซูซีมู่จากไป เย่รู่ไป๋กับโล่เฟยเอ๋อ ก็เริ่มพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องการแข่งขันของบริษัทจิวเวลรี่นานาชาติไป๋ซื่อ ในวันพรุ่งนี้
หลังจากครึ่งชั่วโมงผ่านไป ทั้งสองคุยกันเสร็จแล้ว เย่รู่ไป๋ก็จากไป
หลังจากที่โล่เฟยเอ๋อลุกขึ้นไปล้างแก้วนมจนสะอาด แล้วไปอาบน้ำในห้องน้ำ จากนั้นก็สวมชุดนอนเข้าไปในห้องทำงานหาซูซีมู่
ซูซีมู่กำลังประชุมออนไลน์ในห้องทำงาน เมื่อเห็นโล่เฟยเอ๋อ ใส่ชุดนอนเดินเข้ามา ก็รีบปิดวิดีโอบนคอมพิวเตอร์ทันที “เย่รู่ไป๋ออกไปแล้วหรือ? ”
โล่เฟยเอ๋อพยักหน้า ถามว่า “คุณทำงานเป็นอย่างไรบ้าง? ”
“เกือบจะเสร็จแล้ว” ซูซีมู่ยื่นมือไปจับมือเธอไว้ แล้วกอดเธอเข้ามาในอ้อมกอด
สายตาของโล่เฟยเอ๋อสังเกตเห็นว่า คอมพิวเตอร์บนโต๊ะทำงานของซูซีมู่ กำลังประชุมอยู่ รีบพยายามจะลุกขึ้นทันที “คุณกำลังประชุมอยู่หรือ? ฉันออกไปก่อนนะ”
ซูซีมู่กดตัวของเธอไว้ “ประชุมเสร็จแล้ว”
ผู้คนทางนั้น ที่โดนซูซีมู่ยุติการประชุมทางออนไลน์อย่างลึกลับ ต่างมองบนฟ้า ประธานซูยุติการประชุมกะทันหัน คือเกิดอะไรขึ้น?
โล่เฟยเอ๋อไม่ได้สงสัยในคำพูดของซูซีมู่เลย อยู่ในอ้อมกอดของซูซีมู่ด้วยความสบายใจ
ใบหน้าของเธอ ภายใต้แสงไฟที่สาดส่อง สะท้อนอย่างนุ่มนวลยิ่งนัก……
วันถัดไป เป็นวันที่เข้าแข่งขันบริษัทจิวเวลรี่นานาชาติไป๋ซื่อ
ซูซีมู่กลัวว่าโล่เฟยเอ๋อจะไม่สบายเหมือนเมื่อวาน เดิมทีวางแผนว่าจะไปกับเธอ แต่โล่เฟยเอ๋อยืนยันที่จะไปคนเดียว
สุดท้ายซูซีมู่ก็ตอบตกลง แต่เขาก็โทรหาเย่รู่ไป๋ บอกเรื่องที่ควรระวังแก่เย่รู่ไป๋สารพัด
จัดรถ RV ที่กว้างขวางคันหนึ่ง ดีที่สุดคือให้เธอนั่งเองคันหนึ่ง…… แอร์ในรถไม่ควรต่ำกว่า 27 องศา เตรียมผ้าห่มผืนใหม่ไว้ล่วงหน้า เผื่อความต้องการกะทันหัน……”
“แล้วก็ เตรียมนมและขนมไว้ให้เธอด้วย ……”
“อ้อ ใช่ เตรียมหมอนอีกใบ ให้เธอไว้รองหลังด้วย……”
ระยะทางรถเพียงหนึ่งชั่วโมงเท่านั้น ที่จะไปบริษัทจิวเวลรี่นานาชาติไป๋ซื่อ ท่านประธาน ถึงแม้ว่าคุณจะเป็นห่วงภรรยามากแค่ไหน ก็ไม่จำเป็นต้องทำขนาดนี้มั้ง?
เย่รู่ไป๋แอบพูดแขวะในใจครั้งแล้วครั้งเล่า แต่เบื้องหน้าก็รับคำสั่งทั้งหมดอย่างเคารพ แล้วยังถามอีกคำหนึ่ง “ประธานซู คุณยังมีเรื่องอื่นที่จะรับสั่งอีกไหม? ”
ซูซีมู่ครุ่นคิดอย่างละเอียด แน่ใจว่าไม่มีอะไรจะเพิ่มเติมแล้ว ก็เตรียมจะวางสาย แต่ในเสี้ยววินาทีสุดท้าย ที่กำลังจะกดปุ่ม เขายังคงพูดกับเย่รู่ไป๋ด้วยความกังวล “ให้คาริน่าอยู่ข้างเธอ ดูแลเธอทุกเวลา……”
หลังจากที่ซูซีมู่รับสั่งไว้มากมาย ซูซีมู่ถึงได้วางสายลง
จ้องมองโทรศัพท์ในมือ ที่หน้าจอเป็นสีดำ เย่รู่ไป๋เหมือนมีภาพลวงว่า เขาได้รับการเลื่อนขั้นเป็นพี่เลี้ยงเฉพาะของภรรยาท่านประธานแล้ว
แน่นอนว่า เขาไม่กล้าที่จะไม่ฟังคำสั่งของซูซีมู่
ในไม่ช้าเขาก็จัดเตรียมคำขอของซูซีมู่เรียบร้อยทั้งหมด แล้วยังคิดไว้แล้วด้วยซ้ำว่า เดี๋ยวจะมอบสิ่งที่เขาเตรียมไว้ให้โล่เฟยเอ๋อยังไง
ตอนที่ขึ้นรถ ผู้จัดการสังเกตเห็นว่า เดิมทีรถ RV ขนาดเล็กที่บริษัทจัดไว้ให้ ได้กลายเป็นรถ Audi RV แบบขยาย ถามอย่างสงสัยเล็กน้อย “ทำไมถึงเปลี่ยนรถแล้ว? ”
เย่รู่ไป๋คิดหาข้ออ้างไว้ตั้งนานแล้ว “อ๋อ นี่คือรถที่ บริษัทจิวเวลรี่นานาชาติไป๋ซื่อจัดมาให้เรา รถที่บริษัทจัดให้ ก็เลยไม่ได้ใช้”
ผู้จัดการไม่สงสัยในคำพูดของเย่รู่ไป๋ พยักหน้า “อย่างนี้นี่เอง”
“ใช่” เย่รู่ไป๋ยกยิ้มขึ้น แล้วพูดกับโล่เฟยเอ๋อว่า “คุณโล่ คุณนั่งแถวหน้า ที่นี่กว้างขวางกว่า”
“อืม ขอบคุณ” โล่เฟยเอ๋อกล่าวขอบคุณเขา แล้วขึ้นรถ
เย่รู่ไป๋จ้องมองด้านหลังของโล่เฟยเอ๋อ จากนั้นก็กวักมือเรียกคาริน่า “คาริน่า คุณมาที่นี่หน่อย”
“คุณเย่ มีเรื่องอะไรเหรอ? ” คาริน่าก้าวตรงหน้าเย่รู่ไป๋
เย่รู่ไป๋แนบหูของคาริน่า พูดเสียงกระซิบ “คาริน่า เดี๋ยวคุณ……”
“อืม ฉันเข้าใจ” คาริน่าพยักหน้า
เย่รู่ไป๋ถอนหายใจด้วยความโล่งอก แล้วกล่าวว่า “ถ้าอย่างนั้น รบกวนคุณแล้วนะ”
“ไม่รบกวน ฉันขึ้นรถก่อนนะ” คาริน่าโบกมือให้กับเย่รู่ไป๋
จากนั้นก็หันไปขึ้นรถ ไปนั่งอยู่ด้านข้างโล่เฟยเอ๋อ
ผู้จัดการทางนั้นสังเกตฉากนี้อยู่ตลอดเวลา มักจะมีความรู้สึกแปลกเล็กน้อย แต่ก็ไม่รู้ว่า แปลกตรงไหน?
ช่างเถอะ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเขา ผู้จัดการส่ายหัว หันสายตาจ้องมองไปที่โล่เฟยเอ๋อ
หวังว่าถึงเวลานั้น แผนที่จะทำกับโล่เฟยเอ๋อ จะเป็นไปด้วยดี……
ในระหว่างทางที่นั่งรถไป บริษัทจิวเวลรี่นานาชาติไป๋ซื่อ คาริน่าพูดคุยกับโล่เฟยเอ๋อไม่หยุด
เอ่อ……ในสายตาของคนนอก คือการประจบโล่เฟยเอ๋อโดยสิ้นเชิง
ตัวอย่างเช่น คุณโล่ หลังของคุณสบายไหม? ต้องการพิงเบาะหมอนไหม?
คุณโล่ คุณกระหายน้ำไหม? ต้องการดื่มนมไหม?
คุณโล่ อุณหภูมิของเครื่องปรับอากาศเหมาะสมไหม……
ในตอนแรก โล่เฟยเอ๋อยังรู้สึกว่า คาริน่าทำตัวแปลกประหลาด
หลังจากนั้น เธอจำได้ว่าก่อนที่จะออกมา ซูซีมู่ได้โทรหาเย่รู่ไป๋ ก็เข้าใจแล้วว่า ทั้งหมดนี้ คือสิ่งที่ซูซีมู่สั่งให้เย่รู่ไป๋ทำให้กับเธอ
ส่วนเย่รู่ไป๋คงจะรู้สึกว่า ทำเรื่องเหล่านี้ด้วยตัวเอง จะดูเด่นเกินไป ดังนั้นจึงจัดให้คาริน่าทำ
เดิมทีโล่เฟยเอ๋อตำหนิซูซีมู่ ทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่ สร้างปัญหาออกมามากมาย แต่เมื่อเปลี่ยนความคิด เหตุผลที่ซูซีมู่ได้รับสั่งแบบนี้ ก็เพราะเป็นห่วงเธอ
ดังนั้น โล่เฟยเอ๋อจึงไม่สนใจสายตาแปลกๆ ของคนอื่นอีกต่อไป ยอมรับ ‘ความหวังดีของคาริน่า’ ทั้งหมด”…
