งานแต่งพี่สาว แต่…ฉันกลับเป็นเจ้าสาว！ – ตอนที่ 409

บทที่409 ซูซีมู่ต่อยเหซิงโม่

ทันทีที่ซูซีมู่เดินออกไป กลุ่มคนที่พยายามขัดขวางเขาก็ตรงดิ่งมาถามเลขาว่าเขาเป็นใคร

“เลขาหลิน นั่นใครอะ รู้จักกับท่านประธานของเราด้วยหรอ?”

“พวกเธอเพิ่งมาใหม่ก็เลยไม่รู้จัก เขาคือประธานของบริษัทซูซื่อ เป็นเพื่อนสนิทของคุณชายลู่แล้วก็ท่านประธานของเรา” เลขาตอบ

ทุกคนได้ยินดังนั้น ก็ส่งเสียงฮือฮา “คุณพระช่วย ท่านประธานของบริษัทซูซื่อ…”

มีตาหามีแววไม่…เลขาขยับตาให้พวกเขา แล้วรีบไปห้องน้ำชา ชงกาแฟ เตรียมไปเสิร์ฟที่ห้องทำงานท่านประธาน…

เหซิงโม่กำลังง่วนอยู่กับการอ่านเอกสาร จู่ๆ ประตูห้องทำงานก็ถูกเปิดออกอย่างแรง

“เลขาหลิน นี่…” เดิมทีเขานึกว่าเป็นเพราะเลขามีเรื่องด่วน จึงเปิดประตูเข้ามาไม่เคาะประตู แต่คิดไม่ถึงว่า เมื่อเงยหน้าขึ้น คนที่เดินเข้ามาจะเป็นซูซีมู่

เหซิงโม่รีบลุกขึ้น “ซูซีมู่ นายมาได้ไง…”

ยังไม่ทันพูดจบ หมัดหนักๆ ของซูซีมู่ก็ซัดเข้าหน้าอย่างแรง

เหซิงโม่หน้าหัน รอยช้ำปรากฏขึ้นบนหน้า

แต่เพราะคนที่ต่อยคือซูซีมู่ แม้ว่าเหซิงโม่จะโมโห แต่ก็ยังคุมสติแล้วถาม “ซูซีมู่ แกต่อยฉันทำบ้าอะไรวะ?”

ซูซีมู่ไม่ตอบ แต่พูด “ฉันเคยบอกแกไปแล้วว่าอย่ามายุ่มย่ามกับซูยุ่น แต่แกก็ยังทำ?”

ได้ยินดังนั้น เหซิงโม่ก็รู้ตัวว่าหมัดนี้ที่เขาโดนเป็นสิ่งสมควร

ซูซีมู่เคยบอกกับเขานานแล้ว ในเมื่อเขาปฏิเสธซูยุ่น ก็อย่าวุ่นวายกับเธออีก

แต่หลังจากที่รู้ว่าซูยุ่นแต่งงาน เขากลับควบคุมตัวเองไม่อยู่

ในงานวันเกิด เขาตั้งใจเชิญโจวเฉิงกับซูยุ่นมา

เดิมทีเขาตั้งใจจะทำให้โจวเฉิงรู้เรื่องที่ซูยุ่นเคยสารภาพรักกับเขา เขาอยากทำลายความสัมพันธ์ระหว่างโจวเฉิงกับซูยุ่น เพื่อที่ตัวเองจะได้มีโอกาสกลับไปหาซูยุ่นใหม่

แต่ต่อมา เขาก็ล้มเลิกความตั้งใจ ล้มเลิกความคิดที่จะทำลายความสัมพันธ์ของทั้งคู่ เขาเพียงแค่อยากฟังคำตอบจากปากของซูยุ่น

แต่คิดไม่ถึงว่า โจวเฉิงจะบังเอิญได้ยินเข้า

แต่ถึงจะบอกว่ามันไม่ใช่ความปรารถนาของเขา แต่เขาก็ต้องยอมรับว่าเขาเคยตั้งใจให้มันเกิดขึ้น…

เหซิงโม่ปิดเปลือกตา แล้วถาม “เกิดอะไรขึ้นกับเขาสองคน?”

ซูซีมู่แค่นเสียง ‘หึ’ แล้วหมุนตัวเดินออกไป

วอนหาเรื่องเอง ก็สมควรตายแล้ว!

เหซิงโม่ด่าตัวเองในใจ แล้วตามออกไป “ฉันไปอธิบายกับโจวเฉิง ได้ไหม?”

ซูซีมู่ไม่หยุดฝีเท้า เขาเปิดประตูออกไปแล้วพูด “ไม่จำเป็น โจวเฉิงไปแล้ว”

โจวเฉิงไปแล้ว? ไม่น่าซูซีมู่ถึงถ่อมาที่นี่เพื่อชกเขา…

เหซิงโม่ชะงักฝีเท้า ไม่ได้ตามเข้าอีก

ตอนนี้เอง เลขาก็ยกกาแฟเข้ามาหน้าประตู เห็นใบหน้าของเหซิงโม่ปรากฏรอยช้ำเขียวๆ ก็ตกใจ “ประธานเหซิง ทำไมดวงตาของคุณเขียวแบบนั้นคะ?”

เหซิงโม่ดึงสติกลับ แล้วปรายตามองเลขาเรียบๆ ก่อนจะพูดสั้นๆ “งานตอนบ่ายเลื่อนไปเป็นพรุ่งนี้ให้หมด” จากนั้นก็ปิดประตูห้องเสียงดัง

เลขาจ้องประตูห้องทำงาน แล้วนึกย้อนไปถึงซูซีมู่ที่บุ่มบ่ามเข้ามาในห้องท่านประธาน ด้วยท่าทางโกรธจัด…

“ดวงตาของท่านประธาน คงไม่ได้เขียวเพราะโดนประธานซูชกหรอกนะ?”

อดชมไม่ได้เลย ว่าเลขาเดาถูกเผง!

โจวเฉิงจากไป ซูยุ่นก็ไม่ต่างจากร่างที่ไร้วิญญาณ

เธอไม่ทำงาน วันๆ เอาแต่หลบอยู่ในบ้าน

ไม่ถึงสองอาทิตย์ ร่างกายก็ซูบผอม

ไม่รู้ว่าพ่อแม่ของเธอไปได้ยินข่าวมาจากไหน จึงรีบบินจากเมืองหลวงมาที่เมืองA

เห็นสภาพของซูยุ่น ก็สรุปว่าเป็นเพราะโจวเฉิง พวกเขาสั่งให้ซูยุ่นพาตัวเขากลับมา แล้วชดใช้ให้กับลูกสาวและครอบครัวเขา

ซูยุ่นไม่ยอม พวกเขาจึงไปหาซูซีมู่ ให้ซูซีมู่พาตัวโจวเฉิงกลับมา

บีบจนซูยุ่นเผลอหลุดปากบอกเรื่องการแต่งงานหลอกๆ ระหว่างเธอกับโจวเฉิง

ทำเอาพ่อแม่ของเธอโมโหอย่างมาก แล้วลากตัวซูยุ่นกลับเมืองหลวง

ส่วนโล่เฟยเอ๋อกับซูซีมู่ที่รู้เรื่อง ก็ตกใจไม่น้อยไปกว่ากัน

“ซูยุ่นกับโจวเฉิงแต่งงานกันหลอกๆ?”

ซูซีมู่ตอบ “ซูยุ่นบอกแบบนั้น”

“แต่เขาสองคนไม่เห็นเหมือนคนที่แต่งกันหลอกๆ สักหน่อย” โล่เฟยเอ๋อขมวดคิ้ว แล้วพูด “ถ้าแค่แต่งงานกันหลอกๆ ทำไมโจวเฉิงต้องโกรธเรื่องที่ซูยุ่นสารภาพรักกับเหซิงโม่? ถ้าเป็นแค่การแต่งงานหลอกๆ ทำไมซูยุ่นต้องเสียใจที่โจวเฉิงจากไปขนาดนั้น? ทำไมต้องแคร์ที่พ่อแม่จะเอาเรื่องโจวเฉิง?”

พล็อตเรื่องแบบนี้ทำไมมันคุ้นๆ?

โล่เฟยเอ๋อกับซูซีมู่สบตากัน แล้วหัวเราะ

พล็อตเรื่องแบบนี้ มันคล้ายๆ กับของเขาสองคนเลยไม่ใช่หรือไง?

ภายนอกอาจจะเป็นแค่การแต่งงานหลอกๆ แต่ในความเป็นจริง โจวเฉิงชอบซูยุ่น ซูยุ่นเองก็ชอบโจวเฉิง เพียงแต่ทั้งคู่ต่างก็ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายชอบ แล้วเข้าใจว่ามีคนอื่นอยู่ในใจ…

“ซูซีมู่ เรามาทำให้พวกเขาสองคนรู้ใจของอีกฝ่ายกันดีไหม?”

ซูซีมู่ไม่เคยปฏิเสธความคิดของโล่เฟยเอ๋อ

“ได้…”

หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมง ซูซีมู่ก็คิดออก เขาปรึกษากับโล่เฟยเอ๋อ จากนั้นจึงโทรศัพท์ของโจวเฉิง

เมื่อปลายสายรับ ซูซีมู่ก็เอ่ยขึ้นทันที “โจวเฉิง เกิดเรื่องขึ้นกับซูยุ่น”

เป็นไปตามคาด เสียงของโจวเฉิงร้อนรนขึ้นมาทันใด เขารีบพูดตอบ “เธอเป็นอะไรครับ? ซูยุ่นเป็นอะไรครับ?”

ซูซีมู่สบสายตาโล่เฟยเอ๋อเล็กน้อย แล้วพูดต่อ “พ่อแม่ของเธอรู้เรื่องการแต่งงานหลอกๆ ของนายกับซูยุ่น ตอนนี้ซูยุ่นโดนลากตัวกลับเมืองหลวงไปแล้ว”

เสียงของโจวเฉิงกระสับกระส่าย “หลังจากนี้เธอจะเป็นยังไงต่อครับ?”

“คนที่ไม่ทำตามประเพณีของตระกูลซู จุดจบคงไม่สวยนัก” จริงๆ แล้วคำตอบซูซีมู่คลุมเครือเล็กน้อย

แต่ตอนนี้โจวเฉิงเป็นห่วงก็แต่ซูยุ่น จึงไม่ได้สังเกต

เขาตอบกลับคำนึงว่า ‘ผมจะรีบกลับไปเดี๋ยวนี้’ แล้ววางสายไป

ซูซีมู่วางโทรศัพท์ลง แล้วหันไปพูดกับโล่เฟยเอ๋อ “เอาล่ะ โจวเฉิงกำลังจะกลับมา”

“ดีแล้วค่ะ” โล่เฟยเอ๋อพยักหน้า จากนั้นจู่ๆ ก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ “จริงสิ เพราะทำผิดตามธรรมเนียมของตระกูล ซูยุ่นจะต้องโดนลงโทษจริงๆ หรอคะ?”

ได้ยินโล่เฟยเอ๋อพูด ในที่สุดซูซีมู่ก็อดหัวเราะออกมาไม่ได้

โล่เฟยเอ๋อเข้าใจในทันทีว่าตัวเองโดนเขาต้ม จึงบู้ปากงอน “คุณหลอกฉัน แถมยังหัวเราะอีก”

“เปล่าสักหน่อย…” ซูซีมู่กระแอมไอสองที แล้วรีบหุบยิ้ม

โล่เฟยเอ๋อจ้องเขาตาเขียว แล้วถามต่ออย่างสงสัย “เพราะงั้น ขัดธรรมเนียมตระกูลซู ไม่ได้ถูกลงโทษอะไร?”

“ไม่ใช่อย่างงั้นหรอก” ซูซีมู่ส่ายหน้า แล้วพูด “คนที่ทำผิดธรรมเนียมของตระกูล จะไม่ได้รับมรดกในส่วนที่ตัวเองต้องได้”

โล่เฟยเอ๋อพยักหน้าเข้าใจ แล้วถามอีก “งั้นถ้าโจวเฉิงกับซูยุ่นรักกันจริงๆ ก็ไม่นับว่าทำผิดธรรมเนียม?”

ซูซีมู่บีบปลายจมูกโล่เฟยเอ๋อเบาๆ “ถ้ารักกันจริงๆ ก็ไม่นับ”