บทที่428 เหซิงโม่กลุ้มใจที่ถูกบังคับให้แต่งงาน
หลังจากที่หมอเฉิงเดินออกไปแล้ว โล่เฟยเอ๋อก็ดึงผ้าห่มออก เตรียมจะใส่เสื้อผ้า
“เธอจะทำอะไร”ซูซีมู่กำลังเดินเข้ามาจากทางประตูเลยเห็นเข้าพอดีจึงถาม ”
“ฉันอยากลุกขึ้นมาเดินบ้าง”โล่เฟยเอ๋อ
“ไม่ได้ เธอเพิ่งไข้ลด ลงจากเตียงไม่ได้น่ะ”ซูซีมู่พูด พร้อมกับเอาเสื้อผ้าออกจากมือโล่เฟยเอ๋อ แล้วเอาโล่เฟยเอ๋อยัดเข้าไปในผ้าห่ม
โล่เฟยเอ๋อหัวเราะไม่ออกร้องไห้ไม่ได้”ฉันไม่เป็นอะไรแล้ว”
“ไม่เป็นอะไรแล้วก็ไม่ได้เหมือนกัน”ซูซีมู่พูดพร้อมกับหยิบแท็บเล็ตอันหนึ่ง มาจากบนโต๊ะข้างกาย ใส่มือโล่เฟยเอ๋อ “ถ้าเบื่อ ก็เปิดละครดู”
……
โล่เฟยเอ๋อก้มดูแท็บเล็ตในมือ มองบนอย่างพูดไม่ออก จากนั้นก็มองไปทางนอกหน้าต่างแวบหนึ่ง ถาม “ฝนยังตกไม่หยุดอีกเหรอ”
“ยังไม่ ผู้เชี่ยวชาญสภาพอากาศคาดเดาว่า ยังจะตกอีกสองวัน”ซูซีมู่ตอบ
หลังจากโล่เฟยเอ๋อตอบ’อือ’เสร็จ ก็คว่ำหน้าลงทันที
ซูซีมู่ส่ายหน้าอย่างจนใจ จากนั้นก็ถอดเสื้อคลุมออก มานั่งข้างกายโล่เฟยเอ๋อ ทั้งโอบและพิงหัวเตียงไปด้วย ดูละครเป็นเพื่อนโล่เฟยเอ๋อ
อาจเป็นเพราะเพิ่งจะไข้ลด คนยังคงอ่อนเพลียมาก ผ่านไปไม่นาน โล่เฟยเอ๋อหลับไปโดยพิงเขา ซูซีมู่เป็นห่วงว่าเธอนอนแบบนี้จะไม่สบายตัว จึงวางเธอลงบนเตียงอย่างเบามือเบาเท้า จากนั้นดึงผ้าห่มออกลงจากเตียง
ออกมาจากห้องนอน กำลังจะลงไปชั้นล่าง ก็ได้ยินเสียงโจวเฉิงลอยเข้ามา
ซึ่งไม่รู้เป็นเพราะเรื่องอะไร น้ำเสียงโจวเฉิงจึงไม่ค่อยจะดี “อะไรน่ะ ตอนนี้มาไม่ได้”
ซูซีมู่ขมวดหัวคิ้ว เดินออกไปหา
โจวเฉิงได้ยิงในเสียงฝีเท้าเล็กน้อย หันหน้า ไปดูพบว่าเป็นซูซีมู่ เขานิ่งชะงักไปสักครู่ จากนั้นจึงรีบพูดกับปลายสาย “งั้นรอหลังจากฝนหยุดตก รีบส่งคนมาซะ”
เมื่อพูดประโยคนี้เสร็จ โจวเฉิงก็ตัดสายไปทันที จากนี้จึงหันไปพูดกับซูซีมู่ “ประธานซูครับ”
ซูซีมู่ไม่ตอบเขา กลับถามทันที”เกิดเรื่องอะไรขึ้น”
“ถนนขึ้นเขานั้น ถูกน้ำป่าไหลหลากกัดเซาะถนนพัง ผมคิดว่าจะหาคนมาซ่อม แต่ฝนตกหนักมากเกินไป ตอนนี้มาไม่ได้ครับ”โจวเฉิงตอบไปตามความเป็นจริง
ซูซีมู่เมื่อได้ฟังที่โจวเฉิงพูด จู่ๆ ก็ถามอย่างนึกอะไรขึ้นมาได้ “กัดเซาะจนพังเมื่อไหร่”โจวเฉิงไม่คิดว่าซูซีมู่จะถามคำถามนี้ เขาชะงักไปสักครู่ ตอบ “รายละเอียดว่าเวลาเมื่อไหร่ ผมไม่ทราบครับ คือตอนที่หมอเฉิงขึ้นบนเขานั้น พบว่าถนนถูกน้ำป่าไหลหลากกัดเซาะถนนพังแล้วครับ เลยโทรมาหาผม จากนั้นผมจึงพาเขาอ้อมออกจากในเขาเป็นเวลานาน จึงจะออกจากถนนถูกน้ำป่าไหลหลากกัดเซาะถนนจนพังได้ ถึงแจ้งไปทางคนในวิลล่า ให้ขับรถมารับพวกเราครับ”
ที่แท้ หมอเฉิงไม่ได้ตั้งใจมาสาย เป็นเพราะถนนขึ้นเขาถูกกัดเซาะจนพังแล้ว
นึกขึ้นเรื่องก่อนหน้านี้เขาเป็นเพราะเป็นห่วงโล่เฟยเอ๋อจึงโมโหใส่เขา สีหน้าซูซีมู่หมองลง
โจวเฉิงอยู่ข้างกายซูซีมู่มานานขณะนี้ เห็นสีหน้าหมองลงของซูซีมู่ปุ๊บ ก็เข้าใจทันทีว่าเขานึกถึง เรื่องที่โมโหใส่หมอเฉิงในก่อนหน้านี้
คิดไปคิดมา โจวเฉิงจึงพูดออกไป “ประธานซู หมอเฉิงรู้ว่าเป็นเพราะคุณเป็นห่วงคุณนาย จึงเป็นแบบนี้ เขาไม่ได้โกรธคุณ”
ซูซีมู่ไม่ตอบ ไม่รู้กำลังคิดอะไรอยู่
ผ่านไปสักพัก เขาจึงถาม “คนจะมาเมื่อไหร่”
“อะไรครับ”โจวเฉิงยังปรับตัวไม่ทันจากการกระโดดของหัวข้อของซูซีมู่แบบกะทันหัน
ซูซีมู่พูดออกมาสามคำ “ซ่อมถนน”
โจวเฉิง’อือ’คำหนึ่ง จากนั้นพูด “พวกเขาบอกว่า รอฝนหยุดตกก่อนถึงจะมาครับ”
“อือ”ซูซีมู่พยักหน้า จากนั้นหมุนตัวเข้าห้องนอนทันที
ฝนตกกระหน่ำในครั้งนี้ ตกไปอีกวันหนึ่ง ถึงจะหยุดตก
หลังจากฝนหยุดตก โจวเฉิงรีบติดต่อคน ให้มาซ่อมถนนที่ถูกน้ำป่าไหลหลากกัดเซาะจนพัง
เวลาครึ่งวัน ถนนซ่อมเสร็จใช้งานได้ปกติ โจวเฉิงตัดสินใจกลับในเมือง
รอของหมอเฉิงก่อนหน้านี้ที่พบถนนถูกน้ำป่าไหลหลากกัดเซาะจนพังแล้ว ก็ให้ผู้ช่วยขับออกไป คนที่ไม่มีรถอย่างเขา จึงต้องขอติดรถโจวเฉิงกลับไปในเมืองด้วย
ก่อนที่จะกลับไป ซูซีมู่เรียกเขาไปพบที่ห้องสมุด ไม่รู้ว่าซูซีมู่พูดอะไรกับเขา แต่สีหน้าที่ไม่ค่อยดีมาตลอดของเขาในหลายวันนี้ กลับมายิ้มแย้มเหมือนเมื่อก่อนแล้ว
ร่างกายโล่เฟยเอ๋อยังอ่อนเพลียเล็กน้อย จึงไม่ได้กลับในเมืองทันที แต่อยู่ฟื้นฟูร่างกายต่อที่วิลล่า
ในวันหนึ่งระหว่างที่เธอกำลังฟื้นฟูร่างกายอยู่ เหซิงโม่วิ่งเข้ามาอย่างกระเซอะกระเซิง
ใช่ค่ะ กระเซอะกระเซิง
เหซิงโม่คนที่สง่าดั่งคุณชายไฮโซมาตลอด กลับใส่เสื้อผ้ายุ่งเหยิง ไม่ใช่กระเซอะกระเซิงแล้วคืออะไร
“เหซิงโม่ คุณถูกปล้นมาเหรอ”โล่เฟยเอ๋อถามอย่างสงสัย
“แย่ยิ่งกว่าถูกปล้นซะอีก”เหซิงโม่ตอบพลางเอามือกุมหน้าผาก
โล่เฟยเอ๋อมองไปทางซูซีมู่แวบหนึ่ง ถาม “ทำไมเหรอ”
“ได้พบผู้หญิงบ้าคนหนึ่งเข้า เธอจะแต่งงานกับฉันให้ได้ ฉันสลัดหลุดออกมาอย่างไม่ง่ายสุดๆ “เหซิงโม่อย่างกลุ้มอกกลุ้มใจ
“เอ่อ……”โล่เฟยเอ๋อนิ่งชะงักไปสักพัก พูด “นายไม่อยากแต่งงานกับเธอ เธอยังสามารถบังคับนายได้เหรอ”
“เธอน่ะไม่สามารถบังคับฉันได้ แต่พ่อแม่ฉันทำได้”เหซิงโม่สภาพหมดอาลัยตายอยาก พิงโซฟาตอบ
“……”โล่เฟยเอ๋อเริ่มไม่รู้จะพูดอะไร แต่น่าจะเป็นเพราะเหซิงโม่กลุ้มใจมากเกินไป จึงเริ่มนินทาผู้หญิงบ้าคนนี้
ที่แท้ ท่านแม่บ้านเขาเจอซูซีมู่ ลู่ยู่แต่ละคนก็แต่งงานตามติดกันไปแล้ว จึงอยากให้เขารีบแต่งงาน
เขาแม้แต่แฟนยังไม่มี จะแต่งงานได้ยังไง
ส่วนที่ ท่านแม่บ้านเขา จัดการให้เขาไปดูตัว
เป็นไปได้เหรอที่เหซิงโม่จะฟังคำบัญชาแบบว่านอนสอนง่าย ถึงกลับโยนงานทิ้งหนีออกจากประเทศ
แต่ทว่าเขาอยู่อย่างอิสระที่ต่างประเทศไม่กี่วัน ก็พบผู้หญิงบ้าคนหนึ่ง
เธอเห็นเขาแวบแรก ก็พูดว่าจะแต่งงานกับเขา
จากนั้นก็ตามอยู่ข้างหลังเขาตลอด
คนกลุ้มใจอย่างเขา หลบซ้ายหลบขวา ก็ไม่ได้ผล
สุดท้าย จึงทำได้เพียงกลับประเทศ
กลับนึกไม่ถึงว่า ผู้หญิงบ้าคนนั้น จะตามเขามาถึงหัวเซี่ย แถมยังหามาถึงบ้านเหซิงโม่ บอกว่าท้องลูกของเหซิงโม่ ต้องการให้เหซิงโม่รับผิดชอบเธอ
เดิมทีท่านแม่ของบ้านเขาก็อยากให้เขาแต่งงานอยู่แล้ว เมื่อได้ยินว่าผู้หญิงบ้าคนนั้นบอกว่าตั้งท้องลูกของเขาอีก ก็ดีใจจนออกหน้าออกตา แล้วรีบจัดการให้เขากับผู้หญิงบ้าคนนั้นแต่งงาน
เขาบอกว่าผู้หญิงบ้านั้นเป็นพวกสิบแปดมงกุฎ ท่านแม่บ้านเขาก็ไม่เชื่อ เชื่อว่าเขาเป็นผู้ชายสารเลวอย่างเดียว ไม่อยากรับผิดชอบคนอื่น
เขาที่ไม่มีวิธีใดๆ แล้ว จึงได้หนีมาถึงที่นี่ของซูซีมู่พวกเขา
เมื่อฟังเรื่องราวการบังคับแต่งงานสุดจะเหลือเชื่อที่แสนกลุ้มใจของเหซิงโม่จบแล้ว โล่เฟยเอ๋อก็ไม่รู้ควรพูดอะไร
“พวกเธอว่าผู้หญิงคนนี้ เป็นบ้าไหม”เหซิงโม่ถาม
โล่เฟยเอ๋อ’เฮ้อ’คำหนึ่ง จากนั้นถาม “คุณแน่ใจใช่ไหมว่าเธอไม่ได้ท้องลูกคุณจริงๆ ”
เมื่อได้ฟังที่โล่เฟยเอ๋อพูด เหซิงโม่เกือบจะร้องไห้ “ฉันสาบาน ว่าฉันไม่เคยรู้จักเธอเลย และไม่เคยแตะต้องเธอมาก่อน”
“งั้นทำไมเธอบอกว่าท้องลูกคุณได้ยังไง”โล่เฟยเอ๋อถาม
“ฉันจะไปรู้เธอได้ไง”นิ่งไปสักพัก เหซิงโม่ถามอีกครั้ง “ผู้หญิงคนนั้นเป็นบ้าไปแล้วแน่ สมองเลยไม่ปกติ”
โล่เฟยเอ๋อนิ่งไปหลายนาที จากนั้นถาม “พ่อแม่คุณก็ชอบเธอ ต้องการให้นายแต่งงานกับเธอ คุณหลบแบบนี้จะได้เหรอ”
“ไม่ได้ก็ต้องได้ ยังไงซะถึงฉันตายก็ไม่แต่งงานกับผู้หญิงบ้าคนนั้น”ใบหน้าเหซิงโม่เต็มไปด้วยความแน่วแน่
