บทที่473 บังคับให้อยู่
เมื่อได้ยินน้ำเสียงตกใจของกู้ชิงหลัน ในใจของซือเหม่ยหยวนก็คิดว่ามันทำให้เธอพึงพอใจเป็นอย่างมาก
เธอเลยทำเหมือนพูดผิดก่อนจะรีบเปลี่ยนคำพูด： “หรือว่าคุณไม่รู้เรื่องนี้เหรอ？ฉันคิดว่าคุณรู้เรื่องนี้เสียอีก！ขอโทษนะ ฉันปากพล่อยไป คุณคิดว่าฉันไม่ได้พูดอะไรแล้วกัน”
พูดออกไปแล้ว จะทำเหมือนไม่ได้พูดได้อย่างไร กู้ชิงหลันรีบถามด้วยความโกรธ： “ฉันว่าคุณอย่ามาใบ้ให้ฉันแบบนี้เลย！คุณรีบพูดมาเถอะว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่！”
“เรื่องมันเป็นแบบนี้ ช่วงหลายวันมานี้ที่คุณไม่อยู่ซวงซวงหาคุณจนแทบบ้า จากนั้นเธอหาไม่เจอจริงๆ เลยโทษโล่เฟยเอ๋อทั้งหมด น่าจะกำลังหาเรื่องที่โรงพยาบาล！” ซือเหม่ยหยวนพูดด้วยความเป็นห่วงปลอมๆ อันที่จริงในใจกับฟูฟ่องเลยล่ะ
เธอเพิ่งจะพูดจบ กู้ชิงหลันก็ “วางสาย” ไปก่อนจะรีบออกไปหาโจวซวงซวง
คิดไม่ถึงเลยแค่ออกมาก็ได้เจอโจวซวงซวงกลับมาด้วยความเหนื่อย โจวซวงซวงเมื่อได้เห็นกู้ชิงหลันความหดหู่บนใบหน้าก็หายไป
“ชิงหลัน！ชิงหลัน！ชิงหลัน……คุณกลับมาแล้ว หลายวันมานี้คุณไปอยู่ไหนมา คุณรู้ไหมว่าฉันติดต่อคุณไม่ได้แล้วเป็นห่วงขนาดไหน！” โจวซวงซวงน้ำตาไหล ก่อนจะซบกู้ชิงหลันแล้วร้องไห้เอาเป็นเอาตาย
แต่กู้ชิงหลันกลับไม่ขยับเขยื้อนเลย พลางถามเสียงเย็นชา： “คุณเพิ่งจะไปไหนมา？”
เมื่อกู้ชิงหลันถามโจวซวงซวงแบบนี้ก็นิ่งไป เธอพูดติดๆ ขัดๆ ： “เมื่อกี้……เมื่อกี้ฉันไปหาคุณไง……”
“คุณไปที่โรงพยาบาลมาใช่ไหม” กู้ชิงหลันเองก็ไม่พูดอ้อมค้อม จึงพูดไปตรงๆ
โจวซวงซวงมีสีหน้าเปลี่ยนไปในทันที เลยพูดอย่างจริงจังออกมา： “ใช่ ฉันไปที่โรงพยาบาลมา มีอะไรเหรอ？ฉันไปโรงพยาบาลหานังแพศยา ที่มายั่วยวนสามีของฉัน！ทำไมเหรอ？คุณสงสารเหรอ？”
เพราะว่าโจวซวงซวงชอบพูดจาแดกดันแบบนี้ ดังนั้นกู้ชิงหลันเลยไม่มีทางเข้ากับเธอได้
“คุณบ้าหรือไง ถึงไปหาเรื่องโล่เฟยเอ๋อ！คุณบ้าไปแล้วเหรอ？” กู้ชิงหลันพูดเสียงดัง
หายไปหลายวันแบบนั้น แถมยังมาถามตัวเองแบบนั้นอีก ในใจของโจวซวงซวงก็ไม่พอใจ เลยขึ้นเสียง： “ฉันเป็นบ้าไง เป็นไงล่ะ？ตอนแรกถ้าคุณกล้าไป คุณก็ไม่ต้องขอฉันแต่งงานสิ！ตอนนี้มาแต่งกับคุณแล้วไม่รับผิดชอบ ฉันจะบอกให้ถ้าเกิดว่าฉันให้พ่อฉันตัดคุณสมบัติออกไป งั้นบริษัทตระกูลกู้ของครอบครัวคุณคงมีหนาวล่ะ！”
ทุกครั้งที่ทะเลาะกันเธอจะเอาแต่ข่มขู่กู้ชิงหลัน น้อยใจขนาดนั้นแล้ว แต่งงานกับเธอก็เพื่อบริษัทตระกูลกู้ดังนั้นกู้ชิงหลันเลยทำได้แค่ทนต่อไป
“ได้ งั้นคุณไปบอกเลยสิ！หลังจากพูดจบพวกเราก็หย่ากัน” กู้ชิงหลันโกรธเป็นอย่างมาก เลยพูดหย่าออกมา
ก่อนหน้านี้ทั้งสองคนจะทะเลาะอย่างไร เขาก็จะไม่พูดเรื่องหย่าออกมา
เมื่อได้ยินคำว่าหย่า โจวซวงซวงก็กลัวขึ้นมาจริงๆ แล้ว เธอเสียแรงไปเพื่อแต่งงานกับกู้ชิงหลัน จะมาหย่าง่ายๆ แบบนั้นได้อย่างไร เธอไม่พอใจอย่างแน่นอน
“ตอนนี้คุณปกป้องผู้หญิงของตัวเอง เลยจะมาหย่ากับฉันเหรอ？คุณไม่ยอมรับว่าคุณกับเธอมีความสัมพันธ์กันเหรอ？” โจวซวงซวงโกรธจนน้ำตาไหลพลางถามออก
“โจวซวงซวง คุณมองฉันสูงไปหรือเปล่า？คุณคิดว่านอกจากคุณแล้วจะมีผู้หญิงที่ไหนจะมากัดก้อนเกลือกินกับ？ช่วงนี้มีแต่ฉันที่ติดต่อโล่เฟยเอ๋ออย่างหน้าด้านๆ เธอไม่สนใจฉันด้วยซ้ำ！เหมือนที่คุณพูดก่อนหน้านี้ ตามคุณสมบัติของเขา จะมาชายตามองฉันได้อย่างไร？”
กู้ชิงหลันพูดอย่างมีเหตุผลไปเรื่อยๆ จนโจวซวงซวงพูดอะไรไม่ออก
“ตอนแรกฉันเตรียมจะกลับไปใช้ชีวิตกับคุณ แต่ว่าตอนนี้คุณหาเรื่องแบบไม่มีเหตุผล ฉันว่าคงจะไม่ต้องแล้วล่ะ”
เมื่อพูดจบ กู้ชิงหลันก็เตรียมจะออกไป โจวซวงซวงเห็นเขาจะไปแล้วเลยพูดอย่างแน่วแน่ ในใจของเธอก็ร้อนใจจนวิ่งเข้ามากอดกู้ชิงหลันพลางพูด： “ฉันขอร้องล่ะ คุณไม่ไปได้ไหม ฉันผิดไปแล้วจริงๆ ฉันคิดน้อยไป ดังนั้นเลยไปหาเรื่องโล่เฟยเอ๋อ……”
กู้ชิงหลันเหนื่อยแล้วจริงๆ เขากลัวว่าเขากับโจวซวงซวงตรรกะป่วยนั่นอยู่ด้วยกันมากๆ แล้วเขาคงจะป่วยจิตไปด้วย
“ให้ฉันไปสงบสติอารมณ์ก่อนได้ไหม？ฉันค่อยกลับมาใหม่” กู้ชิงหลันพูดเสียงเย็นชา
“คุณบอกว่าคุณจะกลับมา แล้วคุณจะกลับมาเมื่อไหร่？อาทิตย์หนึ่งหรือเดือนหนึ่ง หนึ่งปีหรือมากกว่านั้นเหรอ？” โจวซวงซวงถามกระอึกกระอัก เธออยากจะเห็นกู้ชิงหลันอยู่ตลอด ไม่อยากจะให้หายไปจากสายตาของเธอ
“ฉันไม่รู้” กู้ชิงหลันพูดเสียงเย็นชา
เมื่อได้ยินว่าไม่รู้ โจวซวงซวงก็หัวเราะออกมา “คุณพูดมากขนาดนี้ก็เพื่อผู้หญิงคนนั้น แต่ว่าตอนนี้ยังจะออกห่างจากฉันอีก คุณบอกว่าคุณไม่ได้ทำเพื่อผู้หญิงคนนั้น แล้วเพื่อใครล่ะ？”
“……” กู้ชิงหลันไม่อยากจะเสียเวลาพูดกับคนบ้าคนนี้อีกแล้ว แต่งกับเธอแล้วน่าน้อยใจจริงๆ เลย
ตอนที่กำลังจะออกไปกลับถูกโจวซวงซวงกอดเอาไว้แน่นๆ ยิ่งเขาขัดขืนเท่าไหร่โจวซวงซวงก็ยิ่งกอดแน่นมากขึ้นเรื่อยๆ เหมือนกับใช้แรงทั้งหมดที่มี
“คุณอยากจะเอาอย่างไรกันแน่？” กู้ชิงหลันทนไม่ไหวแล้วจริงๆ เลยถามขึ้นมา
“ฉันไม่อยากจะเอาอย่างไรหรอก？ฉันอยากรู้ว่าคุณจะเอาอย่างไร？ทำไมต้องไปด้วย？หรือว่าฉันทำไม่ดีกับคุณเหรอ？”
ถามไม่หยุดจนกู้ชิงหลันหัวแทบระเบิด ตอนนี้เขาแค่อยากจะพักหน่อย
“ได้ งั้นฉันไม่ไปแล้ว คุณปล่อยให้ฉันไปพักได้ไหม？”
สุดท้ายกู้ชิงหลันก็ชนะโจวซวงซวงไม่ได้ เลยต้องเลือกวิธีผ่อนลง
ถึงแม้ว่าโจวซวงซวงจะทำได้ตามเป้าหมายของตัวเองแล้ว แต่ว่าในใจกลับไม่ได้รู้สึกดีใจเลย ในใจของเธอเหมือนกับกระจกเลย ถึงแม้ว่าจะได้ตัวของกู้ชิงหลัน แต่กลับไม่ได้ใจของเขาเลย เธอได้ออกจากบ้านครั้งหนึ่งแล้ว ก็จะมีการออกจากบ้านครั้งต่อๆ ไป
โจวซวงซวงกลัวว่าเขาจะออกจากตัวเองจริงๆ ดังนั้นเลยต้องพยายามอย่างสุดกำลังเพื่อทำให้กู้ชิงหลันอยู่ข้างๆ ตัวเอง
ตอนนี้ศัตรูที่ใหญ่ที่สุดก็คือโล่เฟยเอ๋อ！
ในใจของเธอเกลียดโล่เฟยเอ๋อมากสุดขีด จะต้องลบผู้หญิงคนนี้ออกไปเธอถึงจะวางใจลงได้
เมื่อเห็นกู้ชิงหลันไปนอนในห้อง โจวซวงซวงถึงจะวางใจลง
ผ่านไปไม่นาน โจวซวงซวงก็โทรหาซือเหม่ยหยวน
ตั้งแต่โจวซวงซวงโทรไปหากู้ชิงหลันแล้วรับแล้ว ซือเหม่ยหยวนก็ดีใจเป็นอย่างมาก ความรักที่โจวซวงซวงมีให้กู้ชิงหลันนั้นจะไม่ถลกหนังหน้าของโล่เฟยเอ๋อออกมาเลยเหรอ！
ความรู้สึกที่ใช้คนอื่นมาทำร้ายอีกคนนั้นมันดีจริงๆ เลย～ซือเหม่ยหยวนอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ
เธอกำลังรดน้ำต้นไม้ มีโทรศัพท์โทรเข้ามา เมื่อเห็นว่าเป็นของโจวซวงซวง ซือเหม่ยหยวนก็รีบกดรับ
“ฮัลโหล ซวงซวง～วันนี้เป็นอย่างไรบ้าง？” ซือเหม่ยหยวนเป็นห่วงด้วยความจอมปลอม
“ชิงหลันกลับมาแล้ว……แต่ว่าเขาช่วยผู้หญิงคนนั้นพูดตลอดเลย！แถมยังบอกว่าเขาเตรียมตัวจะไป ตอนนี้เขาหลับไปแล้ว ฉันต้องหาวิธีดึงเขาเอาไว้ให้ได้ ไม่อย่างนั้นไม่รู้ว่าเขาจะกลับมาอีกเมื่อไหร่”
