ตอนที่ 62 อิจฉาริษยาแก่งแย่งชิงดี（1）
นายท่านโจ๋วรักษาสภาหยดเลือดด้วยความร้อนที่ฝ่ามือเพราะเกรงว่าเลือดจะแข็งตัว
ยามที่ซินเหยาออกไป เขาก็รีบออกจากห้องโถงเมื่อออกมาก็พบกับใบหน้าของโจ๋วเส้าฉีอันซีดขาวจากการบาดเจ็บสาหัส
“เส้าฉี”
“ท่านพ่อมีอะไรจะสั่งข้าหรือไม่?”
“อาการของเจ้า…อืม มันไม่…ไม่เป็นไรหนักใช่ไหม?” นายท่านโจ๋วใช้มืออีกข้างตบไปที่หลังของโจ๋วเสาฉี
“อั้กกก!”
ทันใดนั้นโจ๋วเส้าฉัก็กระอักเลือดออกมา
“มีแล้ว! มีแล้ว!”
นายท่านโจ๋วดีอกดีใจรีบยื่นฝ่ามืออีกข้างรองรับหยดเลือดของโจ๋วเส้าฉีจากนั้นก็เหาะหนีออกไปอย่างลึกลับ
“เกิดอะไรขึ้นกับท่านพ่อ?” โจ๋วเส้าฉีรู้สึกไม่สบายใจ
“ท่านพ่ออาจจะเห็นว่าเจ้าบาดเจ็บสาหัส เลยตั้งใจจะขับเลือดที่คั่งในตัวเจ้าออกมา น้องรอง ท่านพ่อหวังดีนะ” โจ๋วเส้ากวางพูดออกมาอย่างอิจฉาริษยา
โจ๋วปี้หลัวเดินออกมาจากหลังจวนและเห็นว่านายท่านโจ๋วกำลังรีบเหาะออกไปก็ตกใจ “ท่านปู่ ท่านเป็นอะไรหรือไม่?”
นายท่านโจ๋วเห็นโจ๋วปี้หลัวจึงพูดออกมาว่า “ปี้หลัว! เจ้ามาพอดี รีบตามข้ามาเร็ว!”
“ท่านปู่จะไปไหนคะ”
“ไม่ต้องพูดมาก ตามข้ามาก็พอ!”
“อ่า”
นายท่านโจ๋วรีบกำฝ่ามือและเหาะไปโดยไว ระหว่างทางคนรอบๆจวนอ๋องโจ๋วที่เห็นอาการแปลกๆของนายท่านโจ๋วล้วนแต่ตกตะลึง
โจ๋วปี้หลัวที่สงสัยตามหลังนายท่านโจ๋วไป
ไม่นานทั้งสองก็มาถึงห้องครัว
นายท่านโจ๋วตะโกนเรียกเสียงดัง “เร็ว! ไปเอาน้ำมา!”
“ท่านปู่ ท่านจะเอามาทำอะไร? เจ้าพระ ทำไมฝ่ามือท่านถึงมาเลือด?”
“ไม่ใช่ว่าเจ้าอยากรู้ว่าซินเหยาเป็นน้องสาวแท้ๆของเจ้ามาตลอดไม่ใช่หรือ?”
“ใช่ค่ะ!”
“ถ้าอย่างนั้นเจ้าก็รีบไปตักน้ำมาให้ข้า เร็วๆ”
“ท่านปู่ ท่านหมายความว่า…นี่คือเลือด เลือดของซินเหยากับของท่านพ่อหรือคะ?”
“หยุดพล่ามได้แล้ว ยังไม่รีบไปอีก”
“ค่ะ ค่ะ”
โจ๋วปี้หลัวเมื่อได้ยินนายท่านโจ๋วต้องการพิสูจน์สายเลือดบริสุทธิ์ ก็ดีใจจนแทบบ้าตื่นเตนขึ้นมา
“ครั้งนี้ก็จะสามารถพิสูจน์ได้แล้วว่าซินเหยานั้นเป็นนางมารร้าย!”
“หึ”
“ห่านที่อยากจะกลายเป็นหงษ์หรือ?”
“ห่านก็คือห่าน! ความจริงก็คือความจริง หลอกกันไม่ได้หรอก!”
ใจที่ชั่วร้ายของโจ๋วปี้หลัวกำลังคิดวางแผน พอเปิดโปงตัวตนที่แท้จริงของซินเหยาแล้วจะทำให้นางอับอายขายขี้หน้าอย่างไรดี…
นายท่านโจ๋วพูดด้วยความโมโห “เร็วหน่อย! มัวชักช้าอึดอัดอยู่ได้!”
“ค่ะ ท่านปู่”
โจ๋วปี้หลัวรีบหาชามกระเบื้องสะอาดจากนั้นใช้กระบวยตักน้ำเข้าไปในชาม
“หลบไป!”
นายท่านโจ๋วรีบนำหยดเลือดที่ฝ่ามือทั้งสองข้างลงไปในชามพร้อมกับความร้อนที่กลั่นออกมาจากกำลังภายใน
“ติ๊ง!”
“ติ๊ง!”
เสียงหยดของเลือดอันแผ่วเบาที่หยดลงไปในน้ำพร้อมกัน
“หึ ครั้งนี้เจ้าจะหนีไปไหนอีก”
“ครั้งที่แล้วที่เจ้าหนีไป ถึงแม้ว่าข้าจะไม่รู้ว่าเจ้าโกงด้วยวิธีใด แต่มั่นใจได้เลยว่าเจ้าจะเป็นมารร้ายของคระกูลโจ๋ว!”
“เจ้ามารร้ายจงเปิดเผยตัวตนของเจ้าออกมาไม่จพเป็นต้องซ่อนตัวอีกต่อไป!”
โจ๋วปี้หลัวแอบคิดอยู่ในใจ
ใจนางแทบจะควบคุมความดีใจไม่อยู่
ครั้งนี้ นายท่านโจ๋วพิสูจน์สายเลือดบริสทุธิ์ด้วยตัวเองต้องไม่พลาดเป็นอันขาดและจะไม่มีใครมาขัดขวางได้
“หึหึ รอดูได้เลย”
มุมปากของโจ๋วปี้หลัวเริ่มเผยยิ้มชั่วร้ายออกมา
“เงียบหน่อยได้ไหม!”
“นายท่านโจ๋วเองก็ตื่นเต้นเช่นกัน ใจจริงเขานั้นไม่อยากที่จะสงสัยสายเลือดในตัวซินเหยา ทว่าสำหรับจวนอ๋องโจ๋วนั้นสายเลือดเป็นเรื่องที่สำคัญมาก
ถ้าหากว่าซินเหยานั้นไม่ใช่สายเลือดที่แท้จริงของตระกูลโจ๋วแล้วละก็…..
ถึงแม้ว่าโอกาสเป็นไปได้มันจะมีเพียงน้อยนิดแต่ก็ต้องทำทุกอย่างให้ชัดเจน!
ถ้าหากว่าซินเหยาไม่ใช่สายเลือดตระกูลโจ๋วจริงๆนางก็ไม่มีเจ้าสมบัติที่จะใช้กระบี่หลี่ฮัวอีกต่อไป!
เพียงแค่ไม่กี่วินาทีเท่านั้นความจริงก็จะปรากฏออกมา….
หนึ่ง
สอง
สาม
สี่
เวลาแต่ละวินาทีที่ผ่านไปแต่กลับดูช้ากว่าปกติ
ท่ามกลางน้ำใสหยดเลือดทั้งสองไม้แม้แต่จะเปลี่ยนแปลง
โจ๋วปี้หลัวอุทานออกมา
“ท่านปู่ ท่านปู่ หยดเลือดทั้งสองไม่ยอมรวมตัวกัน ซินเหยานางคนชั่วไม่ใช่สายเลือดตระกูลโจ๋วของเรานะคะ”
“นางคือมางมารร้าย”
“นางเป็นเมล็ดพันธุ์แห่งความชั่วช้า”
นายท่านโจ๋วขมวดคิ้วแน่น
“ซินเหยาไม่ใช่สายเลือดของตระกูลโจ๋วจริงๆหรือ?”
ทันใดนั้นเลือดทั้งสองที่ลอยอยู่ในชามที่ดูเหมือนจะผลักไสกลับดึงดูดเข้าหากันและรวมกันเป็นหนึ่ง..
