บทที่ 111 สตรีลึกลับ2
ถางเปิ่นกางไม่อาจะยอมรับเหตุกาณ์เช่นนี้ได้ง่ายๆ มือใหญ่ทั้งสองข้างสั่นเทิ้ม พูดด้วยความโกรธ “ดี! ถ้าวันนี้เจ้าจะสังหารข้า! ก็เข้ามาเลยซิ!”
“แม่นาง มิได้!”
นายท่านโจว๋ยังเป็นผู้แข็งแกร่งในแผ่นดิน คุ้นเคยกับถางเปิ่นกางผู้เป็นคู่ต่อสู้ของเขา เขามองออก ถางเปิ่นกางพึ่งจะหาโอกาสฆ่า!
แต่ว่า เขาต้องใช้พลังทั้งหมดที่มีปกป้องชื่อเสียงทั้งหมดของเขาเอาไว้!
ถางเปิ่นกางมุทะลุจะหาโอกาสสังหาร แต่จะมีอะไรที่ขัดขวางเขาได้เล่า!”
แม้จะไม่ได้รับบาดเจ็บ นายท่านโจว๋ก็มิอาจรับประกันได้ว่าเขาจะขัดขวางได้!
ซินเหยายิ้มอ่อนโยน “ท่านปู่อย่าได้ห่วงเลย”
เจ้าเองรึ?
ซินเหยา!!!
นายท่านโจว๋ตกใจจนลืมสติ เขาเดาออกตั้งแต่แรกว่าเป็นซินเหยา! แม้ซินเหยาจะดัเสียง ปิดบังใบหน้า แต่ในโลกนี้ จะมีสตรีใดมีพลังมหาศาลเช่นนี้ได้เล่า?”
ซินเหยาพยักหน้า ท่านปู่เรียกสติตัวเองกลับมาทันที
เขายิ้มเล็กน้อยสื่อว่าให้นางระวังตัว
วรยุทธของซินเหยา นายท่านโจว๋วางใจอยู่แล้ว
ต่อให้คู่ต่อสู้จะเป็นปรมาจารย์ถางเปิ่นกางก็ตาม!
แต่พลังของซินเหยาจะต่อกรกับเขาได้อย่างแน่นอน!
เรื่องนี้ นายท่านโจว๋มั่นใจมาก!
เขารับประกันพลังของซินเหยาด้วยประสบการณ์ตัวเอง!
และเขายอมรับ!
ซินเหยาฝึกฝนวิชาจนถึงระดับสูงสุดของตระกูลโจว๋แล้ว กระบี่หลีฮัว ดังนั้น ในโลกนี้ไม่มีใครเป็นคู่ต่อสู้ของนางได้อีกแล้ว!
แม้พลังของนางมีไม่เท่าถางเปิ่นกาง
แต่ด้วยรูปแบบและจังหวะอ่อนช้อยของระบำดาบ ก็ทำให้เขามั่นใจมากพอว่าซินเหยาจะไม่พ่ายแพ้!
ด้วยเหตุนี้ นายท่านโจว๋จึงพยักไว้วางใจ ให้ซินเหยาออกศึก!
ซินเหยาสงบสุขุม ราวกับไม่กลัวและกดดันในการศึก!
เสี่ยวป๋านที่อยู่ในอ้อมอก นางยิ้มลูบขนปุกปุยของมัน
เสี่ยวป๋านนอนอยู่ในอ้อมอกนางอย่างสงบ หรี่ตามอง ไม่เห็นความตึงเครียดในสถานการณ์โดยรอบ สัมผัสได้เพียงใบหน้าอำมหิต!
เจ้าเพื่อนคนนี้ นอกจากกินแล้วก็นอน!
อย่างอื่นไม่เคยจะสนใจ!
รอบตัวถางเปิ่นกางก่อตัวพลังขึ้นมาเป็นชั้นๆ คนรอบๆรู้สึกเหมือนมีกำแพงกำลังผลักให้พวกเขาถอยออกไป
พลังร้ายกาจของถางเปิ่นกางปะทุออกมา…..
ซินเหยาท่าทางสบายใจ มั่นใจเต็มเปี่ยม!
แต่ละคนแทบจะหยุดหายใจ
พวกเขารู้ อภิมหาสงครามกำจะเกิดขึ้นแล้ว!
“หยุด!”
“ทั้งหมดหยุดบัดเดี๋ยวนี้!”
“ทหาร! กองธนูเตรียมพร้อม! ใครตุกติกจะสังหารทิ้งไม่ให้เหลือ!”
เหอเทียนจ้าวสั่งเสียงก้องกังวาน
ใครจะคิด ตอนนี้คนที่สั่งคือฮ่องเต้อำมหิต!
หลังจากเหอเทียนจ้าวสั่ง ก็มายืนด้านหลังฮ่องเต้อำมหิต!
ฮ่องเต้อำมหิตควบคุมอารมณ์ไม่อยู่แล้ว!
เขาค่อยๆลุกขึ้น ใบหน้าเย็นชา มองนักบู๊ยอดฝีมือทั้งสองตระกูล
ใบหน้าพวกเขาตึงเครียด ตื่นเต้น อภิมหาสงครามกำลังจะเกิดการสังหาร…..
ฮ่องเต้อำมหิตพูดเสียงเย็นเฉียบ “พวกเจ้าไม่เห็นข้าอยู่ในสายตาเลยหรือไง? วันนี้ข้ามาดูด้วยตัวเอง! หรือว่าพวกเจ้าอยากจะสังหารกันเอง! ใครเป็นเจ้าแห่งแผ่นดินกัน?”
ฮ่องเต้อำมหิตพิโรธเป็นไฟ มองคนตระกูลโจว๋ “หรือว่าเป็นพวกเจ้า ตระกูลโจว๋?”
และเขาก็หันไปมองพวกถางเปิ่นกาง “หรือเป็นพวกเจ้าที่อยากจะก่อกบฏ?”
ฮ่องเต้อำมหิตโกรธน่ากลัว อารมณ์ดุร้าย ทำให้คนทั้งสองตระกูลสูดหายใจเฮื้อก!
แท้ที่จริงแล้ว การปะทะด้วยอาวุธระหว่างตระกูลโจว๋กับตระกูลถางเปิ่น หาใช่เรื่องที่ดี!
ที่ผ่านมานับร้อยปี ทั้งสองตระกูลมีพลังพอๆกัน
ต่างไม่เป็นสองรองใคร!
ไม่มีใครควรดูถูกใคร!
ถ้าเกิดการต่อสู้ ผลสุดท้ายจะสร้างความย่อยยับให้ทั้งสองตระกูล!
ในประวัติศาสตร์ มีให้เห็นมานักต่อนัก!
ถางเปิ่นกางไม่รู้ว่าสตรีตรงหน้าเป็นใคร แต่เห็นได้ชัด นางเป็นฝ่ายตระกูลโจว๋!
ในเมื่อเป็นสหายกับศัตรู
นั่นก็เท่ากับว่าเป็นศัตรู!
พลังของแม่นางคนนี้รุนแรง ถ้านางต่อสู้จนพ่ายแพ้ถางเปิ่นกางไป เขาไม่อยากจะคิดผลลัพธ์ต่อเลย!
ตระกูลถางเปิ่นต้องย่อยยับ!
ก่อนหน้านี้ถางเปิ่นจิ้งถูกเด็กห้าขวบสังหารตายด้วยมีดผลไม้ก็เป็นข่าวแย่แล้ว
หลังจากนี้ปรมาจารย์ถางเปิ่นกางจะถูกหญิงสาวฟาดจนตาย
ตระกูลถางเปิ่นจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน?
ตอนนี้ถางเปิ่นกางรู้ว่าฮ่องเต้อำมหิตลุกขึ้นแล้ว แท้จริงแล้วพระองค์กำลังแอบช่วยตระกูลของเขา….
เขาเป็นคนดีอยู่แล้ว รีบพูด “ฝ่าบาททรงประทานอภัย! กระหม่อมสร้างความขุ่นเคืองให้ฝ่าบาท ตระกูลถางเปิ่นและตระกูลโจว๋ เป็นกำลังแก่ราชสำนักมานับร้อยปี! เพื่อเป็นกำลังให้แก่ฝ่าบาท การเรียกร้องเล็กน้อยครั้งนี้ ควรจะหยุดถึงจะถูกพ่ะย่ะค่ะ”
ตระกูลโจว๋สูญเสียโจว๋ตี๋ไปคนหนึ่ง
ตระกูลถางเปิ่นสูญเสียถางเปิ่นกางไปคนหนึ่ง!
เขามองเป็นแค่การเรียกร้องเล็กๆน้อยๆงั้นหรือ?
ถางเปิ่นขุยคนนี้ ช่างเป็นขุนนางไร้ความรู้สึกไร้คุณธรรม!
คนตระกูลโจว๋หัวเราะเย็นชา!
อย่างน้อย ตาขุนนางเฒ่ายอมล่าถอยแล้ว!
อารมณ์ของฝ่าบาท พ่ายแพ้ศิโรราบให้แก่สตรีคลุมหน้าเสียแล้ว!
โจว๋เส้าฉีพูด “เรียกร้องเล็กๆน้อยๆงั้นหรือ? หรือว่าในสายตาท่านเสนา ชีวิตคนเป็นการเรียกร้องเล็กๆน้อยๆ”
โจว๋หวูนเฟิงพูดด้วยความโกรธ “หากเจ้าคิดว่าชีวิตคนไร้ค่า แต่สำหรับเรา ชีวิตคนนั้นเป็นสิ่งล้ำค่า!”
ซินเหยายิ้มมองฮ่องเต้อำมหิต “ที่พระองค์ทรงตรัส คงไม่เกิดประโยชน์อะไร คนตระกูลโจว๋ดูเหมือนไม่ศรัทธาในตัวพระองค์งั้นหรือ?”
ซินเหยายิ้มเสียดสี!
เจ้าต้องการปรับความเข้าใจกันงั้นหรือ?
