บทที่154 ไม่โรแมนติกสักนิด1
ในวังยากนักที่จะมีช่วงเงียบๆ
ซินเหยาย่องเบาไปตามทาง เดินหลบหลีกป้อมทั้งหมด จนมาถึงบริเวณตำหนักเทพ
นางแหงนหน้ามองป้ายเขียนว่าตำหนักเทพ
นางทอดถอนหายใจทันที
ตอนแรกนางได้รับบาดเจ็บแล้วยังกินยาปลุกเซ็กซ์ก็ต้องหนีออกจากที่นี่….
นางต้องปีนกำแพงข้ามออกไป เข้าไปในตำหนัก
แต่ที่นี่ไม่จุดไฟ ซ่อนตัวได้ง่าย จึงเข้าไปซ่อนด้านใน
ในตำหนักยังรกเหมือนเดิม มีพงหญ้า… เหมือนไม่มีคนอยู่มาสิบกว่าปีแล้ว
ซินเหยาแอบคิดในใจ “เธอสำเร็จความใคร่ในที่รกร้างแบบนี้ครั้งแรก มันไม่โรแมนติกสักนิด!”
“กล่องเซิ้น!”
“ที่รัก!”
“ฉันมาแล้ว!”
ซินเหยาเริ่มเสียใจทีหลังตอนนั้นเธอบาดเจ็บไม่ได้เข้าไป!
ถ้าเธอมุ่งเข้าไป เธอก็จะเจอกล่องสายลับ! ”
ยาแก้พิษที่อยู่ด้านในสามารถกำจัดพิษยาปลุกเซ็กซ์ในร่างกายเธอได้ทันที…..
อีกอย่างแม้ร่างกายจะอ่อนแอบาดเจ็บ แต่ถ้ามี ‘ปืนพก’ ที่อยู่ในกล่องสายลับเธอ เธอก็สามารถสู้กับคนเป็นกองได้แล้ว
“ที่รัก!”
“ฉันมาแล้ว!”
คืนนี้คนทั้งวังหลวงเมากันหมด!
โอกาสที่หาได้ยากแบบนี้…เธอจะปล่อยให้หลุดมือได้ยังไงกันล่ะ!
เธอย่องเข้าไปในตำหนักทันใดนั้นก็เห็นเงาดำผ่านมาอย่างรวดเร็ว….
“ใคร!”
ซินเหยากระซิบ
เงาดำเดินผ่านไปอย่างว่องไว
“จับพี่สาวได้แล้ว ยังจะหนีอีกหรือ?”
ซินเหยายิ้มพราวเสน่ห์ บินออกไปเหยียบกลางหลังเงาดำ
เงาดำตกใจล้มลงไปกับพื้น
ซินเหยาชักมีดออกมาจากอก จี้ไปที่คอเงาดำผู้นั้น!
“คนสวย! เจ้าโชคร้ายนัก มาเห็นเจ้า ด้วยความสามารถย่องเบาของเจ้า คงไม่มีใครไล่ตามเจ้าทัน!” ซิน เหยายิ้มไปพูดไป
” เจ้า… เจ้ารู้หรือว่าข้าเป็นใคร? ” เงาดำตกใจมาก
” นอกจากแม่นางอ้านซินจอมเย็นชาแล้ว ในวังหลวงแห่งนี้ใครจะมีความสามารถแกร่งกล้าเช่นนี้อีกเล่า?”
“เจ้ารู้ได้อย่างไร?” เงาดำลนลานแต่พยายามนิ่งเอาไว้
“ยังไงข้าก็รู้จัก! เจ้าย่องเบาเก่งมาก แม้แต่ข้ายังยอมรับเลื่อมใส ถ้าไม่ใช่เพราะเวลากำลังบีบคั้น ข้าอยากจะประลองวิชาย่องเบากับเจ้าจริงๆ แต่ตอนนี้พี่ไม่ว่าง เจ้าไปเถอะ! ”
ซินเหยาเก็บมีด
” เจ้า… เจ้าปล่อยจ้างั้นหรือ? ” เงาดำถามด้วยความตกใจ
” ข้าเก็บมีดแล้วเจ้ายังไม่ไปอีก? ”
” ทำไมเจ้าถึงช่วยข้า? ”
” เพราะเจ้าก็เคยช่วยข้า ข้าไม่ได้บอกเจ้าแล้วหรือ? ข้าตอบแทนบุญคุณของเจ้า! ฉะนั้นข้าจะไม่จับเจ้า! และข้าจะไม่ถาม ทำไมเจ้าเข้ามาขโมยกล่องเซิ้นที่นี่ คืนนี้ถือว่าข้าไม่เคยพบเจ้า!”
“ขอบคุณ!”
“ช้าก่อน…ข้าขอแนะนำเจ้านะ!ต่อไปเจ้าอย่ามาสนใจกล่องเซิ้นอีกเลย!”
“ทำไมล่ะ? ”
” เพราะ… มันเป็นของๆข้าไง! ”
ซินเหยายิ้มมั่นใจ
” ไว้เจอกัน! ”
เงาดำกำหมัดแน่น ลอยพุ่งออกไปอย่างปราดเปรียวพริบตาเดียวก็หายไปแล้ว!
“ย่องเบาเก่งจริงๆถ้านางกับเสี่ยวป๋าน แล้วก็ข้า พวกเราสามคนมีโอกาสได้เล่นวิชาตัวเบาด้วยกัน คงน่าสนุก!”
ซินเหยาชักคันไม้คันมือ อยากจะแสดงฝีมือ
“แต่คืนนี้ยังมีเรื่องสำคัญกว่า!”
นางกลับไปที่ตำหนักเทพอีกครั้ง มองบนแท่นบูชาเทพขนาดใหญ่และกว้าง ตั้งตั่งปักธูปสีทองแดงขนาดใหญ่…
และบนแท่นยังตั้งบูชากล่องสายลับอะลูมิเนียมพิเศษของซินเหยาด้วย
“อ้อ!”
“ที่รัก!”
“พวกเขารมควันแกมาร้อยสามสิบปีแล้วเหรอ?”
“น่าสงสารจริงๆ”
“โชคดีที่แกเป็นกล่องเหล็กผสมพิเศษไม่ผุกร่อนเป็นพันปี!”
“ถ้าเป็นเหล็กธรรมดาล่ะก็ คงไปเกิดใหม่แล้ว”
ซินเหลาคลำเบา ดึงกล่องเซิ้นลงมาอย่างรวดเร็ว!
เธอตั้งกล่องเซิ้นไว้บนพื้นหลังจากนั้นใช้รหัสลายนิ้วมือปลดล็อก เปิดกล่องเซิ้น
พาสปอร์ตหลากหลายชาติกองใหญ่.. ดูจะใช้ประโยขน์อะไรไม่ได้แล้ว
เธอเอาพาสปอร์ตไปเผาบนเชิงเทียน
หลังจากนั้น เธอก็หยิบชุดชั้นในสองสามชุดออกจากกล่อง ของพวกนี้เป็นเสื้อผ้าที่ซินเหยารักมากที่สุด
“ถูกปิดตายมาร้อยสามสิบปี ดูเหมือนของพวกนี้ยังใช้ประโยชน์ได้!”
“งั้นแสดงว่าเครื่องสำอางยังไม่หมดอายุสินะ!”
ซินเหยาหยิบเครื่องสำอางกองพะเนินออกมา STQ OLAY..
แล้วก็ปืนพกของเธอ
เป็นปืนพกยิงเลเซอร์บรรจุกระสุนพันนัด!
ซินเหยาตรวจของที่อยู่ในกล่องเซิ้น!
ของพวกนี้เป็นของที่เธอรัก
